Reacties van FVeastbird - FilmVandaag.nl

13-05-25 FHB sneak Soft leaves
Belgisch-Japanse film over een onvoorziene wending van familiale verhoudingen. Speelfilmdebuut van een Belgische scenariste/regisseur met een Japanse moeder. Het scenario belicht de vervreemding van achtergronden. En dat in dezelfde kritische situatie op twee continenten. Gezien vanuit Yuna, elf jaar en door vader Julien begeleid in haar atletische ambities. Tekenen doet ze ook graag. Ze heeft zichtbaar talent. Haar ouders zijn gescheiden en Yuna woont bij haar vader in België. Haar mioeder Aika is een paar jaar geleden weer in Japan gaan wonen en is danseres. Kai is Yuna’s oudere broer die in Duitsland studeert. Maar als Julien uit voor de ogen van zij dochter valt komt hij in zorgwekkende toestand in het ziekenhuis terecht. De vooruitzichten zijn onzeker. Het duurt even voordat Kai en Aika bereikt kunnen worden en naar België kunnen komen. Het gezin ‘herstelt’ zich in een oude situatie met vader Julien als grote afwezige op ieder moment. Kleine details binnen het gezin laten zien hoe iedereen er op een eigen manier mee omgaat. Aanvankelijk probeer Kai zijn zusje te beschermen voor een harde confrontatie met de onzekere realiteit. Als moeder Aika is gearriveerd moet er van alles geregeld worden. De regie van verstandhoudingen is niet altijd duidelijk. Het tijdsbesef lijkt zo gecomprimeerd dat de onzekere realiteit nogal snel naar de acceptatie van iets onontkoombaars. Ondertussen let Yuna goed op haar Japanse moeder. Met wie het contact toch behoorlijk is verwaterd. Aika moet ze na drie maanden weer terug naar Japan. Wat dat onontkoombare gaat betekenen krijgen we nauwelijks te zien. Het wordt voor iedereen verschillend. Alleen Yuna probeert hoop te houden dat dezelfde vader weer zal terugkomen. Terwijl over de allerlaatste scènes heen hangt dat zoiets helemaal niet mogelijk is. Waardoor het slot van de film een gemiste kans blijft.
Mijn waardering XXX uit 5 - 6 uit 10

15-06-25 FTH bl.zaal MATERIALISTS
Tweede film van een Amerikaans-Koreaanse scenarioschrijfster regisseur die haar onverwacht succesvol debuut hoopt te evenaren met een vergelijkbaar thema: de beleving van liefde. Emoties rond verliefdheid, verlangen en wisselende gevoelens tijdens het huwelijksleven. In een Romkom twee punt nul. In dezelfde welgestelde New Yorkse wijk Tribeca, de ‘TRIangle BEow Canal Street’. Waar hele vorige eeuw al in een mistig verleden is vervaagd. Naast emoties steken vooral belangen en zelfbeeld de kop op rond het kiezen van een levenspartner. Een bizarre beginscène laat zien hoe subtiele emoties rond liefde, verliefdheid, verlangen en verwachtingen ooit geweest moeten zijn. Om hard over te gaan naar de dag van vandaag. Lucy, tegen de dertig werkt voor het sjieke relatiebureau ‘Adore’. Dat specialiseert zich in de huwelijksmarkt zoals die voor (en door) de New Yorkse millennium generatie is geworden. Voor persoonlijke contact en begeleiding bij het zoeken naar een juiste kandidaat moet fors betaald worden. Vandaar veel emotionele en materialistische criteria. Waaraan voldaan moet worden, uiteraard. Van twee kanten. Lucie, nog geen dertig, kan met cliënten uitstekend overweg. Mensen met scherp omlijnde, soms bizarre criteria voor allerlei persoonlijke zaken en/of situaties. Ondertussen is ze zelf ook (weer!) in de markt. In een prettig scenario binnen het Adore-bureau worden twee tegengestelde driehoeksverhoudingen tegen het licht gehouden. En listig in elkaar geknoopt in puntige dialoogscenes. Daaromheen Lucy’s belevenissen als professional rond de karakters van John en Harry. Prima rollen, karakters en prima spel. Met uitstekend camerawerk, geluid en muziek schuift het accent naar de toekomst van (huwelijks) lange termijn relaties. De montage neemt de tijd, terwijl het verassende slot een beetje wordt afgeraffeld. Met verdubbeld budget opgenomen op analoog filmmateriaal verveelt het geheel nauwelijks. Echt nieuwe lange termijn inzichten blijven helaas onder de oppervlakte.
Mijn waardering: XXXX uit 5 - 7 uit 10

