Reacties

Michael1968 heeft 399 reactie(s) geplaatst.

Stel, je wordt gedrogeerd en ontwaakt in een of ander kubusvormig kamertje met nog zes anderen en je kent elkaar niet.
Je ontdekt allerhande kluisdeuren en je ontdekt dat er eerder iemand op gruwelijke wijze om het leven is gekomen.

Wat doe je dan om te ontsnappen is de hamvraag.

Spoiler

De gevangenisboef en draaideurcrimineel Rennes (Wayne Robson) staat bekend als misschien wel de beste uitbreker van het land met maar liefst zeven geslaagde ontsnappingspogingen.
Zelfs hij sneuvelt meteen al doordat bij zijn eerste ontsnappingspoging een enorme lading bijtend zuur in zijn gezicht gespoten krijgt.
L
Al met al valt die éne kluisdeur af als ontsnappingskandidaat maar hoe ontsnapt de rest van het gezelschap nu zonder aan mootjes gehakt, gespietst of verbrand te worden; men blijkt elkaar nodig te hebben en iedereen binnen het overlevende gezelschap blijkt over een gave te beschikken dus zaak is om elkaar te helpen.
Dit blijkt bepaald geen sinecure aangezien vooral politieagent Quentin (Maurice Dean Wint) nogal heetgebakerd van aard is en zichzelf dusdanig overschat dat het irritant wordt.
Worth (David Hewlett) blijkt onbedoeld meegebouwd te hebben aan het chassis van het metalen monstrum maar heeft nimmer te horen gekregen waar het feitelijk voor moest gaan dienen.
De briljante wiskundestudent Leaven (Nicole de Boer) ontdekt cijfertjes in iedere kamer en tracht deze codes te ontcijferen, maar of dat lukt?
L
Dan is er nog de verstandelijk gehandicapte Kazan; wat zijn niche is blijft lang de vraag, kennelijk kan ook hij iets maar wat zou dat in vredesnaam wezen?
Holloway (Nicky Guadagni) is freelance arts en neemt Kazan in bescherming.

Op zich een prima sciencefictionthriller maar helaas mocht de reden van de bouw van deze kunstzinnig ontworpen horrorescaperoom en het geniale doch psychopathische, Joseph-Mengeleachtige brein hierachter best weleens wat meer worden uitgediept; iemand heeft het ding tenslotte ontworpen, nietwaar?

Jammer want de acteurs spelen super, gemiste kans dus......6/10

Jarod (Kyle Gallner), Travis (Michael Angarano) en Billy-Ray (Nicholas Braun) denken een spetterende gangbang te gaan maken met een zekere Sarah (Melissa Leo) die in een woonwagen resideert maar worden door haar gedrogeerd en worden wakker in de talibanachtige kerk van een geloofsgekkie genaamd Abin Cooper (Michael Parks) dat Sarahs vader, die de drie tieners gevangen houdt en een donderpreek afsteekt vol met hel en verdoemenis.

Spoiler

Voor hun ogen wordt er - uiteraard in naam van God - een geknevelde homoseksuele man vermoord en Sarah raakt zelfs in een soortement van euforische trance.
De politie onder leiding van Joe Keenan (John Goodman) heeft de Five Points Church - die over een flink wapenmagazijn beschikt - weliswaar op de korrel maar dankzij het onprofessionele geblunder van een zijner ondergeschikten wordt het politiebataljon ontdekt door de familie Cooper en wordt een substantieel aantal agenten doodgeschoten ondanks hun kogelvrije vest.
De gijzelaars zijn ook voor de politie niet veilig want sommige agenten willen het geblunder maar wat graag in de doofpot stoppen.

Al met al een eigenaardige thriller met een verrassende wending tegen het einde. 7/10

Drie bazuinstoten betekenen het einde, volgens Abin.....

Michael Portman (Adam Sandler) is een geniale maar overspannen architect zonder sociale vaardigheden die met de mooie Donna (Kate Beckinsale) is getrouwd en twee kinderen heeft: Benjamin en Samantha.

Eigenlijk is Michael best wel een ongelofelijke hufter; soms zonder het te willen en te weten beledigt hij iedereen die hij tegenkomt.

Spoiler

Bovendien is hij dusdanig carrièregericht dat alles ervoor moet wijken en dat doet zijn gezinsleven al helemáál geen goed.
In een beddenwinkel ontmoet hij Morty (Christopher Walken), een briljante uitvinder die een afstandsbediening heeft ontworpen waarmee je je leven kunt door- en terugspoelen.
Het is leuk speelgoed want je kunt er je treiterzieke buurjongetje flink mee dwarszitten en je vervelende baas letterlijk te kakken zetten maar wel blijken er nogal wat nadelen aan het apparaat te kleven.
Morty blijkt dan ook niet de ideale Willie Wortel te zijn maar eerder trekjes te vertonen van Professor Sickbock en bovendien heet hij niet voor niets Morty.
Van die magische afstandsbediening raakt Michael echter nooit meer verlost.....

