Reacties

Dat vind ik wel een mooie reactie :)
Wat de humor betreft, het is ook niet nodig om die te 'begrijpen' of grappig te vinden. Maar kijk deze film nog eens over 10 jaar of zo. Soms komt een film heel anders binnen op een ander moment in je leven. Ik denk dat Fargo zo'n soort film kan zijn.

Leuke, lieve, documentaire over de eerste keer dat The Beatles naar de VS gingen. Hou daarbij ook even in gedachten dat (volgens mij) over John Lennon (Imagine) een FBI dossier werd aangelegd, want iemand die tegen oorlog is en voor vrede was ook toen al verdacht.
Maar in 1964 zijn het gewoon nog jonge honden, die met veel lol en gekkigheid hun droom zien uitkomen om in de VS te spelen.
Dit is niet zo'n indrukwekkende documentaire als Peter Jacksons docu The Beatles: Get Back (2021) , over het maken van het laatste album en het uiteenvallen van de groep. Samen zijn de docu's wel heel interessant.
Ook (juist) als je niks van deze groep weet. Leuk.

Jeetje, dat er mensen zijn die het nu pas ontdekken :) Leuk, want het is ook een leuke serie. Misschien niet zoals de originele serie was, maar wel veel soap-ontwikkelingen met humor.
Nog nét geen Schitt's Creek, maar het had maar een haartje gescheeld of het was net zo hilarisch geweest.

Hoewel mijn hart ook wel ligt bij de originele met Gene Wilder, is dit een prima verfilming. Misschien iets gelikter, en soms iets zachter dan het origineel of het boek. Maar heel leuk in ieder geval.

Er is een belangrijke link tussen Amsterdam en Florence. Dus zo gek is het niet. Italianen zijn ook net Nederlanders, maar dan met ... lekkerder eten? ;) Je zou willen dat iemand als Tucci zo enthousiast zou zijn over Amsterdam, of desnoods Rotterdam. :D

Vooropgesteld dat dit (ook) een kinderserie is, maar wel zo leuk gedaan dat je het gezellig met de familie kan kijken en de volwassenen zich ook vermaken.

Ik heb de serie in het Engels (UK) gekeken en ik denk er serieus over na om ook nog eens de Nederlandse versie te kijken én de originele Franse versie. Omdat ik denk dat de localisatie, per taal, zo goed gedaan is. De namen bijvoorbeeld, worden ook aangepast op de taal. Idéfix het hondje is in het Engels Dogmatix.

Doe je familie, je kids, een lol en kijk dit in het weekend samen, na het ontbijt, bij het ontbijt. Maak er een mooie familieherinnering van :) Dat is het waard.

Natuurlijk begint de serie in de mooiste stad (na Amsterdam) van de wereld: Florence (Firenze).

Tucci spreekt een aardig woordje Italiaans en dat is natuurlijk iets wat hem onweerstaanbaar maakt voor de Italianen die hij spreekt. De nadruk ligt op het eten in Italië, wat zeker beter is dan onze stamppotten. Is gewoon zo.

Maar daarnaast weet Tuccie op charmante wijze ook interessante mensen te spreken, over hun leven en geschiedenis. Als je na deze serie niet meteen een vakantie wilt boeken naar Italië ... nou, dan weet ik het ook niet meer.

Heel fijn kijkvoer. Niet prententieus, maar lekker menselijk.

Het CS in Amsterdam is natuurlijk een vast punt in mijn leven, als Amsterdamse. Ik hoopte dan ook op een leuke docu-serie, met een vleugje geschiedenis, architectuur, en natuurlijk reizigers en wie daar werkt.
... Maar mijn hemel: dit is een docu serie op niveau basisschool (dus aan te raden voor kids). Super veel herhalingen, er gebeurt te weinig om interessant te zijn en die vrolijke koffiedame ben ik nog nooit tegengekomen. De kiosk-medewerkers die ik ken zijn allemaal vrij neutraal of chagrijnig.

Ik had een hekel aan de dame van de voice-over. Wat een gemiste kans, hier had een amsterdams accent ontzetten gepast.

Er gebeurt te weinig dat interessant is voor een algemeen publiek en al helemaal als je echt van treinen houdt, denk ik zo.

Sla maar over en kijk Tucci in Italy (2025– ). Daar stapten wij op over en man oh man: wat een serie en wat een mooi land.

