Reacties

Hoe is het toch mogelijk, dat je maar 3 minuten hoeft te kijken om al zeker te zijn, dat het om een Lifetime Network film gaat? Standaard vrouwen, standaard "hunk", standaard muziekje en standaard plot.Sterker nog: meestal verraadr de tirel het al. Meestal is er van Lifetime films 1 op de 25 redelijk en dit is niet die ene. Natuurlijk is de regisseur David deCoteau, gezien zijn filmografie ook geen hoogvlieger, maar deze film is er toch echt één van de lopende band oftewel 13 in een dozijn. Overslaan, als je 'm tegenkomt!

Wow! Deze jongens kunnen het echt! Een compleet Grieks drama, inclusief het klaag(dans)koor transformeren naar de opkomst en ondergang van IS inclusief het noodlot van de gevolgde Marrokaanse familie uit Molenbeek/Brussel. En alles ziet er nog griezelig echt uit: van de bombardementen van Assad tot de onmenselijke handelingen van IS. Een iets strakkere editing en je zou helemaal een topfilm hebben, waarschijnlijk voor een prijs waarvoor Hollywood nog niet eens een topster zou kunnen contracteren.
Zeer aanbevolen. (Jammer, dat ie niet overal draait.)

De Italiaanse traditie uit de jaren '70 is terug.B-versies maken vsn Amerikaanse Hollywoodfilms. Hier dacht de regisseur waarschijnlijk: "Basic Instinct" van Paul Verhoeven trok veel publiek en "Body of Evidence" met Madonna liep ook aardig, laten we proberen zo'n soort film te maken.
Mooie lokaties, een plot die je mijlen van te voren aan ziet komen, wat mooie dames, veel sexscenes om de tijd op te vullen, eindverrassingen, die dat niet zijn en dat allemaal vooral in het Engels, dan hebben we ook een kaskraker.
Jammer, dat hij geen benul van scenario's heeft en niet kan regisseren want dit is een compleet wanproduct geworden! Rest my case!

Wat is dit, in vredesnaam? 2 uur kijken naar Dwayne Johnson voor een blue-screen met computereffecten? Een halfzachte poging iets van "Deadpool" in het karakter aan te brengen door hem wat sarcastische grapjes te laten maken?
Ennio Morricone te eren met enkele flarden muziek? "Baby come back" van Player uit 1977 weer in de hitlijsten te krijgen en daarna de boxen van het theater te willen opblazen met een bespottelijke muziekscore? Een verhaaltje zo te chaotisch maken, dat je door de FX's het bos niet meer ziet? Of was het alleen maar een 2 uur durende trailer om de terugkomst van Superman aan te kondigen? Wie het weet, mag het zeggen, maar het is in ieder geval een heel slechte film!

Typische B-film. Het belangrijkst is, dat de held, veel schiet en ondertussen iets dramatisch probeert op te lossen. Het is weer een raadsel, waarom enkele, op zich, goede acteurs, James Caan en Jason Patric, zich door hun bijrol "slapen". Waarschijnlijk weer voor de alimentatie.. O, ja, de hoofdrol wordt vertolkt door een mij onbekende acteur, die zich, als wrekende vader probeert te ontpoppen als een soort Charles Bronson wreker, maar oogt als een van de andere schurken. Mis je niks aan, kun je dus rustig overslaan!

Prachtig geacteerde film over rouw, ontdekking van geheimen en uiteindelijke acceptatie. Wat moet je doen, als je na de dood van je echtgenoot ontdekt, dat hij aan de overkant van Het Kanaal nog een vrouw en een kind had? Ben je daarom bekeerd tot de islam en heb jje je Engelse vrijheid opgegeven?
Sterk drama, dat al vele prijzen won. Aanbevolen!