Een hele mooie sciencefictiontragikomedie waarin David Hasselhoff Michael's zelfingenomen baas Ammer speelt; het verhaal beschikt over zowel ontroerende ("sorry papa zo bedoelde ik het niet" en verderop de sterfscène) als hilarische momenten (o.a. het knopje "mute" en de "obsessie" van retriever Sundance) en zou niet misstaan rond kerstmis.

9/10

Quotes:
"It looked like a little Tic Tac"
"Stop that flapping"
"It's just cornflakes"

Een nogal chaotisch, Christopher-Nolanachtig sciencefictionverhaal over een huurmoordenaar die weet dat hij over dertig jaar teruggestuurd wordt naar het heden om zichzelf kapot te schieten.

Spoiler

Zijn oudere ik (Bruce Willis) heeft staven goud op zijn rug zodat zijn jongere ego weet dat-ie over dertig jaar zal sterven maar nu rijkelijk wordt beloond zodat hij dertig jaar lang in weelde kan leven, snap je het nog?
Enfin, zijn oudere ik wordt vlak voor zijn geplande dood verliefd op een Chinese vrouw en wil koste wat kost blijven leven, dit tegen de wil van zijn bazen in; de tijdlus is immers niet meer gesloten.
Een pijnlijke confrontatie met zijn jongere zelf volgt.

Een prima thriller waarin de zogeheten vaderparadox een belangrijke rol speelt en waarbij herinneringen uit de toekomst (die je immers beleeft als het verleden wanneer je naar het heden wordt geteleporteerd zonder jonger te worden) vervagen zodra de toekomst door een gebeurtenis in het heden veranderd wordt. 8/10

Pas op voor de rainmaker..........

Amerika heeft twee soorten mensen: de haves en de have-nots.

Ondanks het feit dat Chris Gardner (Will Smith) die vertegenwoordiger in botscanners is en zijn vrouw Linda (Thandy Newton) - verpleegkundige - zich een slag in de rondte werken slagen zij er maar niet in de torenhoge huur van hun flatje in de Bay Area - San Fransisco - te betalen en dan hebben ze nog zoontje Christopher (Jaden Smith) dat ook moet eten.

Spoiler

Hun relatie staat door alle malaise onder zware spanning en Chris wil Linda maar vooral Christopher voor geen goud kwijt.
Chris moet zich door het leven liegen, bluffen, smeken en ellebogen en zich regelmatig vernederen om te overleven en hoopt eindelijk een lucratieve baan te kunnen bemachtigen, maar ja, die vervloekte onbetaalde proeftijd hè; het geduld van de huisbaas is bepaald niet eindig, evenmin als dat van de kredietbank.
Het feit dat hij ook nog allerhande klusjes voor de stropdassen op zijn stageplek op moet knappen en zodoende meerdere ballen in de lucht moet houden maakt het er al helemaal niet makkelijker op om ook nog op tijd bij zijn afspraken te zijn én voor zijn kind te zorgen.

The Persuit of Happiness biedt een ontluisterend kijkje in de rauwe en keiharde, door egoïsme en Dagobertduckachtige gierigheid gedomineerde Amerikaanse ieder-voor-zichsamenleving zonder enig sociaal vangnet, waarin zelfs een torenhoog IQ als dat van Chris bepaald geen garantie op succes is al doet het sprookje van de "Amerikaanse Droom" anders vermoeden.

Spoiler

Zou het Chris lukken om eindelijk het plekje in de maatschappij waar hij en zijn zoontje zo naar smachten te bemachtigen en van "have-not" tot "have" te transformeren?

Thomas Jefferson wordt regelmatig aangehaald en een van zijn uitspraken luidde: "happiness is just something to persuit".

Christopher's verlies van zijn dierbare speeltje Captain America staat symbool voor de vele miljoenen pechvogels die het van het Leger des Heils en overige volstrekt ontoereikende kerkelijke hulporganisaties moeten hebben.

Vader Will Smith en zijn zoon Jaden spelen de pannen van het dak in dit naar verluidt waargebeurde drama waarin ook Rubik's kubus een verrassende rol speelt. 9/10

Don't ever trust a hippie girl.........

Bruno (Pepijn van der Sman) heeft maar één passie: zijn Japanse lievelingsgame Taiki.

Wanneer zijn ouders Linda (Jennifer Hoffman) en Chiel (Tibor Lukács) besluiten om met hem en zijn zusje Frankie (Linde van der Storm) op reis naar Zweden te gaan, ziet hij dit niet zitten en zit hij achterin de auto dusdanig te klieren dat zijn paps en mams hem voor een minuutje uit de auto gooien om hem daarna weer op te gaan halen.

