Reacties

"Captain Fantastic" uit 2016 met Viggo Mortensen, een veel betere filmkomedie.

Wonen in de ongerepte natuur, de moderne maatschappij laten voor wat ie is,de zin van het leven zoeken, kiezen voor isolement, selfsupporting zijn, je kinderen zelf onderwijzen. Idealen, waar je flink wat geld voor nodig hebt en bovendien vaak uitlopen op teleurstelling of, erger nog, regelrechte rampen (Kinderen van Ruinerwold). Hoe geweldig moet je jezelf wel niet vinden, om te denken, dat je geen pedagogische en didactische kwaliteiten nodig hebt om kinderen les te geven? "Knuffel die boom maar!" is geen instructie, maar indoctrinatie! En dan hebben we het nog niet eens over het feit, dat je je kinderen iedere vorm van sociaal contact onthoudt! Als moeder overlijdt blijkt dan ook al gauw het echec van dit alternatieve experiment. Vader kan de huur niet ophoesten, spreekt te weinig goed Noors om les te geven en moet dus terug naar die verfoeide "nieuwe wildernis". En wat blijkt? Na een korte periode van aanpassing blijken de kinderen daarin te floreren. Dus had die alternatieve keuze van leven wel zo'n geweldige zingeving of was het puur egoïsme van iemand, die meende zelf alles beter te kunnen?
Ik denk, dat de kinderen geluk hebben gehad, dat ze uiteindelijk in "de nieuwe wildernis" terecht gekomen zijn!

"Jerry&Marge go large" is een moderne versie van de vele Frank Capra films uit de
jaren '40: komedies met een moraal, waarin de kleine man het opneemt tegen schijnbaar onverslaanbare grootmachten en door een groot hart uiteindelijk de morele winnaar blijkt te zijn.
Bryan Cranston zou zomaar James Stewart kunnen zijn. Leuke, wat voortkabbelende komedie, die niets nieuws brengt, maar mede door de uitstekende acteurs prima wegkijkt

Een zakenman van middelbare leeftijd wordt plotseling gedwongen de keuzes in zijn leven te evalueren,als hij na 20 jaar te horen krijgt, dat hij een zoon had, die ook nog net overleden is.Die evaluatie gaat gepaard met merkwaardige ontmoetingen, vreemde beslissingen en een nogal malle conclusie. Want of deze film nou een drama of een komedie is, blijft nogal onduidelijk. Regisseur Savi Gabizon verfilmde m zijn eigen "Ga'agua" uit 2017, waarvoor hij in Venetië de grote prijs won, opnieuw voor de Amerikaanse markt. Ik heb het origineel niet gezien, maar ik ben bang, dat de transitie naar een heel andere cultuur het verhaal geen goed gedaan heeft, waardoor sommige scenes bijna wat potsierlijk worden en het geheel toch tamelijk absurd lijkt.

Waar in "Knielen op een bed violen" niemand aan de angst cultuur van de zware kerkbroeders kon ontsnappen, heeft (ongelovige) Thomas, in deze zich in de vijftiger jaren afspelende film, een manier gevonden om zijn leven draagbaar te maken, nee, er zelfs uiteindelijk plezier in te krijgen. Hij noteert alles in het boek van alle dingen en fantaseert er een bijzondere imaginaire vriend(in) bij: Jezus. Heerlijk verhaal, herkenbare periode (al moest men daarvoor naar Letland uitwijken) maken dit een film voor een groot publiek,waar allerlei problemen die vandaag de dag nog steeds spelen, de revue passeren. Aanrader en zeker niet alleen voor kinderen!

Een gevangenisdrama met twee Deense topacteurs geregisseerd door Gustav Möller van het fantastische "Den Skyldige", wat kan er dan nog mis gaan? Niets zou je zeggen, want de acteurs spelen de sterren van de hemel, maar het scenario zit niet lekker in elkaar, ongeloofwaardig, zoals achteraf blijkt.
En dat is jammer voor een verder spannend opgebouwde film.

Tsjonge, tsjonge, wist niet, dat er nog zulke prullen geproduceerd werden! Bar en boos. Ik ga het niet allemaal benoemen, maar hier deugt werkelijk niets aan. Te treurig voor woorden.

