Recensie 'Disconnect'

Disconnect is een dramatische mozaïekthriller waarin de levens van meerdere mensen op slag veranderen doordat ze elkaar online tegenkomen. Onbedoeld uiterst actueel nu de Amerikaanse overheidsdiensten ons in de gaten blijken te houden via social media. De debuutfilm van documentairemaker Henry-Alex Rubin is erin geslaagd om op een confronterende wijze de risico's van digitale communicatie zichtbaar en invoelbaar te maken.

Met de komst van het internet vindt er steeds meer communicatie plaats via laptops, smartphones en tablets en hiermee verliezen we de contacten met de mensen om ons heen in real life. De waarschuwingen voor de negatieve gevolgen van social media zijn niet nieuw, maar schrijver Andrew Stern is wel de eerste die er een scenario over maakte. Regisseur Henri-Alex Rubin, die tot nu toe alleen documentaires maakte (Oscargenomineerde Murderball, 2005), was direct onder de indruk van de verschillende imponerende verhaallijnen. Op een schokkende en beklijvende manier laat hij ieder verhaal van deze mozaïekfilm op een sublieme manier ontvouwen naar een adembenemende climax.

Virtuele verbinding

Vanwege de gelijkenissen qua thematiek en aanpak wordt de film wel vergeleken met de Oscarwinnaar van 2004 Crash, waarin de levens van mensen op een dramatische manier botsen. In Disconnect vluchten een stel (Paula Patton, Precious en Alexander Skarsgård, Melancholia) in huwelijkscrisis op het internet, waar vervolgens hun identiteit wordt gestolen. Een weduwnaar en ex-politieman schiet hen te hulp (Frank Grillo, The Grey), maar die worstelt zelf met de opvoeding van zijn zoontje die zijn klasgenoot Ben (Jonah Bobo, Crazy, Stupid, Love) keihard pest via Facebook. Bens ouders hebben het echter veel te druk met hun mobiel- en werkverslaving. Zijn vader (Jason Bateman, Identity Thief) werkt op de nieuwszender waar een journaliste (Andrea Risebough, Oblivion) zich steeds meer betrokken voelt bij haar item over een jongen (Max Thieriot, Jumper) die zich via een pornosite aanbiedt.

Intiem

Vanaf de eerste beelden, vooral in combinatie met de pakkende muziek van componist Max Richter (Shutter Island), grijpt de film je bij de keel. De afwisseling tussen snelle dramatische plotwisselingen en de intiemere emotionele dialogen maakt dat je als kijker de aandacht geen minuut verliest. De volledige cast acteert overtuigend realistisch. Vooral Jason Bateman, die voornamelijk in komedies speelt, is verrassend innemend als vader die vecht voor zijn gezin wat uit elkaar valt als zijn zoon het slachtoffer wordt van cyberpesten. Maar het leed van de personages komt vooral beklemmend dichtbij door de hand van regisseur Rubin. Met zijn documentairestijl en het prachtig dicht op de huid gefilmde camerawerk worden onderwerpen als ‘privacyschending’, ‘Facebookmoord’ en ‘identiteitsdiefstal’ niet langer meer een ver-van-mijn-bed-show.

Disconnect is een film die van begin tot eind blijft boeien door de akelig herkenbare persoonlijke verhalen vol intens emotionele situaties die ons allemaal kunnen overkomen in de huidige digitale wereld. Met zijn imponerende script en acteerwerk is het misschien zelfs één van de beste confronterende thrillers van dit jaar.