Spoiler

Vanaf dat moment loopt alles volstrekt anders dan gepland.
Bruno krijgt hulp uit onverwachte hoek; een prachtige, enigszins tamme wolf die hem meerdere keren uit de brand helpt en dat is maar goed ook want zonder Taiki, zoals Bruno het dier besluit te noemen, zou het knulletje niet ver komen.
Let overigens op waar je een smartphonebatterijtje zoal voor kunt gebruiken!

Chiel en Linda staan er overigens gekleurd op.

Een avonturenfilm met prachtige natuuropnamen 7/10

Één vraagstuk prangt: waar komt midden in het donkere bos plotseling die benodigde derde schoen vandaan, en ook nog precies van de juiste maat, nadat Bruno's eigen schoen reddeloos is verloren?!

Spoiler

Nadat Angela Hayes, de dochter van Mildred Heyes (Frances McDormand) op gruwelijke wijze verkracht en vermoord is en het onderzoek naar de dader maar niet van de grond komt als gevolg van een nogal laks opererende politie (zie de agressieve en racistische Jason Dixon - vertolkt door een Sam Rockwell op dreef - die met zijn poten op tafel zit) en zijn collega die muziek luistert en danst zonder zijn werk al te serieus te nemen, is een tot op het bot verbitterde Mildred het na zeven maanden wachten spuugzat en besluit zij bij billboardverhuurder Red Welby (Caleb Landry Jones) drie reusachtige billboards te huren die het vastgelopen onderzoek bij de politie stevig in moeten peperen.
Dat wordt zowel Mildred als Red bepaald niet in dank afgenomen.

Vooral Jason Dixon voelt zich nogal gekrenkt en nadat zijn baas Bill Willoughby (Woody Harrelson) overlijdt slaan bij Dixon de stoppen door.

Een prima whodunnit met een ietwat raar einde en verder een schitterende rol voor Clarke Peters als de sympathieke Abercrombie.....7/10

Quootje:
"We're not ALL your enemy"

Nadat Dan O'Grady (Shay Duffin) een zak vol goudstukken heeft gevonden denkt hij in weelde te kunnen leven.

Spoiler

Niets is minder waar aangezien een agressieve, 600 jaar oude leprechaun (een soortement van kabouter maar dan Iers, gespeeld door Warwick Davis) zijn goud terug wil hebben en daarvoor over lijken gaat; te beginnen met Dan's vrouw (vertolkt door Pamela Mant) die door toedoen van bovengenoemd gedrocht van de keldertrap dondert en terstond overlijdt.
De bijzonder aantrekkelijke maar nogal verwende Tory (Jennifer Aniston) gaat tien jaar na dato samen met haar vader J.D. (John Sanderford) en haar broertjes, de vroegrijpe Alex (Robert Hy Gorman) en de niet al te snuggere Ozzy (Mark Holton) in het huis wonen zonder enig benul te hebben van hetgeen zich daar een decennium eerder heeft afgespeeld.
Eigenlijk wil ze zich niets liever dan per direct uit de voeten maken, ver uit de buurt van het smerige net-niet-bouwval maar aangezien ze een oogje op de inwonende klusjesman Nathan (Ken Olandt) heeft (en hij overduidelijk ook op haar) besluit ze te blijven.
De leprechaun heeft echter nog steeds zijn goud niet terug dus rustig het huis schoonmaken en opknappen is er bepaald niet bij.....

Al met al een bijzonder geslaagd en origineel (leprechauns waren toch van die lieflijke wezentjes?) debuut van Jennifer, helaas volgens Hollywoodtraditie tot op het bot uitgemolken middels een stuk of achtentachtigduizend sequels.

Deze bloederige fantasystory bevat aardig wat hilarische momenten (de schoenenfetisj van de leprechaun, Ozzy die een muntje op echtheid "keurt", de leprechaun die per ongeluk in de spiegel kijkt etcetera) en voldoende andere vermakelijkheden om tot het einde te blijven boeien. 8/10

De leprechaun beschikt overigens over een anticipatievermogen waar ons staatshoofd Rutte nog héél wat van kan leren.....

Rico (Marwan Kanzari) en Victor (Tygo Gernandt) ontvoeren de knappe Laura Temming (Sarah Chronis) op gewelddadige wijze en eisen een enorme bom losgeld van haar schatrijke vader.

Dat Rico niet al te snugger is, blijkt onder andere wel uit de poepemmerscene in de slaapkamer waarin Laura aan het bed is vastgeboeid ("draai je even om!").

