Reacties

Ondanks de negatieve recensies vond ik "Kraven the Hunter" een boeiende en vermakelijke film. De donkere toon van de film voegt diepte toe aan het verhaal en de actiescènes doen denken aan de intense, confrontaties met hoge inzetten die je ziet in films als de Jason Bourne-serie. De antagonisten worden afgeschilderd als formidabele tegenstanders, die de protagonist echt uitdagen en de spanning van de film vergroten.

Hoewel sommige critici gebreken als een "lomp, druk script" en "modderige visuele effecten" hebben benadrukt, vond ik dat de sterke punten van de film de tekortkomingen ruimschoots overtroffen. De boeiende verhaallijn, onverwachte wendingen, spannende actie en dynamische karakterinteracties - met formidabele schurken - maken het een vermakelijke film om naar te kijken. De film valt ook op door de manier waarop de krachten van superhelden worden weergegeven, op een manier die fris, dynamisch en echt boeiend aanvoelt. Ik zal echter zeggen dat het personage dat Kraven het drankje gaf onnodig aanvoelde en de dialogen tussen hen misten inhoud, wat enigszins afbreuk deed aan de algehele ervaring. Dat gezegd hebbende, Kraven's vertolking als een gelaagde, complexe antiheld brengt een fris en meeslepend perspectief naar het superheldengenre.

Kortom, de film is onderhoudend, is dat niet wat we willen? Een paar slechte dialogen, maar "Kraven the Hunter" biedt echt een spannende filmervaring, een iets donkerder verhaal dan Marvel-films van Disney, maar heeft leuke, intense actiescènes. Het levert met succes een boeiend verhaal dat het publiek van begin tot eind geboeid houdt.

Een ruime 6+

"Next" is een vrij simpele film die alleen interessant wordt door het veelvuldige gebruik van flashbacks en flashforwards als gevolg van het ongewone maar verbazingwekkende talent van het hoofdpersonage Cris, gespeeld door Nicolas Cage. Daarom: de film heeft een paar verrassingen en, tegen alle verwachtingen in, is het einde ook best aardig.

Alle personages in deze film en de acteerprestaties zijn behoorlijk flauw, maar nooit echt slecht. Daarom is deze film voor mij niet meer dan een redelijke popcornfilm.

Jessica Biel is prachtig zoals altijd, maar helaas biedt ze weinig meer dan dat prachtige uiterlijk. Nicolas Cage is ook goed, hoewel zijn personage gemakkelijk een lid van de
X-men had kunnen zijn.
Kortom: een beetje levenloze film die, vreemd genoeg, spannend wordt door de slimme verschuiving tussen verleden, heden en toekomst.

Daarom een voldoende, 7-!

De film levert op een snelle, dynamische en komische manier acteerwerk af door creatieve en onderscheidende personages. Het bekijken van een onderschatte ervaren sheriff die onervaren agenten en een ondeugende wapenmaniak inzet tegenover een beruchte drugsdealer die een op maat gemaakte raceauto bestuurt, "ZERO ONE" geciteerd als "Sneller dan welke helikopter dan ook" om een ​​team van FBI en SWAT te manipuleren met de hulp van een groep bendeleden uitgerust met felle machinegeweren is meer dan een leuke en typische actiefilm.

De selectie van locaties is interessant omdat het op veel verschillende plekken plaatsvindt om voordeel te behalen uit de natuur en de omgeving. Het is verbazingwekkend hoe de cameraman levendige en gedetailleerde landschappen vastlegt. Iedereen in de film heeft een soort speciale eigenschappen die ook een goede hoeveelheid humor laten zien, wat voortkomt uit een goed geschreven script.

Om het over enkele negatieve aspecten te hebben, is het een beetje teleurstellend om 50% potentieel van Arnold en Forest te zien. Ondanks dat de animatieregisseur er aardig in slaagt om de acteurs in hun rol te laten passen door scènes na te spelen om te laten zien hoe bepaalde scènes gedaan moeten worden voor de crew, wat een groot deel van de film speelt en de cast aanspreekt, lijkt Arnold niet zijn 100% charisma en aura te kunnen tonen die altijd lijkt op een van zijn beste werken, The Terminator (1984). En Forest, die vaak bekendstaat als een expert in het aannemen van een rol als hoofd van de politie, ziet er op de een of andere manier verbijsterd en verloren uit.
Het kan zijn omdat de hele FBI incompetent lijkt tijdens de missies, hij lijkt niet de man die hij toonde in Phone Booth (2002).

