Reacties

Michael1968 heeft 399 reactie(s) geplaatst.

Nadat Hugo Cabret (Asa Butterfield) zijn vader (Jude Law) verliest aan een brand, is er nog maar één persoon die hem uit het weeshuis probeert te houden en dat is zijn zwaar alcoholistische oom Claude (Ray Winstone) die plotseling spoorloos verdwijnt; hierna is Hugo op zichzelf aangewezen om te overleven.

Spoiler

Voor zijn verdwijning leert Claude Hugo als (mede-)kruimeldiefje te overleven op het centraal station van Parijs; het is echter de vraag of hij erin slaagt uit de grijpgrage klauwen van de stationsinspecteur (Sacha Baron Cohen) en zijn dobermannpinscher Maximilian te blijven; de haat die mijnheer de inspecteur tegenover zwerfjongeren koestert is groot, en al helemáál jegens Hugo; in de loop van de film zal blijken waarom (gnagnagna). Hugo blijkt echter over een zeldzaam talent te beschikken waar de azijnzure inspecteur slechts van kan dromen.
Isabelle (Chloë Grace Moretz) is zijn steun en toeverlaat. Waarom mag zij eigenlijk nooit van haar vader (vertolkt door Ben Kingsley) naar de film terwijl ze voor de rest wél relatief vrij wordt gelaten?

Sommige scènes in het begin van de film zijn onnodig lang uitgespannen (als je voor dief wordt uitgemaakt, waarom toon je dan niet meteen het bewijs van je gelijk?!) maar gelukkig weet Martin Scorsese de spanning in de loop van de film steeds beter op te bouwen waaruit wederom zijn talent blijkt.

7,5/10

Stu (Colin Farrell) is een aalgladde pr-man die al liegend en bedriegend zijn vette salaris binnenhengelt.

Spoiler

Hij heeft weliswaar een mobiele telefoon op zak maar toch maakt hij dagelijks gebruik van de telefooncel; gaandeweg wordt duidelijk waarom.
Plotseling wordt hij in de telefooncel gebeld door iemand die hem onder druk zet om van alles op te biechten en vooral op straffe van een kogel de telefoon niet neer te leggen; aanvankelijk leidt dat tot allerhande hilarische situaties aangezien er meerderen gebruik willen maken van de cel maar de situatie wordt met de minuut grimmiger; de politie komt er aan te pas en er ontstaat een alsmaar groeiende menigte van nieuwsgierige toeschouwers.
Stu wordt gedwongen zichzelf publiekelijk te vernederen en wordt ondertussen onder schot gehouden door zowel de politie als de beller (Kiefer Sutherland) die hem continu bespiedt vanuit een flatje.
De vraag is: komen Stu, zijn vrouw Kelly (Radja Mitchell) en zijn minnares Pam (Katie Holmes) hier alledrie levend uit?

Forest Whitaker speelt een sympathieke rol als politieagent annex bemiddelaar.

8/10

PS: Gebruik voortaan een zakdoekje als je iets beetpakt, dit in verband met vingerafdrukken

Harper Marlow (Jessie Buckley) zit behoorlijk in haar maag met de pijnlijke scheiding van James (Paapa Essiedu) die na haar gewaarschuwd te hebben zich van kant te maken indien zij van hem zou scheiden, daadwerkelijk van het flat afgevallen is waar hij met Harper woonde. Was het inderdaad zelfmoord of een noodlottig incident gebaseerd op louter toeval?

Spoiler

Harper wil zich vervolgens voor twee weken terugtrekken ter bezinning en besluit een luxueus ingericht landhuis te huren van een zekere Geoffrey (Rory Kinnear).
Ze ontdekt een oeroude spoortunnel met een perfecte echoakoestiek en nadat ze - in de veronderstelling moederziel alleen te zijn - echoputspelletjes speelt, verschijnt er plotseling iemand aan het andere uiteinde van de tunnel die haar achtervolgt tot aan het landhuis en spiernaakt blijkt te zijn.
Hij wordt weliswaar gearresteerd en gedurende een korte tijd vastgehouden maar nadat hij tot ongenoegen van Harper weer vrijgelaten is loopt zij tegen een muur van onbegrip op en lijkt iedereen onder een hoedje te spelen, inclusief de politie en de dominee die zich bepaald niet empathisch toont in de richting van Harper doch haar een moord op James in de schoenen tracht te schuiven en probeert in te peperen.
Harper valt in de kerk bovendien iets op: een bosgeestachtige beeltenis op het altaar.