Op een of andere manier deed de eerste helft van deze film me sterk denken aan de eerste helft van
"The deer hunter" (overigens een heel veel betere film): blue collar omgeving, vriendenclub, verveling.
Helaas gaat de film daarna ten onder aan teveel ideeën, die tegelijkertijd in de 90 min. speeltijd gepropt worden. Oorlogsfilm, gevangenisdrama en een georganiseerde heist, da's allemaal teveel voor één film. Dat wil niet zeggen dat ik me niet vermaakt heb en dat de regisseur er niets van terecht gebracht heeft, maar met een strakker scenario (of een beduidend langere speeltijd) had dit een topfilm kunnen worden.

Lekker nuchtere documentaire in een vintage Frans Bromet stijl. Schitterend om te zien wat een lullig ambtenarenland Nederland is geworden.Regeltjes, regeltjes en nog meer regeltjes helpen elk initiatief om zeep bij pogingen iets nieuws van de vergane glorie te maken. Vind je het nog gek, dat alles in Nederland jaren duurt voordat er iets van de grond komt? Nederland op zijn smalst!

"Based on real events" staat in de optitelimg. Nou, dan weten we het wel zo'n beetje. Want als de real events slecht waren afgelopen zou er naar alle waarschijnlijkheid geen film over gemaakt zijn.
Toch heeft Olmos er een best aardige film van gemaakt, die weliswaar behoorlijk wat weg heeft van "Dark Waters" maar toch ook een venijnige satire is op het Amerikaanse grootkapitaal. Bovendien is het aardig een goede acteur als David Strathairn eens in een echte hoofdrol te zien.
Kortom, best leuk een film te ontdekken, die nauwelijks uitgebracht is.

Natuurlijk is dit een weinig origineel verhaal, waarbij de afloop al vast staat.
Maar gelukkig was er een goede regisseur, die het geheel niet onverdienstelijk in beeld bracht en een grote maatschappij, die de productie values op A-niveau kon financiëren. Daarom is het in ieder geval nog een aardige thriller geworden, zeker als je 'm vergelijkt met andere films over hetzelfde onderwerp.

Suikerzoete, typisch Britse feel-good film, zoals alleen de Engelsen die kunnen maken.Eigenlijk een soort one- woman- show van Lesley Manville, al was het leuk de behoorlijk ouder geworden Isabelle Huppert en Lambert Wilson te ontdekken. Ook leuk is de periode, waarin het verhaal zich afspeelt:
Het Parijs van 1957. ( waarvoor men wel naar Hongarije moest uitwijken).

Somber drama over een familie in rouw en de uitwerking van dat verdriet op ieder van de familieleden persoonlijk.Thekla Reuten is weer fantastisch en ook de kind-acteurs doen het uitstekend. Maar, ja, wat een ellende krijgen we via de Nederlandse film in 2022 over ons uitgestrooid: Kind verliezen, uit het leven willen stappen, overleden vader willen begrijpen, kanker, homohaat, te zwaar, te zwanger het kan niet op.
Prima drama dus, deze film, maar net zoals Zee van tijd.....je wordt er niet vrolijker van.

Aardige serie over de opkomst van de sexlijnen in Nederland en de kneuterigheid. waarmee, die in het begin geëxploiteerd werden Maar 6 delen was wel een beetje teveel van het goede, waardoor er toch wat onbelangrijke affaires in verwerkt moesten worden.Ook de overhead stem was, wat mij betreft een zwaktebod.
Aardig voor een Nederlandse serie en dat zeiden we vroeger ook bij Nederlandse films!

Halloween ends......zou beter "Halloween in the end" genoemd kunnen worden, want we zijn al door 4/5 van de film heen, als Michael Myers zich manifesteert om zijn finale finale te ondergaan. Hiervoor krijgen we een compleet ander verhaal over een jongeman, die als oppas een dodelijk ongeluk veroorzaakt, door het stadje als moordenaar gebrandmerkt wordt en door Jamie Lee Curtis en kleindochter wordt opgevangen, wat ook weer niet zo'n goed idee blijkt te zijn. Onderhoudend, maar in de verste verte niet te vergelijken met het origineel.
Michael Meyers zal heus wel weer opduiken, al zullen er dit keer wel een paar LEGO-masters aan te pas moeten komen.

