Reacties

Leuk coming-of-age verhaal, waarbij de hoofdrolspelers echter al veertigers zijn en nogal sociaal gestoord. Grappige situaties worden afgewisseld met ongemakkelijke scènes met een serieuzere toon waardoor de film blijft boeien en je steeds meer sympathie voor de antihelden Elling en Kjell gaat krijgen. Een kritiekpuntje kan zijn dat het iets te veel feelgood wordt richting einde film, waardoor er van spanning op een gegeven moment amper meer sprake is. Maar Elling werd niet voor niets voor een Oscar genomineerd (voor beste buitenlandse film) en is zeker het bekijken waard!

Een Russische man gaat terug naar het Poolse dorp waar hij als soldaat net na WOII gestationeerd was en haalt herinneringen op aan een verboden romance met een Pools meisje. Het is Russisch dus dan weet je: veel melodrama en overdreven theatraal acteerwerk. Dat in combinatie met een niet bijster interessant verhaaltje zorgt voor een niemendalletje dat je de volgende dag alweer vergeten bent. Kun je gerust overslaan.

Geweldige serie, stilistisch een plaatje. De setting (Birmingham) en het tijdsgewricht (het interbellum) worden in al hun facetten optimaal benut. Met name seizoen 4 heb ik in een zucht uitgekeken met prachtige bijrollen van Tom Hardy en Adrien Brody. In dat vierde seizoen lijkt ook alles samen te komen in een grandioze climax, maar helaas volgt daarna een vijfde seizoen dat veel te veel thema's tegelijk aansnijdt en daarmee erg rommelig, onlogisch en veel te ingewikkeld wordt. Waar ik tot en met seizoen 4 een 10 had willen geven, heeft het vijfde seizoen daar toch een punt vanaf gesnoept. Hopelijk wordt de serie in het zesde en laatste seizoen toch nog waardig afgesloten.

Heel aardige, avontuurlijk gebrachte spionagethriller over de aanleiding en de weg naar de Opstand van Warschau in 1944. Daarbij wordt met name verzetsheld Jan Nowak Jeziorański uitgelicht, de zogenaamde 'Koerier'. De bezetting van Polen in 1939 was voor de geallieerden aanleiding om zich in WOII te mengen, maar in 1944 gaven met name de Britten niet thuis toen de Polen de geallieerden hard nodig hadden om hun eigen soevereiniteit veilig te stellen tegenover enerzijds de Duitse bezetter en anderzijds de in aantocht zijnde Sovjets. Churchill verbood de naar Engeland gevluchte en daar gelegerde Poolse troepen om het verzet in Warschau te helpen, zij waren harder nodig aan het westfront. De Sovjetlegers van Stalin keken tijdens de opstand van de andere oever van de Wisła rustig toe en grepen niet in. Zo was het Poolse verzet op zichzelf aangewezen en na een twee maanden durende opstand was Warschau verwoest, waren er zo'n 200.000 doden te betreuren en het verzet neergeslagen. De film lijkt aan het einde echter te suggereren dat de opstand een geweldig succes zou worden, zelfs in de epiloog wordt er niets over het verdere verloop vermeld en dat is wel opmerkelijk. Daarnaast is het soms wel even zoeken naar wie nu wie is, want er worden nogal wat personages geïntroduceerd die er lang niet allemaal toe doen. Maar al met al een interessante film over een in het westen weinig belicht onderwerp.

Deze film blijft je vooral bij door de voortdurende dreiging van geweld, het gevoel dat je nergens veilig bent, en de puinhoop die Irak al decennialang is. De ellende spat van je beeldscherm af en je kunt je niet voorstellen dat het hier ooit nog goed komt. Wie daar schuldig aan is... dat ligt ontzettend complex. Wie de geschiedenis van het land een beetje kent, weet dat Irak heel lang een bron van onrust is en dat er intern en extern zoveel speelt dat de Irakezen zelf amper meer weten wie goed of slecht is. Dat komt in de film ook tot uiting. Mosul is daarom nogal depressief, maar wel een heel goede film om vanuit je luie westerse stoel meer inzicht te krijgen in de uitzichtloze situatie aldaar.