Vanwege het feit dat genreclichées beperkt blijven tot een oud landhuis en een soortement van Pinhead-kloon en tevens vanwege de bizarre effecten (o.a. metamorfoses á la rupsverpoppingen) die een uiteindelijk best wel consistente verhaallijn ondersteunen, mag deze beklemmende horror van Alex Garland gerust een meesterwerk worden genoemd.

9/10

Post scriptum:
Let op de appels én vooral op de tenen van James; die komen later in de film terug.....

Uitwisselingsstudente Karen (Sarah Michelle Gellar) verhuist naar Japan om in Tokio - in plaats van wijkverpleegkundige Yoko (Yôko Maki) - een angstige oude vrouw met de naam Emma (Grace Zabriskie) te verzorgen.

Spoiler

Ze hoort allerhande rare geluiden en doet op zolder een gruwelijke ontdekking; achter een afgeplakte deur vindt ze een jongetje (Yuya Ozeki) dat zichzelf Toshio noemt.
Hiermee begint de nachtmerrie pas echt; dit jongetje is namelijk lang geleden reeds overleden; heftige emoties laten immers een soort print achter wanneer de persoon in een staat van extreme woede of verdriet sterft en die afdruk krijg je niet zomaar het huis uit.
En.....waar is de beeldschone Yoko toch gebleven?

Een prima horror met veel groenachtige sepiatinten zoals je die wel vaker tegenkomt in dit genre; wel een puntje eraf voor het nogal afgeraffeld aandoende einde.

7/10

PS:
Gelukkig speelt het verhaal zich nu eens niet in een victoriaans huis af maar in een originele Japanse villa inclusief rijstpapieren vensters.

Voordat Doug (Justin Bartha) met zijn vriendin Tracy Garner (Sasha Barrese) het altaar betreedt besluiten Phil (Bradley Cooper), Stu (Ed Helms) en de gevaarlijk impulsieve en kinderlijke Alan (Zach Kalifianakis) hem met een vrijgezellenfeest in Las Vegas te verrassen.

Spoiler

Stu's onuitstaanbaar jaloerse vriendin Melissa (Rachael Harris) drukt hem op het hart het niet té gezellig te maken en uiteraard maakt tandarts Stu zich er met een smoesje vanaf want een dergelijke happening wil ook hij niet missen.
Eenmaal in Vegas worden drie van de vier hartsvrienden wakker op de vloer van het geboekte luxe hotel met een barstende hoofdpijn en is hun geheugen gewist, al dringt spoedig door dat Doug ontbreekt.
Hoe komt het toch dat Stu's tand ontbreekt en wat doet in vredesnaam die tijger in de douche?!
En Stu blijkt opeens getrouwd te zijn (nee niet met Melissa) maar weet absoluut van niets.

Een doldrieste zoektocht naar Doug begint...........8/10

PS:
Politieauto's jatten is weliswaar o zo stoer maar loont niet altijd.

Performancekunstenaar Saul Tenser (Viggo Mortensen) heeft een eigenaardige afwijking: in zijn lichaam groeien telkens nieuwe organen en hij heeft een op afstand bedienbare snijtafel waarmee hij zichzelf keer op keer en plain publique open laat snijden en van zijn ogenschijnlijk overbodige organen laat ontdoen - bij wijze van kunstproject - waarbij zijn assistente annex huisgenote Caprice (Léa Seydoux) via de afstandsbediening de scalpels en de tangetjes bedient.

