Reacties

In deze aflevering van de vele films over Star Trek zien we hoe Jim en Spock elkaar leren kennen en uiteindelijk ook vrienden worden. Veel mensen zijn fan van deze series en films, ook ik vind het leuk om nu en dan eentje te bekijken en deze "Star Trek: The Future Begins" was gisteren aan de beurt. Na een kwartiertje kijken wist ik het zeker, deze had ik al eerder gezien maar niet op de filmsites aangemerkt, toch doorgekeken en omdat het al enige jaren geleden was dat ik deze film voor de eerste keer had gezien wist ik niet het exacte verloop van het verhaal.
Jim, Spock en de anderen die je ook in vervolgfilms terugziet gaan na een oproep van de thuisplaneet Vulcan met 6 andere ruimtevaartuigen onderweg om daar te gaan kijken wat er aan de hand is. En zoals vaker, het is oppassen geblazen in de onmetelijke ruimte, ook nu, want ze zijn onderweg naar iets wat heel anders is dan ze vermoeden!
Gelukkig dat sommigen onder hen nog nadenken.
Prachtfilm met een prachtwaardering: een 8!

Ik heb geen zin om de film af te branden en te vallen over schoonheidsfoutjes. Ook het vergelijken met vorige X-men films heeft weinig nut, Wolverine zien we bijvoorbeeld hier niet terug en Hugh Jackman is ook afwezig. Het gaat weer als vanouds toe in het verhaal, doorspekt met veel actie en natuurlijk berouw voor gedane zaken. Maar helaas....., deze nemen geen keer!
Met deze prent heb ik mij wel vermaakt, (hersenen lagen al in een gedeeltelijke slaaptoestand ) en waardeer de film met een 7-!

"Juoksuhaudantie", wat zoiets betekend als frontsoldaat en waar onze vriend Matti zich graag mee vergelijkt, alleen noemt hij zichzelf thuisfrontsoldaat. Hij werkt buiten het (vrijwel) gehele huishoudelijk werk ook in een magazijn, een werkplek waar het rustig toeven is.
Jammer dat Helena meer in hem ziet, iets waar hij helemaal géén behoefte aan heeft, het leventje bevalt hem prima, het leventje met dochter en vrouw, het geeft hem de rust die hij denkt nodig te hebben.
Maar Helena vindt het niks, ze is s'avonds moe en heeft geen behoefte eraan om van hem te horen dat hij weer een "nieuwe" Italiaanse saus heeft gemaakt voor de macaronischotel.
Dus barst de 'bom' als hij een éénmalige tik uitdeelt uit frustratie en gaat zij ervan door met hun dochtertje.
En dan verandert er iets in het leven van Matti, Matti die de frontsoldaat als voorbeeld heeft en op basis daarvan meent Helena en dochter weer in huis te krijgen.

Een rustige film die op bepaalde momenten losbarst en heel duidelijk de barsten laat zien in de gemoedstoestand van Matti onze thuisfrontsoldaat.
Je moet de film niet gaan zien als je een actiefilm wilt zien, er is actie maar op een ingetogen manier.
Voor de waardering zat ik te twijfelen tussen een 7,5 en de 8.
Het wordt een 7,5!

Deze film laat zich moeilijk in een genre hokje plaatsen maar om het puur horror te noemen....nee, drama is hier toepasselijker. Dus de kijker(s) die de film nog wil(len) zien en het liefst een horrorfilm zien(t) passeren, zouden wij willen aanraden om een andere uit te zoeken. In de film komen wel gruwelijke zaken voorbij, zoals de man die verscheurd wordt door de herdershonden en een al bijna lijkend lijk wat nog een gulf bloed uit de mond laat stromen maar voor de gemiddelde horrorfilm kijker is dit gemakkelijk te verwerken en te weinig.
Het verhaal draait meer om een groepje kinderen wat naar een huis in de bossen van Neder-Silezië worden gebracht, nadat de Russen "Gross-Rosen" hebben bevrijd. Daar worden ze opgevangen door een vrouw die hen voorlopig zal verzorgen maar er zijn al problemen zoals te weinig voedsel en drinkwater. Ook lopen er groepen afgerichte waakhonden in de bossen die voor buitenstaanders levensgevaarlijk zijn.
Als je de film gaat zien als een dramaproductie met horrorinvloeden, heb je een mooie keuze gemaakt maar voor de horrorliefhebber nogmaals, met deze film zit je verkeerd!
Voor het geheel een 7+.

