Reacties

Vermakelijke western, al zijn de personages wel erg karikaturaal en hebben de (vuur)gevechten een hoog slapstick-gehalte. Ik had geregeld het idee naar een knokavontuur met Terence Hill en Bud Spencer te kijken terwijl de film zich toch serieuzer wil voordoen dan dat. Chuck Connors heeft overigens wel de ideale westernkop en is geknipt voor dit soort films.

Leuke western rondom het populaire karakter Sartana. In dit klassieke schatzoekavontuur is hij iedereen weer elke keer een stapje voor, en dat doet hij geregeld op humoristische wijze met een vleugje James Bond en een vleugje Clint Eastwood. Prima tijdverdrijf!

Een docu waar ik een slecht gevoel aan overhoud. Dat ik de passie van kristalzoekers niet begrijp is nog tot daar aan toe, maar waarom elke ontdekte kristaloven ook totaal leeggehaald moet worden, vind ik erg twijfelachtig. De kristalzoekers dragen argumenten aan als 'we doen het voor het nageslacht' en 'als het maar in het museum van Chamonix blijft, dan is het goed', maar dat museum gaat geen vleugels bijbouwen omdat de heren daar elke keer met karrevrachten aan kristal aan komen zetten, en het 'voor het nageslacht doen' is gewoon een kulargument, daarvoor kan je jezelf ook beperken tot het meenemen van een paar stukjes en laat de rest lekker achter in de natuur waar het thuis hoort. Nee, natuurlijk speelt geld een rol, maar laat dat argument nou geen enkele maal genoemd worden... de mooie bergbeelden zorgen ervoor dat ik hier geen dikke onvoldoende voor geef.

Eigenaardige Oostenrijkse tv-crimi, waarin een jonge vrouwelijke rechercheur met haar mannelijke leidinggevende een moord op een journaliste in een klein bergdorpje moet onderzoeken. Ze stuiten op een merkwaardige dorpsgemeenschap waarbinnen zich zoveel onderlinge intriges afspelen, dat het op een bepaald moment wel gaat wringen qua geloofwaardigheid. En dan heb ik het nog niet over het rechercheduo zelf, dat zich, zeker onderling, ook heel vreemd gedraagt (grensoverschrijdend gedrag was duidelijk nog geen ding toen, of de Nederlandse vertaling moet niet kloppen). Spannend wordt het verder eigenlijk nooit echt, de ene na de andere rare dorpsbewoner wordt afgevinkt als 'niet verdacht' totdat de laatste overblijft. Ik ben in ieder geval blij dat ik in een stad woon waar ik me vrij anoniem kan voortbewegen, want in zo'n dorpje als dit wil niemand wonen!

Aardige politiethriller die lekker over the top gaat met een prettige komische ondertoon en waarbij met name één heel aardig uitgevoerde plotwending de film een verfrissende reset geeft. Zelfs James Bond maakt het nog niet zo bont als deze geheim agent!

De classificatie 'mystery' is wel passend, want dit rommeltje is echt een waar mysterie. Er wordt een hele bak aan personages over je uitgestrooid waarvan er werkelijk geen een goed uitgewerkt wordt en van sommige scènes vraag ik me nu nog steeds af waarom ze onderdeel uitmaken van deze film. Dat, gecombineerd met een veel te traag tempo, het alom aanwezige Oost-Europese melodrama (waar ik niks mee heb) en een hoop theatraal acteerwerk, leidt tot het volgende advies: kijk dit niet!

Dan heb je zo'n sterrencast tot je beschikking, en dan maak je er zo'n puinhoop van... Maar goed, dat riep men wel een beetje over zichzelf af door de film door vijf man te laten regisseren en het verhaal aan nog meer schrijvers over te laten. Dat zie je dan ook in alles terug: scènes sluiten totaal niet op elkaar aan, verhaallijnen hebben geen kop en staart of houden soms gewoon abrupt op, de 'humor' schiet heen en weer van absurditeit naar veel te flauwe onderbroekenlol... er zit overall gewoonweg totaal geen ritme of structuur in. En dan waren er ook nog allerlei ruzies op de set, waardoor bijvoorbeeld een aantal scènes met Sellers ontbreekt (zijn 'introductie' en verdwijning zijn curieus te noemen). Al met al kan je beter wat anders met je tijd doen, bijvoorbeeld een normale James Bond-film kijken.

Niks nieuws onder de zon, maar als je alle vorige Purge-films goed of vermakelijk vond, kom je deze ook wel prima door. Je zou verwachten dat het nu wel klaar is met de reeks, maar het zou mij niet verbazen als er minstens nog eentje volgt over een wereldwijde Purge.

Adrien Brody kon zich flink uitleven in en rondom deze film: hij schreef het script, deed de productie, was verantwoordelijk voor de muzikale score en mocht ook nog de hoofdrol spelen. Niet dat dat een topfilm oplevert, maar op zich kijkt deze film wel lekker weg waar het grimmige en duistere winterse decor zeker aan bijdraagt. Liefhebbers van films als The Equalizer, Commando en Rambo worden hier wel blij van, zeker van het tweede deel. Maar Adrien, had alsjeblieft al die scènes waarin Clean reflecteert op z'n eigen bestaan weggelaten. Na één of twee keer weten we als kijker wel hoe het zit met z'n motivatie, maar tot aan het einde aan toe moeten we naar al die onzinnige gedachtenkronkels luisteren. Een krap zeventje.