Er zitten niet enkel talloze verrassende plotwendingen in deze thriller (speelt Rico een dubbelrol?), ook is deze niet gespeend van een scheutje humor gezien de klungelige wijze waarop Rico tracht tot twee keer toe een kogel te verbergen (heb je al gegeten? ;-)

Marwan Kanzari speelt hier de sterren van de hemel evenals Tygo Gernandt die uiteraard is gezegend met het perfecte junkensmoelwerk om deze berekenende en aan het psychopatische grenzende rol te spelen.

Ook Sarah Chronis overtuigt. 8/10

Oh ja, het begrip "bloedgeld" krijgt hier een compleet nieuwe betekenis.

In een tbs-kliniek is Nicolien de behandelaar van de gewelddadige Idriss (Marwan Kanzari) die verscheidene verkrachtingen op zijn "curriculum vitae" heeft staan.

Spoiler

Idriss windt vrouwen om zijn vinger alsof het zakdoekjes zijn en ook zijn behandelaars zijn bepaald niet veilig voor zijn "charmes"; zie de groteske en ronduit gênante chocoladescène met Nicoliens collega Marieke (Marie-Mae van Zuilen).
Ook Nicolien laat zich als onprofessionele voetveeg gebruiken door de gehaaide Idriss en wordt door laatstgenoemde keer op keer op beschamende wijze voor schut gezet, zie de scène op het strand, die met het alarmknopje in de kliniek, die met de zoon van Idriss (werkt-ie echt wel bij KFC of is ook dat een verzinsel) de aflikkerij, etcetera.
En dat terwijl nou juist Nicolien de enige voorstander was van verlenging van Idriss' tbs-behandeling.

Sommige scènes zijn nogal langdradig en op een gegeven moment wordt deze als psychothriller bedoelde draak ronduit irritant.

Nee, zowel Carice van Houten als Halina Reijn (die het geheel regisseerde) kunnen naar mijn bescheiden mening zó veel beter; de enige die het geheel nog een piepklein beetje weet te redden is de in deze film bloedirritant spelende Marwan Kanzari, al zou Theo Maassen die rol m.i. nog stukken beter kunnen vervullen (zie zijn rol in het grandioze TBS).

3/10

PS:
Het meest ironische app'je allertijden afkomstig uit een rolprent is toch wel dat van Nicoliens moeder (vertolkt door Betty Schuurman): "Je bent een sterke vrouw".

De androgyne Tina (Eva Melander) is als douanebeambte goud waard: ze pikt drugssmokkelaars en ander gespuis er feilloos uit doordat ze emoties zoals angst en schaamte kan ruiken.

Ook kan Tina het gedrag van dieren opvallend goed voorspellen, ook als ze nog nergens te bekennen zijn, en kan ze met alle dieren opschieten, behalve dan met de drie rottweilers van haar vriend Roland (Jürgen Thorsson) die haar bloed kunnen drinken.

Spoiler

Nadat ze Vore (Eero Milonoff) leert kennen bij een aanhouding, begint ze zich steeds meer tot deze snuiter - wiens gelaatstrekken opvallende gelijkenissen vertonen met die van Tina - aangetrokken te voelen en dringen vragen omtrent haar eigen leven als kind steeds meer aan haar op.
Ook lijkt haar aftakelende vader het een en ander voor haar verborgen te houden.
En wat is toch dat vreemde litteken bij haar stuitje?

Een bijzondere, mysterieuze en bij vlagen ranzige fantasiefilm met mooie opnames van de Zweedse bossen, meertjes en watervallen. 7,5/10

Jôh, leg de hiisiit even terug in de ijskast, wil je?

Josif Vissarionovitsj "Stalin" Dzjoegasjvili (Adrian McLoughlin) leidt het Centraal Comité van de Sovjet-Unie met ijzeren vuist.

Sovjetpianiste Maria (Olga Kurylenko) is de dood van haar dierbaren niet vergeten en kalkt een vervloeking op een briefje dat ze in de elpeehoes moffelt behorende bij de plaat die Stalin cadeau krijgt en oh ironie, nadat hij het briefje leest en in een bulderende schaterlach uitbarst, valt hij op de grond en blijkt een hersenbloeding te hebben opgelopen.

Spoiler

Hij heeft echter alle intellectuelen - dus ook artsen - laten vermoorden of deporteren zodat er niemand over is om hem te redden.
Na zijn dood is er binnen het Comité een felle machtsstrijd aan de gang tussen enerzijds folterkoning Lavrenti Beria (Simon Russell Beale) die dissidenten "laat praten" en nu juist gevangenen wil vrijlaten, en de anderen waaronder Nikita Chroesjtsjov (Steve Buscemi).
Stalins vervanger Georgy Malenkov (Jeffrey Tambor) is een slapjanus die zich voor van alles laat gebruiken en de paranoïde sfeer maakt het er allemaal niet gezelliger op.
Wel zijn er momenten waarop je als kijker je lach niet of nauwelijks kunt houden aangezien men soms niet weet welke kant men moet kiezen om niet gefusilleerd te worden waardoor je met van die typische ja-nee-ik-bedoelde-het-eigenlijk-anders-taferelen wordt bestookt en de stervende Stalin wijst met zijn vinger maar kan niet meer praten zodat de ministers rondom zijn bed beginnen te speculeren over wat hij nou eigenlijk bedoelt;
.......volgens sommigen wijst hij naar het schilderij en wil hij aangeven dat hij het lam is en het socialisme de melk (persoonsverheerlijking kent geen grenzen) maar uiteindelijk blijkt dat-ie enkel om een glaasje water vraagt.