Sterke film met een prima verhaallijn, een verhaal waarin het echtpaar Charlie en Nicole (Adam Driver en Scarlett Johansson) uiteen zullen gaan en het in eerste instantie zullen doen zonder advocaten omdat ze zo goed met elkaar overweg kunnen, totdat........

Totdat de vrouwelijke helft het advies krijgt om in zee te gaan met advocaat Nora Fanshaw (Laura Dern), een advocate die weet wat de "winsten en verliezen" zijn tijdens een scheiding. Charlie ziet het ook niet meer zitten zonder een advocaat en roept in eerste instantie de hulp in van Bert Spitz, een rustige gepensioneerde familieadvocaat die geen 'vuurwerk' wil en het liefst een rechtszaak vermijdt omdat deze mogelijk voor de man in het nadeel kan zijn.
Helaas voor Charlie verteld Bert meer de negatieve kant van zijn verhaal en wordt hij steeds wanhopiger over de afloop van de voogdij over hun zoontje Henry (een "etterbakje" >:D) gespeeld door Azhy Robertson.
Charlie besluit tot een noodgreep en vanaf dat moment zijn 'de poppen aan het dansen'.
Zoals gezegd een uitstekende film die ondanks de ruim twee-en een-half uur lengte, niet het gevoel geeft dat het te lang is, aan het einde kregen wij eerder het idee dat het te kort was.
Een ruime 8+!

De film was precies wat we verwacht hadden. Het griezelige in het verhaal had regisseur Scott Derrickson zal voor veel kijkers meer aan kunnen dikken maar volgens ons is het verhaal in de juiste proporties verwerkt in de film. Het grootste deel wordt besteed aan de rechtszaak waarin Advocate Erin Bruner het opneemt tegen de openbare aanklager Ethan Thomas die Father Moore het liefst jaren lang de gevangenis van binnen laat bewonderen.
Voor toekomstige kijkers: van de uitdrijving laat de film niet veel zien, het draait veelal om de vraag of de pastoor schuldig is of niet.
Onze waardering: 7+.

De film voldeed in de eerste helft aan de verwachtingen maar het tweede deel kwam zwakker over. Hierin zijn actiescènes die niet erg realistisch waren. Je wordt door 3 wagens met ervaren agenten van veiligheidsdiensten achterna gezeten en komt er zonder een schrammetje vanaf? Je belandt in een gevecht waarbij mitrailleurs gebruikt worden en wordt niet getroffen terwijl de hele woning aan gort is geschoten?
En nog een voorbeeld? Staand met z'n tweeën schieten op meer dan een dozijn agenten, deze allemaal uitschakelen en zelf niet éénmaal geraakt te worden? Ondanks deze irreële voorvallen is de film wel aardig in het genre "actie" en speelt de cast zijn rollen verder goed en zijn de actiescènes wel spannend.
Het vroegere echtpaar Pitt speelt net als de rest van de cast redelijk goed maar daar is het dan ook wel mee gezegd. Wat het komedie gehalte betreft, dit had veel beter gekund. Een paar maal gingen onze mondhoeken omhoog en dat was dat. De Amerikanen zouden eens in de leer moeten gaan bij de Ieren of de Engelsen!
Voor de film in zijn geheel een waardering van een 6+.