Aangezien deze film zowel een frisse comeback is voor Arnold als het eerste Hollywood-debuut voor Kim, is het nog steeds een stille, gedenkwaardige en epische rit. Ik ben erachter gekomen dat de taalbarrière geen probleemp hoeft te zijn als het gaat om het maken van een actiefilm, zolang er maar goed teamwerk en enthousiaste geesten zijn tussen de regisseur en de cast.

Een mooie 7+

Deze film levert op een snelle, dynamische en komische manier acteerwerk af door creatieve en onderscheidende personages. Het bekijken van een onderschatte ervaren sheriff die onervaren agenten en een ondeugende wapenmaniak inzet tegenover een beruchte drugsdealer die een op maat gemaakte raceauto bestuurt, "ZERO ONE" geciteerd als "Sneller dan welke helikopter dan ook", om een team van FBI en SWAT te manipuleren met de hulp van een groep bendeleden uitgerust met felle machinegeweren is meer dan een leuke en typische actiefilm.

De selectie van locaties is interessant omdat het op veel verschillende plekken plaatsvindt om voordeel te halen uit de natuur en de omgeving. Het is verbazingwekkend hoe de cameraman levendige en gedetailleerde landschappen vastlegt. Iedereen in de film heeft een soort speciale eigenschappen die ook een goede hoeveelheid humor laten zien, wat voortkomt uit een goed geschreven script.

Om het over enkele negatieve aspecten te hebben, het is een beetje teleurstellend om 50% potentieel van Arnold en Forest te zien. Ondanks dat de animatieregisseur er aardig in slaagt om alle acteurs te leiden om hun rollen te vervullen door het na te spelen om te laten zien hoe bepaalde scènes gedaan moeten worden voor de crews, wat een groot deel van de film speelt en de cast aanspreekt, kan Arnold zijn 100% charisma en aura die je ziet in een van zijn beste werken, The Terminator (1984), niet opbrengen.
En Forest, die vaak bekend staat als een expert in het aannemen van een rol in het hoofd van de politie, ziet er op de een of andere manier ook wat perplex en verloren uit.
Het kan zijn omdat de hele FBI incompetent is tijdens deze missie maar er is weinig van hem te zien wat hij toonde in b.v. Phone Booth (2002).

Aangezien deze film zowel een frisse comeback was voor Arnold als het eerste Hollywood-debuut voor Kim, is het nog steeds een stille, gedenkwaardige en epische geheel. Ik ben erachter gekomen dat de taalbarrière niet een groot probleem hoeft te zijn als het gaat om het maken van een actiefilm, zolang er maar goed teamwerk en enthousiaste geesten zijn tussen de regisseur en de cast.
Aan de film te beoordelen, waren die aanwezig!

Een mooie 7+.

Vandaag voor de tweede maal gezien na 10 jaar.
Over de film, prachtig zoals die gemaakt is. Het lijkt op een documentaire en als je nou jouw kleine broertje of zusje mee laat kijken, kan je die vast wel wijs maken dat het echt is en dat trollen bestaan.

Wat hadden ze deze figuren mooi gemaakt en het verhaal is zo geloofwaardig als je van niets weet.

Kijken maar zou ik zeggen.
Een 7+

In de openingsscène wordt een heks (Meg Foster) die, zoals we later ontdekken, als Ms Ambrose door Mary Lynn (Alexis Knapp) wordt misleidt, om zichzelf te vervloeken met een demon, omdat ze een wrok koestert vanwege de relatie van haar man met de heks. De demon manifesteert zichzelf met de hand die uit de mond komt, vandaar de foto op de dvd-hoes.

