Recensie 'A Hero'

Een leugentje om eigen profijt te bewerkstelligen en verdraaiing van feiten draaien uit op een opeenhoping van kronkels en intriges. Als ook de sociale media hierbij betrokken raakt, ontrafelt dit alles tot wat men tegenwoordig een cancelcultuur noemt. Is er dan nog een waardige weg terug?

Rahim (Amir Jadidi) zit een celstraf uit vanwege een schuld die hij niet kan terugbetalen. Tijdens een verlof van twee dagen probeert hij zijn schuldeiser ervan te overtuigen hem respijt te gunnen en de aanklacht in te trekken. Aan dit verzoek kan hij kracht bijzetten, omdat hij weet dat hij op korte termijn een deel terug kan betalen, maar hoe vertelt hij niet. De waarheid is dat zijn vriendin (Sahar Goldust) een handtas met daarin gouden munten heeft gevonden. De twijfels slaan echter al gauw toe, want als hij de handtas terug zou kunnen geven aan de rechtmatige eigenaar, zou hij als held kunnen worden bestempeld. Het wordt wikken en wegen, integriteit versus eervolle reputatie. Welk scenario hij ook kiest, het verhaal dat hij brengt moet consistent en geloofwaardig blijven. Lukt het hem van bajesklant de sociale ladder op te klimmen tot held?

Indrukwekkend repertoire

Regisseur Asghar Farhadi is een van de meest gerenommeerde filmmakers van deze tijd. Twee van zijn eerdere films, A Separation (2011) en The Salesman (2016), wonnen de Oscar voor beste internationale film. Ook A Hero (2021) haalde het tot de voorselectie, maar werd uiteindelijk niet genomineerd. A Hero heeft veel goede kenmerken van Farhadi's typische stijl zoals subtiliteit en eenvoud en is zeker een tot nadenken stemmend verhaal. Toch heeft deze film niet de kracht van zijn voorgaande films, mogelijk omdat wij onze eigen imperfecties onvoldoende herkennen in deze film en vooral niet in het karakter van Rahim. Zijn naïviteit, afwachtende houding en bereidheid om zich telkens door anderen te laten leiden, maken hem oppervlakkig en onbegrijpelijk. Hierdoor is het moeilijk om je met hem te vereenzelvigen of een emotionele band te voelen, en dat terwijl Rahim bijna in elke shot te zien is. Bovendien geeft het gegeven dat we niet nader tot hem komen het gevoel dat de film nooit werkelijk van start gaat, maar alsmaar de kaders voor het plot schetst.

De manier waarop de film in beeld is gebracht, draagt niet bij aan de connectie die je als kijker wil hebben met de hoofdpersonages. Ook de positionering van de camera en de muzikale ondersteuning hadden de film een sfeer kunnen geven die de kijker meeneemt in het verhaal, maar deze aspecten van drama blijven uit. Hoewel de situatie van de hoofdpersoon op papier frustrerend moet zijn, heeft het er op beeld weinig schijn van.

Trap op, trap af

De noodgedwongen hechte familiebanden met de daarbijbehorende voor- en nadelen, geven ons een goede inkijk op overwegingen en invloeden die er in de westerse wereld minder toe doen. De regisseur laat zien dat we, waar ook ter wereld, te maken hebben met veel grijze gebieden: er is geen waarheid of onwaarheid, geen goed of slecht. Farhadi brengt dit subtiel, hij is absoluut geen moraalridder. Ondanks enkele teleurstellende aspecten ten opzichte van zijn voorgaande films, is A Hero een verfrissend alternatief voor westerse films en zien we de wereld vanuit een perspectief waarin plichten boven rechten gaan en het samenleven in familieband een belangrijke stempel drukt op het leven van een individu.