Het probleem met veel films over een waargebeurd levensverhaal is dat uit respect voor de betrokkenen en nabestaanden alles compleet ingekaderd is en een regisseur z'n creativiteit verder amper kwijt kan. Dat is ook het probleem met Unbroken, dat in alles een aardige film is, maar ook niet meer dan dat. Nergens is het slecht, maar nergens zit je op het puntje van je stoel. De titel verklapt in dat opzicht ook al te veel. Alles komt uiteindelijk op z'n pootjes terecht en de volgende dag ben je de film alweer vergeten.

Prima film, rauw en realistisch gebracht. Belachelijk dat dit ook echt gebeurd is, hieruit blijkt maar weer hoe nutteloos oorlog voeren is. Dat er weinig karakterontwikkeling is vond ik totaal geen probleem, daar gaat het in deze film ook helemaal niet om. Het is al voldoende om je te kunnen verplaatsen in de uitzichtloze en bizarre omstandigheden waar deze soldaten in terecht kwamen en hoe ze met de situatie moesten dealen, en daarvoor hoef ik niet te weten wat hun achtergrond is en of ze wel of geen gezin met hond hebben.

Rare film die een statement wil maken tegen leeuwenfokkerijen in Zuid-Afrika, maar eigenlijk een tweederangs Michael Bay-actiefilm is en de leeuw daarbij inzet als moordmachine. Dat Megan Fox hier tussen allerlei c-acteurs moet acteren zegt wel genoeg over haar huidige status, en waarschijnlijk is het vanwege dat eerdergenoemde statement dat Netflix er nog iets mee wilde, anders was dit sowieso in de €1-bak tussen alle andere troep beland. Geen aanrader!

Na alle Michael Bay-ellende was de hoop op een goede Transformers-film bij mij wel verdwenen, en ik ging dan ook met weinig verwachtingen naar Bumblebee kijken. En hoewel Bay nog wel in het producersteam zat voor deze spin-off (samen met Steven Spielberg), is dit gewoon een leuke, vermakelijke film geworden. Iets te braaf misschien, maar eindelijk prevaleert de inhoud weer eens boven de vorm (al is de CGI van topniveau), en dat is ook wel weer eens prettig.

Matige film over hackers die met talloze doodvermoeiende plottwists op een wanhopige manier cool en intellectueel probeert over te komen. Er wordt een poging gedaan om The Usual Suspects na te doen in een hedendaagse setting, maar met zoveel stereotiepe, kinderachtige personages en een plot vol gaten is dat natuurlijk gedoemd te mislukken. En het onderwerp hacken in combinatie met film is nog nooit een goede combi gebleken... je ziet iemand op wat knopjes drukken waardoor er 'acces granted' op een scherm verschijnt of een deur of kluis open vliegt, ik vind het echt weinig boeiend. Wat hier dan nog wel aardig gevonden is, is dat het dark web is gevisualiseerd naar een metrostel waarin de anonieme hackers samenkomen als echte, maar wel gemaskerde personen. Zo krijgt het dark web in ieder geval wat meer smoel en dat is voor de kijker wel prettig. Maar verder... mwah, ik kijk liever naar films over het echte leven.

Lijkt in veel opzichten op Unhinged (al was Bumperkleef er eerder), met het verschil dat je hier over de achtergrond van de bad guy niks weet en niks komt te weten, en dat maakt het eigenlijk nog wel interessanter en spannender. Sterker nog, is de bad guy wel de bad guy? Hans en zijn vrouw gedragen zich namelijk zo hufterig en opgefokt dat je je doodergert aan ze. Wat dat betreft legt regisseur Crijns een interessante these voor en lijkt hij vooral te zeggen dat het lontje van veel mensen steeds korter lijkt te worden, en waarom eigenlijk? Sterke score ook trouwens, die af en toe à la Jaws aandoet, zeker als het witte bestelbusje weer opduikt. Ga dat zien!

