Reacties

Als de hoofdrol van Bennie niet door Jack Wouterse was gespeeld, was deze film niet om aan te gluren geweest. Alleen hij kan zo heerlijk een botte lomperik neerzetten en dat maakt dit nou net een lekkere film voor in de late uurtjes met vrienden en een hoop alcohol. Niet te veel van verwachten, verstand op nul en vet hard gaan!

Het is het allemaal net niet in All Stars 2. Er ontbreekt een duidelijke richting, het is te veel onderbroekenlol (letterlijk) die soms erg misplaatst is, en het verval tussen de verschillende scènes is veel te groot: als het weer even grappig en leuk is en het verhaal op gang lijkt te komen, verzandt de volgende scène weer in gekibbel over de zin van het leven, vriendschap, racisme of geaardheid en volgen daarop weer nietszeggende tegeltjeswijsheden als 'Men zegt dat het leven geen zin heeft omdat je dood gaat, maar als je toch weet dat je dood gaat, is het leven het enige dat zin heeft'... en zo gaat het eigenlijk tot het einde aan toe door, het schiet alle kanten op. De hommage aan Antonie Kamerling aan het einde lijkt ook wat uit de lucht te vallen en past niet in de verhaallijn van dat moment. Zonde.

Laten we een 'Scary Movie goes Sneek' maken, en dat dan op z'n Hollands: dus lekker ordinair, veel bloot, onzinnige en slecht geacteerde dialogen die niet grappig zijn, en een plot dat helemaal ontspoort. Het resultaat daarvan is dus Sneekweek.
Is regisseur Martijn Heijne hiermee nu 'de nieuwe Dick Maas' (wat ik hier en daar lees)? Dat lijkt mij duidelijk: hij mag Maas' schoenen nog niet eens strikken!

Het is allemaal wel erg braaf in deze aardige Zweedse misdaadserie, die nergens buiten de lijntjes kleurt en daardoor heel tv-vriendelijk is. Niet zo gek dat de NPO alle seizoenen al eens uitzond. Seizoen 6 is overigens wel een stuk beter dan de seizoenen daarvoor: moordzaken worden dan niet meer uitgesmeerd over drie afleveringen van 45 minuten maar verpakt in losse speelfilms van 90 minuten, en dat komt het tempo en de spanning ten goede. Seizoen 7 is via de streamingdiensten (nog) niet te zien.

Goede spannende thriller met een fantastische Crowe, die een werkelijk doodenge maniak neerzet. Als je deze film hebt gezien rijd je in het vervolg toch met een ruime bocht om elke grijze pick-up truck heen die je tegenkomt.

Lekkere vlotte film die vanaf het begin af aan losbrandt en dan tot het einde aan toe als een stoomtrein doordendert. Het scenario is wat ongeloofwaardig, maar neemt niet weg dat Ambulancen maar weer aantoont dat je met een simpel basisgegeven een leuke film kan maken. De regisseur snapt goed dat je een film als deze niet te lang moet maken en daarom is deze ratrace ook na 80 minuten alweer voorbij en dat is prima.

Lekker rauwe Scandinavische film met een duistere sfeer en een spanning om te snijden. Het geheel heeft het midden tussen Midsommar en een western, met het verschil dat alles zich hier in een schijnbaar ingeslapen plattelandsdorpje afspeelt in het Denemarken van nu. Het dorp en zijn bewoners zijn in al hun facetten eigenaardig en interessant, en daarbij schotelt de regisseur de kijker ook een aantal heel aardige plotwendingen voor waardoor je bij de les blijft. Aanrader!

Fans van de serie Gomorra (zoals ik) kunnen hun hart ophalen aan deze film, al komt Piranhas nooit in de buurt van het niveau van de serie. Dat komt met name door het verhaal dat wel erg kort door de bocht is: een groepje onopvallende jongetjes van gemiddeld nog geen 15 jaar oud bestormt binnen no-time de top van de Napolitaanse maffia met wat geleende wapens... en dat gaat allemaal wel iets té makkelijk. Maar desondanks is het best vermakelijk.

In anderhalf uur tijd krijgen we in Police te zien dat politieagenten ook maar mensen zijn... tja... en dat is het wel zo'n beetje. Alsof dat een eye-opener is. Het magere verhaaltje is, naast nietszeggend, ook nog eens erg onsamenhangend, met heel veel praten en een karrenvracht aan sombere gezichtsuitdrukkingen. Nee, hier had de regisseur wel wat meer van kunnen maken, zeker als je de beschikking hebt over topacteurs als Omar Sy en Virginie Efira.