Opgroeien naar volwassenheid is voor iedere adolescent al een hele opgave, laat staan als dat moet gebeuren in de Oekraïne van de jaren '90, de nadagen van de sovjetoverheersing Helaas is het jammer, dat de chaos in het hoofd van de protegee, ook in het script zit. Tonia moet naar een andere school, maar waarom is onduidelijk. Ja, er is nog een rekening met haar te vereffenen, maar hoe wat, waar en waarom blijft een raadsel. En de plotselinge 2e relatie is er ook een van een duveltje uit een doos.
Kortom, een aardig tijdsbeeld, maar met wel wat mankementen.

Ja, misschienn in luxe wijken met expats, maar de kindertjes, die ik in Ede aantrof, hoorden daar beslist niet bij.

Slap, in Noorwegen geproduceerd, aftreksel van de "slasherfilms" uit de jaren '80, biedt niets nieuws onder de zon. Hoogstens zou je kunnen zeggen, dat de acteurs voldoende hun best deden er nog iets van te maken. Maar je mist niets, als je 'm overslaat!

ja maar dat zijn geen 5 en 6jarigen.

Santosh geeft ons een, bepaald niet positief, kijkje in de Indiase cultuur, die bol staat van ongelijke machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen, ongelijkheid tussen de kasten, die ook nog allerlei gradaties hebben. Die ongelijke verhoudingen uiten zich in minachting, pesterijen, geweld en uiteindelijk moord. Santosh ziet de hiërarchische verhoudingen, probeert er , als politie agente grip op te krijgen, maar moet zich uiteindelijk schikken in al die al eeuwen lang voorgeschreven " regels". Indrukwekkend!

Yardie, straattaal voor iemand, die uit een Britse kolonie, naar Engeland komt,in dit geval D. , wil wraak nemen op de moordenaar van zijn broer. Daarvoor moet hij zijn droom, bekende zanger te worden, opgeven en zich aansluiten bij een Londense bende. Eigenlijk een simpel verhaaltje, wat het ene oor in en het andere weer uitgaat. Helaas kan eerstmalig regisseur Idris Elba er ook niet veel meer van bakken dan dat. Het sfeertje is goed getroffen, maar dat het hele verhaal oeverloos wordt begeleid door een overhead commentaar helpt niet erg mee de boel echt interessant te houden.
Gewoon acteur blijven, Idris, daar ben je goed in!

"Lee" is een klassieke biografische film over een vrouw, die beroemd werd om haar oorlogsfoto's, fantastisch geacteerd door Kate Winslett. Jammer genoeg komt haar complexe karakter, inclusief haar eigen frustraties, niet helemaal goed uit de verf en werken sommige ,duidelijke studio, scenes ook niet mee aan een gevoel van realiteit. Desalnniettemin de moeite waard!

Zelfs voor wie niet geïnteresseerd is, in de verschillen tussen Europa en Afrika en speciaal de manier waarop de Fransen met hun koloniën omgingen, blijft dit een fotografische ode aan het Afrikaanse continent. De regisseur en de director of photography in het bijzonder hebben kosten noch moeite bespaard de "ziel" van het werelddeel eind 18e eeuw in prachtige beelden vast te leggen. Maar ook voor de liefhebbers van geschiedenis is dit een leerzame les over de verschillen in moraal tussen de twee continenten. Mooie film!

Een zesje voor de professionele uitvoering van een in wezen simpel verhaaltje. We waren verwend met enkele uitstekende Noorse rampenfilms, maar deze is toch wel erg voorspelbaar.
Deed mer er aan denken, hoe aardig de film "Daylight" uit 1996 met Sylvester Stallone eigenlijk was.

Interessante beschouwing over het dadaïsme als kunstvorm, die aandacht schenkt aan Michel Duchamp, maar vooral een lans breekt voor de vrouwelijke equivalent van hem: barones Elsa von Freytag-Loringhoven, een platoniische verhouding met hem had en eigenlijk in die periode veel extravaganter was, maar een vrouw.... zelfs het vrouwenkiesrecht was in die periode nog niet geregeld....
Helaas vond de NPO het weer nodig de docu weer 30 min. in te korten, want zij weten natuurlijk wat beter is voor de geïnteresseerde kijker!
Zal de regisseur wel weer blij mee geweest zijn.