7/10

Citaat:
"Your father is dead and your brother is shooting!"

Neo (Keanu Reeves) is een briljante ICT-medewerker met uitstekende hackerskwaliteiten; op een dag wordt hij weggelokt van zijn suffe kantoorbaantje en wordt hij door een soortement van spionnen onder leiding van Agent Smith (Hugo Weaving) gechipt op een wijze waar David Cronenberg zijn vingers bij aflikt.

Spoiler

Neo komt vervolgens in een waterval van gebeurtenissen terecht die elkaar in razend tempo opvolgen en wordt uit de grijpgrage klauwen van Smith gered door Morpheus (Laurence Fishburne) en Trinity (Carrie-Anne Moss) en wordt vervolgens door hen voor een keuze gesteld: "kies je voor de blauwe pil waardoor je wakker wordt in jouw vertrouwde wereldje of kies je voor de rode pil, die van de rauwe, gruwelijke waarheid?".

Als kind denk je weleens: "is alles om me heen nou echt of is het allemaal maar een droom?"; Lilly en Lana Wachowski, de makers van The Matrix, hebben dit kinderlijke vraagstuk feilloos aangevoeld en dit tot een schitterende science-fictionthriller weten te smeden.

Wel zitten er soms wat incongruenties in want waarom weet Neo eerst wél en daarna opeens weer géén virtuele kogels te ontwijken, gebrek aan concentratie door slaaptekort?! 8,5/10

PS: Lukt het even niet in het leven, schreeuw het volgende dan in gedachten uit:

THERE IS NO SPOON!!!

Joe (Joaquin Phoenix) is een oorlogsveteraan met PTSS die nog weleens klusjes klaart en de opdracht krijgt om Nina (Ekaterina Samsonov) uit de klauwen van pedopooiers te redden.

Nina, een kind in haar (pre-)pubertijd, is de dochter van de wanhopige senator Votto (Alex Manette).

Joe hoopt het klusje gauw te kunnen klaren en weer terug naar huis te kunnen om voor zijn dementerende moeder te zorgen maar komt in een stinkend, borrelend riool van machtsmisbruik terecht.

Een beklemmende misdaadthriller met enkele verrassende wendingen. 7/10

Lang leve de bouwmarkt.....

De Ierse gebroeders Connor (Sean Patrick Flanery) en Murphy (Norman Reedus) McManus zijn de terreur van de Italiaanse en Russische maffia meer dan spuugzat en besluiten het heft in eigen handen te nemen.

Spoiler

Er worden talloze lijken gevonden, dit tot frustratie van de begenadigde doch uitermate zelfgenoegzame hoofdinspecteur Paul Schmecker (Willem Dafoe).
Ook hij komt tot de ontdekking dat er geen enkel onschuldig slachtoffer gevallen is en begint te twijfelen of de moorden eigenlijk wel zo slecht zijn.
Er bestaan nuttige idioten maar ook nuttige psychopaten, zie maffialoopjongen Rocco (David Della Rocco). Laatstgenoemde komt verrekte goed van pas al moet hij soms wel worden afgeremd in zijn "enthousiasme".

Een schitterende actiekomedie vol met bijzonder hilarische momenten; een van de meest spitsvondige hoogtepunten is zonder twijfel de "biechtscène" in de kerk. 8,5/10

NB:
Vergeet Pulp Fiction, al doet "prevel prevel.....espiriritu santu....BANG BANG BANG!" er sterk aan denken.

Tony "Scarface" Montana (Al Pacino) is samen met zijn boezemvriend en latere zakenpartner Manolo "Manny" Ribera gevlucht uit Cuba en werkt in Miami Beach als bordenwasser.

Hij zou Tony niet zijn als hij niet al gauw genoeg zou hebben van dit tweeknakenbaantje en besluit samen met Angel (Pepe Serna) zijn eerste lading cocaïne op te gaan kopen, hetgeen niet geheel vlekkeloos verloopt.