En wel onze humor en film dus. Het gegeven had misschien iets beter uitgewerkt kunnen worden, nu en dan is de clou net iets te flauw. Maar in zijn geheel was het een leuke film om een ruim anderhalf uur van jouw tijd aan te besteden. Met humor is het gewoon zo dat de één het leuk vindt en de ander er nog niet eens een glimlach aan besteedt. Jammer dat de laatste tijd er weinig op dit gebied aan films uitkomt en daarom waren we met "Extra Ordinary" verrast. Maeve Higgins speelt zoals zo vaak een beetje onderkoeld en degene die alles (lijkt het wel) voor de eerste keer meemaakt.
(zal je toevallig bijna aan het einde van de film op de vloer zien)
Zoals gezegt, een aardige film met een aardige waardering van een 7!

De sfeer van de straten in Manhattan (stadsdeel New York) was prima te voelen, troosteloos en zonder toekomst. Dat had John Carpenter prima neergezet, alles was uitzichtloos en een deel van een stad zonder toekomst waarin één mafkees (The Duke) het voor het zeggen had. De rest van de "kudde" volgde de man zonder een seconde na te denken. Daar leefde de groep mensen die door de samenleving was uitgekotst omdat ze een misdrijf hadden begaan of niet in het systeem pasten. Muur erom heen en bruggen die gemijnd waren en scherp bewaakt. Helaas komt in de film de president door een vliegtuigongeval aan de verkeerde kant van de muur en het water. En dan komt Snake Plissken (Kurt Russell) in beeld, een met medailles beloonde ex-militair en "voor de duivel" niet bang. Helaas wel "buiten het potje gepist" en daarom staat hij op de nominatie om afgevoerd te worden naar Manhattan, zijn toekomstige en voor levenslang nieuwe onderdak.
Deze Plissken wordt gevraagd om de president binnen 22 uur uit Manhattan te halen en als beloning worden dan al zijn zonden vergeten en vergeven. Plissken gaat erop in en gaat met een zweefvliegtuigje richting Manhattan om hier te proberen te landen op het hoogste gebouw "One World Trade Center ".
En dan begint de pret, veel actie en spanning.
Waardering een 7.

Niets voor velen onder ons; leven in jou uppie voor 3 jaar op de maan. Ik moet er in ieder geval niet aan denken. Alhoewel, wel 3 jaar rust om en in jouzelf. En de stilte. Lijkt mij ergens ook wel aantrekkelijk, alleen dan een iets kortere periode.

De film, leuk om te zien, helaas wordt er weer gelinkt naar de slechtheid van de mens.
Zo wordt je ook cynisch omtrent de overlevingskansen van onze soort.
Maar ga de film zien, dan weet je ook beter waar mijn gebrabbel over gaat. Veel kijkplezier, want dat is zeker, de film is goed!
Een ruime 7!

3.5
De film was net niet eng genoeg om tophorror te zijn maar in zijn geheel ben ik tevreden.
De omgeving waar de film zich afspeelt is fantastisch en de acteurs spreken voor zich want met Katie Holmes en Guy Pearce hebben ze twee goede acteurs binnengehaald die het ook nog eens goed deden.

Na het plaatsen van het bericht heb ik alsnog een 7 gegeven.

Voor ons was het de 2e-maal dat de film op beeld verscheen en wederom indrukwekkend!
De twee vrienden magiërs groeien in de film steeds verder uiteen en gunnen elkaar uiteindelijk het licht niet in de ogen. En dat voor magie op het podium, hoe ver gaat een mens?
De kijker wordt als het ware het verhaal ingezogen, tenminste dat was onze ervaring. Boeiend van begin tot het einde.
Één van mijn favoriete acteurs Michael Caine als Cutter, speelt zijn rol geweldig, van die man zijn kunsten kan ik maar geen genoeg krijgen. Ook zanger David Bowie heeft een rolletje als Tesla, deze man had als zijn zangcarriere mislukt was, altijd nog op het witte doek kunnen schitteren.
Een 8+!

