Recensie 'Ender's Game'

Na zich een aantal jaar niet te hebben gewaagd aan het regisseren van een film, komt Gavin Hood (X-Men Origins: Wolverine) nu met Ender's Game, gebaseerd op het gelijknamige boek van Orson Scott Card. Omdat dit boek zo immens populair was, stond het idee voor een film al snel in de kinderschoenen. Toch is Hood er niet geheel in geslaagd om het verhaal op het grote doek over te brengen.

De uitverkorene

Vijftig jaar geleden werd de wereld aangevallen door de Formics, een buitenaards ras dat op een andere planeet leeft. Sindsdien worden de meest talentvolle kinderen in de ruimte opgeleid tot mogelijke commandanten. Andrew 'Ender' Wiggin (Asa Butterfield; Hugo, The Boy in the Striped Pyjamas) is een van deze talentvolle kinderen. Onder begeleiding van kolonel Graff (Harrison Ford, Indiana Jones) en majoor Anderson (Viola Davis, The Help) ontpopt hij zich tot een ware leider. Hij wordt geselecteerd om de gehele vloot tijdens de oorlog te leiden. Spannende gevechten volgen, en het lot van de wereld ligt in de handen van Ender, die samen met zijn team moet proberen de Formics voor eens en altijd uit te schakelen.

Over het algemeen zou dit verhaal een recept kunnen zijn voor een intrigerende sciencefictionfilm. Helaas lijkt Hood het verhaal te snel te willen ontwikkelen, en blijven de personages vooral in het begin van de film zeer oppervlakkig. Er wordt bijvoorbeeld gehint naar de geschiedenis tussen Ender en zijn broer Peter, maar dit wordt vervolgens niet verder uitgediept. De vaart in het verhaal gaat daarom ten koste van de identificatie met de personages.

Beeld en geluid

De special effects geven de film net dat beetje extra. De gevechtssimulaties in de ruimte zien er spectaculair uit, en ook het uiteindelijke gevecht is indrukwekkend. Steve Jablonsky, die eerder al muziek componeerde voor Transformers, levert een waardevolle bijdrage met zijn soundtrack. Tijdens de opening van de film kun je de onheilspellende muziek al horen. De spanning blijft hierdoor oplopen, totdat de kinderen uiteindelijk hun vijand moeten confronteren.

Kindsterren

Er wordt goed acteerwerk geleverd door Asa Butterfield.. Samen met de andere kinderen, die geselecteerd zijn om de aarde tegen een mogelijke aanval te beschermen, vormt hij het hart van de film. Harrison Ford valt daarbij haast in het niets, en de rol van Viola Davis komt niet goed uit de verf. Dit komt mede door het feit dat de film te weinig diepgang bevat, waardoor het niet lukt om de personages goed neer te zetten. Wanneer het einde van de film nadert, en het team van kinderen de strijd met de Formics aangaat, bereikt de film een hoogtepunt, en is het een verademing om te kijken naar het samenspel tussen deze jonge acteurs.

Ontbrekende ingrediënten

Ook al duurt de film niet langer dan twee uur, toch lijkt het een lange zit. Ondanks de adembenemende special effects en de mooie muziek, ontbreken toch de meest belangrijke ingrediënten: een goed uitgewerkt verhaal en uitgediepte personages. Hoewel Hood zeker zijn best heeft gedaan, mist de film toch die personal touch waardoor de kijker zich met de personages en het verhaal kan identificeren. Hopelijk slaagt zijn volgende project daar beter in.