Spoiler

Zijn moeder, die nog altijd een eerlijk en hardwerkend bestaan leidt, heeft hem vanwege zijn criminele gedrag laten vallen als een baksteen en zijn zus Gina (Mary Elizabeth Mastrantonio) volgt een universitaire opleiding.
Wanneer hij opeens weer op komt duiken is moedertjelief dan ook niet al te blij gezien de verderfelijke invloed die hij altijd weer uitoefent op zijn omgeving en gezien het feit dat ze zich ongerust maakt omtrent Gina die ze graag op het rechte pad houdt
Ook zijn eigen ego lijkt hem gaandeweg steeds meer voor de voeten te lopen.

Dit misdaaddrama waarin Michelle Pfeiffer een niet te versmaden rol speelt als het snuifzieke gangsterliefje Elvira mag gerust een regelrechte klassieker worden genoemd. 10/10

PS'je:
Vrouwen versier je niet middels het maken van befbewegingen beste Manny, al komen ze dan uit Amerika................

Spoiler

Don Vito Corleone (Marlon Brando) weet, na een bijna dodelijke moordaanslag waarvan hij met moeite herstelt, dat zijn dagen zijn geteld en hij acht zijn zoon Michael (Al Pacino) als enige écht geschikt om hem als "don" op te volgen en dusdanig betrouwbaar dat hij zich niet zomaar om zal laten praten.
Vito wil namelijk - i.t.t. de concurrerende clans waaronder die van Sollozzo alias "De Turk" (Al Lettieri) -, absoluut niet in de drugshandel, dit tot spijt van menig secondant die de miljarden wel ziet zitten.
Bovendien heeft Sollozzo de tot op het bot corrupte politie in zijn zak, die de Corleone-clan dan ook flink tegenwerkt.

Een prachtig en bij vlagen bloedig mafiadrama met een vleugje galgenhumor, zie de filmmagnaat die plotseling wakker wordt met het hoofd van zijn lievelingsdekhengst aan zijn voeteneinde omdat hij iemand een rol weigert.

Jammer van nogal jammere einde; er staat nog net geen "to be continued".

8/10

Citaat:
"Wij zijn geen moordenaars al denkt de begrafenisondernemer er anders over".

Aanvankelijk legt Kenau Simonsdochter Hasselaer (Monic Hendriks) zich neer bij de Spaans/Franse paapse overmacht.

Spoiler

Wanneer Magdalena (Sofie van Winden), een van haar twee dochters, wegens ketterij op de brandstapel belandt breekt er iets in haar en besluit ze zo goed en zo kwaad als het kan een legertje tegen de Spanjolen te mobiliseren om haar geliefde kind te wreken en Haarlem voorgoed te bevrijden van de katholieke terreur uit het zuiden.
Al spoedig sluiten steeds meer vrouwen zich bij haar aan en weten de vijand regelmatig op het verkeerde been te zetten.
Kenau's enige overlevende dochter, Kathelijne (Sallie Harmsen) is bepaald voor geen kleintje vervaard; ze heeft een oertje naar haar moertje en haar roekeloosheid werkt haar moeder dan ook regelmatig op de zenuwen.

Kenau is een prima historisch drama dat echter wel érg donker gefilmd is; niet geschikt om bij daglicht te bekijken. Ook de akoestische dynamiek laat nogal eens te wensen over.
7,5/10

PS:
De tachtigjarige oorlog zou weliswaar nog lang duren maar iedereen weet hoe deze uiteindelijk is afgelopen, gelukkig maar.

Nina (Nathalie Portman) heeft als balletdanseres maar één wens: ooit de rol spelen van de zwarte zwaan die de tot witte zwaan betoverde hoofdrolspeler uit Het Zwanenmeer verhindert weer tot mens te worden gekust door een prins.

Spoiler

Braaf en onschuldig als Nina echter is, zal ze vooralsnog niet kunnen overtuigen en bovendien wordt ze gruwelijk dwarsgezeten door de immens jaloerse Beth (Winona Ryder) die zeer tegen haar zin plaats moet maken voor een jongere lichting danseressen.
En wat wil Lily (Mila Kunis) eigenlijk van haar?
Nina's obsessie voor de rol van zwanenkoningin gaat van kwaad tot erger en leidt tot regelrechte zelfdestructie en de handtastelijkheden van dansinstructeur Thomas Leroy (Vincent Kassel) heeft ze er voor over, althans, tot een bepaalde hoogte.

Black Swan is een zeer geslaagde psychologische thriller met de nodige bloederige horrorelementen; soms blijft onduidelijk of er sprake is van hallucinaties of misschien toch van paranormale krachten.
8,5/10

PS:
Onderzoek je dochter altijd op schrammen.....

De immens populaire Romeinse keizer Antonius Marcus Aurelius (Richard Harris) die dolgraag weer een democratische republiek van het totalitaire Romeinse Rijk wil maken weet dat zijn dagen zijn geteld en verzoekt de heldhaftige generaal Maximus Decimus Meridius (Russell Crow) deze taak op zich te nemen en gunt hem het staatsmanschap, zeer tegen het zere been van Aurelius' zoon, de geniepige en machtswellustige Commodus die incestueuze praktijken niet schuwt en zich door zijn pa behoorlijk verraden voelt.