Spoiler

De vraag is echter: zijn die organen - die soms zelfs tumoren worden genoemd omdat aanvankelijk niemand weet waar ze voor dienen
maar die Saul desondanks altijd laat registreren én vooraf door Caprice laat tatoeëren(!!) - écht zo overbodig, of is het lichaam van Saul op evolutionair vlak zijn tijd gewoon ver vooruit?
Ondertussen is Brecken (Sozos Sotiris) een jongetje dat ondanks waarschuwingen van zijn moeder om geen vreemde dingen die op het strand aanspoelen op te eten, toch zijn emmer half opvreet zonder erin te stikken.
Zijn moeder is er bepaald niet van gecharmeerd en laat het er zogezegd niet bij zitten.
Mensen vinden het opwindend om onverdoofd in zich te laten snijden en stellen de sensatie van extreme pijn boven die van lekkere seks, dit doordat pijn het enige gevoel is dat mensen in de tot in de kern verrotte maatschappij nog enigszins kunnen beleven; er worden zelfs speciale, programmeerbare pijnbedden ontwikkeld - waarvan de firmware regelmatig moet worden geüpdatet - die tijdens de slaap het pijncentrum prikkelen, evenals speciale ontbijtstoelen die tijdens het eten het spijsverteringsstelsel masseren.
Gaandeweg blijkt wel waar de geheimzinnige organen van Saul voor dienen:
Voor het verteren van plastic;
De evolutie is immers noodzakelijk om te kunnen overleven in de door plastic ernstig vervuilde samenleving.

In deze film zijn smak-, kokhals- en splashgeluidjes en (op zijn typisch Cronenbergs) machines met botjes en levend weefsel erin verwerkt niet van de lucht dus tere zielen hebben in de bioscoopzaal waar deze absurdistische Grieks/Engels/Canadees/
Amerikaans/Franse coproductie speelt niks te zoeken.

Opvallend:
Het speelt zich weliswaar af in de toekomst maar de samenleving is inmiddels dusdanig verpauperd dat mensen weer telefoons en tv's zijn gaan gebruiken uit de jaren zeventig en tachtig aangezien die toch echt duurzamer bleken; de rest is op de vuilnisbelt of in zee beland.

Vanwege de chaotische verhaallijn wilde ik aanvankelijk een zesje uitdelen maar terugdenkend begint de maatschappelijke boodschap zich steeds sterker aan me op te dringen (denk aan de bergen plastic soep in de oceanen). Crimes..... is dan ook een typische 'groeier'

7/10

PS: Iemand nog trek in een synthreep?

Nick Hathaway (Chris Hemsworth) zit een jarenlange gevangenisstraf uit vanwege computercriminaliteit.

Spoiler

Er wordt hem echter iets in de schoenen geschoven waar hij helemaal niets mee te maken heeft en door justitie voor het blok te zetten weet hij voorwaardelijk vrij te komen maar wel met een enkelbandje.
De NSA ziet er geen brood in en wil hem het liefst à la minuut weer in de bak en ook politie wantrouwt hem en houdt hem minutieus in de smiezen.
Hij komt echter op het spoor van een hack met gruwelijke gevolgen: een gekraakte server van een Chinese kerncentrale met een meltdown tot gevolg en daarmee begint het verhaal pas echt.
Gelukkig staat hij er niet helemaal alleen voor want ook de Chinese Lien (Wei Tang) blijkt allesbehalve digibeet.
Wat überschurftkop Elias Kassar betreft: Richie Koster is met zijn ongure smoel geknipt voor deze rol!

Al met al een bijzonder geslaagde en wat mij betreft nogal ondergewaardeerde cyberthriller met een Nederlands tintje dankzij Yorick van Wageningen die prima op dreef is als superschurk Sadak. 8/10

PS:
Wachtwoorden kun je beter helemaal zelf verzinnen.....

Lisa (Milla Jovovich) werkt bij Umbrella, een bedrijf dat zo ongeveer alle mazen van de wet weet te vinden waar het de productie van biologische wapens betreft.

Spoiler

In 'The Hive', een ondergronds laboratorium van dit louche bedrijf, in de vorm van een op zijn kop staande ouderwetse bijenkorf, breekt een ter plekke ontwikkeld virus uit en raakt het personeel gevangen doordat de hoofdcomputer (De Koningin genoemd) dusdanig geprogrammeerd is dat er in geval van calamiteiten geen ontsnappingsmogelijkheid bestaat of lijkt te bestaan voor het personeel.
De vraag is: Wat is eigenlijk de oorzaak van de uitbraak? Het is toch zo goed beveiligd?

Het einde is dusdanig dat er eigenlijk "To Be Continued" zou moeten staan en zou dan ook stukken beter kunnen.

Gelukkig komen de kraaien uit het begin van de film in een van de 'sequels' terug, en hoe. Een 7- voor deze sciencefictionhorror

PS:
Raccoon City bestaat echt: het is een toeristentrekker in het oosten van Kentucky, heel slim gebaseerd op de film en naar verluidt best het bezoeken waard.....