De film springt naar 3 maanden later. Eleanor (Sarah Grey) is een verpleegster die vrijwilligerswerk doet. Ze is na de dood van haar moeder naar huis teruggekeerd. Ze wordt achtervolgd door haar moeder terwijl ze in haar huis verblijft. Ze krijgt een kans op een baan als verpleegster om voor Ms. Ambrose te zorgen van de griezelige Alma (Mena Suvari). Het huis is afgelegen en omdat ze geen rijbewijs heeft, brengt haar vriendin Beth (Sarah Dumont) haar erheen. Eleanor heeft flashbacks naar haar jeugd en voelt zich alsof ze in een spookhuis is beland.

Deze film heeft een behoorlijke verhaalstructuur, een goed uitgangspunt maar voelt een beetje als een grootste hits. De set is ook prima en daar gaat het bij deze films vaak ook om, je moet wel een pakkende omgeving hebben!

Ondanks sommige negatieve recensies die we hebben gelezen, waarderen we dit beeldverhaal toch met een 7 vanwege het totaal aan positieve krachten van de film.

Ongeveer gelijk aan de eerste, dus als je die leuk vond zou je deze erachter aan kunnen zien.
Spannend maar wel langdradig nu en dan.

Een 7.

De serie over deze Houdini van “History Channel” is boeiend, inzichtelijk en vol met prijzenswaardig acteerwerk (hoe kan dat ook anders met Oscarwinnaar Brody in de hoofdrol?) De poging om een oud verhaal te updaten met trendy snelle cuts en CSI/NCIS/SVU-achtige geluidseffecten is echter voor bepaalde kijkers gewoon irritant en kan ervoor zorgen dat sommigen dit niet op prijs stellen.
Adrien Brody levert een prima prestatie als de beroemde goochelaar, en speelt hem als een gecompliceerd figuur, even charmant bij het publiek als jaloers en egoïstisch achter het gordijn.
Je weet wel.....? Mens!
Kristen Connolly is geweldig als Bess Houdini en illustreert hoe frustrerend het moet zijn geweest om altijd in de coulissen te staan, zowel op het podium als in de buurt van Houdini’s steeds aanwezige moeder.
Ik had trouwens graag meer van de strijd tussen de suffragettes gezien in de serie.

De vele "hoe deden ze dat?" truc onthullingen waren vermakelijk, zo niet de verbazingwekkend voor het publiek. Sommige trucs zie je in beeld, hoe hij het voor elkaar kreeg maar als voorbeeld:
de Olifant lig ik nog ‘wakker’ van. Hoe??
En hoewel ze de magie zoals wij die kennen misschien wat minder aantrekkelijk maken, dienen ze ook om Houdini te laten zien als een slimme man die bereid is zijn lichaam tot het uiterste te drijven voor entertainmentwaarde. En dan zie je dat hij enigszins een gespleten persoonlijkheid is volgens het verhaal. Steeds verder gaand en steeds zichzelf ontziend. Tot aan het beschadigen toe!

Laat het maar aan “History Channel” over om de mythes die Houdini ‘s verhaal al jaren omringen, te ontmaskeren. Eerdere biopics hebben veel te lang met de feiten gespeeld om een dramatisch effect te bereiken.

Houdini is vermakelijk genoeg en de lengte van twee avonden kijken was precies goed.
Helaas zullen de productie-effecten en andere digitale tovenarij deze miniserie dateren lang voordat de legende van de Grote Houdini aan onze culturele erfenis ontsnapt.
Ideaal voor de kijker die van romantiek en mysteries houdt met de nodige spanningen die dat opleveren.

Een mooie 7!

De herkansing was vanavond gelukkig een succes en de waardering laten we ook op de 7!
(Film eerder gezien op 14 juli 2015)

Ondanks sommige kritieken, zowel de positieve als de negatieve. hebben wij hier weer erg van genoten. Net als de eerste film Insidious (2010) vonden wij dit echt weer een goede griezelfilm waar je regelmatig van opveert. Nee, echt een complimentje voor de schrijver en de regisseur met de acteurs.

Wat ons betreft nog een deel en dan wel stoppen, anders wordt het plot teveel uitgemolken.
Dus, tot over een jaartje? (geschreven op 12 december 2013 en het duurde iets langer)

Een fraaie 8!

