Recensie 'Dragged Across Concrete'

Craig Zahler is alweer toe aan zijn derde film als regisseur. Na Brawl in Cell Block 99 en Bone Tomahawk komt nu Dragged Across Concrete. Voor Mel Gibson is dit gelijk de enige film die hij in 2018 heeft aangepakt. Maar is dat een goede keus geweest?

Anthony Lurasetti (Vince Vaughn) en Brett Ridgeman (Mel Gibson) zijn twee agenten die erg goed in hun werk zijn, maar daarbij vergeten dat er tegenwoordig overal telefoontjes zijn die klaarstaan om alles op te nemen. Als er een video wordt gelekt van een iets te harde arrestatie worden ze allebei met onbetaald verlof gestuurd. Beide heren kunnen echter om verschillende redenen het geld niet missen en gaan op zoek naar een manier om dit gat te vullen. Ondertussen komt Henry Johns (Tory Kittles) na een gevangenisstraf op vrije voeten en heeft ook hij hard geld nodig. Hij besluit samen met Biscuit (Michael Jai White) een opdracht aan te nemen in het criminele circuit. Wat alle vier de mannen dan nog niet weten is dat hun paden zullen gaan kruisen in de zoektocht naar geld.

Dikke bassige soultracks

Dragged Across Concrete start en eindigt met de dikke bassige soultracks van The O'Jays waarmee gelijk een duidelijke sfeer in de film wordt geschapen. Toch horen we los van deze tracks weinig muziek meer in de film. Hier en daar klinkt er een nummer uit een radio (Zahler heeft net als voor Bone Tomahawk zelf ook nog een nummer gecomponeerd), maar verder gebruikt de film enkel de geluiden die bij de omgeving en acties horen. Dit geeft het verhaal van de karakters veel extra aandacht en dit is gelijk de kracht van deze film.

Sterk spel

Door de extra focus op de karakters krijgen de acteurs en actrices een kans om zich van hun beste kant te laten zien. De dialogen tussen Vaughn en Gibson zijn erg sterk. Beide karakters laten duidelijk zien met verschillende kanten van immoraliteit te worstelen. En eigenlijk geldt voor de hele cast dat er van sterk spel gesproken mag worden. En dat is fijn om naar te kijken. Maar helaas is de film met 156 minuten toch iets te veel om naar te kijken. En dat is zonde, want de film was in twee uur waarschijnlijk veel beter geweest.

Wat meer snijden

Toch laat Zahler zien veel in zijn mars te hebben. Naast de sterke karakters is Dragged bovenal gewoon een goede actiethriller. Fijne actiescènes, heftige beelden en veel spanning. Als Zahler in het vervolg wat meer in zijn film weet te snijden dan gaan we nog veel plezier beleven aan deze regisseur.

Dragged Across Concrete is een zeer sterke film, met sterke karakters die ondanks de afwezigheid van een grote soundtrack genoeg geluid heeft. Maar waar de film veel kracht heeft is de grootste zwakte dat het allemaal te lang duurt. Met een duur van twee uur had de film waarschijnlijk meer sterren gehad. Als Zahler de klok de volgende keer ook in de gaten houdt is er veel mogelijk.