Recensie 'Indiana Jones and the Dial of Destiny'

Steven Spielberg geeft het regiestokje door aan James Mangold voor alweer het vijfde deel in de klassieke actiereeks over de wereldberoemde archeoloog: Indiana Jones and the Dial of Destiny (2023). Weet zijn opvolger de grote schoenen te vullen met dit nieuwe avontuur? Het antwoord is, gelukkig, ja.

Dr. Jones tegen de nazi's

In het nieuwste deel starten we rond de Tweede Wereldoorlog, waar Indiana Jones achter de nazi's aanzit om zo een belangrijk artefact terug te halen. Als hij die eenmaal vindt, samen met Basil Shaw (Toby Jones), blijkt het nep te zijn en ontdekken ze dat de desbetreffende nazi's een nog veel kostbaarder item in hun bezit hebben… Hun bijzondere vondst is, zonder dat ze het weten, goed voor een uniek avontuur later in het leven van de archeoloog. Hebben ze wel echt gewonnen van de nazi's?

Actie zoals het hoort

Zoals we van de franchise gewend zijn, start de nieuwe film met een zinderende actiesequentie en wordt je als kijker meteen het scherm ingetrokken. De meeslepende opening is een voorbode voor de pakkende actie in de rest van de film. Alle actiescènes zijn namelijk precies zoals je die wil hebben in een dergelijke film: keihard, meeslepende camerahoeken en denderende filmmuziek. Ook van een sporadische catchphrase zoals een actieheld dat betaamt, is Indy niet vies. Precies voor die clichés ga je naar deze film, net als de ietwat onrealistische sprongen van gebouw naar gebouw of de rake klappen die nauwelijks bloed tot gevolg hebben.

Goed verhaal doet wonderen

Het nieuws over een vijfde film in de Indiana Jones-franchise werd niet door iedereen met veel plezier ontvangen; want waarom nóg een film over een archeoloog waar we al zoveel van hebben gezien? Houdt het dan nooit op met het eeuwige verlengen van franchises en remakes? Regisseur James Mangold bewijst echter dat dit soort films wel degelijk de investering waard zijn. Hoewel de verwachting was dat de film halverwege de aandacht van de kijker zou verliezen of met een onbenullige twist zou komen, weet het nieuwe vervolg ons te verrassen.

The Dial of Destiny wordt namelijk gedragen door een megasterk script dat ons van begin tot eind bij les weet te houden. De personages nemen ons mee op een ongeloofwaardig avontuur, maar daar ben je tijdens de film helemaal niet mee bezig. Pas achteraf zul je je misschien afvragen waar je naar hebt zitten kijken. Het verhaal is een logische afsluiter voor het personage van Harrison Ford en maakt een prachtig eerbetoon aan zijn carrière als de wereldberoemde archeoloog. Wat betreft het personage van Phoebe Waller-Bridge als Indy's petekind hadden de makers nog iets beter hun best kunnen doen, want haar motivatie bleef onduidelijk.

Nostalgisch bioscoopbezoek

Het resultaat is een film die aanvoelt als dat eerste Indiana Jones-avontuur uit 1981: een meeslepend verhaal vol actie waar je net als de moedige personages hoopt op de vondst van een archeologisch wonder. De terugkeer van een aantal bekende personages is de kers op de taart maar doet niet onder aan de schitterende optredens van nieuwkomers in de franchise zoals Mads Mikkelsen als schurk. Een mooi moment voor Disney om een einde achter de franchise te zetten; of komt er ooit nog een nieuwe Indiana Jones?