Op zich een prima actiefilm, het begint bijna gelijk goed de brand in een restaurant waarbij het mij opviel, dat men uit verscheidene hoeken de actie filmt en deze dan achter elkaar laat zien. Dit zie je de laatste tijd vaker in films uit het "verre oosten".
De film "stroomt over" van vaderlandsliefde en liefde voor de partij en dit mag dan ten koste gaan van degenen die het gevaarlijke werk, in dit geval brandweerman/vrouw, uitvoeren.
Voor degenen die van actie houden een uitstekende film, wat dat betreft steken de Chinezen de Amerikanen "naar de kroon"! Het is een kleine 2 uur achtereen actie en de regisseur Tony Chan heeft iets leuks bedacht; vanuit het vuur hoor je een monster grommen en loeien, hij maakt de tegenstander (vuur) op deze manier levend. De film kan je met nasynchronisatie bekijken, er is een Engelstalige en een Chinese uitvoering, zelf heb ik voor het origineel gekozen omdat dit natuurlijker overkomt.
Voor de cast en crew een 6, voor de set (indrukwekkend met al die silo's en opslagtanks in de haven) een 8 en voor het verhaal een kleine 7.
Dus totale waardering een 7!

"Pumpkinhead, wie oh wie is niet bang voor Pumpkinhead?,
Blijf weg van Pompoenkop tenzij je jouw leven moe bent!"

De film begint rustig, vreedzaam en voor ons op een goeie manier, niet gelijk met het "been erin" maar opbouwend zodat je de hoofdpersonen leert kennen en empathie voor hen voelt als het mis gaat.
En het gaat mis, het kind van Ed Harley (Lance Henriksen) komt voor de crossmotor van een tiener en die is gelijk ontkennend en gaat er van door met zijn vriendin.
En dat had hij nu niet moeten doen in het gebied van Pumpkinhead want dit heerschap is géén legende maar een gruwelijke waarheid op 2 poten!
Ed zoekt hulp en vind deze met behulp van een oude vrouw maar na verloop van tijd als hij ook geconfronteerd wordt met de gruwelen, probeert hij Pumpkinhead te stoppen.
Het grootste (eerste) deel van de film is goed maar na ruim de eerste helft zakt het verhaal iets in, de regisseur Stan Winston vervalt met het verhaal in herhalingen en dan kan de kijker zijn aandacht verliezen. Jammer, er had nog meer in kunnen zitten met een iets andere draai in de film. Ondanks dat zijn wij tevreden en gunnen de film een vette 7!

Laat mij aansluiten in de rij van positieve kritieken die je op internet over deze film tegenkomt, een film die is waarvoor hij gemaakt is: "spannend en niet diepgravend, de kijker krijgt een mooie hapklare brok actie en aan het einde van deze film zijn de meeste kijkers tevreden over het product wat ze hebben betaald/gepindkaast of ontvangen".
Nu kan ik allerlei mooie bewoordingen hier neerzetten maar wie van actie en vertier houdt, zit met de film bijna op de eerste rang!

Een mooie 7,5 afgerond een 8-.

Na de film laat je de informatie over DuPont bezinken en realiseer je hoe bedrijven als chemiebedrijf DuPont lak aan alles hebben, zolang het maar geld opbrengt!
Dat is de boodschap van regisseur Todd Haynes aan de kijker. We zien de veehouder Wilbur Tennant (William (Bill) Camp) langsgaan bij advocaat Robert Bilott (Mark Ruffalo) om te klagen over de vele sterfgevallen onder zijn vee. De veehouder meende dat het bedrijf een riviertje, waar zijn vee van gedronken had en ziek van was geworden, vervuild had. In eerste instantie ziet Bilott hierin geen zaak, ook al vanwege het feit dat hij een bedrijvenadvocaat is, dus dit zou tegen zijn normale gang van zaken ingaan.
Nadat Biliott in Virginia is langs gegaan bij de boer, komt hij langzamerhand tot de overtuiging dat hier meer aan de hand is dan hij eerst meende. En daarna zien we de strijd van Bilott tegen DuPont ontbranden wat een indrukwekkende 2 uur film opleverde!
Na deze film hebben we alle pannen met Teflon uit de keuken verwijderd. U mag ze op komen halen op eigen risico!
Voor de film een waardering van een 8+!