Spoiler

Bovengenoemde generaal wordt na de dood van Aurelius door Commodus naar Zacchabar, een Romeinse exclave in Noord-Afrika gestuurd en gedegradeerd van gerespecteerd generaal tot slaaf en gladiator en uiteraard hoopt Commodus voor een zacht prijsje van deze lastpak verlost te zijn; gelukkig wordt Maximus door dik en dun gesteund door een zwarte man die vanwege zijn huidskleur voor minder dan de prijs van een huisdier dan wel gevechtsleeuw of -tijger aan de wrede Proximo (Oliver Reed) verkocht.
Gezien de misselijkmakende manier waarop zijn gezin is afgeslacht wil Maximus maar één ding: wraak op Commodus maar gezien diens KGB-praktijken is het echter nog niet zo makkelijk om iemand in vertrouwen te nemen zonder te worden verraden en een trage, pijnlijke dood te sterven.

Deze film is bepaald niet uniek in zijn soort doch staat desalniettemin garant voor een spectaculaire filmavond; licht uit, spot aan. 7,5/10

PS:
Opvallend: er komt precies één vrouwspersoon in deze groots opgezette productie voor; Lucilla (Connie Nielsen), de zus van griezelbak Commodus en tevens moeder van Lucius (vertolkt door Spencer Treat Clark) die zijn oriëntatie des levens nog moet vinden.

Al met al een geniale avonturenfilm vol humor en vermakelijke onmogelijkheden.

Spoiler

Om maar een voorbeeld te noemen:
Heb jij weleens geprobeerd een rijdende mijnwagon met je voeten af te remmen?), krioelend ongedierte en haute cuisine (al moet je er maar trek in hebben) in het paleis van de maharadja.

Harrison Ford op zijn best en Steven Spielberg on fire!

9/10

PS:
Ook trek een soepje?

Violet (Piper Perabo) uit New Jersey wil niets liever dan songwriter in New York worden.

Ze leert de Australiër Kevin "Mr" O'Donnell (Adam Garcia) kennen die beweert muziekproducer te zijn maar die in werkelijkheid hamburgers blijkt te bakken al probeert hij zich tevergeefs voor te doen als de baas van de vreetschuur waar hij werkzaam is.

Spoiler

Hij blijkt echter wel degelijk aspiraties in de muzikale richting te hebben en is bovendien stapelmesjokke van de mooie Violet dus hij laat het er niet bij zitten.
Violet zingt en musiceert in haar uppie niet onverdienstelijk maar haar plankenkoorts is als een blok beton aan haar been en een molensteen om haar nek.
Let op Violet's bijzondere oefenplek; op haar kamertje maakt ze immers te veel "herrie" met haar keyboard.
Gelukkig kan ze - zeer tegen de zin van haar vader Bill (John Goodman) - aan de slag bij Coyote Ugly, een toko waar de dames op de bar dansen, soms mannen "veilen" en met opdringerige types wel raad weten (Violet's collega Rachel, vertolkt door Bridget Moynahan, slaat er desnoods wel tien tegelijkertijd het ziekenhuis in).
Hier leert Violet stevig van zich afbijten, ze leert snel en krijgt de nodige waardering van het publiek én haar collega's maar samen met andere "Coyotes" op een bar dansen is toch van een volstrekt andere orde dan in het spotlicht in je uppie al dan niet zelfgeschreven liedjes op een podium zingen.
Waarom houdt Kevin O'Donnell overigens omtrent zijn jeugdjaren "down under" zijn kaken zo stijf op elkaar, heeft hij iets te verbergen?

Al met al een zeer geslaagde rolprent. 8/10

Naschrift:
Spuit nooit een brandweerman nat, ook niet wanneer hij dwars tegen de Coyote-Ugly-mores in om een glaasje water vraagt.....

Mary (Cameron Diaz) is een uitermate knappe en sportieve doch ietwat goedgelovige orthopedisch chirurg die ooit, toen ze nog in nog in Boston woonde en studeerde, een vriendje had met de naam Ted (Ben Stiller).

Spoiler

Na een nogal gênant incident "is it the sausage or the beans?" waarbij Mary's nogal indiscrete stiefvader (Keith David) een rol speelt zodat de hele buurt inclusief politie en brandweer eraan te pas komt moet hij naar het ziekenhuis en valt zijn uitstapje met Mary naar het eindejaarsbal jammerlijk in het water.
Sindsdien is hij Mary - die later naar Miami Beach is verhuisd en een geheim telefoonnummer heeft genomen - uit het oog verloren.
Omdat Ted haar maar niet kan vergeten huurt hij dertien jaar na dato "detective" Pat Healy in, een wandelende ramp op poten met een vlotte babbel en dankzij Pat's criminele, egoïstische inborst heeft Ted weinig aan Pat bij het vinden van Mary.
Zou hij haar ooit nog ontmoeten is de vraag, of zijn zijn kansen voorgoed verkeken?

