Recensie 'Mary Poppins Returns'

Of je de film uit 1964 nou hebt gezien of niet, jong en oud zal deze kerst met een glimlach de bioscoop verlaten na het zien van Mary Poppins Returns. Mary Poppins Returns is géén remake, maar vertelt een heel nieuw verhaal met een overvloed aan verwijzingen naar de klassieke filmmusical met Julie Andrews.

Problemen op Cherry Tree Lane

Twintig jaar na het bezoek van Mary Poppins aan de familie Banks, zit Michael Banks (Ben Whishaw) in zak en as. Hij is zijn vrouw verloren, en door zijn verdriet blijkt hij niet goed op de financiën te hebben gelet. Door een opgebouwde schuld staat een gemene bankdirecteur (gespeeld door Colin Firth) nu op het punt om het huis waar hij met zijn drie kinderen woont in beslag te nemen. Gelukkig is de vernuftige oppas Mary Poppins (Emily Blunt) het Banks-gezin niet vergeten en weet ze net op tijd Cherry Tree Lane binnen te vliegen om de familie te redden én ze te herinneren aan de kracht van hun fantasie.

Everything is possible?

Het zal je maar gevraagd worden. 'Rob, maak eens een waardig vervolg op de klassieke filmmusical Mary Poppins? En oh ja, zoek even een vervanging voor de legendarische actrice Julie Andrews die in ieders geheugen inmiddels allang is samengevallen met het karakter van de magische oppas?' Regisseur Rob Marshall zal wel even geslikt hebben. Maar hij luisterde naar Mary – die zei: "everything is possible, even the impossible" – en accepteerde de taak.

Emily Blunt overtuigt

De cast van talloze Britse topacteurs wordt aangevoerd door de perfect gecaste Emily Blunt. Die, na Julie Andrews, eigenlijk de enige echte andere kandidaat kon zijn voor de rol van Mary Poppins. Blunt straalt de klasse en intelligentie uit die nodig zijn om de rol van de eigenwijze Poppins overtuigend neer te zetten. En zoals ze nooit teleurstelt, doet ze dat nu ook niet. Met Blunt kan Mary Poppins nog jaren door.

Een warm eerbetoon

Het is moeilijk om een klassieker te evenaren, maar tegen de verwachtingen in maakt Marshall van Mary Poppins Returns een warm, swingend en creatief eerbetoon aan het origineel. De liedjes halen het niet bij de instant meezingers uit de film van 1964 – klassiekers als Supercalifragilisticexpialidocious of Chim Chim Cheree zitten er niet in – maar de orkestrale soundtrack die de film begeleidt is prachtig en neemt je even mee naar het oude Hollywood. En door het gemak waarmee Poppins je meesleept naar een kleurrijk onderwaterfeest, swingende dansnummers door de straten van Londen en een vliegend ballonnenlied, blijkt de vrouw met de paraplu 55 jaar later nog amper aan charme te hebben ingeboet.

Waardige opvolger

Mary Poppins Returns is een waardige opvolger van het origineel geworden en de perfecte kerstfilm van 2018. Laat de kerstgedachte van dit jaar zijn dat we onszelf eens wat vaker verliezen in onze fantasie en laat Mary je new year's resolutions voor 2019 lekker aanvullen met haar kordate: "Today or never, that's my motto." Gaat dat zien!