8.000.000 voornamelijk vrouwen, werden in de 15e t/m de 18e eeuw veroordeeld door voornamelijk mannen zoals Count Cumberland en zijn leerling Christian tot vaak de brandstapel, of onthoofding, met als beschuldiging "Hekserij en duivelse praktijken".
Deze film laat een fictief stadje zien met een lokale heksenjager en zijn gevolg. Tot Count Cumberland komt hebben deze heren de dames voor het uitzoeken. En wilde de betreffende dame niet, dan wachtte de beschuldiging tot hekserij zonder enige rechtspraak met een vonnis.
Op zich mooi gemaakt maar wel enigzins verouderd, wat je merkt aan de muziek en de beeldkwaliteit.
Verhaal, set en crew waren redelijk, vandaar mijn 7 voor deze film.

Na de Snatchers uit 1978 hebben we deze er achteraan gezien en het viel niet tegen. Men doet zijn best om een mooi product af te leveren en dat is dan ook redelijk gelukt. Wel is het een verhaal van 13 in een dozijn maar voor een beetje spanning zit je hier mee wel goed.
De film met de peulvruchten uit 1978 vond ik persoonlijk beter maar deze voldoet qua snelheid beter aan de eisen van onze tijd. De films schelen ook 15 jaar en dat is soms te merken.
Misschien iets voor een beginnende regisseur om de hele handel weer eens te remaken?
Waardering is een 7-.

Toch weer aardig om Donald Sutherland (vader van Kiefer en tweelingzus Rachel) weer eens in een van zijn films te bewonderen. Ik heb de man altijd als acteur hoog gehad en ook in deze film zie je waarom. Ondanks dat de film al weer een jaartje of 42 oud is, vond ik de leeftijd niet storend. Ok, ze hadden in die tijd nog geen computers om de film op te leuken (CGI) maar dat is hier absoluur niet hinderlijk, tenminste niet voor mij.
Het verhaal loopt vergeleken bij het tempo van tegenwoordig ietsje stroef maar dat mocht mijn pret niet drukken. En het einde......fantastisch en rillingmakend!
Voor verhaal, set en acteurs een ruime 7.

De film viel mij niet tegen, in het begin zag ik het even niet zitten maar na enige minuten kwam ik er in.
Opzet is echt wel aan de makkelijke en voorspelbare kant, na een halve scene heb je dan ook al het idee dat je de rest van de film kan invullen. Dat is ook wel deels zo, maar toch blijkt uiteindelijk dat de film enkele effectieve momenten heeft.
Hier en daar een kleine komische toevoeging die niet gehoeven had, een einde dat wat té makkelijk loopt en een opzet die weinig geïnspireerd is. Een klassieker in wording is het zeker niet, maar de death scenes zelf zijn best sfeervol en Dec weet uiteindelijk toch ook wel de nodige spanning op te bouwen.
Een eenvoudig horror tussendoortje dus. Moeilijk echt aan te raden, maar wie verlegen zit om iets degelijks om te kijken kan slechtere films uitkiezen. Voer voor de horrorveelvraat met andere woorden, of het perfecte filmpje voor een filmdate waar de film zelf niet zo belangrijk is. Een 7-!