Al met al een aardige komedie met leuk gevonden sketches; denk aan Puffy (het hondje van Mary's buurvrouw Magda (Lin Shaye)) dat dankzij een smerig trucje met drugs(!!) in het gips belandt, de manier waarop Mary opeens een kuif krijgt, de Imelda-Marcosachtige schoenenfetisj van Dom "Woogie" Woganovski (Chris Elliot), de jongeheer van Ted die het regelmatig te verduren krijgt en natuurlijk het plasincident langs de snelweg waardoor het met Ted bijna héél slecht afloopt. 8/10

PS:
Kijk uit met haargel én met mentaal gehandicapte broers met de naam Warren (William Earl Brown) die overgevoelige oortjes hebben.....

Grace (Nicole Kidman) lijkt overduidelijk aan geloofswaanzin te lijden en voedt haar kinderen Anne (Alakina Mann) en Nicholas (James Bentley) dan ook op met een strenge interpretatie van de Bijbel.

Omdat het huis waarin Grace, Anne en Nicholas met zijn drietjes wonen nou niet bepaald klein, laat staan overzichtelijk is, neemt Grace een huishoudster - ene Mrs. Mills (Fionula Flannigan) - in huis, met haar doofstomme dochter Lydia (Elaine Cassidy) en huurt ze tevens een tuinman in met de naam Edmund Tuttle (Eric Sykes).

Spoiler

Nicholas en Anna kunnen absoluut niet tegen licht dus hebben Grace en haar man, de militair Charles (Christopher Eccleston) nimmer de moeite genomen om stroom aan te (laten) leggen in het negentiende-eeuwse huis; een olielampje voldoet.
Anne blijft stug volhouden dat er een kind met de naam Victor rondloopt, dit tot woede van moeder Grace.
Opeens komt de gesneuveld gewaande Charles opduiken in de mist, tot grote vreugde van Grace, maar hij zit overduidelijk niet lekker in zijn velletje en weigert ook maar één hap te eten.

Hij meldt weer terug te keren naar de oorlog, ietwat vreemd want die is allang voorbij.

Een helemaal niet verkeerde mysterieuze horror. 7,5/10

PS:
"There will be changes!"

Jakob (Sergey Moya) mag dan een arme sloeber en een eierdiefje zijn, slim is hij wel; hij beheerst immers als geen ander de kunst van het misbruiken van andermans zwakte en zelfs kwaadaardigheid om dit in zijn voordeel te ge- en misbruiken én vervolgens ten goede te keren.

Spoiler

Hij leert Maja (Alissa Jung) kennen doordat hij haar zusje Greta (Audrey von Scheele) gered heeft nadat zij een Brezel (een populaire Duitse lekkernij in de vorm van een krakeling) heeft gepikt.
Je kunt het haar niet kwalijk nemen want iedereen lijdt honger daar al het vee door de keizer wordt gevorderd om er telkens weer kleding van te maken en ook de belasting die wordt geheven wordt louter ter meerdere eer en glorie van keizer Friedhelm (Matthias Brandt) aangewend.
Jakob belooft de keizer voor hem de allermooiste kleren te ontwerpen met behulp van zijn "assistentes" Maja en Greta, dit zonder gehinderd te worden door enige kennis van de werking van het weefgetouw).
Dit tot grote woede van hofkleermaakster Adele (Catherine Flemming) die zich bruusk aan de kant gezet voelt.
Uiteraard laat zij het er niet bij zitten en besluit ze het drietal te bespieden.
De vraag is hoe Jakob en consorten weten te ontsnappen aan de toorn van Adele én de kerker.

Kinderen spreken de waarheid, hier kan zelfs de keizer niet omheen. 7/10

P.S.
De maatschappelijke actualiteit van dit eeuwenoude sprookje uit de koker van de Deen Hans Christian Andersen is en blijft verbazingwekkend; denk aan de schoenencollectie van Imelda Marcos en de puissante rijkdom van Robert Mugabe. Het narcisme en de hebzucht kennen bij dictators immers geen grenzen en niemand die zijn/haar smoelwerk open durft te trekken uit angst bang voor opsluiting, marteling en moord.

Op een enkeling na dan, denk aan Marina Ovchennikova die middenin een uitzending van propagandakanaal Russian TV een protestbord tegen Poetin's "militaire operatie" in Oekraïne omhoog houdt.

Oh ja, en Jakob zou in het huidige tijdsgewricht in de rol van psycholoog annex illusionist de alom geroemde Victor Mids mijlenver achter zich hebben gelaten...........