Reacties

Interessante film over een onderwerp waar ik vaag wel eens wat over gehoord had, maar niet van wist dat het een tijdje lang ook echt serieus toegepast is geweest om de patstelling aan het WO I-front te doorbreken. Hier krijg je veel aspecten van die tactiek te zien en ook weet men de verhoudingen tussen de gravers en de 'echte' soldaten goed te tonen (die vonden de gravers maar een stelletje ongeregeld cq nietsnutten). Het acteerwerk is erg goed, de decors fraai, al gaat het qua heldenmoed wel over de top. Maar zeker het bekijken waard!

Prima film, waarin gestaag en doeltreffend de psychologische spanning wordt opgebouwd die ontstaat als de officieren van een kleine compagnie worden ingelicht over het op stapel zijn van een massale aanval van de Duitsers op hun stukje loopgraaf. Decors (vooral de donkere kamers van de officiersbunker), soundtrack en acteerprestaties zijn dik in orde, wat dat betreft een film die wat onderbelicht is geweest (of ik heb niet goed opgelet). Een dikke 7.

De bergbeelden zijn mooi, maar verhullen dat deze film verder niet zoveel om het lijf heeft. Slecht uitgewerkte karakters en een matig plot zorgen ervoor dat het allemaal de aandacht niet vasthoudt. Het decor is wel bijzonder, want een WO I-film die zich afspeelt in de Dolomieten (waar de Oostenrijkers en de Italianen elkaar bevochten in een strijd waarbij meer personen omkwamen door de elementen dan door de gevechten zelf), die kom je weinig tegen.

De boeken van Viveca Sten lenen zich altijd goed voor misdaadseries, zo ook deze. Doet erg denken aan (en heeft ook qua verhaallijnen wat overeenkomsten met) The Sandhamn Murders dat ook gebaseerd was op boeken van haar en al vaak op Nederlandse publieke zenders te zien was. Maar waar in The Sandhamn Murders altijd de zon scheen en het eeuwig zomer leek te zijn, is dat in Åremorden wel anders: in deze serie is het altijd ijzig koud en vaak donker met veel sneeuw. Dat decor geeft de serie een veel mysterieuzere sfeer en dat past wel goed bij de verhalen. Al met al een aardige serie die lekker makkelijk wegkijkt, en er zullen vast wel wat extra seizoenen volgen.

Zoals hierboven al geschreven is dit een nare film, die naarmate de tijd vordert ook steeds vervelender wordt omdat de film in z'n premisse blijft hangen. Na een uur vraag je je toch af of er nog écht iets gaat gebeuren, maar het wordt er echter vooral ongeloofwaardiger op. De boeven zijn wel goed gecast trouwens. Kortom: had veel meer uitgehaald kunnen worden.

De wereld van LOTR spreekt altijd tot de verbeelding, dat merk je altijd wel weer als er een nieuwe film over Midden-Aarde uitkomt. The War of the Rohirrim is een fijn tussendoortje, waarin wel iets te veel verhaallijnen en scènes duidelijke overeenkomsten hebben met verhaallijnen en gebeurtenissen uit de eerste trilogie, waardoor het voorspelbaar wordt. Het eerste uur kan je al snel zo uittekenen. Ook zijn de verwijzingen naar die eerste legendarische LOTR-trilogie zo alom aanwezig, dat het 'fan pleasen' af en toe belangrijker lijkt dan het verhaal zelf. Maar toch, het kijkt allemaal wel lekker weg en de animaties zien er prachtig uit, zelfs aan de details van een aantal bekende iconische locaties is aandacht besteed. Ik snap natuurlijk wel dat het vanuit commercieel, financieel en praktisch oogpunt beter was om dit allemaal in een animatievorm te gieten om zo de periode naar The Hunt for Gollum te overbruggen en de fans wat te geven om ze zoet te houden, maar liever had ik hier toch wel een authentiekere live-actionversie van willen zien met echte acteurs en echte decors. Maar laat ik ook niet te veel zeuren, het was verder fijn om weer even in Midden-Aarde te zijn.

In de basis heeft Longlegs een aardig plot, een soort combi van horror, detective en mystery waarbij je over de schouder van een FBI-agente meekijkt die een reeks vreemde moordpartijen moet oplossen, maar de uitwerking had hier en daar wel wat beter gekund (had bijvoorbeeld wat meer tijd aan het einde besteed). De rare, beklemmende sfeer en een ijzingwekkende rol van Nicolas Cage (ik kwam er pas na de film achter dat hij die gestoorde Longlegs speelt) zijn de hoogtepunten en maken van Longlegs een film met een eigen(zinnige) smoel, die eindelijk eens wegblijft van alle bakken aan clichés die je bij de meeste horror over je uitgestort krijgt.

Nogal overbodige horrorfilm die grossiert in clichés, voorspelbaarheid en jatwerk uit allerlei andere films. Ik hoopte nog dat de toevoeging 'Chapter 1' een grapje zou zijn van de makers, maar nee hoor, het vervolg is later dit jaar in de bioscoop te zien. Ik zou iedereen aanraden: besteed je geld aan een andere film (of iets anders leuks).

