Recensie 'Voyagers'

"De aarde warmt op wat leidt tot watergebrek en ziektes," is de openingszin van de film. Je kunt je er misschien inmiddels een betere voorstelling van maken dan twee jaar geleden. De oplossing in Voyagers (2021) is echter vooralsnog anders dan die in het echte leven; dertig tieners, speciaal voor dit project op de wereld gezet, maken een reis van 86 jaar met als missie een verre planeet te koloniseren.

Tijdens de reis zullen de tieners zich voortplanten, zodat uiteindelijk hun kleinkinderen hun nieuwe thuis zullen bereiken. Alles lijkt goed te gaan totdat sommigen achterdochtig worden en hun dagelijks blauwe drankje weigeren te drinken, het drankje dat hun emoties in toom houdt. Haalt de groep de reis naar hun nieuwe planeet of is het hek van de dam en houdt niets de groep meer onder controle?

Visioenen

Voyagers is geschreven en geregisseerd door Neil Burger. Burger kwam op het idee voor de film door twee contrasterende beelden die in zijn hoofd ronddwarrelden met enerzijds een groep tieners die stoïcijns op de vloer van een ruimteschip zit en anderzijds tieners die vol actie door de gangen van een ruimteschip stormen. Deze groep tieners werd uiteindelijk gespeeld door onder andere Lily-Rose Depp, Tye Sheridan, Chanté Adams en Fionn Whitehead. Ook is er een kleine rol voor Colin Farrell. De muziek werd gecomponeerd door Trevor Hureckis, die ook de muziek voor The Goldfinch (2019) en de nieuwe film Old (2021) van M. Night Shyamalan maakte.

Het overduidelijke

Hoewel je zou kunnen zeggen dat de ontwikkeling van dit thema te voorspelbaar is, biedt het verhaal wel een kader om te speculeren over wat er zou kunnen gebeuren als je een groep tieners geheel aan hun lot overlaat. Jammer genoeg pakt Voyagers de kans niet om aan de cliché voorspellingen voorbij te gaan. We kunnen er niet omheen: Voyagers wordt gepresenteerd als een sciencefictionfilm, maar is in principe een heropvoering van Lord of the Flies: waartoe leiden primitieve emoties van de mens zoals drang naar macht, rivaliteit, lust en liefde als deze niet onderdrukt worden door regels, normen en waarden? Het is een tijdloos thema dat aandacht blijft verdienen in een wereld waarin macht en rijkdom een dikke vinger in de pap hebben.

Geen meerwaarde

Dat gezegd hebbende, heeft deze film weinig om zijn sterke thema te onderstrepen, noch het acteerwerk, noch de cinematografie, noch de muzikale ondersteuning of het plot kan uitzonderlijk genoemd worden. De twist van deze film ten opzichte van Lord of the Flies is dat het verhaal zich in de ruimte afspeelt, maar het had zich net zo goed kunnen afspelen in een onderzeeër of in een verlaten woestijn. Het concept ruimteschip voegt te weinig toe om de schijn van een gekopieerd verhaal te maskeren. De creativiteit is ver te zoeken. Met vechtende jongens en een voorspelbare romance probeert Burger onze aandacht vast te houden, maar meer dan deze clichés heeft de film niet aan entertainment.

Samengevat is Voyagers een film die grote levensvragen stelt, maar geen nieuwe denkwijzen of invalshoeken biedt. Burgers inspiratiebeelden hadden wellicht beter uitgepakt als hij de film niet zo sterk had gekoppeld aan Goldings beroemde drama. Voor wie na een lange werkdag best wat clichés en voorspelbaarheid kan gebruiken en op zoek is naar wat afleiding is dit een prima film, maar verwacht niet meer dan dat.