Recensie 'Seven Psychopaths'

Wat te doen als je lieftallige huisdier vermist wordt? Dan schiet je iedereen dood die er ook maar iets mee te maken kan hebben. Dit is het uitgangspunt in de film Seven Psychopaths (2012) van Oscarwinnaar Martin McDonagh, bekend van de cultfilm In Bruges. In zijn nieuwe werk scoort hij wederom met de zwarte misdaadkomedie, al is het alleen maar om de sterrencast die in de film zit.

Marty, een Ier met alcoholprobleem (Colin Farrell), heeft een ernstig gebrek aan inspiratie voor zijn nieuwe script over een film met zeven psychopaten. Wanneer zijn frustratie en alcoholisme leiden tot de breuk met zijn vriendin moet hij gedwongen op de bank slapen bij zijn beste vriend Billy (Sam Rockwell), tegenwoordig werkzaam als professionele hondendief. Bij gebrek aan levensbezigheden biedt Billy zijn hulp aan om mee te denken over het script en plaatst een advertentie in de krant waar hij een oproep doet aan psychopaten om hun verhaal te komen delen. Ondertussen weet Billy samen met zijn partner in crime Hans (Christopher Walken) de honden in het plaatselijke parkje te lokken om later het beloningsgeld bij de eigenaar te innen. Alles gaat voorspoedig totdat ze de verkeerde hond ontvoeren, namelijk de schattige kleine Shih Tzu van de gestoorde maffiabaas Charlie (Woody Harrelson).

Absurditeit

De kijkers zullen getrakteerd worden op een doorlopende stroom van bekende gezichten in unieke en leuke rollen die als inspiratie moeten dienen voor het te schrijven script. Zo zien we bijvoorbeeld Tom Waits in de rol van konijnliefhebbende psychopaat Zachariah, die er in het verleden samen met zijn vriendin een moordlustige relatie op na hield. Of een Vietnamese dominee die uit wraak een prostituee vol explosieven een Amerikaans legercongres op laat blazen. Al deze figuren zijn eigenlijk bijzaak voor het verhaal, want de echte psychopaten zijn Billy, Hans en Marty zelf. Hun personages bevatten een bepaalde dubbelzinnigheid die van de absurde situatie waarin ze zich bevinden een relativerend geheel maken door humor. Sam Rockwell weet zijn personage zo goed neer te zetten waardoor je niet weet of hij slechts schijnbaar krankzinnig is. Samen vormen ze een overtuigende drie-eenheid en maken een overgang door in de film die hun broederschap versterkt, dat op het moment wanneer ze samen in een over de top vuurgevecht zitten, je het geweld niet alleen als puur onderdeel voor vermaak aanziet. De keuze om een deel van de film in de woestijn af te laten spelen zorgt voor mooie plaatjes die het geheel plots aan een western doen denken.

McDonagh is erin geslaagd om een aantal tegenstellingen te presenteren waarin de kwetsbaarheid van krankzinnigen wordt getoond, maar ook de krankzinnigheid in schijnbaar normale personen. Dit doet hij net als bij eerder werk met een balans tussen zwaarmoedigheid en humor met mooie sfeerbeelden. Seven Psychopaths is hiermee een vermakelijke donkere komedie die zeker te waarderen valt als je houdt van filosofische gedachten, exploderende hoofden en Shih Tzus.