Reacties

Toffe goed slechte, seventies Hong Kong, weirdo superheld, fantasy sci-fi flick! Echt lekker nerdy koel, over de top en lachen!

Ze laten er geen gras over groeien: in de eerste tien minuten is zo'n beetje de halve aarde al naar de klote!

Totaal achterlijke monsters en andere creaturen die als Teletubbies door het beeld waggelen, kinderachtig, maar ook lekker debiel, die vervolgens zwaar gewelddadig en moordlustig blijken te zijn.

Koele decors, kostuums en wat leuke special effects (voor die tijd). Een kakofonie van effecten als soundtrack en een wetenschapper met plastic haar. Ergens had het wat weg van Masters of the Universe (1987), maar dan meer dan tien jaar eerder, goedkoper en 'beter'. 😅

Ik had een in het Engels nagesynchroniseerde versie mét Engelse ondertitels. Tot mijn verbazing en vermaak bleek dat de teksten in de ondertiteling regelmatig totaal verschilden van wat er gezegd werd, terwijl de timing wel helemaal klopte en beide plausibel leken. Sterker nog, de ondertitels gaven tekst die iets toevoegde maar die niet te horen was.. 🤔

Tegen het einde vond ik de vechtpartijen wat lang en veel. Zodoende zakte mijn kijkplezier ietsje in. Maar al met al was het zeker de moeite waard.

Anyway, als je zin hebt in wat maf oud Aziatisch sci-fi/actie vermaak, deze is misschien wel interessant. Ruim voldoende!

Thriller die er een beetje uitzag en aanvoelde als een die in de fourties gemaakt is. Dat gold voor de verhaallijn en onderwerpen ook een beetje. Het was wel allemaal net wat beter, maar het had voor mij die geur.

Wellicht kwam dat omdat Fritz Lang de maker was. Hij was actief van de twintiger tot en met vijftiger jaren, en dit was de laatste film die hij regiseerde. Aan de stijl was dat wel een beetje te merken.

Het bovenstaande was wat mij betreft overigens geen slechte zaak. Het gaf wel sfeer en droeg bij aan mijn kijkplezier.

Het verhaal is niet erg ingewikkeld, maar met wat leuke details en genoeg om redelijk te blijven boeien, al had ik wel wat ontwikkelingen zien aankomen.

Voor mij zeker een voldoende met zo'n dikke plus, dat ik omhoog moet afronden. Ruim voldoende.

Niet helemaal over de top gekke Hong Kong/Japanse fantasy/ horrorfilm, die toch gek genoeg is om leuk te zijn.

Opgezette dinosaurussen, (levende) martial arts monniken, magie, helle poorten, vuurballen, monsters en duivels, en al dat soort dingen. Oh ja, en ook wat leuke gore, maar niet al te overdreven. Zo direct achter elkaar opgesomd klinkt het misschien wel iets leuker dan het is, maar het is leuk genoeg, als je van deze elementen en dit genre houdt.

De tweede helft heeft best spectaculaire en vooral maffe special effects. Allemaal niet heel geweldig (die tijd is ook niet meer te vergelijken met de kunstmatige effecten die men tegenwoordig allemaal kan kopen, natuurlijk), maar toch echt leuk om te zien, vond ik.

Een paar leuke locaties en decors, en een passende, maar niet erg opvallende soundtrack.

Al met al qua verhaal niet hoogstaand, vrij simpel eigenlijk (maar gelukkig zonder overmatig lange knokpartijen), maar wat mij betreft vermakelijk genoeg voor een ruim voldoende.

Ik had moeite met de keuze om Dwarfs op het podium te zetten bij het concert, met hun omstreden teksten, en het idee dat punks iemand in elkaar zouden slaan omdat ie anders is, of een punkband die erbij zou staan en er naar kijken zonder in te grijpen (maar misschien is dat wel iets voor Dwarfs en hun fanbase?). Dat zijn niet de punks die ik ken, en was. Totaal niet.

Nou ja, ik vond de rest van de de film ook niet echt geweldig. Bij vlagen wel een beetje, maar veel voelde nogal fragmentarisch, aan elkaar geplakte losse stukjes. Een beetje leeg en simpel vond ik het ook. De makers hadden zich er wat mij betreft gewoon te gemakkelijk vanaf gemerkt.

Aan de andere kant heb ik me niet verveeld.. 😅

Bijna voldoende.

