Recensie 'Spijt!'

Voor regisseur Dave Schram wordt het ondertussen een routineklusje, voor alweer de vijfde keer verfilmt hij een boek van Carry Slee waarin hij met jong talent een heftig probleem behandelt. Maar Schram lijkt nog zeker niet verveeld met het werk van Slee en wederom is de verfilming goed gelukt. Ondanks de soms wat korte scènes met houterige dialogen weet het verhaal je te ontroeren.

Spijt! gaat over een klas tieners. Jochem wordt in de klas gepest door een groepje treiteraars. Klasgenoot David ergert zich aan het getreiter maar durft er niks van te zeggen. Hij probeert, samen met Vera, op wie hij stiekem een oogje heeft, Jochem te helpen, maar tevergeefs: het getreiter blijft aanhouden. Als Jochem na een klassenfeest niet thuis is gekomen ontstaat pas het besef van de ernst van de situatie, ook onder de popie jopie mentor Tino die in eerste instantie totaal niet doorheeft dat Jochem wordt gepest. David en Vera gaan op zoek naar Jochem…

Uitstekende moraal

Na de heftige onderwerpen als drugsgebruik en verwaarlozing in de eerdere verfilmingen van Slee (Afblijven, Timboektoe, Radeloos, Lover of Loser en Razend) gaat Spijt! over pesten, een beladen onderwerp. Het is goed dat er aandacht wordt besteed aan het pesten. De film heeft een sterke moralistische boodschap en hiermee worden jongeren bewust gemaakt van de ernst van het probleem.

Herkenbare dilemma's

Naast het pesten staat de band tussen de scholieren centraal. David en Vera, die in de film voortdurend om elkaar heen draaien, willen Jochem helpen maar ze zijn niet opgewassen tegen het clubje treiteraars onder leiding van Sanne. Het dominante gedrag van Sanne is te verklaren door de problemen die Sanne thuis blijkt te hebben. Haar vader zit in een rolstoel en op haar schouders rust de zware taak hem te verzorgen. Elk personage kampt dus met zijn eigen problemen. Kies je er dan voor om de ander te helpen, of los je alleen je eigen problemen op? Veel tieners zullen deze dilemma’s maar al te goed herkennen.

Leuk voor in de Kids Top 20

Bevat de film aan het begin nog vrij korte oppervlakkige scènes, zo wordt dit later goedgemaakt met meer uitgewerkte scènes waarin de jonge acteurs je weten te raken. Het acteerwerk blijft, met af en toe wat houterige dialogen, ietwat typisch Nederlands, maar de jonge talenten doen het goed. Vooral Robin Boissevain, die de rol van David vertolkt, en Dorus Witte, die de rol van Vera op zich neemt, weten de kijker te ontroeren. De muziek in de film wordt grotendeels verzorgd door rapper Brahim Fouradi en The Voice Kids-winnares Fabiënne Bergmans. De muziek waarmee zij de film voorzien past goed en levert een leuke titelsong op die het nog wel eens goed kan gaan doen in de Kids Top 20.

Kortom, de film is herkenbaar voor jongeren en de aandacht die met de film gegeven wordt aan het pesten is goed. Het maakt de film beladen, als je toe bent vrolijk en luchtig filmpje kun je beter voor een andere film kiezen. Kies je toch voor Spijt! dan krijg je een mooie en ontroerende Nederlandse verfilming te zien. Zeker voor de Carry Slee-liefhebber niet te missen!