Nadat we eentje uit deze reeks hadden gekeken, gemaakt in 1970, viel deze tegen. Hexen bis aufs Blut gequält (1970) was beter dan deze, dat zie je vaker in een serie gebaseerd op een gelijksoortig verhaal dat verderop de kwaliteit te wensen over laat.
Net als "Joolstein" aanhaalt; "opgeleukt met een blote borst, enkele vuistgevechten en niet een al te interessant verhaal. En dan is "Joolstein" verder wel positief over deze film terwijl wij dat niet zijn. Na de film uit 1970 is dit gewoon een tegenvaller. (voor ons)
Een 5.

Een prettige film met gevoel voor humor. Bronson en Delon op het witte doek met zijn tweeën en ik was echt benieuwd hoe dat zou gaan. Het kat-muis spel in de kamer van de kluis is de heren op het lijf geschreven. Wel een paar smetjes zoals het knokken waarbij duidelijk was te zien dat het nep was en wat de toegevoegde waarde is van de schreeuw aan het einde van de film, geuit door Delon is mij ook niet duidelijk. Voor de rest vond ik het een leuke film die voorbij vloog en ook nu en dan wel spannend was ondanks de set vaak op dezelfde locatie was.
Een ruime 7!

"Beste Albert,
Ik wil jou laten weten dat alleen wij tweeën nog leven
vlak na Kat, stierf Tjaden....:, een snelle genadige dood, een kogel door zijn hoofd.
Himmelstoss ging die zelfde dag en nu is ook Dettering dood.
We verloren Dettering al in de lente toen de appelbomen bloeiden.
Je weet wat het voorjaar met hem deed. Twee weken geleden verscheen hij niet op het appèl.
We hoorden dat hij door de MP's is opgepakt, jij en ik weten waar hij heen ging, naar huis, naar de oogst.
We hoorden er niets meer over. Je kent de straf voor desertie.
Van onze schoolklas van 1916 zijn er nu 13 van de 20 dood, er worden 4 vermist, eentje zit in een gesticht,
alleen jij en ik leven nog".

De brief aan het einde van Paul Baumer gespeeld door Richard Thomas aan zijn vriend Albert Kropp gespeeld door David Bradley.

Jammer dat de film niet Duitstalig is maar dat is dan ook een van de weinige smetjes op deze film! De laatste weken veel oorlogsgeweld gezien in films o.a. 1917 maar deze remake is een van de betere films in het genre.
Hij duurt ruim 2 en een half uur maar de tijd vliegt voorbij en de film blijft vrijwel continue boeien.
Binnenkort het origineel ook een kans geven en vergelijken, volgens velen ook een juweel.
Deze remake krijgt van mij een 8!

Een juweeltje van een film. Je ziet hoe snel men kan afbranden door de media, van held tot schurk!
En nu en dan denk je bij jezelf, laat die rugzak maar mooi een rugzak (zolang dat duurt) en maak je uit de voeten! (zegt hijzelf trouwens ook ergens in de film)
Een vermoeden van iemand dat de held misschien een "held" is, zet het leven van Richard en zijn familie op stelten. En hoe goed dat dit gespeeld wordt door Paul Walter Hauser kun je in deze film zien. Het verhaal is boeiend, de set is prachtig en de crew doet zijn werk zoals dat hoort.
Weer een mooi stukje werk van de hand van Eastwood.
Een prima film en onze waardering is een 8-!

Een aardige thriller met een mysterieus randje. Toch een vraagje over het omhoog gaan van de jongen in het begin van de film. Wie weet waarom hij hier omhoog gaat en niet naar beneden valt zoals je zou verwachten? Wij hebben de scène een paar maal herhaalt om een touw te zien zoals we hadden verwacht maar dat komt niet in het beeld. Ook zie je de jongen omhoog gaan en de fiets keurig rechtdoor gaan. Je zou verwachten dat beiden richting de grond klappen. Verder is het een heerlijke "whodunit" film waar je langzaam maar zeker achter de feiten komt. En Helen Hunt speelt weer heerlijk met haar nuchter uiterlijk met een gezicht waar dit maal weinig emoties af te lezen zijn.
Een prima film met een prima 7!