Het tweede deel van de Hellraiser-saga gaat verder waar deel 1 (een ware klassieker!) ophield. In het eerste deel van de film lijkt het nog wat te worden en wordt het verhaal net als in Hellraiser 1 goed en zorgvuldig opgebouwd, maar vanaf het moment dat de poorten naar de hel open gaan, wordt het een bende. De 'special effects' zijn niet om aan te zien en de samenhang tussen de verschillende scènes lijkt op een gegeven moment helemaal zoek. Als het er maar goor uitziet, zal de regisseur hebben gedacht. Tel daar nog wat curieuze plotwendingen en een nog vreemder einde bij op en je blijft verdwaasd achter. Dit had echt een heel stuk beter gekund.

Eindelijk weer eens een hele aardige Predator-film na alle dwaze omzwervingen die de franchise in de vorige delen maakte. En het succesvolle recept is simpel: ga gewoon weer terug naar de basis en hou het simpel, of anders gezegd, hou het bij één originele Predator (die er overigens veel cooler uitziet dan alle versies hiervoor) en laat die maar lekker los gaan. Verder is de setting in de prachtige wildernis van het Comanche-tijdperk van de 18e eeuw ook heel aardig bedacht en is er hier en daar plek voor een knipoog naar het verleden ('If it bleeds, we can kill it'). Jammer dat deze Predator-editie geen kans in de bios heeft gekregen, want daar had ik 'm best willen zien.

De verteltrant vanuit de eerste persoon gaat al snel irriteren bij deze 'docu', en degradeert deze mooie zeldzame zwarte panter en alle dieren om hem heen tot tekenfilmfiguren. Zonde, want er zitten hier en daar best aardig geschoten beelden tussen.

Weer-zin-wekkend slecht. Dat je dit anno 2021 nog durft te maken... je zou de makers een celstraf moeten opleggen voor deze ellende.

Ik ben al geen fan van interactieve films, maar wilde het na Bandersnatch toch maar weer eens een kans geven. Het kon me echter wederom maar matig bekoren. Je wordt als kijker behandeld alsof je achterlijk bent, want Bear Grylls legt je de (vaak oninteressante) keuzes dusdanig voor dat je eigenlijk alleen nog maar voor een ander scenario kiest als je of een hekel hebt aan Bear Grylls of gewoon ongehoorzaam wil zijn. Daarbovenop is er ook eigenlijk maar in weinig scenario's voorzien; als je de film 'uit wil spelen', zal je de missies die je bewust hebt laten mislukken weer helemaal opnieuw met dezelfde beelden en keuzes uit moeten zitten. Tuurlijk, ik ben dan wel niet dé doelgroep, maar ook kinderen hou je op deze manier niet lang zoet. Al met al geen interactieve films meer voor mij.

Het is me een raadsel hoe ze bij Netflix hebben kunnen bedenken dat dit wel een aardige docu zou zijn voor een groter publiek. Want dit is werkelijk waar een van de meest waardeloze natuurdocumentaires die ik ooit heb gezien. Het hangt allemaal als los zand aan elkaar, de voice-over ratelt maar aan één stuk door en verkondigt louter Wikipediafeitjes en onzin, en de natuurbeelden zijn nietszeggend, ogen ontzettend amateuristisch en zijn waarschijnlijk door een bevriende oom opgenomen tijdens zijn safaritoertje in Zuid-Afrika. Sterker nog, soms lijken ze zelfs opgenomen te zijn in de verwaarloosde, overgroeide achtertuin van m'n buurman. Als je dan tenslotte nog de quote 'In Afrika wordt geen geschiedenis meer geschreven' moet aanhoren, tja, dan snap je wel hoe achterlijk de makers van dit gedrocht zijn. Snel van Netflix halen en in de grijze container ermee!

Mooie comeback van Nicolas Cage, die de afgelopen jaren in zoveel waardeloze films speelde, dat je bij elke nieuwe film waarbij je z'n naam op de flyer ziet staan nou niet erg hoopvol gestemd raakt. Maar hier zet hij een fraaie rol neer als mysterieuze, melancholische, maar toch ook kleurrijke kluizenaar, die z'n eigen demonen moet overwinnen bij de zoektocht naar zijn gestolen truffelvarken. Ondanks de sombere en donkere toonzetting is de film een aangename kijkervaring die doorlopend blijft verrassen.