Films met pratende dieren, altijd grappig.
Maxwell is een geniale, straatwijze rottweiler die moet infiltreren in een hondenshow teneinde een piepjong pandaatje te redden uit de klauwen van een smokkelaarsbende die over lijken gaat. Slecht uitgewerkte effecten maar wel sympathieke karakters. Sommige "personages" hadden echter heel wat beter gekund; tijger Deepak ziet er wel erg nep uit en wanneer Maxwell over een auto heen rolt verandert hij even in plastic; dit moet toch echt beter kunnen. Vanwege het leuk uitgewerkte verhaal toch nog een klein zeventje.

David (Matt Damon) is een veelbelovende senator die aanvankelijk mijlenver voorligt op zijn rivaal maar niet voor lang.

Op een toilet(!) ontmoet hij de virtuoze balletdanseres Elise (Emily Blunt) waar hij terstond knetterverliefd op raakt en zij op hem, maar hun kersverse relatie wordt zwaar op de proef gesteld.

Spoiler

Waanneer iemand van het nogal mysterieuze Adjustment Bureau het namelijk in zijn ongure hoofd haalt om David's briefje met het telefoonnummer van Elise af te pakken en te verbranden waardoor David zijn grote liefde uit het oog verliest.
Richardson (David Slattery) en zijn baas Thompson (Terence Stamp) blijken over paranormale krachten te beschikken die zij maar wat graag gebruiken om David en Elise het leven flink zuur te maken, maar waaróm misgunnen zij dit stel het amoureuze geluk eigenlijk.....

Acteurs John Slattery en Terence Stamp hebben de perfecte doodgraverstronies om deze rollen te vervullen; regisseur George Nolfi heeft dan ook prima werk verricht om juist voor hen te kiezen om deze rollen te spelen. Ook die van Anthony Mackie (als Harry) mag beslist niet onvermeld blijven!

Oh ja, geef mij ook zo'n hoedje, altijd handig. 7/10

Gezien het feit dat Jack Nicholson ook in "The Shining" Jack heet, kun je concluderen dat deze grandioze rol hem op het lijf is geschreven.

Wendy (Shelley Duvall) is de vrouw van Jack, op het oog een naïef en ietwat angstig vogeltje maar dat blijkt in de loop van het verhaal reuze mee te vallen. Vooral haar enigszins uitpuilende, reebruine kijkers maken haar perfect geschikt voor dit personage.

Spoiler

Jack wil een boek gaan schrijven en denkt dat de hem aangeboden tijdelijke baan als conciërge van een afgelegen hotel voor hem is geknipt; het Stanley Hotel in de Rocky Mountains vormt de inspiratie voor Stanley Kubrick voor het fictieve Outlook Hotel; laatstgenoemd hotel - gebouwd op een Indianenbegraafplaats - heeft een bloederige geschiedenis en ondanks het feit dat Jack geen bal gelooft van de verhalen die de ronde gaan omtrent dit luxueuze onderkomen, wordt hij langzaam meegesleurd in een draaikolk van waanzin, aangewakkerd door zijn regelmatige zuiperijen in de verlaten Golden Room. Wie bedient hem eigenlijk? Lloyd (Joe Turkel) kan het niet zijn want die is al zo'n honderd jaar dood. Toch?
Chef-kok Dick Hallorann (Scatman Crothers) kan communiceren zonder woorden, evenals Jacks zoontje Danny "Doc" Torrance.

Let ook op de tergend krassende vioolmuziek die deze rolprent, die naar mijn mening de definitieve standaard voor het psychologische-horrorgenre heeft gezet kracht bijzet, al werd Stanley Kubrick natuurlijk voorafgegaan door Alfred Hitchcock die er ook wat van kon. Wijlen Alfred is goed, de eveneens reeds lange tijd overleden Stanley is beter..... 10/10

PS: Zouden er vlak na de première van "The Shining" nog veel mensen hotelkamertje 237 hebben geboekt en hun pasgeborene zoontje Delbert hebben genoemd?

Betriek (Sallie Harmsen) hoorde - spelend met een grappige zwarte muis met bruinachtige oortjes - dertig jaar geleden hoe haar moeder werd afgeslacht en getuige het geschreeuw van haar moeder en het bloed dat tussen de vloerbalken boven haar doorsijpelt moet het een gruwelijk pijnlijke dood zijn geweest.