Maar er staat een 7 ?

Een flut romance op een Schotse middelbare school, met talloze zoetsappige liefdesliedjes, terwijl er op de achtergrond mensen worden doodgebeten en zombies worden onthoofd.
Hoe gek wil je het hebben? Welkom bij deze Zombie-kerstmusical, waarbij alle aandacht uitgaat naar het zo ludiek mogelijk zombies om zeep helpen en er voor enige ontwikkeling van karakters nauwelijks aandacht is. Op zijn minst curieus te noemen!

Da"s wel even slikken na "The Joker", wat een meesterwerk was. Het briljante tekenfilmpje aan het begin van de film geeft de toon al aan: we volgen Arthur Fleck nog steeds in zijn neergang, in gevecht met zijn eigen donkere schaduw, maar de toon is anders. Arthur zet zijn hersenspinsels om in zijn oude liefde,muziek. Al zijn chaos zit in de songs, die hij begint te vertolken. Als hij dan ook nog verliefd wordt op een vrouw, die eigenlijk op zoek is naar het personage "The Joker" is het einde nabij.
Verwacht dus geen echt vervolg, want dit is iets totaal anders: een rechtbankdrama, gecombineerd met songs, die de gekte van de hoofdpersoon precies duiden. Vernieuwend en gedurfd, maar of de originele Batman-fans hier wat mee kunnen, is maar zeer de vraag.
Zelf heb ik genoten van dit chaotische "La La Land" van de gekte!

Sentimentele, oudbollige film van het al meer dan tien keer eerder verfilmde boek van Jack London en bepaald niet de beste. Visueel ziet het er op wat slechte studio-opnamen na, prima uit, maar de geanimeerde hond oogt, ook in zijn "menselijke" gedragingen, zo bespottelijk onecht, dat ie, samen met Harrison Ford terecht de grote Razzie award (prijs voor slechtste acteur van het jaar) van 2020 kreeg. Wat is dat toch iedere keer, dat beesten zich als mensen moeten gedragen?

Boy, oh, boy wat een fantastische film! Alles klopt, van het schitterende , in hoofdstukken opgedeelde scenario, de prachtige fotografie op 35 mm of de tour de force van de hoofdrolspelers. Verder ga ik er niets over schrijven, want dan is de verrassing er af!
Maar zelfs als je bij de morele implicaties vraagtekens zou willen stellen, blijft dit een dijk van een film, die alles in zich heeft een enorme cult-hit te worden.
Maar nogmaals: Houdt je mond over de inhoud!

Het leven en de liefdes van een aantal soldaten in dienst van het Franse vreemdelingen legioen, levert een tamelijk suffe, nogal meanderende film op, die eigenlijk nergens heen gaat. Behoorlijk saai, kortom: bepaald geen aanrader.

Bizarre found footage horror film, waarin in eerste instantie niets lijkt wat het is.Want is Milk wel die vrolijke vlogger, die zijn vrienden alleen maar in de zeik wil nemen?
Grappig, dat de regisseur zijn film op een You Tube filmpje doet lijken, met af en toe slechte overgangen en vreemde shots, maar het blijft knap zo'n enge film te produceren voor $800, distributeurs af te wijzen en de film gewoon op You Tube plaatst. Dat leverde hem in de eerste twee weken al een half miljoen kijkers op en een hausse van Hollywood aanbiedingen,

Niet zoeken naar oorzaken en oplossingen, maar zoeken naar berusting. Dat is wat de ouders van Rick proberen te bewerkstelligen. En dat is moeilijk, want na tientallen jaren langs alle medische loketten met hem gelopen te hebben, blijkt er geen therapie meer mogelijk, ook al omdat er geen aanwijsbare aanknooppunten zijn. Rick wil dood en op een humane manier, want hij wil zijn ouders geen verdriet doen. Een prachtig drama, dat zonder er een melodrama van te maken, meevoelt met alle betrokkenen. Speciaal noem ik Renee Soutendijk, wiens rol ik vorig jaar in "Sweet Dreams" helemaal niet zag zitten, maar hier werkelijk alle sterren van de hemel speelt. De hele film gaf mij een gevoel van oprechtheid en empathie voor alle personages.
Een zware, maar niet te missen film!