Dikke B-film, niet echt veel soeps, maar duidelijk met liefde voor het verhaal en de film gemaakt, ondanks het lage budget. Ze hebben echt hun best gedaan met wat ze hadden. En dat is toch wel iets dat ik kan waarderen.

Naast die liefde die erin is gestopt, vond ik het aardige aan deze film dat je een klein inkijkje krijgt in de gekte van de doorgeslagen moordenaar. Niet dat het erg goed is of diepgaand, maar het is aardig gedaan voor deze verder toch vrij goedkoop overkomende film.

Het is gewoon geen goede film, maar ik kon het wel waarderen. Zeker als ik het vergelijk met sommige van de liefdeloze wangedrochten die ik de afgelopen jaren uit heb zien komen.

Voldoende plus.

Een beetje gemixt succes, deze film. Hij had een paar echt toffe stukken, maar ook een aantal waar ik het wat saai vond worden. Het was sowieso geen hoogstandje, maar duidelijk een laag budget b-gevalletje.

Sommige themas en scènes die ik echt de moeite waard vond, maar dan ook weer gedeeltes waar het gewoon super doorsnee was. Als ze die nou wat hadden ingekort..

Niet zoveel knokpartijen in deze film. Wel veel Chinese voodoo en zwarte magie.

Uiteindelijk vond ik het wel voldoende, maar niet van harte. Laten we zeggen een voldoende-tjé.

Een nogal gekke, campy horror adventure flick. Lekker bizar en freaky. Precies waar ik naar op zoek was!

De special effects zijn super nep, maar wel echt lachen, en ze hebben er duidelijk hun best mee gedaan! Alles heerlijk over de top met veel knokpartijen, en begeleidt door een tetterende soundtrack (en maar één sample voor alle vuistslagen 😂)!

De ondertitels die ik erbij had waren in nogal wonky Chinglish, dus extra weirdo vibe.

Al met al heb ik me goed vermaakt met deze maffe film. Een voldoende met een dik genoege plus om naar boven af te ronden. Zo wordt het een ruim voldoende. Verwacht vermaak, maar verwacht geen goede film. 😜

Veel kijkplezier! 😊

Mijn eerste aanraking met Bob Odenkirk (die al snel overging in waardering):

Breaking Bad (2008–2013)
en de spin off daarvan:
Better Call Saul (2015–2022)

Ik geloof dat hij in Breaking Bad pas na een tijdje het verhaal binnenkomt, en hij speelt er geen hoofdrol in, maar hij viel toch erg op, en de hele serie is een aanrader. Hij heeft de hoofdrol in Better Call Saul. Niet helemaal van het niveau van Breaking Bad, maar toch de moeite waard als je van dat soort series houdt.

In tegenstelling tot wat het publiek op IMDb lijkt te vinden, vond Ik deze eigenlijk leuker dan deel 1. Mag ook wel voor een film die bijna tien jaar later uitkwam.

Er is eigenlijk geen echt verband qua verhaal, anders dat het met dezelfde materie dealt, of je zou kunnen zeggen, zich in hetzelfde soort universum afspeelt. Oh, en een aantal van dezelfde acteurs, die je eigenlijk in veel van de soortgelijke komedie/actie/fantasy/horror films tegenkomt.

Het was allemaal nét iets minder hysterisch schreeuwerig (nog steeds wel hoor, maar ietsje minder), en het verhaal was een tikje minder flauw en cliché.

Ook de vechtscénes waren wat leuker vond ik. Met wat meer originele ideeën.

De muziek was goed en af en toe een echt lekkere spooky sfeer. Daarin vond ik deze visueel ook boeiender.

Iets omhoog afgerond, kom ik uit op een ruim voldoende.

Typisch Chinese griezel komedie uit die tijd. En voor die periode helemaal niet zo slecht.

Veel geesten, demonen, possessions, en magie met voor mij totaal onduidelijke regels, maar toch wel leuk om te zien.

Wat jammer toch dat zo veel van die Chinese griezel dan wel horrorfilms zo lollig proberen te zijn, met van die ontiegelijk domme, schreeuwerige stereotypetjes. Ik vind de stilering, vormgeving en soort van geest verhalen wel leuk, maar al die slapstick en dat hysterische geblèr staat me vaak zo tegen.

Echt spannend of griezelig vond ik het nergens, maar de sfeer was wel spooky en zo.