Spoiler

Betriek heeft dertig jaar na dato de gebeurtenis min of meer verdrongen maar het verleden haalt haar in; terwijl er vreemde dingen gebeuren worden er tientallen veenlijken opgegraven, allen van het vrouwelijk geslacht, met een opvallende snede in hun hals.
Betrieks moeder vertoont ondertussen onverklaarbare stuiptrekkingen tijdens haar slaap en vaderlief Roelof (een prima acterende Fred Goessens) is zwaar aan de drank gegaan door alle gebeurtenissen in het verre verleden.
Moloch (genoemd naar een mythisch monster dat volgens de middeleeuwse lezing kindertjes offerde) begint nogal langdradig maar komt toch nog tot een aangename spanning.

Ondanks alle mogelijke gemeenplaatsen die je in dit genre maar kunt bedenken (dampende moerassen, witte wieven zoals eerder opgemerkt in deze rubriek in de persoon van Feike en in de gedaante van de woedende Heleen, een jarenvijftigachtig huis met krakende houten vloeren, etcetera) is dit griezelverhaal best te pruimen. 6/10

PS: wanneer je moeder opeens suikerzakjes begint te sparen is het oppassen geblazen en een kwestie van het uitpluizen van jouw familiegeschiedenis, wees gewaarschuwd!!!

Frank (Antonio Banderas) is een gewetenloze, praatgrage en vooral doortrapte advocaat die er geen enkel been in ziet om de schofterigste misdadigers vrij te pleiten, al is het maar door een piepklein vormfoutje.

Spoiler

Op een dag komen zijn vrouw en kind om het leven bij een brute moord.
Vreemd genoeg schiet het onderzoek naar de moordenaar(s) niet erg op.
Frank besluit dan maar om zelf voor detective te gaan spelen en komt tot een gruwelijke ontdekking. Niet enkel een gouden draad, maar óók een rode draad in de vorm van een bebloed exemplaar van het ruim 1800 jaar geleden geschreven boek Ta Eis Heauton van de Romeinse keizer Marcus Aurelius speelt een belangrijke rol in dit verhaal, evenals het stoïcisme. Dit nadat de vader van zijn vermoorde vrouw gezworen heeft nimmer meer een woord van hem te willen horen.
Pas na de dood zijner dierbaren begint Frank zoiets als een geweten te ontwikkelen en Frank wordt dan ook meermaals op pijnlijke wijze met zichzelf en zijn verleden geconfronteerd.

7,5/10

Zwartboek is nou typisch zo'n oorlogsfilm die je minstens twee keer moet bekijken; schoonheid en venijn zitten hem immers in de details.

Spoiler

Carice van Houten speelt de uitermate moedige Joodse oorlogsheldin Rachel Stein die zich uit zelfbescherming voordoet als zangeres Ellis de Vries.
Ze spreekt accentloos Duits en papt aan met Ludwig Müntze (voortreffelijk geacteerd door de Duitse acteur Sebastian Koch), een zeer hoge Duitse militair, om de vijand te kunnen bespioneren.
Helaas loopt bepaald niet alles zoals gepland; verraad zit in een klein hoekje en de vijand is altijd op zijn hoede; anderzijds vreten ratten en kakkerlakken soms ook elkaar op.

Paul Verhoeven heeft met deze rolprent misschien wel zijn ultieme meesterwerk afgeleverd die vanwege de gewelddadige pies- en poepscène bepaald niet geschikt is voor weke zielen.

Kijk uit met dokters.....10/10

Sommige karakters lijken sprekend op het origineel (Ad Melkert, inclusief de obligate wij-gaan-er-een-fan-tás-ti-sche-campagne-van-maken-gebaartjes-met-gebalde-vuist en bijbehorende woedeuitbarstingen, vertolkt door een briljante Ramzy Nasr), Fedja van Huêt als een uitstekend gelijkende Mat Herben die met zijn smoelwerk in de camera, al vliegtuigspottend, een groot deel van het verhaal vertelt en ook Gerdi Verbeet (Carly Wijs) is zeer herkenbaar.

