Recensie 'American Honey'

De Britse Andrea Arnold baarde opzien met haar debuutfilm Red Road (2006) en won met haar Fish Tank (2009) zelfs de Juryprijs in Cannes. Haar eerste Amerikaanse project is deze moderne roadmovie waarin ze wederom samenwerkt met haar vaste cameraman Robbie Ryan. Helaas is dit project maar deels geslaagd. Is het continent daar de schuld van of ligt deze toch meer bij Arnold zelf?

We maken kennis met Star (een debuterende Sasha Lane) die een weinig hoopvol leven heeft. Ze komt uit een gebroken gezin vol geweld en seksueel misbruik. Het heden is helaas niet heel veel beter. Ze zwerft wat op straat, en heeft een weinig romantische relatie met een nietsnut en zijn twee kinderen. De wil om het allemaal anders te doen, om een beter en spannender leven te leiden, is aanwezig. Als ze op een dag Jake (Shia LaBeouf) en zijn vrienden ontmoet, valt ze als een blok voor hem. Na wat contact daagt Jake haar uit om met hem en de groep 'tijdschriftenverkopers' mee op pad te gaan. Ze gooit het roer radicaal om en vertrekt al snel met Jake en zijn vrienden richting een betere toekomst. Overdag wordt er gewerkt en 's avonds wordt er keihard gefeest.

Sfeervol

American Honey is geslaagd te noemen als portret van een generatie kansloze jongeren in Midden-Amerika die tegen beter weten in de 'American Dream' najagen. Zeker in combinatie met de uiterst sfeervolle beelden van cameraman Ryan. Het gebruikte filmformaat 4:3 zal voor de kijker wel even wennen zijn.

Ontdekking

Arnold werkte grotendeels met een niet-professionele cast en dat geeft een grote mate van authenticiteit. Zodanig zelfs dat het soms voelt alsof je naar een documentaire zit te kijken. Lane is echter de grote ontdekking van deze film. Voorheen was ze een uitmuntende student, maar ze heeft zich nu volledig op het acteren gestort. Haar rol als de wispelturige en onberekenbare Star geeft de film een absolute meerwaarde. Dat ze door haar gebrek aan ervaring in de emotionele scènes niet altijd even sterk uit de verf komt is slechts een kleine kanttekening. LaBeouf speelt door zijn samenwerking met Arnold een van zijn beste rollen sinds tijden.

Hiphop

De muziek en de score maken een belangrijk deel uit van de film. De grotendeels snoeiharde hiphop gaat over 'bitches & money' maar de idealen van de tieners liggen veel meer in verbondenheid, vrijheid en liefde. Hoe broos die ook is. Sommige nummers zijn zo één met de beelden dat het meerdere malen een hypnotiserend effect op de kijker heeft.

Speelduur

Het grote manco van American Honey is de speelduur van ruim 160 minuten. De film is op een gegeven moment een herhaling van zetten en neemt ook nog eens allerlei zijpaden die verder helemaal niets toevoegen aan het verhaal of de ontwikkeling van de hoofdpersonen. Hoe naturel de jonge acteurs ook spelen, we komen bijna niets van ze te weten. Als Arnold nog wat diepgang had aangebracht dan was de lange speelduur nog wel te rechtvaardigen geweest. Daar waar de verveling bij de jongeren in de film toeslaat, zo gebeurt dat ook bij de kijker. De film was met zo'n 120 minuten veel overtuigender geweest en de impact was groter geweest. Nu voelt de film, ondanks vele mooie momenten, toch een beetje als een gemiste kans.