Aangrijpende karakterstudie van Agnes, in de film vertolkt door de maker. In Parijs geboren en als baby verhuisd naar San Francisco. Inmiddels een Amerikaans actrice ruim ervaren in TV series. Met deze film debuteert ze als scenarist en regisseur. Een subtiel scenario met een verrassende, trefzekere vertelwijze. Zes korte Bedrijven met steeds het woord ‘Baby’ in de titel. Waarmee de achtergronden van Agnes’ moeizame karakter worden geduid. Aan de hand van wat ze meemaakte in een bepaald jaar van haar leven, niet in chronische volgorde. Met Lydie, Fran en Natasha studeert Agnes aan een kleine universiteit in New England. Ze geniet van haar studie en heeft met Lydie het meest contact. Volgens literatuurprofessor Preston Decker is Agnes zijn meest getalenteerde leerling. Hij biedt haar een eigen onderwerp aan als bijbaantje. Ze is vereerd, en doet het goed. Ze wil ook bij de universiteit blijven maar haar achtergestelde positie als vrouw moet daarvoor verbeteren. Natasja is ook in de race. Met hun diploma’s zijn Fran en Lydie richtring New York vertrokken. Nog zonder serieuze plannen. Maar bij haar eerste vertraagde bezoek vertelt Lydie dat ze zwanger is. Agnes blijft verbouwereerd met alle intieme grappen over zwanger en babies maken en bevallen. In de andere bedrijven is zie je.Agnes haar twijfel probeert te onderdrukken. Dat vergt moed. Tussen soms vrolijker bedrijven in snijdt een overschrijdend incident van Preston Decker al haar moed aan flarden. Gaandeweg wordt in de bioscoop zichtbaar en voelbaar hoe Agnes een ongerijmde depressie ontwikkelt. Met haar twijfelende welbespraaktheid raakt ze steeds verder verwijderd van haar eigen realiteit. Alle scènes zijn even inventief, subtiel en overtuigend. Zonder nadruk zijn grappige scènes rond verschillende rollen ook geloofwaardig Met een even soepele als frisse vertelwijze vanaf het begin wordt het slot wat somber, indrukwekkend en ontroerend tegelijk.
Mijn waardering XXXX uit 5 - 8 uit 10

17-08-25 FHB Jeunes mères
In de laatste jaren van de vorige eeuw groeiden twee broers uit België uit tot de nieuwe stamvaders van de gedramatiseerde documentaire. Vaak over één (Belgische) misstand. Maar een veel wijder thema. Aanleiding en toestanden uit de werkelijkheid werden een scenario. Scènes rond een hoofdpersoon die het zelf meemaakte. Te produceren met de nodige flexibiliteit voor een kleine, uiterst ervaren camera crew. Scenes die oorzaken en aanleidingen reconstrueren met niet professionele acteurs, bijgestaan door professionals op afstand. Ruim beeldmateriaal voor mogelijkheden tot bijsturen. Een productiewijze die resulteerde meer dan tien succesvolle speelfilms. Bekroond met tientallen prijzen op alle toonaangevende filmfestivals. De overgang naar digitaal opnemen, afwerken, distributie en vertoning zorgde voor een bredere verspreiding. De internationale titel van ‘Jeunes mères’ is ‘The Young Mother’s Home’. Een regionale voorziening in de buurt van Luik ontfermt zich over vijf Waalse tieners, die na een onbedoelde zwangerschap besluiten om toch moeder te worden. Tijdelijke huisvesting om ze in hun emotionele verwarring en verwaarlozing te kunnen begeleiden. Ruzie en gedoe met ouders, familie, (ex-) vriendjes, met zichzelf en iedereen. Een meer eigentijdse en gepaste voorziening dan die van de katholieke kerk en Christelijke instituten. Nog geen vijftien jaar geleden in onderlinge concurrentie rond onwrikbare normen en een twijfelachtige ethiek. Nu zijn het even professionele als inlevende dertigers en veertigers. Voor iedere heftige situatie weten ze de juiste toon vinden. Luisteren, geduld, hoop en empathie. Voor iedere moeder en baby is zijn de achterliggende oorzaken vergelijkbaar, maar tegelijkertijd zijn de feiten volkomen anders. Toch zorgt de relatief nog nieuwe wijze van filmproductie in de bioscoop voor de nodige geloofwaardigheid. In een vriendelijk tempo en met een soepel slot. En toch is in vijf situaties de probleemstelling vijf keer net zo heftig als verschillend.
Mijn waardering XXXX uit 5 - 8 uit 10

