Reacties

Wat bedoel je met de laatste zin? Ik heb geprobeerd het op te zoeken maar ik kom er niet uit.

Een royale 7, royaal dankzij het slot. Verder een gemiddelde western die in een prettig rustig tempo verloopt. Een fijne rol voor Virgil, een gunfactor voor Emerett.

Allie had de rol van een onsympathieke vrouw. Haar ogen voegden op dat gebied zeker wat toe. Geen visagist die dat had kunnen camoufleren, indien dat nodig zou zijn geweest.

Een like voor de vertaling van Ghandi.

Heb een soortgelijke. Probeer eerlijk en rechtvaardig te blijven. Echter als de meest grove leugen nodig is om een andere grove leugen met succes te bestrijden, dan kan ik liegen als de grootste🙂

Het unieke aan de serie is dat er in geen enkele afleveringen gewonden en of doden vielen

Soms is het moeilijk om een cijfer te geven aan film. Voorbeeld: de scenarioschrijver deed het goed, het idee was bijzonder, the cast was dik in orde en het camerawerk was ook ruim voldoende. Maar hoe ga je hier als kijker mee om als de rode draad door de film een enorme bak aan afschuw oplevert? Afschuw omdat je er in het dagelijks leven al tientallen jaren in toenemende mate mee te maken hebt en dit zo ongeveer de hoofdoorzaak is van waarom je je hier niet thuisvoelt.

Wat voor cijfer geef je dan?

En nog een vraag waar ik niet goed uitkom. Wat is de doelgroep van deze film?

Een enorm deel van het kijkerspotentieel maakt zich zelf schuldig aan dit gedrag.
Waarom zou je hiervoor naar de bioscoop gaan? “Geen spanning, geen actie, zo is de mens gewoon, nou en?”

En de enkeling die zich enorm stoort en of ongelukkig voelt heeft niks met het cynisme of sarcasme.

Weet je, in de jaren 80 maakte Freek de Jonge furore met een wijzende vinger middels sarcasme, cynisme en veroordelende humor. Zelf was ik toen veel jonger en vond het leuk om hem te zien. Vooral ook omdat ik toen nog dacht dat het bij zou dragen aan verbetering. Die tijd ben ik inmiddels al lang gepasseerd.

Wat blijft er dan nog voor motivatie voor mij over om deze film met een 8 te waarderen?

Pas als ik uit de mond van de scenarioschrijver zou horen dat hij deze film schreef uit bijzonder veel ongenoegen omtrent de gehele gang van zaken en hij zou zelf wel een redelijk rechtvaardig gedrag vertonen, dan zou ik minder moeite hebben met het geven van een hoge waardering.

Maar ja, bereik je de top in filmland in de huidige wereld als hij inderdaad anders zou zijn dan de hele cast die neergezet werd? Dacht het niet.

Toch nog iets dat ik toe wil voegen. Op de één of andere manier liet hij me ook aan Arlington Road denken. Een juweel van een film met een glansrol voor Tim Robbins.

Ik weet niet wat ik hiervan
moet vinden.

Wat ik wel vind is dat ie een royale 8 verdient. En wat ik ook vind is dat Christine van een gemiddelde serveerster uitgroeide naar een ontzettend lekker wijf. Pardon een erg mooie vrouw.

Meer vind ik eigenlijk niet. Of ja toch, sinds Basic Instinct was ik niet zo’n fan meer van Douglas. Hier in deze film vertolkte hij een glansrol. Een rol die bovendien op z’n lijf geschreven staat.

Iemand tot slot schreef hier over een boodschap.

De film ben ik nu aan het kijken, hij duurt nog een half uur.

De film is een hele zit en de gedachte die me het meest bezig hield is hoe het mogelijk is dat hij nog relatief hoog gewaardeerd is en dat het meerendeel van de reaguurders hier daarover ook hardop enthousiast is.

In deze film lukt het Foster niet om aan haar niveau te komen. En krijgt ze daar bovendien de kans ook niet voor.

Al met al een bijster slechte film die nu nog ongeveer twintig minuten duurt.

Dieptepunt van de film

Oh my God, its on your nose “

Dit nadat een f acteur een chocoladetaart in zijn gezicht kreeg.

Ben daarna op de bank gaan slapen.

Ik heb ook een onderbuik hoor🙂

Ik neem je aanbeveling zeer ter harte en hou hem in mijn achterhoofd.

Ik merk wel dat je het me niet kwalijk neemt.

“ De rode draad in het verhaal:
THUGLIFE oftewel The Hate You Give Little Infants Fucks Everybody; deze zinsnede komt immers telkens weer terug.”

Je hebt gelijk vwb zinsnede. Maar is dat ook zo?

