Reacties

Prequel, sequel, standalone film? L'immortale wordt vooral gepresenteerd als het eerste, een prettig extraatje bij de serie Gomorra, maar is dat zeker niet. Sterker nog, de gebeurtenissen in deze film hebben grote invloed op het vervolg van de serie, en doordat het doel van de film niet duidelijk wordt, wordt een en ander ook wat rommelig en onevenwichtig. Het hele prequel-gedeelte had sowieso weggelaten kunnen worden want de flashbacks naar Ciro's jeugd zijn gewoon saai en overbodig. Maar toch, die onmiskenbare Gomorra-sfeer van de serie zit wel overal in de film, de filmlocaties zijn weer om van te watertanden, en als het weergaloze Doomed to live van Mokadelic dan vervolgens wordt ingezet... tja, dan krijg je toch weer kippenvel. Daarom waardeer ik deze film als grote Gomorra-fan toch wat hoger dan de film misschien waard is ;)

Rauwe, keiharde misdaadfilm met een simpel edoch effectief verhaal. De hoofdpersonen nemen echter niet altijd even logische beslissingen en Sami Bouajila lijkt in zijn rol meer op Rambo dan op een eigenaar van een houtzagerij, hij is ook wel erg fit voor iemand die terminaal ziek is. Desondanks stelen Bouajila en Ebouaney de show met hun charisma, is het camerawerk sterk, en blijft de film daardoor boeien tot het einde.

Zo! Tenet gooit, smijt en beukt je helemaal door elkaar en laat je na afloop verbijsterd en vol vragen achter, precies zoals regisseur Nolan het graag heeft. De vergelijkingen met James Bond zijn al snel gemaakt, maar Tenet is wel echt next level. Echt een spektakel pur sang dat je eigenlijk alleen in de bioscoop moet zien (liefst op 70 mm).
Is dan echt alles zo goed aan Tenet? Nee, dat ook weer niet. De 'James Bond' in deze film (The Protagonist) is nogal kil en emotieloos, zelfs een beetje kleurloos, als kijker heb je maar weinig met 'm. En wat in het verloop van de film steeds meer gaat storen is zijn obsessie met de vrouw van de grote boef, terwijl er nul komma nul chemie tussen beiden is. Had anders uitgewerkt kunnen worden, maar Nolan geeft wat dat betreft wel vaker meer om het spektakel dan om de karakters in zijn films.
Er wordt hier en daar overigens beweerd dat de film ook in omgekeerde volgorde 'klopt'... kan het me niet voorstellen, maar wie weet, misschien toch eens een keer proberen 😉.

Je vraagt je bij dit soort films eigenlijk alleen nog maar af: Waarom?

Er is genoeg aan te merken op deze film, en je moet er in het begin zeker even inkomen: vampierenfilm, superheldenfilm, Paranormal Activity? Het zit er allemaal een beetje in, maar erg griezelig wordt het nooit. Desondanks bleef de film me boeien tot het einde, met name door de link met The Shining (die je daardoor toch weer in zekere mate opnieuw beleeft zonder dat dat afbreuk doet aan die klassieker) en de sterke acteerprestatie van Rebecca Ferguson.

De inspiratie van de maker van het heel aardige Train to Busan was een beetje op blijkbaar, want dit 'vervolg' is een soort mislukte Mad Max in een Aziatisch jasje met een berg zombies erbij. AIs twee uur durend hersenloos actiespektakel is het nog wel te doen overigens, maar dat je deze Koreaans gesproken film zonder ondertiteling prima kunt volgen zegt wel genoeg denk ik ;)

Vermakelijke over the top film in een onmiskenbaar 80's-jasje. De basis is veelbelovend: de paden van twee getroebleerde personen kruisen elkaar toevallig, met een nacht vol avontuur tot gevolg.

Het eerste deel van de film is sterk, Goldblum zet z'n uitgebluste karakter pijnlijk goed neer, je hebt echt met 'm te doen. Als de onbekende vrouw (Michelle Pfeiffer) dan ineens opduikt, ga je er eens goed voor zitten. Helaas raakt regisseur Landis het spoor vanaf daar steeds verder bijster, en lukt het hem niet om die zo sterk gelegde basis uit te werken tot een topfilm. Het verhaal en de personages worden steeds clownesker en naar het einde toe moet er dan nog ineens van alles uitgelegd en aan elkaar geknoopt worden... heeft de film helemaal niet nodig. Less is more is wat deze film echt nodig had. De film zit wel vol met leuke cameo's van beroemdheden als David Bowie, Dan Aykroyd, David Cronenberg, Jim Henson, Jonathan Demme, Don Siegel en vele anderen. Ook regisseur Landis zelf speelt mee als schietgrage, debiele boef.