Reality-tv in de bioscoop. Maatschappelijke wantoestanden in een deel van Brazilië. Nog steeds worden er stilzwijgend familie’tradities’ gedoogd die neerkomen op regelrecht kindermisbruik, incest en uitbuiting. Het immense eiland Marajó ligt aan de Braziliaanse westkust van de Atlantische oceaan. Tegenover de belangrijke havenstad Bélem. Een riviereiland, als laatste aftakking van de Amazonerivier. De bevolking is schaars. Zonder enige registratie leven gezinnen al generaties lang op de droge delen van de vele mangrove-eilandjes. In haar familie groeit Tielle als meisje van dertien. Net voor alle veranderingen van haar lichaam is Vader Marcílio zeer op haar gesteld. Behalve van Tielle is Danielle moeder van een jonger zusje en twee broertjes. En dan is er nog haar klasgenootje dat al behoorlijk zwanger is. Tot zover is de som van opvoeding door ouders en onderwijs door christelijk ‘liefdadige’ instellingen niets minder dan indoctrinatie. Sinds kort zijn met de volledige internet-dekking voor alle Braziliaanse jongeren alle verleidingen van een modern perspectief beschikbaar. Desondanks voelt Tielle zich vereerd als ze met haar vader mee mag om te jagen. In detail documenteert reportageachtig camerawerk alle belevenissen rond Tielle. Een solide scenario in ultradirecte weergave van goed gespeelde scènes. Gaandeweg wordt met diverse kleine toespelingen steeds duidelijker waarom Tielle weg wil uit haar gezin. Met een wettelijke eigen identiteit blijken gedrag en normen van de ‘moderne’ industriële maatschappij net zo vrouwonvriendelijk als misdadig. En ook openbaar. Pakkende beelden en beperkte dialoog laat zien hoe Internet een valse werkelijkheid voorschotelt. En van zelfstandigheid een verre illusie maakt. De rollen zijn overtuigend, het tempo van camera en montage blijven de geloofwaardigheid onderstrepen. Naar het onthutsend slot is het dan ook ongemakkelijk kijken. In de gewaagde opzet van fictie worden de feiten als verontrustende werkelijkheid ervaren. Alleen hierom kon en móest deze indrukwekkende reality-film worden gemaakt. En bekeken.
Mijn waardering XXXX uit 5 - 8 uit 10