Bij de hoofdrolspeelster was het duidelijk niet het geval. Ze koos haar eigen weg. Ongeacht kleur en daardoor keerde zowel zwart als blank zich tegen haar.

De hoofdrolspeelster is het zwarte schaap in zowel de zwarte als de blanke gemeenschap in haar eigen omgeving. In mijn ogen is ze het witte schaap tussen alleen maar zwarte schapen, ongeacht blank of zwart.

Eerder in mijn leven zou ik deze film als hoopvol hebben gezien. Dat is nu geenszins meer het geval.

Het laatste wat ik wil is de regels van filmvandaag overtreden. Mocht dit wel zo zijn, gelieve het te laten weten. Ben altijd een open persoon geweest en dat is nu niet anders. Maar als dit in strijd is met de regels van deze site dat spijt me dat niet alleen, dan wil ik me zeker ook aanpassen.

Rond mijn 23ste jaar was ik op een bedrijfsfeest van mijn werkgever. Een transportbedrijf. Op het feest stond de wasploeg bij elkaar, de planning, de chaufffeurs, customer service en de directie. Lekker “veilig” allemaal bij elkaar als soort zoekt soort.

Zelf wist ik nog niks van de wereld. Op dat feest maakte ik een ronde. Niet omdat ik op wou vallen maar omdat ik daar zin in had. Zelf vond ik het gezellig, had in elke groep toenadering gevonden. Maar daags na afloop kreeg ik vanuit mijn eigen groep(ik was chauffeur) behoorlijk wat commentaar. Ik zou een likker zijn(ook bij directie een praatje gemaakt) net als bij alle overige groepen trouwens . Maar dat wilden ze niet zien.

Het meisje in de film voelde zich nergens begrepen. Zwart zette zich af tegen blank en andersom, zonder naar karakter te kijken. En dat was de rode lijn door de film.

In mijn ogen gedraagt de mensheid zich monsterlijk slecht. En dan heb ik het niet over misdrijven, maar vooral door een te kort aan empathie en een overschot aan egoïsme en ook schone schijn. Al vanaf mijn zandbaktijd voelde ik me hier op deze planeet niet thuis. En dat is tot aan de dag van vandaag niet veranderd. Ik ben niet tegen Amerika als wereldmacht of wie dan ook. Als de macht zou liggen bij een ander continent dan zou de onrechtvaardigheid niet anders zijn geweest. De macht ligt in handen van light psychopaten, psychopaten en sociopaten. Maar bovenal zijn het voor 95 procent laffe volgers die hiermee instemmen of hiermee in zouden stemmen. Ongeacht bij wie de macht zou liggen. Zo lang het ze zelf maar goed gaat.

De film legt voor mij op een uitstekende manier de vinger op de zere plak. Velen zullen dit niet begrijpen en dit statement ter kennisgeving aannemen. Ik respecteer dat maar het bevestigt tevens waarom ik blij ben als mijn leven erop zit.

Hij is vanavond op tv. Ondanks jouw positieve bijdrage is mijn onderbuik sterker en alleen al op basis van de titel wil ik die niet zien. Het is met alleen die titel al net of ESPN een pot vrouwenvoetbal aankondigt. Ook niet om aan te zien. Of zoals je wil de presentatie van de remake van Robocop 🤮 Geef mij maar gewoon echt.

Best origineel en leuk neergezet. Maar dan alleen vanwege haar rode kleding. Haar gedrag was een Roodkapje onwaardig(ik ken haar van vroeger) Ik verloor mijn genegenheid voor Haley door haar onophoudelijke manier van benaderen en het bij voortduring etaleren van een ook zieke geest. Letterlijk geen fractie van een seconde was er ruimte geschapen voor een facet dat haar aaibaarheidsfactor verhoogd zou hebben.

Hier zitten kanjers van korte films tussen. Op nummer 1 voor mij Bang! You're Dead over een kind van vijf dat een pistool vindt waar maar 1 kogel inzit.

Verder kan ik me herinneren dat ik ooit een korte film zag over een vrouw die op een geniale wijze wilde ontsnappen uit een vrouwengevangenis. Dat liep even anders.

Het gebeurt niet vaak dat een film zonder erg veel sympathie voor welke hoofdrolspeler dan ook eindigt. Aanvankelijk had ik voor Haley die sympathie wel maar hoe verder we in de film kwamen, des te meer sloeg die over in antipathie.

Het slot bevestigde die antipathie die ze bij mij had opgebouwd. Een kleine 7 omdat hij constant wel bleef boeien. Echter, indien Alfred Hitchcock op dit idee was gekomen dan zou het een kunstwerk zijn geworden. En dat was nu niet het geval.