Schitterend en aangrijpend portret van een ouderwetse, maar ook in zichzelf gekeerde Amsterdamse volksbuurt, waarin sociale cohesie en de zorg voor elkaar nog hoog in het vaandel staan. Bijzonder om te zien dat de kakkerige Beau van Erven Dorens naarmate de serie vordert de harten van de bewoners wint en daarmee zelf ook integraal onderdeel van de buurt wordt. Het is alleen wel sneu te zien dat de ondergang van het oude dorpsgevoel zich in de serie al min of meer aftekent door de idioterie op de Amsterdamse woningmarkt, alle grootse inspanningen van de bewoners ten spijt.

Dat Vince Carter een grote rol had in de opkomst en het populair worden van de Toronto Raptors is een gegeven, maar dat wordt in deze docu niet goed met beelden bevestigd. We zien vooral veel mensen praten over Carter, maar veel te weinig bewegende beelden van Carter. Dat zal er tragisch genoeg mee te maken hebben dat hij met zijn spectaculaire dunks en extraverte voorkomen commercieel gezien erg interessant was, maar op sportief vlak geen echte potten brak (hij kwam met zijn Raptors nooit verder dan de Conference Semifinals). Het is alleen wel erg vergezocht om 'het Carter-effect' dan maar te gaan duiden aan de hand van onder andere de bottle service die hij introduceerde in het nachtleven van Toronto of dat basketballers uit Toronto als eerste werden gekozen bij de drafts in 2013 en 2014 (tien jaar nadat Carter daar vertrokken was!). Hier en daar komt het over alsof Toronto niet bestond voordat Carter daar neerstreek. En waarom krijgt Drake zo'n grote rol in deze docu? Behalve dat het een kind van de stad Toronto is en hij de term 'Carter-effect' introduceert, zijn de levens van Carter en Drake amper met elkaar verweven. En dat Carter-effect? Wel, bij de andere 7 clubs waar Carter de overige 16 jaar van zijn carrière speelde, haalde hij slechts 1x de Conference Finals. Weinig Carter-effect dus. Enfin, ik zou basketbalfans in ieder geval veel eerder de documentaires Iverson (aangrijpende docu over Allen Iverson) en natuurlijk The Last Dance aanraden.

Zonder twijfel de beste sportdocumentaire ooit gemaakt.

Genieten dit, Alien goes Sovjet-Unie, maar dan met een originele twist. Vooral de vormgeving is om door een ringetje te halen, de Sovjettijd herleeft op je beeldscherm, en de film is zeker niet kritiekloos over die periode en doet wel wat aan complotdenken (ondanks subsidie van het Russische Ministerie van Cultuur). Maar goed, ik ga er verder niks meer over zeggen, ga Sputnik zien!

Pfff... wat een ontzettend kinderachtige film. Dit is zo'n film die grappig moet overkomen en denkt cult te zijn door met veel viezigheid te shockeren. Maar het geheel oogt vooral amateuristisch en de grappen zijn van het niveau poep en pies. En het verhaaltje... o ja... het verhaaltje... ach dat doet er toch niet toe? Het verbaast me wat dat betreft wel dat erkende filmfestivals als Sundance en Imagine dit prutswerkje op het programma hadden staan, er was door corona blijkbaar erg weinig aanbod.

Het verhaal lijkt in aanleg erg simpel (wilde beer bedreigt dorpsgemeenschap in de bergen, jacht wordt geopend op de beer), maar La Pelle dell'Orso heeft inhoudelijk meer te bieden dan dat. Tel daarbij de prachtige beelden van de Dolomieten en het sterke acteerwerk op en het resultaat is een heel onderhoudende, maar ook spannende film.

