Recensie 'Ice Age 5: Collision Course'

Alweer de vijfde Ice Age-film, het zegt iets over de charme van Sid en zijn vrienden. Maar het is de vraag of er iemand is die positief terugkijkt op deel vijf van een filmserie…en daar verandert Ice Age: Collision Course weinig aan.

Scrat, Creator Spiritus

Ieders favoriete eekhoorn Scrat is weer terug en in zijn queeste naar de eikel die hem constant ontglipt veroorzaakt hij niet alleen de formatie van de planeten in ons sterrenstelsel, maar ook een meteorietenstorm die richting de aarde snelt. Luiaard Sid, mammoet Manny, sabeltandtijger Diego en de anderen komen hier snel achter en schuilen in een grot. Even later stuiten ze op wezel Buck die in een ruïne heeft ontdekt dat meteorieten wel vaker al het leven op aarde hebben uitgeroeid (gelijk een kleine geschiedenisles voor de kindertjes) en dat er een manier moet zijn om dit onvermijdelijke proces te stoppen. De groep gaat erop uit om de aanstormende ramp af te wenden. Ze komen op hun tocht een scala aan gekke diertjes tegen en stuiten op exotische oorden.

Hyperactief

Collision Course is een film op maat gemaakt voor de hyperactieve kinderen onder ons. Waar de eerste film nog een degelijke opbouw en nadruk op karakterontwikkeling had, draait Collision Course puur om slapstick. Er wordt bijna geen gesprek gevoerd of er knalt weer iemand tegen een rots of iets dergelijks. De overdaad aan komedie zorgt ervoor dat de karakterontwikkeling bijna non-existent is en dat de dreiging van de meteoriet niet de bedoelde 'impact' heeft. Natuurlijk teren de Ice Age-films voornamelijk op humor, maar de eerste film wist de balans tussen verhaal en pure humor te bewaren. Met Collision Course laten de makers zien dat de inspiratie echt op is en dat het vooral de taak was hun flinterdunne verhaal op te vullen met zoveel mogelijk bijrolletjes en slapstick.

A change is gonna come

Het script heeft in ieder geval wel een hoofdthema: verandering. Manny en zijn vrouw Ellie krijgen last van legenestsyndroom en hebben moeite met het loslaten van hun dochter Peaches die gaat trouwen met Julian. Shangri Llama (een lama…) blijft jong dankzij zijn kristallengrot genaamd Geotopia, maar omdat diens kristallen nodig zijn om de meteoriet met magnetische kracht van zijn koers te doen afwijken, moet hij accepteren dat verandering onvermijdelijk is. Met de variaties op dit thema weet de film zich tenminste te onderscheiden van zijn voorgangers.

Het is uiteindelijk de overdaad aan wanhopige slapstick en humor waardoor niets echt goed uit de verf komt en daar kunnen onze favoriete eekhoorn Scrat, zijn eikel en de fraaie animatie weinig aan doen. De hyperactieve kindertjes zullen vast tevreden zijn, maar de volwassenen onder ons zullen zich echt afvragen of Ice Age inmiddels niet toe is aan uitsterven…