Een punt waar ik kritiek op heb en wat normaal niet mag ontbreken, de chemie tussen de mensen, in dit geval tussen John David Washington, de zoon van acteur Denzel Washington, die de rol van Protagonist heeft en Elizabeth Debicki, die Kat speelt. Protagonist is iemand die zich continue druk maakt om Kat te beschermen tegen alle noodlottige zaken die op haar pad komen, maar er is totaal geen spat liefde tussen hen te bekennen, en geloof mij, als het er was, ik het zeker zou zien!

Ook tussen de andere personen is geen gevoelsleven te bekennen en dat is wat ik mis in deze film, menselijke gevoelens als het erop aan komt!

Het grootste deel van de film, vooral het eerste deel is absoluut een klasse film in het actiegenre, de kijkers in b.v. Amerika zaten echt niet op niets te wachten met steeds weer uitstel van deze film.

Wat ik heb gelezen over de uitgaven van de film, verbaasde mij nogal. In plaats van een miniatuurvliegtuig of CGI, gebruikte men een echte Boeing 747 in de crash met de hangar waar kunst e.d. lag opgeslagen. Naderhand wil ik dan de opnamekosten van 205 miljoen dollar ook wel begrijpen. De opnames gingen in mei 2019 van start en vonden plaats in zeven landen, Denemarken, Engeland, Estland, India, Italië, Noorwegen, en de Verenigde Staten.

Al met al een aardige actiefilm, een 7,5.

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=qIViUXbNHCE

"Nr. 24" is een filmische triomf die geschiedenis, spanning en diepgaande morele vragen combineert tot een aangrijpende ervaring. Gebaseerd op de echte acties van de Noorse verzetsstrijder Gunnar Stønstby tijdens de Tweede Wereldoorlog, biedt deze film niet alleen een opwindend verhaal maar ook een diepgaande verkenning van de menselijke kosten van oorlog en de waarde van vrijheid.

Het verhaal volgt Gunnar Stønstby, een gewone Noorse jongeman, die in buitengewone omstandigheden terechtkomt als de nazi's Noorwegen bezetten. De film richt zich op zijn sleutelrol in de ondergrondse verzetsbeweging waar hij sabotage operaties coördineert, helpt bij het verzamelen van inlichtingen en onvermoeibaar werkt om de Duitse bezetting te ondermijnen.
Wat opvalt aan "Nr. 24", is hoe het de wrede realiteit van oorlog humaniseert.
Stønstby's moed in het aangezicht van constant gevaar wordt met opmerkelijke gevoeligheid weergegeven, waarbij zowel zijn dapperheid als de emotionele tol van het leven in constante angst worden getoond.

Door de hele film heen geven Gunnars ervaringen een huiveringwekkend beeld van wat oorlog werkelijk is: afschuwelijk, chaotisch en diep onmenselijk. Een van de meest opvallende aspecten van de film is hoe het de psychologische last van (de onderlinge) betrokkenheid bij een verzetsbeweging overbrengt. De film schuwt de tol die dit soort werk eist van de betrokkenen niet. Stønstby en zijn kameraden leven met de constante angst om verraden, gevangengenomen of gedood te worden. Toch is er ondanks de gevaren, een overtuigend gevoel van doelgerichtheid in hun acties.

Wat de film echter het meest benadrukt, is Gunnars onwrikbare geloof dat vrijheid niet gemeten kan worden in geld, macht of zelfs veiligheid, het is iets onbetaalbaars dat elk offer waard is!
Zijn acties tijdens de oorlog, van de kleine sabotagedaden tot de grotere risico's die hij nam om levens te redden, worden allemaal gedreven door deze overtuiging. Naarmate het verhaal zich ontvouwt, zien we Gunnar worstelen met de moeilijke keuzes die hij moet maken, keuzes die vaak een grote persoonlijke prijs met zich meebrengen. In zijn gedachten is de prijs van vrijheid niet iets dat berekend kan worden; het is iets waar voor gevochten moet worden, ongeacht de mogelijke persoonlijke gevolgen.

Het einde van de "Nr. 24", zonder te veel weg te geven, verbindt deze thema's op een manier die zowel emotioneel verwoestend als ongelooflijk aangrijpend is. De laatste momenten van laten je nadenken over alles wat je hebt gezien, en bieden een krachtige boodschap over de ware kosten van oorlog en het belang van vrijheid - een boodschap die nog lang na de aftiteling blijft hangen.

