Recensie 'Maestro'

Acteur Bradley Cooper was jaren bezig met Maestro (2023), zijn tweede film als regisseur over het complexe leven van de Joods-Amerikaanse componist en dirigent Leonard Bernstein. Martin Scorsese en Steven Spielberg, toch niet de minste, traden op als producent. Dat Cooper een passie voor muziek heeft, bleek al in zijn regiedebuut A Star Is Born (2018).

De dirigent en de actrice

De film opent met een oude Bernstein (Bradley Cooper) die op een piano speelt. Op hem is een camera gericht. Hij begint te vertellen en dan gaat de film van kleur naar zwart-wit en zien we een jonge Bernstein, pas 25 jaar, als hij als assistent-dirigent moet invallen voor het New York Philharmonic in Carnegie Hall. Zonder repetitie overtuigt hij iedereen en zijn naam is snel gevestigd. Als hij op een avond de actrice Felicia Montealegre (Carey Mulligan) ontmoet, ontstaat er al snel iets tussen de twee. Wat best opvallend is, want Leonard Bernstein was homoseksueel. Toch trouwen de twee, ze krijgen drie kinderen en leiden zo op het eerste gezicht een gelukkig leven. Felicia wist dat Leonard op mannen viel en ze liet dat toe en hielp en steunde hem gedurende zijn hele carrière ten faveure van haar eigen carrière en leven. Dat dat uiteindelijk een tol eist, wordt duidelijk gedurende de film. Bernstein mag dan een geniaal componist en dirigent zijn, hij is ook egoïstisch en staat graag in de belangstelling en geniet van het leven in de vorm van vele affaires met mannen.

Ophef om niets

Er was voorafgaand aan de bioscooprelease al veel te doen om de film. Met name de neusprothese die Cooper in de film gebruikt om meer op Bernstein te lijken, deed nogal wat stof opwaaien en al snel werd er gesproken over antisemitisme. Maar de kinderen van Bernstein namen het op voor Cooper en vonden dat hij, als acteur en niet-Jood, alles mocht doen om zo veel mogelijk op hun vader te lijken. Echt storend is de prothese niet. Sterker nog, er mag wel wat krediet naar de make-up afdeling want Cooper lijkt griezelig veel op de echte Bernstein. En dat is niet het enige, want hij deed jaren onderzoek naar de componist en imiteerde ook zijn mimiek, zijn maniertjes en zijn manier van spreken. Gelukkig niet zodanig dat het een karikatuur of storend wordt. Maar de echte ster van de film is Mulligan als zijn vrouw Felicia, die ontzettend veel indruk maakt. We zien haar van frivole twintiger naar een uitgeputte en lege vrouw transformeren. Het siert Cooper ook dat hij haar als eerste op de aftiteling zet.

Het imposante camerawerk is van Matthew Libatique, die ook het camerawerk voor A Star is Born deed. Met name in het eerste gedeelte van de film zwiert de camera alle kanten op in zijn prachtige zwart-witbeelden. Ook qua standpunten en overgangen valt er veel te genieten. Als de film in kleur verder gaat, wordt het camerawerk wat statischer, wat wellicht ook bij het verloop van het verhaal past.

Maar is Maestro nou een biopic of een relaas over een complexe man met een dito huwelijk? Over zijn werk komen we niet zoveel te weten, evenmin waarom Bernstein als één van de groten wordt beschouwd. De film focust zich vooral op zijn huwelijk met Montealegre en zijn drang om altijd maar weer te willen schitteren. Hoe dan ook, het is een grootse en meeslepende vertelling over Bernstein die over de grote linie overtuigt.