Recensie 'Evil Does Not Exist'

De Japanse regisseur Ryûsuke Hamaguchi bracht ons al eerder de films Asako I & II (2018), Wheel of Fortune and Fantasy (2021) en het prachtige Drive My Car (2021). Nu is hij terug met Evil Does Not Exist (2023) waarin de komst van een glamping de gemoederen bezig houdt. Weet Hamaguchi ons weer net zo te betoveren als met zijn eerdere werk?

Een gemeenschap ontregeld

In het kleine dorpje Harasawa nabij Tokio wonen Takumi (Hitoshi Omika) en zijn dochtertje Hana (Ryô Nishikawa). Hij slijt zijn dagen met het halen van drinkwater uit het plaatselijke riviertje, het hakken van hout en het helpen van zijn buren. Ze leven daar bescheiden en zijn net als de rest van de bevolking één met de natuur. Dat is precies waar de drukke stadsmensen naar verlangen en zo is er een projectontwikkelaar voornemens om in het dorpje een glamping op te zetten. Dat brengt de nodige onrust met zich mee. Twee medewerkers van een marketingbureau worden naar het plaatsje gestuurd om daar de plannen te ontvouwen en vragen van de bewoners te beantwoorden. De bewoners maken zich vooral zorgen over de watervoorziening en de natuur. Gaandeweg beseffen de twee medewerkers hoe belangrijk de natuur voor hen is en hoe fout de plannen van de ontwikkelaar zijn. Langzaam kantelt het verhaal een kant op die je als kijker niet meteen verwacht, maar die wel de nodige komische ontwikkelingen tot gevolg heeft.

Geduld wordt beloond

Ook dit keer neemt Hamaguchi alle tijd om het verhaal te ontvouwen en dat vergt wat geduld van de kijker. Alleen al in de opening zien we van onderaf eindeloos boomtakken voorbij komen met hypnotiserende muziek eronder. Dagelijkse handelingen worden verbeeld in minutenlange scènes. Wie zich daarvoor openstelt, zal niet teleurgesteld worden, al zijn de personages en verhaallijnen deze keer niet zo complex en interessant als zijn voorgaande werk. De prachtige beelden van de natuur in samenspel met de hypnotiserende muziek van Ishibashi Eiko zijn een lust voor het oog en oor. Wel zit er deze keer meer humor in zijn film en dat maakt het gelijk ook wat luchtiger en oppervlakkiger. Hoewel alle karakters ertoe doen in deze film, ligt de focus wel vooral op Hanna. Omdat dit jonge meisje nog een heel leven voor zich heeft, is zij de verbeelding van de toekomst. De opgebouwde spanningsboog die naar het einde toewerkt, laat helaas wel wat vragen onbeantwoord. Hamaguchi is een absolute meester in de verbeelding van het alledaagse, complex of niet, maar deze contemplatieve film beklijft toch minder dan Drive My Car.

De oorspronkelijke opzet van de film was een dertig minuten durende versie zonder dialoog met muzikale begeleiding van Ishibashi. Gaandeweg duurde de opname langer en besloot Hamaguchi er een versie met dialoog van te maken. De korte versie The Gift ging in oktober 2023 op het Filmfestival van Gent in première. Evil Does Not Exist zelf ging in première op het Filmfestival van Venetië waar het de FIPRESCI-prijs won.