Dus je schrijft over een serie die je niet gezen hebt? Okay, dat verklaart het wel :)
En nee, het lijkt niet echt op Star Trek :) behalve dat het een amerikaanse SF serie is.

Naast de binnenkomer 'Nòòorm!' was er ook altijd wel een opmerking van Norm over hoe het met hem ging.

"How are you feeling, Norm?”
“I’m on top of the world … it’s a dismal spot in Greenland somewhere.”

Het ging nooit echt fijn. En toch, toch was Norm een geliefd personage. We zijn op dit moment weer de discs aan het kijken, want Cheers streamt nergens. Dat is jammer. Want het is nog steeds leuk. Niet alles, want soms ook traag, maar over het algemeen: leuke scenes.

Toch een hele goede aanwijzing dat Sesamstraat wel degelijk bijdraagt aan een goede en leuke jeugd. En dat je er ook nog wat van leert is dan mooi meegenomen. Mensen die de kinderen dom willen houden, dat zijn enge mensen.
Maar goed, ik ben benieuwd naar de localisatie, waar Sesamstraat om bekend stond. Nederland had een eigen Sesamstraat, met onderwerpen die voor NL belangrijk waren. Niet alleen in het Nederlands, maar de samenstelling en de gekkigheidjes zoals wij die herkennen.
De onderdelen met Bert en Ernie waren wél origineel Amerikaans, maar zonder de stemmen van de Nederlandse acteurs zou ik het toch wel ... raar vinden. Dus ben benieuwd! :) Op een hele positieve manier.
Ergens ben ik nog steeds Sesamstraat-fan.
Zie ook: Jim Henson Idea Man (2024)

Hoewel SG Atlantis soms ineens het roer omgooit wat verhaallijnen betreft, is het toch één van mijn favo sf series. De myth arcs van SG1 ondersteunen de verhaallijnen en tegelijk heeft Atlantis heel veel ruimte om zelf op eigen benen te staan.
Waar SG1 zich vanaf de 'veilige' thuisbasis op aarde richting onbekende planeten beweegt, zit het team van Atlantis al heel ergens anders in het universum. Ze zijn dus een stuk kwetsbaarder, maar weten zich toch steeds weer te redden.

Jason Mamoa speelde in deze serie een aardige rol, die hij leuk invulde. Maar ook David Hewlett weet zich als nerdy en cranky wetenschapper aardig in mijn rijtje 'favo personages' te handhaven.

Stargate SG1, zoals fans het aanduiden (of gewoon SG1) was de eerste serie uit 3 opvolgende series (zie ook Stargate Atlantis (2004–2009) en Stargate Universe (2009–2011)), losjes gebaseerd op de film.
Losjes, want het personage Jack O'Neill werd door Richard Dean Anderson heel anders neergezet: met een gevoel voor humor. Gelukkig wordt er in de tv serie ook een vrouwelijke personage geintroduceerd die wat intelligentie betreft de mannen ver voorbij streeft.
Dit lijkt in niks op Star Trek, want Star Trek gaat over ruimteschepen en verkenning. SG1 gaat uit van een systeem van portalen die je naar andere planeten brengen in een oogwenk. Tel daarbij op dat het team van de Aarde geen idee heeft op welke planeet ze nu weer terecht komen en je hebt een serie die net ietsjes anders is dan die van een Starfleet die een ruimte-navigatie-systeem heeft.
Latere series introduceren wel ruimteschepen en vooral Universe is daar meer mee bezig.

'Aardige' sf is een understatement.

Er was ooit een tijd dat niemand met een mobiele telefoon rondliep én ook geen mobiel internet had! Echt!
En nu denkt iedereen dat Apple dat veranderde, maar het is iets subtieler dan dat. Deze film vertelt dat verhaal. En ook best wel op een leuke manier. Hoewel het geen echte komische film is.

Een aantal slimme 'nerds' hebben een produkt, maar kunnen dat niet verkopen. Een slimme 'salesman' sluit zich bij hen aan en weet precies hoe hij moet verkopen, ook als het het produkt niet helemaal begrijpt. Dat zijn nogal botsende werelden en daar ligt het verhaal dan ook een beetje.
Met een leuke rol van Glenn Howerton (van It's Always Sunny in Philadelphia (2005– ) ).

