Reacties

Hoe briljant de honden in deze documentaire ook zijn, ze zullen me de technische tekortkomingen van deze docu niet doen vergeven. De camerabewegingen waren schokkerig en de film slaagde er niet in om de verschillende verhalen in evenwicht te brengen. Bovenal vond ik de interviewer niet prettig. Ze stelde veel ongepaste vragen en slaagde er niet in om de sfeer van het gesprek goed aan te voelen.

Mijn voornaamste zorg ligt hier bij de personages. Ze zijn onaantrekkelijk en vormen geen goed rolmodel voor het beoogde publiek van deze film. De misogynie en de male gaze die in deze film aanwezig zijn, stroken niet met de over het algemeen positieve/hoopvolle boodschap die het probeert over te brengen.

Een ongelooflijk saaie, enigszins vervelende ervaring. Sterker nog, het was zo saai dat ik niets heb toe te voegen.

Wij heeft mooie cinematografie, een interessante verhaalstructuur en slaagt erin om het publiek te laten huiveren wanneer het dat wil. Ik voelde me ongemakkelijk tijdens het kijken en ik denk dat dat een positief punt zou moeten zijn.

Toch hebben geen van de personages enige lovenswaardige eigenschappen. Ik begrijp dat deze film probeert het gevoel van willen ontsnappen aan de saaie levensstijl van je ouders en het vooruitzicht van een negen-tot-vijfbaan te overdrijven, maar door deze overdrijving voelde het losgekoppeld van de realiteit.

Deze documentaire biedt een meeslepende ervaring door de kijker midden in de Euromaidan-protesten te plaatsen en slaagt erin je voor de demonstranten te winnen. Het grafische ontwerp was goed uitgevoerd en de film vertelt op een goede manier over de voortgang van de protesten.

Toch mis ik de argumenten/standpunten van de pro-Russische kant. Deze leemte maakt de film wat onevenwichtig en repetitief in het geheel.

Good Time slaagt erin om een voortdurend gevoel van spanning te behouden gedurende de hele speelduur. De muziek en de acteerprestaties versterken dit gevoel nog verder en het verhaal neemt vele onverwachte wendingen, waardoor de film nooit saai wordt.

10.000 KM slaagt erin om voortdurend nieuwe manieren te vinden om de uitdagingen van een langeafstandsrelatie visueel te representeren. De cinematografie is een van de sterke punten van deze film; de openingsopname is een prachtige lange take. Bovendien is het acteerwerk hier fantastisch.

Echter, de onoriginaliteit van het verhaal maakte dat de film langdradig aanvoelde. Ik kon alles wat er gebeurde al van verre zien aankomen, wat afbreuk deed aan mijn plezier van deze film.

Deze film slaagde erin om me tegelijkertijd te laten lachen en nadenken. De performances waren hilarisch, maar tegelijkertijd voelden ze goed verankerd in het universum van deze film.

Een van de belangrijkste thema's was het contrast tussen wetenschap/evolutie en religie. Kan de mens voor God spelen? Wat zijn de consequenties? Men & Chicken zit vol subtiele en minder subtiele symbolen die verband houden met het thema voortplanting: de voortdurende zoektocht naar vrouwen, de ooievaar en de fokstier, om er maar een paar te noemen.

Het kijken naar deze direct-to-dvd actiefilms brengt me terug naar toen ik jonger was en talloze marathons van ACTIEFILMS VOOR MANNEN op RTL7 keek samen met mijn vader. Terugkijkend, zijn er enkele problematische aspecten aan deze specifieke film: het is homofoob, seksistisch, racistisch en stereotype-bevestigend.

Ondanks deze problemen die aan het licht komen wanneer je met een moderne blik kijkt, is de film op sommige momenten onbedoeld hilarisch. Vooral wanneer Seagal's body double overduidelijk in beeld verschijnt. Afgezien daarvan en een enigszins behoorlijke achtervolgingsscène (die afkomstig was uit de film Top of the World, dus ik kan deze film daar eigenlijk geen credits voor geven), is dit je tijd niet waard. Gezellige titel trouwens.

Een onbedoeld grappige puinhoop. Er is vreemde nasynchronisatie door de hele film heen, een onverklaarde liefdesverhaal en zwangerschap, wat degelijke autoscènes, vreselijk acteerwerk (Christopher Lambert mag zich in het bijzonder aangesproken voelen), en een naziconcert om een of andere reden. Bovenal slaagt het er totaal niet in om het Israëlisch-Palestijns conflict te representeren.