10-08-25 FHB kl.zaal Love
Het afrondende deel van een ambitieuze trilogie over de menselijke conditie in Noorwegen. Een stabiel land dat hoog scoort in de mondiale geluks-index. De Noorse regeringsvorm laat inwoners via uitstekend onderwijs volwassen worden in een overwegend liberaal democratische maatschappij. Vooruitstrevend ook. Als scenarist leunde de maker op zijn ervaring als auteur van zijn boeken. In het decor van een zomers Oslo houden even ontspannen als geloofwaardige dialogen de Noorse beleving van liefde en seks tegen het licht. Zonder navelstaren, maar via verschillende rollen in een eigen situatie en met een eigen karakter. Op de veerpont naar het centrum komt Marianne, in de dertig op weg werk haar collega Tor tegen. Deze wat jongere verpleger legt zonder schijn van schaamte zijn omgang met mensen en seks bloot. In zijn geval ook met mannen. Marianne moet als uroloog in hetzelfde ziekenhuis regelmatig angstige mannen op een mogelijk verlies aan seksueel vermogen wijzen. Zelf leeft ze niet in een relatie, en is er ook niet naar op zoek. Bij gelegenheid is er wel behoefte aan ongecompliceerd lichamelijk contact. Waarbij voortplanting geen rol mag spelen. En een duurzame relatie ook niet. Toch probeert Heidi, haar beste vriendin een kandidaat voor Marianne te vinden. In intelligente gesprekken komen Noorse aspecten van het al dan niet krijgen van kinderen voorbij. Ook voor andere rollen blijft het scenario opvallend soepel. Ontspannen dialoog en geloofwaardig acteren laat de reikwijdte van empathie, sympathie, intimiteit, liefde en lust ter sprake komen. In diverse omstandigheden. Al dan niet licht onderstreept in handeling. Vertraging in de verdere ontwikkeling van een plot laat ruimte voor eigen gedachten. Niet te ingewikkeld en daarom verhelderend over wat er allemaal voorbij komt. Ruim binnen grenzen van redelijk gedrag en gedachtegoed. Een uitstekende, verrassende op zichzelf staande film.
Mijn waardering XXXX uit 5 - 8 uit 10

05-08-25 FHB sneak la Venue de l'Avenir
De Engelse titel ‘Colours of Time’ verraadt meer over het andere Franse thema van deze film. Een even opzichtig als inventief scenario: de reconstructie in twee delen van een familie-epos. Dat begint op het Franse platteland in de allerlaatste jaren van de 19e eeuw. Daarnaast de zoektocht van verre nazaten in de nieuwe 21e eeuw. Nieuwsgierig naar wat er in een verlaten ruïne nog is overgebleven. Waarmee de familiale feiten aan het licht komen tijdens een roerige periode van ontwikkelingen in Frankrijk. Technisch, politiek, industrieel, maatschappelijk en kunstzinnig. Zo’n anderhalve eeuw geleden dreigde vanuit Frankrijk fotografie de schilderkunst overbodig te maken. Tegelijkertijd was impressionisme als nieuwe kunststroming aan het ontstaan. Later, met internationale erkenning werd dit impressionisme Frans erfgoed in de schilderkunst. In een trage parallel-montage van twee op zichzelf staande hoofdstukken worden ontwikkelingen met chronologische precisie in aparte sequenties verwerkt. Rond het leven van Adèle Meunier als stammoeder, naast de ontdekkingen door vier van haar verre nazaten in een verlaten ruïne. Twee ruime sequenties die voorbeeldig zijn gefilmd. Met nadruk op de thematische inhoud. In het eigentijdse hoofdstuk is er eigenlijk niet zoveel te beleven. Alle nadruk ligt op de visualisering van de tijd. Locaties in het Parijs van 1885 bestaan nog als icoon. Voor in het Parijs van anderhalve eeuw eerder werden ze digitaal gezuiverd van moderniteit. Overeenkomsten tussen de rollen in de twee perioden geven via vlakke karakters nadere duiding. Zodat schilders, schrijvers, dichters en andere beroemdheden bij wijze van trofee een rolletje krijgen. Of genoemd worden. Met wat lichtvoetigheid als tegenwicht leunt de film op mooifilmerij. Fraaie, veelbetekenende kleuren van fraaie locaties. Onderstreept met muziek uit de periode die in beeld is. Onbegrijpelijke missers. Het eindproduct van dit Franse prestigeproject maakt in de bioscoop een magere indruk.
Mijn waardering XXX uit 5 - 6 uit 10