Een weinig positief beeld van vrouwen werd hier gepresenteerd, overigens. 😅

Desondanks heb ik me wel geamuseerd met alle quirky fantasie toestanden. Een voldoende met een plusje.

Hmm.. wat wisselend vond ik deze slow burn griezelfilm. Hij had een paar echt sterke en zeer sfeervolle momenten, maar ook dingen die ik echt minder vond (maar helaas niet allemaal goed onder woorden kan brengen).

Het verhaal was in de basis een klassiek gothic spookverhaal, maar dan in een wat modernere setting dan de vaak gebruikte Victoriaanse.

Er werd uitgebreid de tijd genomen het verhaal op te bouwen, en met de nog als zeventiger jaren aanvoelende stijl en sfeer, was dat niet echt een straf, maar soms bleef de aandacht net wat lang bij iets hangen, zodat de film net wat ver werd opgerekt. Iets meer tempo was goed geweest.

Waar ik meer moeite mee had waren een paar dingen die naar mijn idee nogal onlogisch of ongeloofwaardig waren. En bij de ontknoping de montage die niet lekker liep.

Aardig wat gebeurtenissen die in eerste instantie random leken kregen tijdens de ontknoping meer betekenis.

De soundtrack werkte prima en op de juiste momenten.

Als je het trage tempo aankunt, en de verwachtingen niet al te hoog hebt, kan dit best een aardige film zijn.

Voldoende plus.

Ik vond 'm wel tof, deze. Een horrorfilm met een echt noir sfeertje. Weliswaar zonder femme fatale, maar de smaak van noir is overduidelijk.

Het verhaal is niet heel bijzonder, maar toch best aardig, zoals we van de meester mogen verwachten. Het is in ieder geval een beetje anders dan de doorsnee horrorfilm, al wordt er genoeg gebruik gemaakt van diverse clichés.

De soundtrack paste goed.

Er was vooral passieve gore in beeld. Daarmee bedoel ik dat we weinig van de actie zelf zagen, maar wel wat er naderhand overgebleven was.

Mocht je dit leuk gevonden hebben, check dan The Night Stalker (1972) en The Night Strangler (1973) eens. Die hebben wel wat gemeen met deze. En de serie doet er ook niet echt voor onder:
Kolchak: The Night Stalker (1974–1975) Allemaal wel een stuk ouder natuurlijk.

Ver genoeg boven de voldoende om naar boven af te ronden voor een ruim voldoende.

Nou, niet echt veel soeps, deze eighties 'slasher' met typisch Amerikaanse stijl voorjaarsvakantie strand thema.

Fantasieloze dialogen zonder enige humor of ook maar iets dat niet direct voor de hand lag, en grappen die bij mij alleen maar op de rolspieren van mijn ogen werkten.

Ook van het verhaaltje kon ik niet zeggen dat ik er wat fantasievols aan kon ontdekken. Tegen het einde was ook de montage een beetje willekeurig en leek vooral op te willen vullen en verbergen dat de grote climax eigenlijk nauwelijks wat voorstelde.

Het was gewoon allemaal nogal middelmatig. Of eigenlijk iets daaronder, maar dan net zonder dat het echt slecht werd. Maar goed, ik heb 'm gezien..

Met omhoog afronden kom ik net aan een bijna voldoende, maar die is dus niet van harte.

Tja, dit vervolg verdient wel ongeveer het lage cijfer dat het op IMDb krijgt, vind ik.

Waar het origineel vol zat met adrenalinegevulde actie en lompe grappen, vult deze sequel de eerste 10 minuten met het einde van de vorige film, heeft ie voor de overgebleven 80 minuten nauwelijks eigen verhaal, blijft veel te lang hangen bij onbelangrijke elementen, waardoor er weinig tempo in zit en het niveau van vermaak erg laag blijft. Er blijft weinig meer dan een lege huls over, vond ik.

De iets broeierige noir-achtige vroege nineties sfeer doet nog wel iets voor de film, dus als je een fan bent van die zaken zou je het kunnen proberen, maar anders kun je 'm met een gerust hart overslaan.

Onvoldoende plus.

Niet mijn smaak horrorfilm, maar ook niet slecht en met een paar heel toffe momenten.