De uitvoeringen zijn uitstekend, met de acteur die Gunnar speelt die een uitvoering levert vol stille intensiteit en diepte. De cinematografie vangt zowel de schoonheid van de Noorse landschappen als de spanning van de verzetsbeweging, met strakke, intieme shots die de persoonlijke inzet van het verhaal benadrukken. De score is even indrukwekkend, en versterkt de spanning en het emotionele gewicht van de film.

Als je films waardeert die je begrip van de geschiedenis uitdagen, rijke karakterstudies bieden en een onvergetelijke emotionele klap uitdelen, dan is "Nr. 24" een must-see. De weergave van de ware kosten van oorlog (momenteel kan je de Ukraine en de Gazastrook als voorbeeld nemen) en de onbetaalbare aard van vrijheid maken dit een van de meest tot nadenken stemmende films van het jaar.

Een echte aanrader, waarvoor een 9!

Een aangrijpende en tragische film dat draait om de dubbele moord in Linköping en dat het publiek echt boeit. De serie is slim gestructureerd en houdt een goed uitgebalanceerd tempo aan, waardoor kijkers zich niet opgejaagd voelen door het plot of overweldigd worden door te veel personages.

Wat deze serie echt naar een hoger niveau tilt, is het uitzonderlijke acteerwerk. Peter Eggers schittert in zijn rol als hoofdonderzoeker en levert een prestatie die zowel meeslepend als boeiend is. Mattias Nordqvist maakt ook een sterke indruk als Per, de genealoog, en samen creëren ze een geloofwaardige dynamiek. Veel van de acteurs zijn bekende gezichten uit andere producties, wat hun talent alleen maar onderstreept. Bahador Foladi, die de vader van het slachtoffer Saad speelt, levert een aangrijpende prestatie die echt ontroerend is. Voor degenen die Zweeds verstaan, is het vooral opvallend om zijn kenmerkende accent te horen, wat een extra laag authenticiteit aan zijn personage toevoegt. Deze nuance wordt misschien niet zo gemakkelijk gewaardeerd door het internationale publiek, maar het verrijkt de kijkervaring voor degenen die de subtiliteiten van zijn spraak kunnen opvangen.

Het is echter een beetje teleurstellend dat we Saad zijn familie niet beter kunnen volgen in de serie. Hun verhaal voelt een beetje onderontwikkeld aan en het zou misschien meer diepgang aan het verhaal hebben toegevoegd.
Als je op zoek bent naar een serie die uitstekend acteerwerk en een meeslepend verhaal laat zien, is dit zeker de moeite waard om te kijken.

Een ruime 7!

Voordat ik deze film zag, was Johnny Cash voor mij slechts een naam. Ik kende de naam, maar als iemand me had gevraagd om een ​​van zijn liedjes te noemen of te zingen, had ik mijn schouders op gehaald en een lege blik gegeven. Dus toen "Walk the Line" in de bioscoop uitkwam, wist ik echt niet of ik geïnteresseerd genoeg was om het te kijken. Maar een vriend overtuigde me en dus ging ik. Dat was mei 2006 (of daaromtrent). Nu is het januari 2025 en ik heb de film net voor de 2e keer op dvd bekeken.

"My momma told me son, always be a good boy and don't ever play with guns...".

De tekst staat nu bijna deels in mijn geheugen gegrift, zijn liedjes zijn me net zo bekend als van mijn andere favoriete groepen en of zanger(essen)s. Toen ik de film voor het eerst zag, ging ik daarna naar een site en kocht ik vier van zijn albums! Met andere woorden, deze film is geweldig en je zult de tekst van zijn liedjes voor altijd in je hoofd hebben(?). Terwijl je naar de film kijkt, zul je onbewust met je voeten op de grond tikken en je schouders heen en weer bewegen.

-Want dat is het leuke van deze film, de acteurs zingen en spelen zelf!!-
https://www.pickx.be/nl/2160633/walk-the-line-op-vtm-vijf-verrassende-weetjes-over-de-oscarwinnende-biopic
https://www.televizier.nl/kijktips/walk-the-line-joaquin-phoenix-a-s-johnny-cash-1

Sommige elementen van de film zijn vrij standaard, net als in andere films die over het leven van een beroemdheid gaan - de onvermijdelijke conflicten met ouders, de huwelijksproblemen met de eerste vrouw, de affaire met de vrouw die voorbestemd is om de tweede vrouw te worden, de alcohol, de drugs, een sterfgeval in de familie en hoe dit alles het onderwerp sterker maakt en hen naar grotere en betere dingen laat gaan ("what doesn't kill you makes you stronger").

