Recensie 'Wonders of the Sea 3D'

In de 3D-documentaire Wonders of the Sea volgen we Jean-Michel Cousteau, die met zijn dochter en zoon de oceaan op trekt om te laten zien hoe het leven onder water samenhangt en invloed ondervindt en uitoefent op de wereld waarin wij leven. Uitgerust met camera's, zaklampen en ontzettend veel kennis duiken de professionele diepzeeduikers naar de zeebodem om aan ons te laten zien hoe het er daar beneden aan toegaat.

Duikfamilie

Duiken zit de familie Cousteau in het bloed. Jean-Michel is de eerste zoon van Jacques Cousteau, de beroemde oceaanwetenschapper die een belangrijke bijdrage leverde aan de ontwikkeling van de ademautomaat. Dit nieuwe ademsysteem maakte het filmen van de oceaan een stuk makkelijker. Zijn kind en kleinkinderen traden in zijn voetsporen. Voor deze film bundelen ze hun krachten met die van Arnold Schwarzenegger. Naast mede-producer vervult Schwarzenegger ook de rol van de verteller. De film begint hij met een korte, enigszins droge inleiding, waarbij hij in de camera spreekt. Later zien we hem niet meer, maar als voice-over voert hij ons mee de oceaan in.

Een visuele traktatie

En daar is nogal wat te zien. Tijdens het produceren van de documentaire is gebruik gemaakt van nieuwe 3D-technieken, die de onderwaterwereld op een spectaculaire manier laat zien die nooit eerder vertoond werd. De driedimensionale beelden zijn subtiel maar indrukwekkend, en ook de montage is erg goed. In de film wordt ingezoomd op de allerkleinste wezentjes, maar ook uitgebreid aandacht besteed aan de werking van enorme en ingenieuze ecosystemen die het leven in en buiten de oceaan beïnvloeden. De nadruk ligt niet alleen op de schoonheid van de onderwaterwereld, maar ook op het belang van het bestaan van al dat leven.

De mens en de zee

Hoewel de film focust op de oceaan, is vooral 'de mens' het centrale thema. De invloed van de mens op de oceaan is niet te overzien en nogal ernstig. Alles staat met elkaar in verband. Dit komt naar voren in de film, maar wordt niet altijd uitgelegd. Cousteau en Schwarzenegger willen met deze film zorgen dat er meer aandacht komt voor de klimaatproblemen die ook het leven onder water bereiken. De ernst van deze problemen komt eigenlijk pas als een soort opsomming in de laatste tien minuten van de film aan de orde en dat is jammer. De nadruk ligt vooral op de passie voor duiken en op de 'vergevingsgezindheid' van de oceaan. Tegelijkertijd zegt Cousteau ook dat de oceaan best zonder de mens zou kunnen, maar de mens niet zonder de oceaan. Aan deze tegenstrijdigheid wordt verder geen aandacht besteed, maar het ontkracht de beoogde boodschap van de film een beetje.

De schitterende beelden worden begeleid door een soundtrack die doet denken aan die van Peter en de Wolf. Ieder zeedier dat in beeld komt heeft zijn eigen thema en sfeer. De algemene sfeer van de film is erg optimistisch en blij en zodoende erg geschikt voor alle leeftijden. De benadering van de door de mens veroorzaakte problemen voor de oceaan is oppervlakkig en niet zo kritisch, en dat is een gemiste kans. Hoe dan ook, de documentaire is een aangename beschrijving van de diepzee en een lust voor het oog.