Leuke cultfilm pur sang over drie vrouwelijke strippers die in snelle auto's een spoor van vernieling achterlaten. De muziek van The Bostweeds en de vele grappige en overdreven geacteerde oneliners doen de rest. Het is ook niet voor niets dat Quentin Tarantino al eens liet doorschemeren graag een remake van deze film te maken (hij vond Britney Spears wel geschikt voor de hoofdrol) en elementen uit deze film zijn ook zeker terug te vinden in zijn Death Proof. Verder moet je het allemaal niet te serieus nemen, want we hebben het hier uiteindelijk wel over een B-film met dito acteerwerk en een heel simpel verhaaltje. Maar gelukkig beseft de regisseur dat ook maar al te goed, waardoor je anderhalf uur zeker niet weggegooid is.

Boeiende film over de rassenrellen van 1992 in Rostock-Lichtenhagen. Deed me denken aan Mitten in Deutschland: NSU, waarin het verhaal ook verteld wordt vanuit het perspectief van zowel de dader, het slachtoffer als dat van de politie/de politiek. De film is rauw geschoten in zwart-wit/zwart-geel, wordt op het einde ineens toch kleur en verliest dan ook wat aan intensiteit. Het einde is sowieso wat afgeraffeld, echt zonde, want er was nog veel meer uit te halen. Lijkt tegenwoordig ook een beetje een hype te zijn, dat regisseurs denken: 'Goh, ik weet niet hoe ik er een einde aan moet breien, dus laten we het beeld gewoon op zwart zetten, dan komt het als open einde nog intellectueel of kunstzinnig over.' Nee dus.

Na het erbarmelijke tweede deel was het nodig om ook nog een derde Deep Blue Sea uit te brengen... man man... wat een armoede... Een aantal stierhaaien uit deel twee leeft nog dus wordt er nog maar eens anderhalf uur gevuld met afgezaagde, humorloze en karakterloze bagger, waar dit soort films het normaliter juist van de zelfspot en wat cultscènes moet hebben om nog een beetje toonbaar te zijn... in het tweede deel konden de haaien kuilen graven en bewakingscamera's onklaar maken en nu herkennen ze onder andere explosieven en deinen ze terug als een medehaai onder schot wordt gehouden... tja, need I say more?

De ultieme Holocaust-documentaire. Een must see.

De begintitels worden nog begeleid door mooie oceaanbeelden, maar daarna kun je deze bagger het beste gewoon afzetten.

Het verhaal van die soldaten die op een plek stuiten waar het spookt kennen we uit talloze andere films. Gooi er nog een paar nazi's bij en de anderhalf uur is weer gevuld. Maar waar ze het gewoon bij een hap-slik-weg-film hadden moeten laten, gooien ze er hier aan het einde nog een plottwist in die de film helemaal om zeep helpt... pfff, lekker overslaan dit.

Wat een film! Ook weer over zo'n WO II-onderwerp waar we in het Westen nooit wat van horen (en toentertijd ook flink weggekeken hebben), maar wat voor Polen een eeuwig nationaal trauma is... indrukwekkend van begin tot eind... het laatste kwartier zul je nooit meer vergeten.

Sterke no nonsense film over de Vietnamoorlog, die goed laat zien dat een oorlog alleen maar verliezers kent. Geen film voor tere zieltjes.

Interessante film over 'bankier van het verzet' Walraven van Hall, een verhaal dat bij veel Nederlanders helemaal niet bekend is, terwijl van Hall rustig tot een van de grootste verzetshelden mag worden gerekend. Er is dan ook flink uitgepakt, want de film wordt door niet de minste Nederlandse acteurs gedragen. Atsma en Derwig doen dat als de broers van Hall op zich naar behoren, al maken ze zich hier en daar wel wat schuldig aan overacting. Met name de familiaire scenes komen niet 'echt' over. Pierre Bokma speelt daarnaast de NSB'er Rost van Tonningen om tegenwicht te bieden aan de broers, maar komt niet goed uit de verf als veronderstelde grote slechterik. Hij is te weinig in beeld en heeft te weinig interactie met hen, waardoor hij nooit een serieuze bedreiging vormt voor hun plannen. Op dat vlak maken de Duitsers in de film het een stuk spannender, zeker wanneer zij op jacht gaan naar van Hall. Wel knap dat het Lürsen gelukt is om een film over saaie en complexe onderwerpen als boekhouding en fraude toch avontuurlijk neer te zetten, en dat maakt dat je deze film toch moeiteloos uitzit.

Een interessante en originele film over de Duitse invasie van Denemarken op 9 april 1940, daar zijn niet veel films over gemaakt. We volgen een klein aantal manschappen van een fietsbrigade van het Deense leger dat gevraagd wordt om op een heuvel stand te houden tegen een enorm Duits leger met tanks, pantservoertuigen en vliegtuigen totdat er versterkingen komen. De knulligheid druipt van de fietsbrigade af en je weet natuurlijk bij voorbaat al dat het een kansloze strijd is die de Deense soldaten moeten voeren (Denemarken gaf zich al na zes uur over die dag). De 'strijd' wordt kil en rauw in beeld gebracht en brengt daardoor de oorlog je huiskamer in, indrukwekkend! Je leeft enorm mee met de naïeve jonge soldaten die geen idee hebben wat ze te wachten staat, maar dat verandert natuurlijk snel. Zeker een aanrader!