Maar waar het levendiger wordt, is de muziek. Phoenix is Cash. Hij lijkt op Cash als jongeman en Phoenix heeft de juiste stem en de muziek is van topklasse. Reese Witherspoon levert een geweldige prestatie als Cash zijn zangpartner, June Carter. (won zij wel mooi een Oscar mee)

Het beste gedeelte is aan het begin van de film, wanneer we een langzame close-up shot krijgen van de verlaten binnenplaats van "Folsom Prison" en dan horen we het constante "THUMP-THUMP-THUMP" van het gevangenispubliek dat met hun voeten stampt en ongeduldig wachten op Cash, terwijl de achtergrondband 'warming-up tunes' speelt en er nerveus uitziet, denkend dat de gevangenen gek gaan worden en dingen gaan kapotmaken. Ondertussen droomt Cash achterin en wanneer de gevangenisdirecteur hem nadert, wordt Cash plotseling teruggevoerd naar zijn jeugd in 1944 en daar begint zijn verhaal.

Een 8+ en Johnny heeft er een fan bij!

En dan seizoen 2; Beneden heb ik een stukje gezet over dit seizoen.
We zitten met spanning te wachten op het derde.

Mooie omschrijving van deze film!

Deze film raakte me diep. Ik heb een aantal reacties op filmsites gelezen die door Jehovagetuigen zijn geschreven en ik kan hun gevoel over belediging begrijpen. Ik ben ook Christelijk opgevoed maar sta open tegenover anderen die in iets anders of niets geloven. Dat is trouwens ook noodzakelijk als je als mens met anderen samen wilt leven in een samenleving.

De thema's in deze film gelden voor elk gezin met sterke structurele overtuigingen (inclusief atheïsme) dat de vrijheid van een individu om zijn eigen pad te kiezen niet kan accepteren, of dat nu 'goed' (voor het gezin) of 'fout' is. Waar komt het concept van 'goed' en 'fout' eigenlijk vandaan? Wat 'goed' is in de ene religie/levensfilosofie, is 'fout' in de andere. En als je echt gaat spitten, dan kom je tot de slotconclusie dat alle geloven eigenlijk hetzelfde zijn in de basis.
Die basis is volgens mij dat je alles wat leeft, respecteert en geen eigen waarheid/wil oplegt!

Het idee dat een groep mensen weet wat 'God' is, wat 'Liefde' is, wat het "Leven" zelf is, is naar mijn mening godslasterlijk. We kunnen alleen ons best doen om te leven/navigeren zoals onze geest en ons hart ons leiden. Uiteindelijk wordt dat misschien 'God'. Misschien ook niet.

Prachtige film. Prima geloofwaardig verhaal met goede acteurs en een redelijke open blik.
Genezend. Zet perspectief op wat het betekent om 'trouw' te zijn (aan onszelf of aan onze overtuigingen?) Geen eenvoudig antwoord!
Een mooie 7+ als waardering!

"The Wages Of Fear" is een perfect spannende thriller.
Het verhaal gaat over vier mannen, blut, wanhopig en gestrand in een klein stadje ergens in Amerika. Ze krijgen een uitweg uit hun ellendige bestaan ​​aangeboden wanneer een oliebron driehonderd mijl verderop in de brand vliegt en het oliebedrijf vier mannen nodig heeft om de nitroglycerine naar de locatie te rijden om het op te blazen. Het probleem is dat de driehonderd mijl die ze moeten rijden, een van de meest ruige, vijandige terreinen is die je je maar kunt voorstellen.

De spanning en suspense zijn voelbaar tijdens de rijscènes maar wat deze film naar een heel ander niveau tilt, is dat het de tijd neemt in het begin van de film om het publiek vertrouwd te maken met deze mannen.
Je krijgt het gevoel dat je ze kent en met ze meeleeft voordat de reis begint. De hele cast is geweldig en geloofwaardig, en het duurde niet lang voordat ik echt vergat dat ik naar acteurs in een fictieve film zat te kijken. Deze mannen maakten het echt, net als de briljante regie van Henri-Georges Clouzot.