Een wolf doden mag niet in Zweden, daar kan je zelfs een celstraf tot vier jaar voor krijgen. Onder andere de Sami zijn daar verre van blij mee, want de beschermde wolven kunnen zich compleet uitleven op hun rendierkuddes. Met dat gegeven ga je deze film in, waarin Klemens (gespeeld door Peter Stormare) en zijn neefje Nejla te maken krijgen met een wolf die hun kudde uitroeit. Daarop besluiten zij achter de wolf aan te gaan en deze te doden. Tot dan toe is het allemaal prima te pruimen, maar de manier waarop zij vervolgens het bewijs van hun daad weg proberen te moffelen in de Laplandse wildernis (die zij uitstekend kennen) is dermate curieus dat ik de film daarna niet meer serieus kon nemen. De sentimentele saus die vervolgens in toenemende mate over de film uitgegoten wordt, gaat nogal irriteren. Ik snap ook eigenlijk niet waarom Peter Stormare, die toch toffe rollen speelde in films als Fargo, The Big Lebowski en The Lost World: Jurassic Park, zich hiervoor liet lenen. Maar goed, gelukkig voor hem, zijn de meeste kijkers dit oppervlakkige product morgen allang weer vergeten.

Heerlijke culthorrorfilm, die zeker niet is bedoeld voor tere zieltjes en heden ten dage zal de wokemaffia het ook helemaal niets vinden. Het is allemaal hard, smerig, meedogenloos en misogyn, maar met een beetje verstand kijk je daar doorheen. En by the way, oefen alvast je Donald Duck-imitaties voordat je deze film gaat zien :)
Aanrader van de bovenste plank!

Martin Koolhoven vertelde vanavond in EYE dat hij deze film de eerste twee keer dat ie 'm zag al heel snel had afgezet voordat hij 'm de derde keer in de Italiaanse dub én in de bios zag en het alsnog een meesterwerk vond. Dat laatste is wel wat overdreven, al is dit voor de fans van culthorror een heerlijke film. Vooral de scène met de spinnen... een klassiekertje.

Best aardig gemaakte sfeervolle Nederlandse horror met een origineel thema (de Drentse veenlijken). Soms wel te donker (je moet de film wat dat betreft echt in de bios zien, anders mis je een en ander), hier en daar wat onzinnige scènes, maar verder prima vermaak en wat goed gekozen schrikmomenten. Jammer dat Jack Wouterse geen grotere rol heeft, want die kan je wel loslaten in dit soort producties.

Weer zo'n voorbeeld van hoe een aardig beginidee compleet verkwanseld wordt in de uitvoering. Doodzonde.
Want echt, het begin is nog veelbelovend met veel mystiek en sfeer (er wordt flink leentjebuur gespeeld bij Stranger Things en Dark), en je ziet dat er een hoop geld in de productie is gestopt.
Maar al snel gaat de serie in de repeatstand, ga je je steeds meer ergeren aan de overkill aan melodrama, en krijg je ook steeds meer het gevoel dat de makers geen idee hebben waar ze naar toe aan het werken zijn. Helaas blijkt dat gevoel dan ook nog te kloppen, want de laatste aflevering is echt een complete warboel. Had hier gewoon een speelfilm van twee uur van gemaakt, dat was echt in alle opzichten veel beter geweest.

Wat een ongelofelijke puinhoop is dit. Lijkt in het begin nog wel een interessante nordic noir crimi te worden, maar ontspoort in het tweede deel volledig. Ik wil er verder ook niet nog meer woorden en tijd aan besteden, die 116 minuten waren er al veel te veel.

Hitchcock vond deze film een ramp, zelf had ie liever London Wall gemaakt, maar die film kreeg hij niet toegewezen. Nu is de betiteling 'ramp' wel wat overdreven; stilistisch is het voor die tijd behoorlijk, het is sfeervol, Hitchcocks zwarte humor komt hier en daar voorbij in grappige details ('Stop here for dainty teas'), en de scène met de op hol geslagen trein is wel echt Hitchcockiaans, vol van suspense. Allemaal kenmerken waar hij later zo groot mee zou worden.
Maar dat plot...man man, wat een ellende... de hoofdpersonen weten van elkaar al amper wie wie is en waarom, maar als kijker ben je geregeld echt helemaal de weg kwijt. Nergens is enige duiding te bespeuren, je hebt geen idee wat je met al deze zonderlinge figuren aan moet, en dat wordt allemaal in een snel uurtje door je strot geduwd. Al met al een flink staaltje afraffelwerk, Sir Alfred had er wat dat betreft duidelijk geen zin in.

Duurt veel te lang, is veel te melodramatisch, en het verhaaltje is van het niveau likmevestje. Nee, dit is duidelijk nog niet Hitchcock op de toppen van z'n kunnen. Alleen de fotografie is buitengewoon goed, zeker voor die tijd, en verraadt het talent van de filmmaker.

In de basis een mooie film. Zet je aan het denken over goed vs. slecht, schuldvragen, relaties, vriendschappen en verantwoordelijkheid nemen. En eindelijk eens een regisseur die wel weet hoe je een film moet laten eindigen (en dan ook op een schitterende, aangrijpende manier). Maar het is allemaal geen makkelijke kost (zoals gewoonlijk bij Spike Lee) en door de veelheid aan thema's is het lastig om de aandacht er continu bij te houden, helemaal ook omdat de film daarnaast een uitermate traag verloop kent en actiescènes vrijwel afwezig zijn. Desalniettemin zitten er wel een paar pareltjes van scènes tussen, maar die ontdek je vanzelf :)