Welk verhaaltje is een cliché? Dat brandweerlieden kicken op brand? Als je dat bedoelt dan is het meer dan een cliché. Was het maar een cliché. Het zou min of meer betekenen dat het algemeen bekend is. En dat is mijns inziens niet zo.

Ik ga overigens die film niet kijken vanavond. Word een beetje schijtziek van die verheerlijking die in de huidige tijd op ontzettend veel fronten plaatsvindt. Voor mij is een brandweerman gewoon iemand die doet wat HIJZELF leuk vindt. En daarmee dient hij primair zijn eigen belang. Niks meer en niks minder. Ook niet minder dus.

In tegenstelling tot een enkele mensen hier vind ik dit niet een film die de tand des tijds niet kan doorstaan. Ik zeg niet dat ik daarin gelijk heb maar ik zou niet weten waarom. Verder vind ik dit soort rollen prima passen bij Tom Cruise. Beter dan de latere met regelmatig een overkill aan overdreven en onwerkelijke actiescenes. Het boek ken ik niet en zal ik ook niet kennen. Er is maar 1 boek dat ik ooit las en dat heb ik daarna kapot gescheurd. Voor mij krijgt de The Firm een dikke 8.

In een wereld met al eeuwen een verdeel en heers politiek met een breed onder alle volkeren voorkomend racisme, een zoveelste opvoedkundige film van hoe we ons dienen te gedragen. De spaghettivreter moet op zijn taal letten, op z’n manier van eten, niet roken in de auto en meer van dergelijke dingen die niet zijn zoals het hoort. Oftewel er is weinig ruimte voor hem om te zijn wie hij is. En de politiek correcte pianist, de dolende ridder op een wit paard, droeg dit woke beleid uit.

Een verschrikkelijke manipulatieve film met nauwelijks humor die simpelweg mooi gevonden moet worden. Ik pas ervoor

Een like vanwege deze passage:

“ Volgens ons heeft de wereld meer van dit soort mensen nodig, mensen die niet achter alles en iedereen aanhollen omdat ze zelf niet durven na te denken en te handelen.”

We zijn nu zeven jaar verder. De film komt vanavond op tv. Ben de reacties aan het lezen om te kijken of ik hem wel wil zien.

Het heldhaftig karakter van de hoofdrolspeler staat me zeker aan. Jouw citaat echter beschrijft zo ongeveer waarom ik hem niet wil zien. Het aanschouwen van de film zou me frustratie en ongeluk geven omdat jouw passage de afgelopen jaren steeds meer naar de achtergrond verdwijnt, oa woke dat hier een steen aan bijdraagt, en het een ideaalbeeld schept dat niet alleen niet haalbaar meer is maar wat mij betreft voort onwenselijk. Onwenselijk omdat ik de gedragingen van erg veel mensen in toenemende mate afschuwelijk vind. En dus ook vind dat ze die kwaliteit meer verdienen. Ik voel me een eend tussen erg veel pinguïns.

Mensenkennis, oorzaak en gevolg en empathie foutloos in beeld gebracht. Een kneiter van een film. Een 9,5

De film begint op een negen en eindigt met een vier. Tijdens het eerste deel enkele uitstekende dialogen zoals bijv het kwartje en de pompbediende. En tijdens het eerste deel ook enkele schokeffecten en erg spannende scènes. Maar naarmate de film vervolgde des te ongeloofwaardiger werd het. Zo wist de psychopaat die verder uitstekend zijn rol vertolkte wel steeds heel erg snel heel erg veel.

Maar het werd minder en minder. Vreemd dat auto ongeluk tegen het einde. Wat droeg dat bij en of voegde dat toe? Het einde was ontzettend teleurstellend.

Washington heeft veel aardige films en heeft voor mij een hoge gunfactor. Nou ben ik niet als de meesten hier goed onderlegd met typeringen en stellingen rondom het beoordelen van een film.

Waar ik me in deze film erg aan stoorde, en het zal vast een naam hebben wat ik bedoel, is de manier van het in beeld brengen. Ik vond het alleen al daarom geen prettige film om naar te kijken en daarnaast was de intro voordat er ook maar enige actie plaatsvond veel te lang. Verder een hoog onrealistisch “Hero” gehalte en ook een enkel foutje.

Voorbeeld:

En daarnaast het slot ook een onvolkomenheid.

Eigenlijk is een 5 nog te hoog.

Daar ben je consistent en consequent in gebleven met het geven van een 10 gedurende de acht jaar die volgden. Zelf geef ik geen enkele tien al kostte me dat laatst wel moeite 🙂. Scènes kunnen wel een tien waardig zijn.

De Marathon Man overigens een fijne film maar het is zeker dertig jaar geleden dat ik die zag. Zou hem best nog eens willen zien.