29-07-25 FHB sneak AÏCHA.
Taaie thiller uit Tunesië. Gebaseerd op een krantenartikel. In het scenario opgevuld met een onwaarschijnlijke reeks thema’s. Het begint met een generatieconflict. Dan volgt een auto-ongeval dat Aïcha, net twintig en met veel verplichtingen als enige overleeft. Daarmee grijpt ze de kans aan om het met haar bevrijding helemaal ‘te gaan maken’ in de hoofdstad Tunis. Zonder ware identiteit. Omdat die verwisseld werd met een andere overlevende van dat ongeval. Niet Aïcha werd begraven, en haar milde verwondingen genezen voorspoedig. Eenmaal in Tunis houdt ze alles geheim. Amira, zoals ze zichzelf is gaan noemen is een even naïef als ambitieus provinciaaltje. In Tunis wordt ze relatief gunstig ontvangen. Door de vrouw waar ze een kamer kan huren wordt ze een paar keer meegenomen naar een nachtclub. Waar ze indruk maakt in een kringetje vaste bezoekers. Totdat er een ruzie rond haar persoon ontstaat. Dan wordt het ingewikkeld. Het scenario concentreert zich op het conflict. Tegen Amira’s wil moet een juridische oplossing worden gevonden. Ondertussen is er al verband gelegd tussen de belangen achter alle vriendelijkheid die Amira ten deel valt. Ondanks een licht accent op hypocrisie worden de verhoudingen in een woelige stad als Tunis niet duidelijk. In een brei van belangen en wat warrige regie vervlakt het karakter van Aïcha/Amira. Hoe ze zichzelf overleeft speelt verder geen rol meer. Met allerlei verwikkelingen in een thrillerachtige opzet wordt het oplossen van het inmiddels strafrechtelijk conflict alleen maar ingewikkelder. Van de immense twijfel en verwarring van Aïcha/Amira’s over het verdere perspectief van haar bestaan gaat bijna alles verloren. Zodat er niets meer dan een redelijk gemaakte film overblijft. In een traag tempo toewerkend naar een zwart gat als open einde. Waarin Aïcha/Amira’s bestaansdilemma helemaal is verdwenen. Een even zwakke als bizarre keuze in scenario en regie.
Mijn waardering: XXX uit 5 - 5,5 uit 10

22-07-25 FHB sneak The North
De spirituele beleving die kan uitgaan van een lange, uitdagende voettocht naar een inspirerende bestemming is een trendy filmthema geworden. Tot zover vaak vertaald via een scenario waar ook nog iets anders speelt. Bijvoorbeeld individuele inzichten in een gezamenlijk verleden. Op weg naar een ongewisse toekomst. Misschien wel met een gebeurtenis van buitenaf die levens zal veranderen, of een die het leven zelf bedreigt. Wat als fictie de film insluipt met uitgewerkte scenes die werden gecast, opgenomen en in de uiteindelijke film terecht zijn gekomen. Waarmee deze context buiten de voettocht alsnog in elkaar past. In tegenstelling met dit alles is The North de meest pure film over het lopen van lange voettochten. En wat dat voor een mens doet of kan doen. Chris en Lluis kennen elkaar al heel lang maar hebben elkaar een aantal jaar niet gezien. Hun tocht van 600 kilometer werd door een kleine crew gefilmd onder de regie van de maker, als scenarist/regisseur. Zelf een ervaren ‘hiker’ zoals dat heet. Samen met de acteurs werd een scenario verfilmd waarin relatief weinig gebeurt maar waarin alle aspecten van het landschap, de bergen, wind, regen, ontbering, het lopen, samen of alleen, pauzeren, eten, overnachten in een tent die opgezet en afgebroken moet worden een even passende als dramatische rol krijgen. In het werkelijke weer en werkelijke licht. In altijd even sturend als vloeiend camerawerk. Karakteristieke kampeergeluidjes of buitenlawaai op het goede moment. Geen muziek. Het verschil tussen het Nederlandse karakter van Chris en dat van de Spaanse Luis wordt in subtiele scènes met een minimum aan dialoog (in het Engels) blootgelegd. Niet eenduidig naar een slot, waar hun overweldigende belevingen een eigen spiritualiteit vanaf spat. Ook van het scherm in de bioscoop. Pure film, indrukwekkend….
Mijn waardering XXXXX uit 5 - 9 uit 10