Wij vertoont aan alle kanten gaten, vooral in de uitwerking van het verhaal. Want waarom doen de jongeren in deze film wat ze doen? Geen idee, en dat wordt ook eigenlijk niet uitgelegd. Ja, ze vervelen zich, maar dat vind ik niet bepaald een sterk argument om je omgeving dan maar te gaan terroriseren. Het 'verhaal' is dan ook veruit het zwakste punt van deze film. Maar Wij intrigeert ook door alle bizarre perikelen die de jongeren uithalen, die ook nog eens behoorlijk expliciet in beeld worden gebracht. Hoe dan ook, een bijzondere film.

Intrigerende film die je na afloop nog wel even bijblijft en waar je ook goede discussies over kunt voeren. Tot aan het einde toe geeft de regisseur je allerlei kruimeltjes waarvan je zelf het plot moet zien te maken, zonder dat het daarbij te vaag wordt. Kijk deze film niet als je op zoek bent naar simpel vermaak, want het is allemaal wel emotioneel zwaar beladen.

Het Nederlandse equivalent van Monty Python, geweldig!

Deze vierde Transformers-film van Michael Bay gaat helaas door op de weg van met name de vorige twee delen: het gaat alleen nog maar om CGI-spektakel en het verhaal doet er amper meer toe, je vraagt je af en toe zelfs af wat de rol van de mensen nog is tussen de eindeloze robotgevechten door. Met Bay's insteek om alleen nog maar voor het spektakel te gaan, is de ziel uit de franchise verdwenen, zit je alleen nog maar naar dom geschiet en kletterend metaal te kijken, en lijkt elke Transformers-film daardoor op de vorige. En waarom dat dan ook nog maar liefst 165 minuten moet duren is al helemaal onbegrijpelijk.

Rare film met curieuze karakters en een verhaal dat helemaal over the top gaat... na afloop vraag je je vooral af waar je naar hebt zitten kijken en wat regisseur Cummings ons nu eigenlijk wilde vertellen. Toch is de film door z'n absurditeit en prima vormgeving nog wel te pruimen. Het constante geschreeuw van hoofdpersoon sheriff Marshall past natuurlijk goed bij al dat absurde gedoe, maar op een gegeven moment had ik het wel gehad met zijn typetje en had ik liever gezien dat de weerwolf 'm te grazen had genomen.

Natuurlijk kun je van een B-film als deze niet te veel verwachten, maar dit exemplaar is wel echt te debiel voor woorden met een achterlijk verhaal en nog achterlijker acteerwerk. Het duurt zo'n beetje de hele film voordat je een paar weerwolven (of wat er op moet lijken) ziet die bij elkaar misschien vijf minuten in beeld zijn en dan ook nog niet eens een dodelijk slachtoffer weten te maken. Zonde van een ieders tijd zou je denken, maar nee hoor, de regisseur kondigt in de laatste seconden van deze ellende doodleuk nog een vervolg aan!

Vermakelijke duikbootfilm die het net als al die andere duikbootfilms niet haalt bij Das Boot. Zoals ik al in mijn commentaar op Kursk zei: Als je Das Boot gezien hebt, heb je alle duikbootfilms wel gezien, want een betere is er niet, en daarnaast hebben duikbootfilms in het algemeen beperkte mogelijkheden om het interessant te houden en lijken ze daarom allemaal op elkaar. U-571 is overigens wel een van de betere in zijn soort en blijft tot het einde toe tenminste spannend, ook al is de film verder totaal ongeloofwaardig. Ook prettig dat de Duitsers hier gewoon Duitsers zijn en geen Amerikanen die Engels met een Duits accent moeten acteren.

Duikbootfilms... tja... als je de beste gezien hebt (Das Boot), heb je ze allemaal wel gezien. Je hebt als regisseur letterlijk en figuurlijk weinig beweegruimte om dat soort films anders dan de andere te maken, uiteindelijk gaat het er elke keer weer om of de duikboot wel of niet zinkt en wordt je in de tussentijd met allerlei duikbootterminologie vermoeid die het nooit spannender maakt. Extra nadeel van Kursk is dan ook nog eens dat je al weet wat er gaat gebeuren, al helemaal omdat de ramp 'nog maar' van 2000 is. Voeg daar dan allemaal niet-Russische acteurs aan toe die zich als stereotiepe Rus moeten voordoen en voor wie de voertaal van de film (Engels) ook nog eens hun moedertaal niet is en het wordt allemaal wel heel clichématig, onnatuurlijk en totaal niet spannend. Sterker nog, door het ontbreken van een authentiek Russische sfeer komt de film totaal niet over. Naar het einde toe krijg je steeds meer het idee dat er wat Engelsen, Zweden en Noren aan het bekvechten zijn om een gezonken duikboot. Erg jammer, ik had van de regisseur van onder andere Festen en Jagten wel wat meer verwacht.