Hebben we vele malen eerder en beter gezien (Day of the woman, I spit on your grave). Mevrouw is bij de "padvinders" geweest,, dus daar is geen drugsbende (man of tien) tegen opgewassen.
Simpel broddelwerk.

Bijzonder! Hoef hier weinig meer over te zeggen, want Collins (zie hier boven) heeft het geheel al perfect verwoord!
Dus: Zeer de moeite waard!

Maar mijn kleinkinderen vonden 'm weer prachtig!

Heerlijke satire op de productie van Arthousefilms in het algemeen en de idiote belangstelling van de acteurs, producenten en regisseur in..... zichzelf. De eerste klas acteurs scheppen er een satanisch genoegen in zichzelf voor lul te zetten en daarmee eigenlijk de hele filmindustrie met al zijn rode lopers, premiere-parties en nietszeggende persconferenties. "100% narcisme" is de boodschap!

Aaedige combinatie van onbekende Afrikaanse geschiedenis en aktiefilm, waarin,zowaar, de slavenhandel niet alléén op het conto van Europeanen geschreven wordt.
Minpuntjes waren het duidelijke gebruik van filmstudio's bij de paleis-en dorpsscènes en de wel erg gechoreografeerde dansintermezzo's.
Maar een aktiefilm zonder de gebruikelijke superhelden is ook wel weer eens leuk.

El Houb (de liefde) is een mooi pamflet over verdraagzaamheid, communicatie en acceptatie en vooral luisteren naar de ander, uit welke cultuur je dan ook komt.
Boeiend!

Schitterende " one-woman-show" van Emma Thompson, die zich letterlijk en figuurlijk blootgeeft in deze prettige "leer jezelf accepteren zoals je bent" les. De film heeft wat weg van een toneelstuk, maar ook al door het onderwerp, zou die vorm vanwege de close-ups en gezichtsexpressie behoorlijk wat minder impact hebben.
Uiteindelijk een leuke "feel good movie"!

Helaas is Bali opgenomen in Australië, waar het dus blijkbaar ook mooi is

De feeststemming zal er wel een beetje afgeweest zijn, na de vertoning van dit loodzware drama als openingsfilm van het Nederlands Filmfestival 2022!
Niet dat het geen goede film is, maar qua onderwerp is het dermate hartverscheurend, dat je na afloop met een brok in je keel de zaal verlaat. Wat kunnen een stel topacteurs je ontroeren! Schitterend, en dan neem je de plotselinge " verassing" op het eind ( die helemaal niet had gehoeven) maar voor lief.
Een film, die de moeite waard is, alhoewel je er niet direct vrolijker van wordt!

Als je een echte mystery-thriller, met één van de sterren van "Game of thrones" verwacht, zou ik deze trage, mooi gefilmde productie maar niet bekijken, want dit is meer een tamelijk somber drama over sterfelijkheid, dood en rouw, waarin nauwelijks een echt thrillerelement te vinden is.
Voor miij een mislukte, te hoogdravende artfilm!

Koning op de dam zijn met zoveel horeca ondernemingen en dat "koninkrijk" samen met zijn zus zelf besturen vauit een kelder ( de bunker) onder één van zijn zaken, ga er maar aanstaan. Maar dat lijkt het dagelijks leven van zakenman Wong Yip, zoon van Chinese ouders uit Zeeland. Opgegroeid in een " Chinees Restaurant" omgeving, ging het maar om een paar dingen: familie, overleven en geld verdienen. Een tragische familiegeschiedenis zit achter het waanzinnige arbeidsethos, dat Won zichzelf oplegt. Altijd maar doorgaan, ook na de constatering van kanker en zelfs tijdens de corona crisis niet opgeven.
Aardig portret over een man, die je wat meer genot en rust toe zou wensen.