Saturday Night was (en is) chaotisch. De film dus ook. Eigenlijk een 7, maar omdat de acteur die Jim Henson deed (en ook Andy Kaufman) was subliem.
... beter dan Chevy Chase, @chiel1971 ;) Maar Chevy was ook niet verkeerd. Maar Belushi was ook beter 'nagedaan' dan Chevy.

Wat me halverwege de film opviel, ook vanwege de Henson acteur met zijn bijna-Kermit-stem, was dat ik nu denk dat Saturday Night (live) de inspiratie moet zijn geweest voor The Muppet Show. Denk daar maar aan, als je de film kijkt.

Het is een leuke film, geen dijenkletser, en of je er iets aan hebt als je niet weet wie Chevy Chase, John Belushi of Gilda Ratner is/was.

Maar dit is misschien de generatie van je grootouders nu :D En dat verklaart misschien wel wat.

Hot Fuzz is een van de grappigste films die ik ooit gezien heb. En zo Engels. Echt een aanrader.

Dit is dan ook het teken om The Princess Bride te kijken. Zeker als je die nog nooit gezien hebt!

Beetje zoetsappig, maar niet zonder harde randjes (wees voorbereid). Leuk, en zeker een echte kinderfilm. Als volwassene vind ik dat prima (ik ben kind geweest, tenslotte). Maar er zit niet echt een dubbele laag in. Dat is misschien juist ook wel weer leuk: deze film is niet neerbuigend naar kinderen toe.

De animatiestijl is niet echt mijn ding. Ik vind het net iets te ... blokkig op de verkeerde manier. Maar dat is smaak en doet niks af aan dat dit gewoon een leuke film is voor alle kinderen.

Met het acteren zit het wel goed. Zelfs met een middelmatig script zijn de dialogen erg leuk en goed gedaan. Maar ik ben niet echt gegrepen door het verhaal, wat erg traag is en met veel tussendoortjes wordt verteld, Dat had veel strakker gekund, naar mijn smaak.
Zeker als je de plotpunten al van mijlenver ziet aankomen!
Maar met een 6 natuuurlijk wel een voldoende.

Lieve en leuke serie. We hebben best genoten van de serie, waarbij het mij helemaal niet ging om die het nou 'gedaan' had, maar meer over de achtergronden van de personages.
Extra leuk was dat we tegelijk ook weer wat afleveringen van Cheers (1982–1993) keken, met een jonge Danson.

Mag deze recatie weg.

Je weet inderdaad niet waar je het over hebt. Jouw hele schrijfsel staat vol met onwaarheden. En erg kwalijke onwaarheden ook nog eens.

Niet om te 'redden', maar meer om Hollywood tot propaganda-machine om te toveren.

34 jaar ... omg. Dat is weer even schrikken. Ik ben ook geen tiener meer.
Maar! Toen ik nog wél tiener was, keek ik regelmatig films uit de jaren 50, 40 en zelfs 30 van de vorige eeuw. Dus misschien is het toch niet zo heel lang geleden. Leuk is-ie nog steeds, inderdaad.

Soms wil je gewoon een simpele serie kijken - om bij in slaap te vallen bijvoorbeeld. En ik geef toe: ik heb weinig afleveringen tot het einde gezien. En ook niet de moeite genomen om die dan alsnog helemaal te kijken.
Toch geef ik een voldoende. En dat komt omdat naarmate de serie vordert, het zichzelf steeds minder serieus neemt. De acteurs lijken lol te hebben en dat gun ik ze ook. De verhaallijnen zijn super-soapy. En dan heb je de moorden die moeten worden opgelost ook nog.
Hou je dus van een beetje soap en wie-heeft-het-gedaan-series, dan is dit prima. Ook leuk om samen te kijken met een partner die misschien niet zo van de soap is, of van de politieseries. Voor allebei zit er leuks in.

Interessant. Ergens speelt door mijn hoofd dat we prima Don Johnson kunnen terugzien als een ouwe cop, misschien opgeklommen tot lieutenant. Maar dat zal wel niet.
Maar ... als het doorloopt van de serie ... dan kan het wel. En ik kan dromen, toch? Wat is er verder met Philip Michael Thomas gebeurt?
Als ik nu tijd had dan zou ik het even uitzoeken, maar werk en koffie roepen naar me!