Film die vooral de moeite waard is door de geweldige (Oscarwinnende) acteerprestaties van Matthew McConaughey en Jared Leto. Het verhaal zelf, het waargebeurde levensverhaal van aidspatiënt Ron Woodroof die de strijd aanging met de farmaceutische industrie, is bij tijd en wijle aangrijpend, maar even zo vaak ook behoorlijk saaiig. Ik zat nooit op het puntje van m'n stoel en de film duurt ook wel iets te lang. Om de aids-problematiek te zien in een jaren '80-setting is dan wel weer interessant, toen mensen nog serieus dachten dat je aids kon krijgen door een homo een hand te geven.

Ontzettend warrige film met een ongeloofwaardig neergezet verhaal. Het zegt wat dat betreft ook wel genoeg dat de synopsis hierboven van geen kant klopt. Daarnaast is het acteerwerk uitermate droevig, vooral Peter Faber is lachwekkend slecht als zogenaamde Gentse sjacheraar. Met zijn overduidelijke Randstedelijke accent past hij totaal niet in deze film (net als André van den Heuvel trouwens). Konden er nou echt geen goede Belgische acteurs gevonden worden voor de hoofdrollen? Het is sowieso bijna niet te geloven dat deze miskleun door Fons Rademakers is geregisseerd, met De Aanslag zou hij hierna nota bene een Oscar winnen!

Geweldige cultklassieker. Deze film bevat zoveel om van te genieten: de dreigende synthesizermuziek van John Carpenter, de thematiek, de ijzersterk neergezette troosteloze sfeer in boevenwalhalla Manhattan, Kurt Russell in zijn rol als 'Snake', de scène waarin 'The Duke' wordt geïntroduceerd, Lee van Cleef die eens niet in een western te zien is (is toch even wennen!) en het talloze andere geboefte dat hier en daar heerlijk over-the-top en fout neergezet wordt. Tuurlijk is een en ander door de tijd ingehaald, maar Escape from New York blijft toch een film die je niet mag missen. Ook grappig dat alles zich in de 'verre' toekomst afspeelt, in 1997, dat we ons nu alleen nog herinneren als het jaar waarin de Elfstedentocht voor het laatst gereden werd (en dat voelt al heeeeel lang geleden).

Zware en bij tijd en wijle abstracte kost over liefde, de dood en het eeuwige leven (na de dood). De film moet wel even op gang komen, je hebt de eerste twintig minuten geen idee waar je naar zit te kijken, maar dan ontvouwt zich een mooi en spiritueel aandoend verhaal over een man die het niet kan verteren dat zijn vrouw stervende is, en daarom alles in het werk stelt om een medicijn tegen haar aanstaande dood te vinden.

Om te lachen is Airplane! zeker, maar om nu te zeggen dat het een van de grappigste komedies aller tijden is (volgens o.a. het American Film Institute)... das wat overdreven. Het begin is nogal lafjes, pas als de gortdroge Leslie Nielsen in beeld komt wordt het echt leuker. De qua humor vergelijkbare Naked Gun-trilogie (ook grotendeels door de Zucker-broers en Abrahams geschreven en geregisseerd) is wel een stuk grappiger.

Poe, wat is deze vijfde Die Hard toch matig. Zoveel schieten, schieten, schieten, schieten, schieten, ik viel er tegen het einde gewoon van in slaap. John McClane heeft ook geen leuke oneliners meer en het vader-zoonplotje is al evenmin een toevoeging. En blijkbaar was er zo weinig creativiteit dat de Russen en wat verrijkt uranium maar weer eens de slechteriken moesten uithangen. Mijn advies: lekker overslaan dit.

Sterke klassieke tekenfilm die de tand des tijds moeiteloos heeft doorstaan. Jammer dat Netflix maar twee avonturen uit de Asterix en Obelix-animatiereeks heeft geprogrammeerd. De aanleiding tot het avontuur in dit verhaal is wel wat simpel bedacht (waarom zouden de Galliërs zich überhaupt aan de twaalf taken van Caesar willen wagen als het de Romeinen toch nooit lukt om hun dorpje in te nemen), maar vervolgens is het wel genieten geblazen van de capriolen van onze twee helden op weg naar Rome.

Veronica zendt alle Die Hard-films weer eens uit en dan pak je toch even een deel mee ondanks een half uur gratis reclame extra (lang leve de streamingdiensten).
Je weet wat je krijgt bij de Die Hard-reeks: over-the-top-actie met explosies, kogelregens, achtervolgingen met alle soorten voertuigen en gevatte oneliners van John McClane (Bruce Willis). Die is in dit vierde deel nog meer superheld dan anders: enerzijds omdat de stunts die hij uithaalt aan geen enkel normaal mens besteed zijn, anderzijds omdat hij als digibeet van de oude stempel het toch tegen een stel cyberterroristen durft op te nemen en aan het einde (natuurlijk) wint. De film zal voor de fans dan ook twee uur topentertainment zijn, anderen zullen bij het zien van al die ongeloofwaardige actie hoofdschuddend wegzappen.