Nog veel meer karakters wijken qua uiterlijk echter dusdanig af van het origineel dat het ronduit storend is;

Jaap Spijkers lijkt in de serie meer op Gerard Cox dan op Wim Kok,

Frank Lammers lijkt sprekend op die man bij de Jumbo dus op Frank Lammers en volstrekt níét op de ballerige Peter Langendam,

bij Jan Nagel (Dick van den Toorn) missen de opvallende, kenmerkende wallen die hem nou juist typisch Jan Nagel maken,

en zo kan ik nog wel even doorgaan;
de grimeur had naar mijn bescheiden mening best wat meer zijn/haar best mogen doen.

Ook hoofdrolspeler Pim Fortuyn (Jeroen Spitzenberger) lijkt qua gelaatstrekken volstrekt niet op het origineel.

Is het daarom een slecht docudrama? Nee, verre van; bovengenoemde acteurs spelen de sterren van de hemel en regisseur Michiel van Jaarsveld heeft hiermee dan ook een fantastisch werkje afgeleverd. 7,5/10

Vergeet "Beyond The Law" uit 2019; dit is de ECHTE , die met Dan Saxon (Charlie Sheen), die ontdekt dat zijn schaduw op de foto's die hij ontwikkeld heeft, ontbreekt, en van een Native American te horen krijgt hoe hij zijn schaduw terug kan krijgen. En dat is niet makkelijk! 10/10

(Er bestaat ook nog een film met de naam Beyond The Law uit 1930 (!!!) maar dat is een western).

Deze film met Steven Seagal wordt zeer regelmatig verward met het veel en veel betere "Beyond The Law/Fixing The Shadow" uit 1992 met Michael Madsen als de geniepige bendeleider Blood.

Spoiler

Denk vooral ook aan de bloedstollende, paranormale scène waarin de hoofdrolspeler als aankondiging van zijn levenstaak om in de motorbende te infiltreren, zijn schaduw kwijt is op alle foto's die hij in de donkere kamer ontwikkelt en waarop hij te zien is, en die volgens een Indiaan die hem bij de "doka" opwacht, de schaduw pas kan "fixen" via volbrenging van deze zware opdracht.

Gezien het uitbundige wees-een-bink-rook-en-drink-gedrag van de personages is de verwarring met bovengenoemde jarennegentigrolprent niet eens zo verwonderlijk.

Een 6 min, en dat is nog erg mild; bekijk het origineel en verwonder je.....

Deze op een bijbelverhaal geënte fantasyfilm speelt zich vlak voor de zogenoemde Zondvloed. Noach (Russel Crowe) moet het met zijn voor 100% veganistische gezinnetje opnemen tegen een enorme overmacht van een agressief, vleesetend volk onder leiding van Tubal-Kaïn. Gelukkig worden Noach, Naameh (Jennifer Connelly) en hun drie zoons beschermd door reuzen, monsters van lava. Uiteraard bouwt Noach het obligate schip dat het dierenrijk moet redden door van alle dieren een mannetje en een vrouwtje aan boord te nemen.

Spoiler

Wanneer de door ernstig letsel aanvankelijk onvruchtbare doch met hulp van Methusalem (Anthony Hopkins) gefertiliseerde Ila (Emma Watson) - het vriendinnetje van zoonlief Cham (Logan Lerman) - tegen alle afspraken in zwanger blijkt en ook nog eens van twee meisjes, besluit Noach, die ervan overtuigd is dat het zijn taak is de mensheid uit te doen sterven, hen te doden hetgeen uiteraard tot ernstige conflicten aan boord leidt.

Enfin, gelukkig maar dat het niet precies zo gelopen is als in de Bijbel en in de film want anders zou de genenpoel van mens en dier wel érg beperkt zijn met alle degeneratieve rampspoed voor de soortenrijkdom tot gevolg.
Prachtige visuele effecten maken deze film best te pruimen. 7/10

Een selfie met Adolf Hitler (Oliver Masucci), wie wil dat nou niet? Niemand heeft immers door dat het Der Führer écht is en dat hij via een soortement van tijdtunnel in het jaar 2015 is beland. Hij leert echter bijzonder snel en maakt zich de hedendaagse technische snufjes in razendsnel tempo eigen evenals manipulatie van de menigte middels het bespelen van "das gesunde Volksempfinden"; politieke aspiraties is hij nog steeds niet verleerd. Jammer van het nogal woke laatste stuk waarin er ernstig wordt gewaarschuwd voor populisme, alsof de kijker zelf niet na kan denken. Een 8 min.

Denzel Washington speelt uiteraard een superheld (Robert Mac Coll); dit soort rollen zijn hem dan ook gegund.