Clouzot's stijl is rauw en realistisch, met shots tussen de trucks en close-ups van hun acties (handen op de versnellingspook, voeten op de pedalen, etc.) die de spanning verhogen. Het ontbreken van muziek tijdens hun reis zorgt ook voor een gevoel van realisme en helpt dat de kijker meegenomen wordt in de persoonlijke eenzaamheid en isolatie, die deze mannen voelden tijdens deze reis die mogelijk hun laatste reis werd.

Een echte aanrader met als waardering een 8.

Zelf ben ik nu door seizoen 2 heen en als je ervan houdt om te zien hoe Gi-hun (Lee Jung-jae) wraak neemt omdat vrienden van hem in het eerste seizoen zijn omgekomen, dan is seizoen 2 een prima vervolg.
In het tweede seizoen ondergaat Gi-hun een belangrijke verandering; hij is vastberaden om de organisatoren van de dodelijke spellen te stoppen, wat resulteert in een serieuzere, meer gefocuste persoonlijkheid. Dus een andere insteek van het verhaal dan in het eerste seizoen!

En na dit tweede seizoen is het nog niet afgelopen want de bedenker van de hitserie Dong-hyuk liet weten: "Hoewel de eerste reeks wereldwijd een enorm succes was, heb ik er eerlijk gezegd niet veel aan verdiend. Door een tweede seizoen te maken kan ik ook gecompenseerd worden voor het succes van het eerste.” En het verhaal was nog niet helemaal afgerond", voegde hij toe. Toen ik nadacht over het einde van seizoen drie, kwam ik eigenlijk vanzelf tot de conclusie dat DIT de finale moest zijn"
.
Dan zou je denken dat het na het derde seizoen afgelopen is maar nee!
David Fincher, bekend van films als Se7en (1995) en Fight Club (1999) is bezig met een Amerikaanse remake aan het ontwikkelen.

In een tijdschrift en een landelijke krant stond voor ons geheugen dit artikel (vrij te lezen):
DPG Media Privacy Gate - veronicasuperguide.nl

Prachtserie en ik kan deze aanraden.
(vanaf 16 jaar)

Een 8

Bij het bekijken van de eerste paar minuten van de film hadden wij eerst het idee dat we naar een "slachtersfilm" zaten te kijken en als dat het geval was geweest hadden we de film niet uitgekeken. Wij houden niet zo van het armpje en beentje afhakken maar meer van de suspense horror/thriller.
Gelukkig bleek dat dus niet het geval te zijn ('slachtersfilm') en hebben we de film uit gekeken.
Helaas geen suspense maar toch wel wat spanning in het verhaal.

Maar......, we hoeven deze geen tweede keer te zien! Daarvoor is de film niet goed genoeg.
Een 4 als waardering!

Dit soort films hou ik niet meer van, ze maken mij zo kwaad!!!
De ploerten die misbruik maken van de onschuld, je zou zo de film in willen stappen om er een eind aan te maken.
Toch op zijn gebied, is dit een sterke film die erg overtuigend overkomt, ook door de acteurs die hierin spelen.

Vandaar toch een 7.

Na From (Serie, 2022 - 2024) waren we in onze 'filmbieb' op zoek naar een soortgelijke serie en deze had volgens ons voldoende potentie om dat aan te kunnen.

In het kort is het verhaal van "Before" mysterieus, heeft prima cliffhangers en loopt lekker door, wat het aantrekkelijk maakt voor binge watchers.

Onze waardering is iets minder hoog dan bij "From" omdat deze qua verhaallijn sterker is, toch prijkt hier een mooie 7+!

Prima film inderdaad waar we gisteren (na ruim 11 jaar) opnieuw naar hebben gekeken, dit keer beviel hij ons eigenlijk nog beter, dus een punt (halve ster) erbij.

Een 7!

Op IMDb een 3,7 en dan lees ik: "Hoewel de film geen daverende feedback krijgt".
Sorry, maar ik noem dat een slechte feedback!