Wat een strontvervelende B-film. Een groep kleurloze twintigers/dertigers gaat op vakantie in een afgelegen lodge in de bergen. Op de weg erheen zeveren ze er al op los, en als ze na aankomst in de lodge ontdekken dat er wat mis is, en de een na de ander vervolgens op onverklaarbare wijze verdwijnt, blijven de overgeblevenen er tot aan het hopeloze toe op los kwebbelen met elkaar over wat er aan de hand kan zijn. Verder gebeurt er weinig tot niets. Als de laatste persoon zonder enige verklaring verdwenen is, gaat het beeld op zwart. Niet dat het me nog interesseerde, want ik was toch al min of meer afgehaakt. Sommigen zullen er wel een mindfuck van jewelste in zien of een metafysische representatie van de dood of het doodgaan (het kan in 'een oogwenk' voorbij zijn), maar dan nog is het niet meer dan een flink staaltje psychologie van de koude grond. Complete verspilling van tijd.

Lekkere ouderwets spannende 90's-thriller met dito sfeer en een cast om van te smullen. En ook mooi om vader en zoon Bridges nog samen te zien schitteren hier, terwijl vader Lloyd Bridges toen toch ook al ruim 80 jaar oud was. Het plot is niet altijd even logisch, en het is ook wel wat curieus om het zeer gevoelig liggende IRA-conflict nogal losjes onderdeel van de verhaallijn te laten zijn (zeker toen), maar de explosies maken veel goed.

Tja, met een compleet ontoerekeningsvatbare Trump nu weer aan het roer in de Verenigde Staten, lijkt het script van deze film niet eens zo onwaarschijnlijk in de toekomst. Van begin tot eind zit je er als kijker helemaal in, waarbij talloze scènes flink tot nadenken stemmen. Topfilm!

Interessante docu over de nalatenschap van Johan Cruijff aan het voetbal, FC Barcelona, maar in het bijzonder ook aan Catalonië. Het blijft toch eigenlijk bijzonder dat een kleine jongen van simpele komaf uit Betondorp als complete buitenstaander later een flinke stempel zou drukken op de Catalaanse zaak, en ook nog in een tijd waarin Franco met een ijzeren vuist over Spanje regeerde. Het zegt wel genoeg over de enorme persoonlijkheid die Cruijff was, en dat wordt in deze zeventig minuten op een respectvolle en ingetogen manier getoond.

Aardig gemaakt, maar niet iets wat je lang bij blijft. Hier kan je beter een langere film van maken, dat zal veel meer impact maken. Dus, filmmakers? 😉

Heerlijke negentig minuten aan grappenmakerij met parodieën op talloze films. Vooral Lloyd Bridges steelt wat mij betreft (weer) de show als incompetente president en het is ook erg leuk dat Richard Crenna zich liet strikken om z'n kolonel Trautman-rol uit de Rambo-films hier nog eens op een absurde manier over te doen. Van dit soort films fleur je altijd op.

Leuke film in de typische Abrahams-stijl die we ook al kenden van Airplane! en The Naked Gun-franchise. Ook leuk om Jon Cryer hier al te zien als schele sidekick van Charlie Sheen, later zouden ze de ultieme broers cq buddies zijn in Two and a Half Men. Al met al prima pretentieloos vermaak.

Het is natuurlijk nogal veel oude wijn in nieuwe zakken, maar nog steeds vermakelijk genoeg om anderhalf uur te boeien.

Matig herkauwd verhaaltje met veel grappen die niet aankomen, het is vooral 'humor' van het poep en pies-niveau. De setting is aardig voor als je van tijdreizen, dino's en andere exotische wezens houdt, maar Ferrell en consorten kunnen de zweem van kinderachtigheid op geen enkel moment wegnemen. Wellicht leuk voor pubers, maar niet aan mij besteed.

Aan South Park kan je je geen buil vallen. Altijd scherp, on point en goed voor veel hilarische momenten. In dit deel wordt de vloer aangeveegd met zowel de anti-wokers, die online alleen maar kunnen dreigen en schelden, als de doorgeslagen diversiteits- en inclusieagenda (in met name Disney-films). In de kantlijn spelen de invloed van AI en het groeiende aantal bullshit jobs ook een erg grappige rol. Erg knap hoe Trey Parker en Matt Stone al deze beladen onderwerpen ogenschijnlijk moeiteloos met elkaar combineren zonder de verhaallijn uit het oog te verliezen. Ik vond 'm erg leuk.

Na het succes van Borat Subsequent Moviefilm kwam een jaar later deze 25 minuten aan niet eerder vertoond materiaal van die film uit. Dat materiaal voegt niet veel toe (anders had het de film wel gehaald), en wordt ook vooral gebruikt om nog wat extra sneren naar Donald Trump en Rudy Giuliani uit te delen nadat Joe Biden kort daarvoor was geïnaugureerd als nieuwe president. Hoe anders ziet de wereld er vier jaar later uit...