Wat betreft mijn smaak, los van een paar van de gore momenten, was de film me gewoon een beetje te familie/kinderfilm achtig, en dat is een van de de genres die ik bij het zoeken naar films hier op de site vrijwel altijd aanvink, met dat handige "genres uitsluiten" filter helemaal onderaan de zoekopties. Dat is me vaak te simpel en flauw 'grappig'.

Maar toch viel er in deze film wel wat te genieten. De stop motion was inderdaad tof gedaan, en vond ik (ook gezien de tijd waarin dit gemaakt is) nog best goed aansluiten op de gewone live action beelden. De scene van stiefmoeder in bed, was een van de hoogtepunten, wat mij betreft.

Wat leuke gore dus (hoewel daar niet veel van was), en inderdaad best een aardige sfeer. Iets serieuzer was dat beter uit de verf gekomen volgens mij.

Verder heb ik eigenlijk niet zoveel over te zeggen. Een voldoende, krijgt ie.

Uiteindelijk vond ik deze horror B-film toch best vermakelijk, zo zonder verwachtingen en met Klaus in de hoofdrol. Het was zeker geen kunstwerk, maar gewoon goedkope rommel. Klaus was echter weer vrij fascinerend. Zijn verschijning als gestoorde dokter, met zijn toch wat rare kop en intense blik, gaf de film duidelijk wat extras mee.

De film had een paar aardige momenten en ideeën, zoals de scene met de stoel, maar stak helaas niet echt boven de gemiddelde horrorfilms van die tijd uit, ondanks de niet zo heel gebruikelijke setting. Desalniettemin vond ik het geheel best oke.

Ook grappig: er is een kleine docu gemaakt over hoe onhandelbaar Klaus Kinski op de set van deze film was:
https://m.imdb.com/title/tt0241824/
Hij heet: Please Kill Mr. Kinski. Dat zegt wat over de inhoud, en hij krijgt op IMDb hogere punten dan de film zelf. Ik heb hem helaas nog niet kunnen vinden.

Voor de film van deze pagina,met maximaal naar boven afronden net een voldoende.

Grappig actueel, deze seventies sci-fi film. Hoewel, grappig..
Best verontrustend als je de echt mogelijkheden van de huidige ontwikkelingen, en het gebrek aan paal en perk goed bijgehouden hebt. 😅

Ook een aantal vrij typische seventies ontwikkelingen in het verhaal, zoals bijvoorbeeld in de verhoudingen tussen man en vrouw. Niet meer van deze tijd.
Verschillende elementen waren soms ook wel erg versimpeld en een beetje dom voorgesteld.

Natuurlijk zeer genoten van de gebruikelijke mooie film kleuren uit die tijd en de wat stoische benadering.

Het verhaal bleef uiteindelijk wat aan de simpele kant, maar oké, ik heb me toch prima vermaakt. Voor mensen die moeite hebben met oudere fulms, wellicht geen aanrader, maar wel voor sci-fi liefhebbers met liefde voor de sixties en seventies.

Ruim voldoende met een kleine min.

Leuk hoe de film meteen in het begin van de film al met de verwachtingen van de kijker die de eerdere films gezien heeft speelt, en hoe kleine onzorgvuldigheden grote gevolgen kunnen hebben.

Het geheel was best een aardig vervolg in deze franchise, maar onder de indruk was ik helaas niet. Niet echt nieuwe elementen (ik weet ook niet of dat wel anders kan, hoor), maar vooral variaties op het thema. Wat vet gore sterfscènes en knipogen naar zulke scènes in de eerdere films.

De computer graphics waren soms overduidelijk aanwezig.

Het geheel had in mijn ervaring een wat vreemde dieper liggende soort van komische laag, die alles wat raar maakte, maar ergens vond ik dat ook wel leuk. Een paar keer ook echt goed gelachen, met name om de gorigheid. En met zodoende best vermaakt, maar ook niet echt meer dan dat.

Een zes en een half rond je naar boven af, en zo komt deze met mazzel nog nét aan een ruim voldoende.

Ken je van die tragi komische arthouse films? Vaak coming of age, en een beetje schurend, droog en somber? Dat soort dingen? Dit is zo'n type film, maar dan met een horror thema. Een vrij vreemde combinatie en gaf een aparte broeierige sfeer. Ik ben geen fan geworden, maar voor een keertje vond ik het wel interessant. Het was weer eens wat anders..

Het werd nergens echt spannend, maar het had wel zijn momenten, en wat goed weirde en gore humor.

