Recensie 'Pleasure'

Je zou kunnen stellen dat de Zweeds/Amerikaanse film Pleasure (2021) een feministische film is. Maar dan wel één met een boodschap. Films over de porno-industrie zijn vast eerder gemaakt maar niet vaak door de ogen van een vrouw. We kennen allemaal wel de films Boogie Nights (1997) en Lovelace (2013) maar die zijn toch van een heel andere orde.

De film opent sterk als we de negentienjarige Zweedse Linnéa (Sofia Kappel) op de luchthaven van Los Angeles zien staan. Hoogblond haar, kauwgom in haar mond, haar tatoeages nog net bedekt en een verveeld gezicht. Als de de douanebeambte haar vraagt of ze hier voor 'business' of 'pleasure' is, antwoordt ze steevast met pleasure. Voorafgaand aan deze scène hebben we dan net zwart beeld gezien met de audio van wat ons nog te wachten staat. Het laat niets te raden over.

Deze Linnéa, die al snel haar pseudoniem 'Bella Cherry' gebruikt, wil een grootse pornoster worden en is bereid om daar alles voor te doen. Maar zoals in elke business moet je onderaan beginnen en dat betekent tevreden zijn met alles wat je aangeboden krijgt. Terwijl ze met een aantal vriendinnen in één huis woont, die allemaal hetzelfde zoeken en een manager die haar niet echt verder helpt, besluit ze dat ze haar grenzen zal moeten verleggen om te bereiken wat ze wil.

Expliciet

Pleasure is geen pornofilm maar een film over de porno-industrie. Dat wil zeggen dat alles expliciet in beeld en geluid wordt vastgelegd, maar in tegenstelling tot porno wordt je er niet of nauwelijks opgewonden van. Je ziet veel meer de plastische kant van het beroep. En met alle vernederingen, afgunst en jaloezie vraag je als kijker geregeld af waarom ze het zo dolgraag wil maken in deze 'mannenwereld' die eerder kil en koud is dan de 'pleasure' waar ze voor kwam. Ironisch genoeg is het de moeder van Bella in een telefoongesprek met haar dochter – die in de veronderstelling is dat haar dochter op een stage in Amerika is – die haar aanspoort om het te blijven proberen. Ze zal vast nog meer vriendinnen maken, zo houdt haar moeder voor.

Knappe hoofdrol

De Zweedse Kappel speelt een eerste gewaagde hoofdrol als Bella die het Zweedse leven in een klein dorpje inruilt voor een totaal ander leven. Ze is geregeld naakt en uitdagend te zien en ze speelt de 'upcoming' pornoster zeer geloofwaardig. Regisseur Ninja Thyberg speelde al eerder met dit gegeven als je naar haar korte films Pleasure en Hot Chicks kijkt. Voor de research van deze film dompelde ze zich maandenlang onder in de porno-industrie en vele scènes die in de film zitten, heeft ze daadwerkelijk zo gezien. Uitgezonderd hoofdrolspeler Kappel zijn alle overige acteurs ook daadwerkelijk actief in de industrie. Van producenten tot aan acteurs toe.

Pleasure blijft in alle opzichten een heel menselijke film; een krachtig feministisch standpunt dat ook vrouwen er zelf voor kiezen om te genieten van seks en daar ook hun werk van willen maken. Maar het laat ook heel goed zien dat het nog steeds een dominante, afgunstige en kille wereld is. Thyberg heeft dat beeld en gevoel heel goed gevangen. Het einde van de film is op meerdere manieren uit te leggen en het is aan de kijker zelf om dat in te vullen. Of dat nu positief of negatief is.