Aardige maffiafilm, maar laten we eerlijk wezen, zo hoogdravend is het ook allemaal niet. Ik lees dat recensenten deze film geweldig vinden omdat de gangsters, rnet name Pacino, hun menselijke gezicht zouden tonen en daardoor veel kwetsbaarder overkomen dan gangsters in andere maffiafilms... tja, kan best wezen, maar al die karakteropbouw maakt de film wat saai, traag en niet echt spannend. Behalve Pacino en Depp zijn de andere personages behoorlijk kleurloos, zelfs Madsen. Het kabbelt allemaal wat voort en je mist niet zoveel als je tussendoor even wat anders gaat doen. Uiteindelijk draait het toch maar om één ding: Wordt de undercoveragent ontmaskerd of niet? Laten we dus niet overdrijven heren en dames recensenten en 'filmkenners'!

Het slotstuk van de Baztan-trilogie, na El guardián invisible en Legado en los Huesos. Hoewel de film op de ongeloofwaardigheidsschaal een 10 scoort, blijf je toch kijken. De setting, sfeer en muziek zijn net als in de eerdere delen erg goed, maar qua verhaal maakt de regisseur een en ander wel heel complex en daardoor soms niet te volgen. Ik ken het boek niet waar de film op is gebaseerd, maar krijg het idee dat hij de verhaallijn uit het boek iets te strak heeft aangehouden en daardoor in veel te korte tijd veel te veel wil vertellen. Had anders gekund. Maar heb me desondanks toch aardig vermaakt.

Hele matige show van Seinfeld. De onderwerpen zijn niet interessant en ontzettend uitgekauwd, zoals over het huwelijk en de verschillen tussen mannen en vrouwen etc, tja, dat kennen we nu onderhand wel. Er komt vrijwel geen leuke grap voorbij, als je het al een grap mag noemen, want Seinfeld observeert vooral. En die observaties zijn in de jaren '50 blijven hangen. De show krijgt op IMDb waarschijnlijk alleen maar een voldoende omdat het Jerry Seinfeld is.

Psychedelisch vormgegeven film met een hoog cultgehalte maar ook een zeer serieuze ondertoon. Een ondertoon die de raciale ongelijkheid in Amerika in al zijn smerige facetten toont. Met name de (witte) politie krijgt er flink van langs. De zwarte gemeenschap in deze film bestaat uit allerlei excentriekelingen en dat maakt het geheel origineel, interessant maar ook humoristisch (De woordenschat van de hoofdpersoon, een sex hustler, beperkt zich bijvoorbeeld met name tot het woord 'fuck'). De hallucinerende beelden en muziek werken soms wel wat op de zenuwen, maar de politieachtervolging op de hoofdpersoon krijgt zo wel een bijzondere dimensie. De film was overigens ook niet onomstreden vanwege de openingsscène.

Een iets bovengemiddelde actiefilm die lekker wegkijkt en een must is voor helikopterliefhebbers.

Ben wel fan van deze film, net maar weer eens gekeken. Kijkt heerlijk pretentieloos weg en de trollen zien er behoorlijk echt en best angstaanjagend uit. Daarnaast speelt trollenjager Hans een heerlijk droge rol met behoorlijk wat onderkoelde (zwarte) humor. Je zou bijna de auto naar Noorwegen pakken om te checken of Hans en de trollen echt bestaan.

Vette film, zou best een serie van gemaakt kunnen worden om al die excentriekelingen uit Bacurau uitgebreider te portretteren, want wat de geschiedenis van Bacurau en z'n bewoners is blijft onderbelicht. Niet dat dat stoort, want daar draait de film niet per se om. Ook leuk om Udo Kier weer in een film te zien, heeft die man überhaupt wel eens niet de slechterik gespeeld?

Ik weet niet wat het is met deze western, maar het kijkt allemaal op zich lekker weg terwijl er ook erg veel aan mankeert. Het lijkt alsof er allerlei verhaallijntjes aan elkaar zijn geknoopt om alle grote namen (en dat zijn er nogal wat) genoeg airtime te geven, en dat zorgt voor een rommelige en ook wat saaie film. Waarom Jeff Goldblum bijvoorbeeld een rol heeft is echt een raadsel... zijn personage had makkelijk geschrapt kunnen worden.
Verder weet je al (te) snel wie de bad guy is waarmee aan het einde afgerekend moet worden, maar zou dat gezien de gebeurtenissen in de film eigenlijk een andere bad guy moeten zijn, maar die komt amper in beeld. Beetje raar. En dan hebben we de filmmuziek nog die voor mij om onbegrijpelijke redenen een Oscarnominatie kreeg.... die is echt veel te bombastisch in veel gevallen en dat leidt af. Je hoeft een paar rustig door het landschap rijdende cowboys niet te begeleiden met een tune alsof de slag bij Waterloo op het punt van beginnen staat... Maar goed, omdat ik in een goede bui ben en omdat het leuk is om John Cleese eens als sheriff in een western te zien toch een voldoende.