Recensie 'Trois Nuits par Semaine'

Na een lange dag werken in een warenhuis, pakt de 29-jarige Baptiste zijn camera erbij en vertrekt hij richting zijn vriendin, die op een mobiele post van het ziekenhuis aan het werk is. Hij droomt ervan om fotograaf te worden, en vindt in de patiënten op de post zijn eerste modellen die hij steeds beter leert kennen. Eén van hen is dragqueen Cookie Kunty, een imposante verschijning die het leven van Baptiste volledig op z'n kop zet.

Trois Nuits par Semaine (2022) is de nieuwe film van de Franse regisseur Florent Gouëlou en draait om een ingewikkelde verliefdheid te midden van de levendige wereld van drag. Cookie bestaat echt en speelt in de film een versie van zichzelf, met tegenover haar de ingetogen Pablo Pauly als Baptiste. De rest van de cast bestaat uit onder anderen Hafsia Herzi en een aantal andere grote namen uit de Parijse dragscene. Niet alle personages worden uitgebreid geïntroduceerd en niet iedereen krijgt de diepgang die hij of zij verdient, maar er wordt uitstekend geacteerd en de chemie tussen de hoofdrolspelers spat van het scherm.

Allesveranderende verliefdheid

Na een aantal ontmoetingen met de charmante Cookie is Baptiste namelijk helemaal verkocht. Hij volgt haar het nachtleven in, ontmoet haar kleurrijke vrienden en vriendinnen en wordt steeds verder in deze nieuwe wereld gezogen. Hij begint aan een fotoserie over de wereld van drag en laat daarmee aan de wereld zien hoe het er backstage aan toe gaat, en heeft daar online redelijk succes mee. Ondertussen gaat het in zijn parallelle leven wat minder: op zijn werk is hij afwezig, zijn vriendin mist hem en begint te twijfelen aan de aard van hun relatie. Dat laatste is niet bepaald onterecht, want Baptiste heeft zelf ook zijn twijfels en is bovendien totaal ondersteboven door de kalverliefde die hij voelt voor Cookie. Of voor Quentin, zoals de dragqueen in het dagelijks leven heet. Het is voor de jonge fotograaf moeilijk om de verschillen tussen de twee versies van zijn nieuwe liefde te onderscheiden. Het dwingt hem om opnieuw na te denken over zijn eigen identiteit en seksualiteit.

Drama én feest

Ondertussen dendert de film rustig door. Trois Nuits par Semaine is namelijk niet alleen maar een emotioneel romantisch drama, maar ook een vlotte film vol spectaculaire outfits, spetterende performances en jaloersmakende dansvloeren met beukende disco op de achtergrond. We krijgen echt een kijkje achter de schermen in de nachtclubs waar de queens optreden. Daar vallen twee dingen op: dat er ontzettend hard wordt gewerkt én dat alle performers er heel veel plezier in hebben. Dat plezier is aanstekelijk en daardoor komen de incidentele geweldsincidenten ook extra hard aan. Gouëlou laat alle aspecten zien en schuwt de nare realiteit waar veel queer mensen mee te maken krijgen niet.

De regisseur staat overigens niet toe dat de transfobie of homofobie een schaduw werpt over het verhaal dat hij probeert te vertellen. De film draait om groot dromen en diep vallen, meeslepende liefde, jezelf zijn en ontdekken hoe dingen soms veranderen. Het is een hypnotiserende, rauwe, af en toe grappige en bovenal vertederende film waarvan de soundtrack het uitstekend doet op feestjes!