Het probleem van Californication is dat de serie vele seizoenen te lang duurt. Alles wat de serie interessant, spannend en komisch maakt, wordt eigenlijk al in seizoen 1 verteld en getoond. Tot en met seizoen 3 is het dan ook nog best aardig, omdat een paar open eindjes uit het eerste seizoen verder uitgewerkt worden tot een spannende finale, maar vanaf seizoen 4 wordt het een oeverloze herhaling van zetten. De tijd wordt vanaf dan vooral opgevuld met cameo's en gastrollen van bekende acteurs en artiesten als Marilyn Manson, RZA, Rob Lowe, Amber Heard, Henry Rollins, Tommy Lee, Henry Fonda, Drea de Matteo en Michael Imperioli, maar dat maakt de serie er verre van beter op bij gebrek aan interessante verhaallijnen. Die verhaallijnen zijn dan allemaal allang uitgemolken, de personages uitontwikkeld en je zit alleen nog maar naar een aaneenschakeling van gênante situaties te kijken die grappig zouden moeten zijn, maar die je al van mijlenver ziet aankomen. Als er in de laatste twee seizoenen dan ineens wel een echt nieuwe verhaallijn oppopt

komt dat echt veel te geforceerd, zo niet ongeloofwaardig over, maar hadden de makers toen blijkbaar wel door dat er iets moest gebeuren als ze er nog een seizoen of twee achteraan wilden plakken. Maar ondanks deze gebreken geef ik de serie wel een ruime voldoende, want het basisconcept is interessant, en de eerste paar seizoenen zijn zeker de moeite waard.

Geinige docuserie waarin acteur Jeroen van Koningsbrugge en avonturier Bob Thissen bijzondere verlaten plekken in Europa bezoeken. De sfeer van de serie is lekker luchtig, van Koningsbrugge laat het zeker niet na om er af en toe een grapje in te gooien, ook al hebben de plekken die ze bezoeken vaak een gitzwart verleden. Wel zijn er veel te veel minibreaks en korte recaps, dat wordt na een tijdje wel ergerlijk. En hoewel de mannen erg hun best doen, was het voor hen waarschijnlijk een stuk spannender dan de beelden dat doen lijken. Op een gegeven moment heb je wel genoeg puin, steen en modder gezien, de beelden met de reis naar de locaties toe zijn uiteindelijk interessanter. Dat is wellicht iets om over na te denken als er ooit een tweede seizoen komt.

Aardige docuserie waarin Sam Sheridan probeert om mythes en mysterieuze vervloekingen die op bepaalde plekken lijken te rusten, wetenschappelijk te verklaren. Dat leidt hier en daar tot interessante inzichten, maar vaak verschilt de uitkomst ook niet echt van wat al bekend is. Ook ligt de focus te veel op de Verenigde Staten (drie van de vijf afleveringen maar liefst), daar had wel wat meer variatie in aangebracht mogen worden. Al moet ik ook wel weer zeggen dat de laatste twee afleveringen (over Louisiana en West-Virginia) op een verontrustende en boosmakende manier het failliet van het Amerikaanse kapitalisme en de ongebreidelde drang naar geld en winst aantonen.

Een film die naar mijn mening wat te makkelijk neergesabeld is, en uit de gemiddelde IMDb-score blijkt ook wel dat ik niet de enige was/ben. Daarbij heb ik het oorspronkelijke verhaal van Edgar Rice Burroughs nooit gelezen, en dat zorgde voor een onbezorgde kijkervaring zonder me druk te hoeven maken over wat er wel of niet klopt. Dat bij elkaar opgeteld hou je dan een aardige blockbuster over, die zeker niet geweldig is, maar ook niet vervelend.

Matige avonturen-/actiefilm waarin vooral de beroerde montage opvalt. Actiescènes zijn amper te volgen door de hysterisch achter elkaar geplakte beelden, je hebt totaal geen overzicht. En omdat deze film het juist van de actie moet hebben, blijft er verder weinig over. Met de grauwe, donkere sfeer zit het wel goed, maar dat is ook het minste wat je mag verwachten van een regisseur die zijn sporen vooral heeft verdiend in de wereld van (muziek)video's en commercials. Een verhaal vertellen kan hij in ieder geval niet, dus hou het in de toekomst alsjeblieft bij die video's en commercials, of bij een remake zoals Nispel er al meerdere heeft gemaakt, want dan hoeft hij het verhaal en de dialogen in ieder geval niet zelf te bedenken.

Knap en gedurfd gedaan, om een film te maken die zich bijna 90 minuten lang tussen twee acteurs op praktisch dezelfde plek afspeelt, en dat het dan ook nog lukt om het boeiend te houden. Josh Duhamel heeft in deze film verdacht veel weg van Johnny Knoxville, en het geheel heeft ook wel een Jackass-tintje, zonder dat het flauw wordt. Een dikke 7.