15-07-24 FHB sneak Solitude

In mijn ervaring is een volle minuut logo’s van distributeurs, subsidiefondsen, buitenlandse belastingautoriteiten en/of coproductiepartners geen gunstig voorteken. De film die we gaan zien kwam drie jaar geleden met veel moeite tot stand. Met compromissen in alle stadia van productie. Waarmee de filmische eenheid van thema, vertelwijze, beeld, geluid en montage door nodeloze nadruk veel samenhang verliest. ‘Solitude’is een IJslandse film over Gunnar, die zijn huis in het IJslandse achterland onder water ziet verdwijnen. Van een stuwmeer dat achter een recent aangelegde dam aan het ontstaan is. Gunnar heeft nooit ergens anders gewoond. Zijn ouders en grootouders ook niet, wordt gesuggereerd. Alleen, tegen de vijftig en plotseling rijk door de compensatie die hij van de overheid ontvangt verhuist hij naar de hoofdstad Reykjavik. In een grijs betonnen wooncomplex buiten het centrum koopt hij een appartement met meubels en alles wat in de woning is achtergebleven. Inclusief een abonnement op de krant die dagelijks door tiener Ari in de brievenbus wordt gestopt. Het blijft een eenzaam bestaan, net als vroeger. Contact met buren is er wel, zij het even plichtmatig als afstandelijk. Ari belt een keer aan omdat hij de sleutels van zijn huis niet heeft. Hij moet wachten tot zijn gescheiden ouders weer thuis zijn en daar verder gaan met ruzie maken. Tussen Ari en Gunnar ontstaat een voorzichtige vriendschap rond schaken. Eens in de week komt Ari een langs om het spel te leren. In innemende scènes van een verder nogal gekunsteld scenario rond dunne karakters. Behalve dat van Gunnar. Er ontwikkelt zich een situatie waarin de ouders van Ari het eensgezind opnemen voor hun zoon. Die er niets van begrijpt en die een teleurgestelde Gunnar achterlaat. Het oude huis staat inmiddels onder water. Overbodige nadruk laat in het open slot een ongemakkelijke sfeer achter.

Mijn waardering XXX uit 5 - 6 uit 10

08-07-25 FHB sneak L'ATTACHEMENT
Een film over de hechting van kinderen. Gebaseerd op een boek uit 2020 met de titel ‘INTIMITEIT’. L'ATTACHEMENT begint met een dramatisch uitgangspunt. Een moeder overlijdt bij de geboorte van haar dochter in een ziekenhuis. In de eerste paniek gaat vader Alex even langs huis om te zorgen dat zoontje Elliot, acht jaar, superslim en supernieuwsgierig een paar uur opgevangen kan worden. Dat wordt buurvrouw Sandra in het tegenover liggende appartement op de gang. Alleen wonend en niet gewend aan kinderen. Ze is uitgever en boekverkoper van feministische boeken. Vanuit het ontwapenende karakter van Elliot ontwikkelt zich een soepel gedramatiseerd exposé. Aan wie zal Elliot zich hechten in de ingewikkelde wereld waarin hij met zijn nieuwe zusje Lucille terecht is gekomen. Via direct nabestaanden met of zonder familieband zijn er personen die zich zo nu en dan wel over de baby willen ontfermen. Vanuit een persoonlijk motief. Soms met een achterliggend belang om Lucille als kind te kunnen claimen. Twee generaties volwassenen vullen dat op een eigen manier in. Wat het beste is voor baby Lucille en wat de ‘bestwil’ moet zijn voor haar broer Eliot. In het scenario zijn via verschillende personen verschillende zienswijzen verwerkt over het opvoeden en grootbrengen van plotseling verweesde baby’s. In rotsvaste tradities horen familiebanden intact te blijven. Maar op lange termijn lijkt dat niet het meest gunstige voor Lucille. Terwijl Elliot bewust wordt kleingehouden. Met titels wordt de leeftijd van Lucille in maanden vermeld, terwijl ze door verschillende personen wordt verzorgd. Die leren elkaar gaandeweg beter leren kennen, maar gaan heel anders om. Verschillende karakterschetsen en degelijk acteerwerk monden uit in een vriendelijk slot. Zij het in een obligate (boek)verfilming waarin voor iedereen het leven verandert. Voor Elliot nog het meest.
Mijn waardering: XXX uit 5 - 6 uit 10