Brave feelgoodwestern die in alles degelijkheid uitstraalt en gemaakt is voor een breed publiek. Nooit wordt het te spannend, nooit te ingewikkeld, nooit te grof, maar ook nooit te kinderachtig of te aaibaar. Gewoon een prima tussendoortje met mooie dronebeelden en een indrukwekkende Helena Zengel (ten tijde van de opnames nog maar 11 jaar) als hoogtepunten. Zij werd genomineerd voor een Golden Globe (won deze niet), de film zelf is voor vier Oscars genomineerd. Al kun je vooral dat laatste met een korreltje zout nemen aangezien er in coronajaar 2020 vrijwel geen serieuze film is uitgebracht.

Prima wraakfilm die als een onschuldig plattelandsverhaaltje begint en na de moord op een schijnbaar onschuldige bejaarde vrouw tien tempo's hoger schakelt. Het (Noord-)Ierse accent van de hoofdrolspeler klinkt ook lekker bot en voegt wat extra's toe, zowel qua humor als in de actie. Ik had wel het idee dat de regisseur zich niet zo veel raad wist met het einde, iets waar meer regisseurs last van hebben.

Pervye gaat over de door Semion Chelyuskin geleide expeditie van 1742 naar het meest noordelijke puntje van Rusland en Eurazië, later naar hem vernoemd. Je verwacht wel wat van een film waar instanties als het Russische Ministerie van Cultuur, het Russische Filmfonds, de Russische Geografische Vereniging en de Russische Militaire Historische Vereniging geld in hebben gestopt, maar het lijkt vooral te zijn gebleven bij het uitlenen van wat historische kostuums, een schip dat vooral niet mocht varen (ligt bij elk camerabeeld stil in het water), en een hondenslee met wat Siberische husky's, waarvan er eentje zich moet voordoen als wolf. Verder veel theatraal acteerwerk en een flinke vleug patriottisme, maar daar zijn de Russen niet zo vies van. Al met al teleurstellend.

Cliché op cliché op cliché, achterlijke personages, en een nog debieler verhaaltje: dat is Beneath in een notendop. Zelfs de grootste die-hard fan van monsterfilms kan hier niks mee.

Korte films, ik kan er vaak maar weinig mee. Maar deze pakt je aandacht, omdat ie zo macaber is. Het einde staat namelijk al vast: een kind wordt doodgereden. Maar de manier waarop de alwetende verteller je naar die gebeurtenis toepraat geeft je een heel naar gevoel. In tegenstelling tot veel andere korte films blijft deze dan ook wel even hangen.

Dirty Harry... iedereen haat 'm en iedereen houdt van 'm. Door z'n heerlijke cynische oneliners en onbehouwen gedrag zorgt deze antiheld ervoor dat elke Dirty Harry-film een ruime voldoende waard is, ook deze vijfde en laatste in de reeks. Want ook The Dead Pool zit weer goed en vlot in elkaar, Harry is weer Harry, en lapt dus alle regels aan z'n laars en schiet vaker mensen neer dan dat ie koffie drinkt, en het verhaaltje is ook weer flink over the top en heeft een lekkere 80's vibe. De hoogtepunten: de klassiek geworden, maar ook nogal ongeloofwaardige achtervolgingsscène met het op afstand bestuurbare bomautootje en Harry's oneliner 'Opinions are like assholes, everybody has one', als iemand hem z'n mening geeft. Die uitspraak zou in deze social media-tijd de spijker op z'n kop slaan. Dirty Harry for president!

Heerlijke kungfu-film met superheld-achtige typetjes over de bewoners van een krottenwijk die zich dapper staande proberen te houden tegen de beruchte Bijlenbende. Terecht genomineerd voor een Golden Globe voor beste niet-Engelstalige film. Deze moderne klassieker zorgde voor een herwaardering van de kungfu-film, een genre dat na Bruce Lee en Jackie Chan toch min of meer dood gewaand was. Aanrader!

Als je qua IQ en humor nog bent blijven hangen in je kinderjaren, dan vind je deze film waarschijnlijk erg leuk. Alle andere mensen zou ik adviseren: niet kijken!