Beetje raar en niet helemaal bevredigend verhaal. Toch vond ik het einde wel geinig.

Met maximaal omhoog afronden, omhoog vanwege de wat vreemde sfeer en gang van zaken die me wel beviel omdat het allemaal een beetje 'quirky' was, kom ik toch nog uit op een ruim voldoende, al klinkt dat wat te hoog.

Het boek van Robert A. Heinlein, waar deze film op gebaseerd is (maar overigens slechts gedeeltelijk op lijkt), was het dertiende uit een serie sci-fi boeken voor de jeugd die hij schreef tussen 1947 en 1959, dat door de uitgeverij van die serie geweigerd werd, omdat het te kritisch was over politiek en oorlog. Heinlein daagde zijn publiek, ook het jeugdige, altijd uit om na te denken en kritisch te zijn over belangrijke dingen, maar hier zou hij dan té ver zijn gegaan. Gelukkig werd het boek snel daarna door een andere uitgeverij opgepakt.

Heinlein is inmiddels een van mijn favoriete sci-fi schrijvers geworden, naast Philip K. Dick(!!!), naar wiens verhalen een aantal van mijn favo sci-fi films gemaakt zijn, en natuurlijk Asimov! Heerlijk dat er van die mannen ook zoveel luisterboeken te vinden zijn, want met mijn dyslectie kost lezen echt te veel inspanning om er ook nog plezier van te kunnen hebben.

Ik vond het best een aardige horror miniserie met country thema, maar het bleef een beetje hangen in de middenmoot. Kwalitatief ook niet slecht uitgewerkt en met wat aardige momenten maar dat doorsnee niveau werd gewoon nergens doorbroken, waardoor het voor mij niet meer was dan: ach ja, het kijkt wel lekker weg.

Het is eigenlijk allemaal al eens eerder, en beter gedaan. Zoals bijvoorbeeld in Buffy the Vampire Slayer (1997–2003) en Supernatural (2005–2020).

Alleen het einde vond ik nog wel weer een klein beetje edge hebben, al gaf het ook een beetje de indruk dat de zaak nu ineens snel moest worden afgerond. Dat maakt het trouwens niet zo geschikt voor mensen die behoefte hebben aan een helemaal netjes afgerond verhaal, want...

Voldoende plus.

Hoi @ArtSeries

Ik ben eigenlijk vooral benieuwd naar waarom je deze film zo slecht vond. Was het bijvoorbeeld het verhaal dat saai was, de acteurs die slecht speelden, de geluidseffecten die niet pasten, dat soort dingen. Of misschien wel iets heel anders..?

De verduidelijking dat je het de slechtste der vervolgen vindt, geeft daar eigenlijk niet meer helderheid over.

Maar ik hoef niet per se een antwoord, hoor. Ik was gewoon benieuwd.. 🙂

Hoi Artseries,

Ik ben wel benieuwd naar wat je kritiek op de film zoal is.

"niet de allerbeste van de volgelingen", is voor mij wat aan de vage kant, zal ik maar zeggen.. 😉

Wat een mooie serie, met zoveel liefde voor de muziek, de mensen, de cultuur en de tijd! Heerlijk!

De serie gaat niet alleen over de ontwikkelingen in de muziek, maar ook over het tijdperk zelf, op de overgang van de sixties naar de seventies, met alle onstuimige ontwikkelingen net na de tijd van de hippies. De aandacht gaat vooral naar Engeland en de US.

Met héél veel mooi archiefmateriaal en mooie muziek meandert de aandacht in deze docu van de ene ontwikkeling naar de andere, om soms later weer terug te keren bij een onderwerp dat een paar afleveringen terug aan de orde was, en een staartje krijgt. Het stroomt heel natuurlijk, zonder dat het chaotisch aanvoelt, of moeilijk te volgen is.

Ik hield er geen overduidelijk chronologisch overzicht aan over, maar gezien de hoeveelheid artiesten en ontwikkelingen die aan bod komen, en het feit dat de periode waar het over gaat maar heel kort is, kun je dat eigenlijk ook niet verwachten.

Voor mensen met een liefde voor muziek, zeker die van de seventies, is dit echt een aanrader vind ik!

Oh, en past heel goed na:
The Velvet Underground (2021)
dat ik wel wat aan de moeilijker te volgen kant vond.

Goed!