Spoiler

Hij moet zijn buurman, de goedmoedige en zeer getalenteerde doch nogal labiele Miles (Ashton Sanders) van het "snelle geld" (jawel, de term valt) af zien te houden maar of hem dat ook lukt? Enfin, zeker de eerste helft van de film staat stijf van de afgekloven clichées (zijn vrouw wordt op beestachtige wijze afgeslacht en natuurlijk komen de daders ermee weg) maar na een nogal pijnlijke plotwending blijkt het allemaal wel mee te vallen met de gemeenplaatsen en wordt het toch nog spannend. Je weet uiteindelijk heus wel wie er gaat winnen (véél te voorspelbaar om een spoiler te worden genoemd ;-) maar de manier waarop blijft heel lang geheim.

Fantastisch spectaculaire beelden van een schuimende en opspattende oceaan ontbreken gelukkig niet. Een 7 min.

Spoiler

Een ieder's leven wordt anno 2040 gedicteerd door huisandroide Alecto (Angela Schijf) die dusdanig geprogrammeerd is dat "ze" gedachten kan lezen, menu's kan bestellen aan de hand van de chemische samenstelling van iemands adem, koelkasten op slot zet aan de hand van het cholesterolgehalte van de eigenaar van het ding, kankercellen vernietigt en mensen laat kiezen tussen een echtscheidingsadvocaat of relatietherapie aan de hand van eerdere communicatie en/of surfgedrag (op Facebook is dit uiteraard allang business as usual).

Servé Hermans heeft zich overduidelijk uitstekend ingelezen in de nagenoeg onbegrensde mogelijkheden van de nieuwste technologie en heeft tevens een inspiratie gevonden in films als Lucy, De Lift en The Terminator, in het Internet Der Dingen (IOT) maar ook in de enorme machtspositie van mensen als Mark Zuckerberg en hun algoritmes.

Het griezelige is het feit dat Servé Hermans zich helemaal niet zo ver buiten de realiteit begeeft.

Anekdote: midden in een echtelijke ruzie meldt Alecto droogjes dat de net geüpgrade stofzuiger graag zijn kunsten wil demonstreren.

Ook het broodrooster dat even niet aangeraakt wil worden werkt op de lachspieren.

Een dringende tip voor een ieder die zo'n superhandige Alecto wil kopen: >RTFM< als je leven je lief is! 9,5/10

Piet (Rosa van Leeuwen) leeft in een woongroep. Zij heeft een uitermate grofgebekt vriendje met de naam Donnie (Kylian de Pagter) waar ze veel maar niet alles mee deelt; wel deelt ze haar lief maar vooral haar leed maar wat graag met Ivo (Eric van Sauers) van de Kindertelefoon.

Spoiler

Haar grootste probleem is Bert (Jacob Derwig), de leider annex brulaap van de groep die maar wat graag het alfamannetje uithangt en erop hamert dat-ie alles overheeft voor de groep maar aan wie een fikse portie zelfzucht bepaald niet vreemd is (zie aflevering "Tsjernobyl").
Hij verzint de meest belachelijke huisregels waar de hele groep zich aan moet houden maar is vervolgens de eerste om ze te overtreden.
Sommige persoonlijkheden (waaronder die van Bert en Piet) worden in de loop van deze geniale reeks van van én met Kim van Kooten ontleed als een matroesjkapop en langzamerhand blijkt er bovendien iets vreemds aan de hand met Donnie.
Is Bert overigens echt wel zo'n monster, of is er iets wat hem gruwelijk dwarszit?
De aanvankelijk uitermate humoristische serie ontwikkelt zich gestaag in een ernstiger richting.
En wat is dat toch met 2 mei?

Wat mij betreft een absolute aanrader!

10/10

"Hier wordt niet buiten de groep geneukt!"

De eerste helft van The Reckoning doet sterk denken aan een slechte ripoff van Martin Koolhoven's Brimstone.