Year of the Gun slaagt erin een gewelddadige sfeer goed neer te zetten en speelt zich af in een interessante omgeving.

De camera beweegt op sommige momenten erg vloeiend, wat resulteert in mooie kaderingstechnieken.

De film had waarschijnlijk wat korter kunnen zijn; sommige scènes voelen een beetje onnodig aan. Ook het einde is erg onbevredigend.

Dit was misogynistisch, het had een vreselijke soundtrack die veel te speels was, er was saaie cinematografie en het plot was belachelijk.

Over het algemeen een zeer ongemakkelijke film.

Het gebruik van kleur vormt een van de sterke punten van deze film. De sporadische uitbarstingen van geweld waren schitterend (vooral wanneer er paraplu's bij betrokken waren).

Toch vond ik het verhaal op sommige momenten een beetje verwarrend.

A Bronx Tale verkent het thema van vaderschap op een interessante manier. Het geheel wordt versterkt door een uitstekende soundtrack.

Veel van het verhaal voelde voor mijn smaak een beetje cliché, vooral het romantische subplot. Ook voelden de raciale dynamieken niet erg goed verweven in het verhaal.

Line of Duty had een makkelijk wegkijkende, domme actiefilm, zonder veel diepgang kunnen zijn, maar de hoeveelheid cringe die werd veroorzaakt door de twee "internet reporters" maakte het voor mij moeilijk om er echt van te genieten.

Op ongeveer driekwart van de film raakte ik even afgeleid, en geloof me: dit is geen film die je laat wegkomen met het verliezen van je aandacht. Het plot is namelijk erg verwarrend.

De dialoog in deze film was ronduit afschuwelijk en vrouwonvriendelijk en de seksscènes waren onbedoeld hilarisch.

Afgezien van de onbedoelde lachmomenten heeft deze film niets te bieden.

De dualiteit van proberen een dier te behouden dat met uitsterven wordt bedreigd door menselijk handelen wordt verkend in deze documentaire. Het ontbreekt aan enige context en er wordt niet al te diep gegraven, waardoor de algehele ervaring een beetje teleurstellend was.

+1 voor het einde. Het grootste gebrek van deze film is de onderontwikkeling van de personages. Dit wordt grotendeels gecompenseerd door enkele geweldige lange opnames en een goede score.

Deze film is kort, maar door de hoeveelheid slow motion en stockbeelden die worden gebruikt wordt de speelduur opgevuld tot ongeveer 85 minuten. In deze korte tijd gebeurt er niet veel, behalve een dozijn roundhouse kicks die tegenstanders direct buiten gevecht stellen.

Ergens aan het begin zegt Chuck Norris dat "niet alle moslims slecht zijn". Echter, alle Arabische personages in deze film worden neergezet als terroristen, wat het stereotype versterkt. Dit, in combinatie met de overdreven verheerlijking van de VS, maakt dit een typisch Amerikaans verhaal na 9/11. Ik vermoed dat de Europese titel "Ground Zero" en de openingsbeelden van een adelaar en een slow motion opname van een wapperende Amerikaanse vlag me hadden moeten waarschuwen.

Lange, uitgesponnen shots die laten zien hoe een man worstelt om deel uit te maken van zijn gezin, briljant. Een geweldige openingsscène die ervoor zorgt dat de rest van de film gevuld is met spanning.

Ik moest wel even wennen aan de metalige geluiden in de soundtrack, hoewel ik het gevoel heb dat ze bijdragen aan de algehele spanning.

Een uur durende kattenvideo compilatie met een ongemakkelijke voice-over en vervelende muziek.

Geen fan, ook al waren sommige individuele video's schattig.

Ik respecteer deze film omdat het probeert minder nadrukkelijk te zijn over zijn veganistische boodschap, maar ik heb het gevoel dat dit beter zou hebben gewerkt als een korte film. Er was te veel leegte om dit boeiend te maken voor 90 minuten.

Alles zag er echter prachtig uit.

Het varieerde een beetje per hoofdstuk hoe interessant ik het verhaal vond. Los daarvan vond ik de kunststijl geweldig.

Ik heb deze film al zo'n twintig keer eerder gezien, maar elke keer had het een andere titel.

Niet grappig, voorspelbaar, 'male gaze' door de hele film, geen enkel positief punt te melden.