Spoiler

Grace (Charlotte Kirk) verliest haar man Joseph (Joe Anderson) aan de pest, althans, de doodzieke Joseph hangt zichzelf op om te voorkomen dat Grace en haar baby'tje Abi door hem worden besmet. De verhuurder van Grace's woning hoopt dat zij de huur niet kan betalen zodat hij de mooie Grace kan laten "betalen in natura". Aangezien ze de huur wel degelijk blijkt te kunnen betalen verzint de door haar intens gehate huisjesmelker Pendleton (Steven Waddington) iets anders: hij laat haar tot heks verklaren zodat hij haar kan "redden" van de brandstapel en haar alsnog kan neuken. Dit met hulp van de geloofswaanzinnige "rechter" Moorcroft (Sean Pertwee) die overtuigd is van haar heksendom. Met een horror heeft deze rolprent eigenlijk geen bal te maken, afgezien van de hallucinaties die Grace als gevolg van de sadistische martelpraktijken en het slaaptekort ten deel vallen waarin ze Satan, Joseph en haar levend verbrande moeder (die eveneens tot heks verklaard was bij wijze van pesterij) voor haar ziet verschijnen. Oh ja, Morton (Leon Ockenden), wat ben jíj́ een ongelofelijke lafbek, als men met jouw soort de oorlog tegen Poetin moet winnen?!

De tweede helft maakt veel goed al blijft Brimstone zich aan de kijker opdringen, inclusief de beruchte "helm". 6,5/10

Het zal je maar gebeuren; Je bent arts, je heet Martin (Liam Neeson) en samen met je vrouw Liz (January Jones) ben je op weg naar een artsencongres. Je komt erachter dat je op weg naar het luxueuze hotel - alwaar het congres wordt gehouden - je koffertje bent vergeten. Je neemt een taxi terug, valt in het water, komt vier dagen later bij in het ziekenhuis en ontdekt dat jouw vrouw je niet meer herkent en iemand anders jouw leven heeft overgenomen. Dan begin je toch wel aan jezelf te twijfelen, niet dan?! En dan die rare cijfertjes in dat botanische boek dat je ooit hebt gekregen. Weet je wel zeker dat je de persoon bent die je denkt dat je bent? Een geniale thriller zoals we die gewend zijn met Liam in de hoofdrol. Ook Gina (Diane Kruger) speelt hier een fantastisch personage als taxichauffeur. 9/10

Iedereen die weleens via sociale media het grappige filmpje omtrent het COVID-19-virus heeft ontvangen waarin een oud vrouwtje de eerste coronavaccinatie in ontvangst neemt waarna ze haaientanden krijgt, tegen de muur op loopt en vervolgens als een vlieg over het plafond loopt, herkent het natuurlijk meteen: het is een bewerking van een scène uit deze religieuze fantasyhorror met Gladys Foster (Jeanette Miller).

Spoiler

Het nogal bevreemdende verhaal speelt zich geheel af in en om een benzinestation annex reparatiewerkplaats annex motel midden in de woestijn en draait om de familie Anderson: vader Howard (Jon Tenney), dochter Audrey (Willa Holland), moeder Sandra (Kate Walsh) - die haar dochter vervloekt om haar sexy kleding en haar van alles in de schoenen schuift -, de eigenaren van de toko: vader Bob (Dennis Quaid) en zoon Jeep die samen de tent runnen en de ongewenst zwangere Charlie die nog geen flauw idee heeft hoe belangrijk het kind zal blijken te zijn.
Er gebeurt iets vreemds: opeens valt de tv-ontvangst uit, op de radio is enkel nog op verscheidene frequenties een pieptoon te horen en ook de telefoon laat het afweten.
Gaandeweg blijkt er een broedertwist gaande te zijn tussen de engelen Gabriël-met-vleugeltjes en Michaël-zonder-vleugeltjes. Dit met enorme gevolgen.
Het motel vormt overigens één grote anomalie binnen een moderne wereld: het heeft nog een hoorntelefoon, een transistorradiootje en een televisie uit het stenen tijdperk terwijl de rest van de wereld allang aan de smartphone, DAB+ en een plat OLED-scherm gekluisterd zit en is geheel ingericht in jarenvijftigstijl.

Een prachtcitaat:
"Waarom kleed je je zo, Audrey?" Antwoord: "Omdat het me wel wat lijkt om door een stel verslaafde truckers op de plee van een krot in de woestijn te worden genomen". Vader Howard richt zich vervolgens tot moeder Sandra: "Met dit antwoord neem ik genoegen".

Nog een quote, dit keer uit de mond van Michaël:
"Jij geeft hem waar hij om vraagt, ik geef hem wat hij nodig heeft".

Na alle matige tot slechte recensies vind ik de film zeker niet tegenvallen. 7/10