01-07-25 FHB sneak FLAT GIRLS
Thaise film over An en Jane, twee tieners die als meisje samen hun eerste zinnelijkheid, hun uiterlijk en de wereld leren kennen. Vanuit het flatgebouw waar ze alle twee opgroeien. De Thaise taal en schrift zijn veel begrippen en emoties nauwelijks te doorgronden in andere talen. Iets wat zijn weerslag moet hebben in de wijze waarop een land georganiseerd is. Als constitutionele monarchie, in tegenstelling tot een parlementaire monarchie zoals in westers georiënteerde koninkrijken. Het verschil zit in de macht van het staatshoofd, de koning dus, die in de grondwet zonder verkiezingen specifieke taken zijn toegewezen. Rond leger, politie, rechtspraak en economisch verkeer. In de afgelopen eeuw Kon Thailand zich ontwikkelen tot een modern land met in de steden een vergelijkbare welvaart als die in westerse landen. Zij het op de boeddhistische grondslag die via leger en politie wordt beheerd. In het flatgebouw waar An en Jane wonen zijnalle appartementen eigendom van de politie. In een overladen scenario worden de privé thema’s van An en Jane aangezwengeld, om plaats te maken voor meer maatschappelijke zaken binnen en buiten het gebouw. De verschillen zijn groot. Vooral visueel. De karakters zijn weinig spontaan maar weten wel hun emoties via kleine gesprekjes weer te geven. Daar wordt wel de tijd voor genomen, en met voelbare visuele nadruk. Met andere ontmoetingen worden er ook weer andere thema’s aangezwengeld. Op een manier die zeker niet subtiel accenten legt rond het opgroeien van twee tieners zonder vader. De een met de solide politie-connecties van haar moeder in relatieve welstand. De ander tussen jongere broertjes en zusjes en een moeder die nauwelijks thuis kan zijn. Het ongemak van pseudo-nadruk in de regie stuurt met stugge découpage en timing door naar een open, onverklaarbaar en onbetekenend einde. Voor vrijwel iedereen, vermoed ik.
Mijn waardering: XX uit 5 - 4,4 uit 10

29-06-25 FHB kl.zaal Flophouse America
Een indringende reportage van een gezin dat hun zoon Mikal, van vanaf zijn tiende jaar niet verder kon opvoeden. In een huis hebben ze nooit gewoond. Mikal groeit op tussen zijn ouders. Moeder Tonya en vader Jason. Alle twee jonge veertigers, gewend aan vervallen hotelkamers waar nog te overleven valt dankzij de Amerikaanse consumptiemaatschappij. Wonen is het niet. Zonder keuken, met een tweepersoonsbed en een bank voor Mikal in de kamer. Een gordijn ertussen voor privacy. In de badkamer met plee wordt gedouchet, geplast en gepoept. Met een klein oventje en koopplaatje kunnen alleen de allersimpelste gerechten klaar worden gemaakt. Meestal wordt junkfood opgewarmd, wat overigens het liefst vers gegeven wordt. De afwas is in het bad, waar gemakkelijk enkele dagen servies, pannen en bestek in passen. Het is de toestand van Tonya die allesbepalend is voor bijna alles wat er ‘in huis’ gebeurt. Alleen de pluizige kat Smokey laat zich als logé door niets beïnvloeden en zorgt voor zichzelf tussen alle eetbare rotzooi die wordt achtergelaten. De van oorsprong Noorse fotografe Monica Strømdahl legde in de Verenigde Staten op foto vast hoe nieuwe armoede nieuwe generaties achterlaat met een schrijnend gebrek aan sociaal bewustzijn. Toen ze Mikal ontmoette op twaalfjarige leeftijd besloot ze om het proces wat daartoe leidt in bewegend beeld vast te leggen. Met meerdere kleine camera’s in de hotelkamer en zo nu en dan wat eigen opnamen. Drie jaar hield ze het bij. Daarna volgde een ingewikkelde montage en afwerking. Zodat een documentair pamflet werd samengesteld rond liefhebbende ouders. Zonder enig begrip voor wat dan ook -zichzelf incluis- bereiken ze het tegenovergestelde wat ze willen voor hun puberende zoon. Die eigenlijk niets meer wil dan meer houvast en minder twijfel over alles. In deze even intieme als troosteloze documentaire.
Mijn waardering: XXX uit 5 - 6 uit 10

24-06-25 FHB sneak LE DEUXIÈME ACTE
Even compacte als interessante filmbeleving van werkelijkheden. En de fabricage ervan. Zonder dat je iets in de gaten hebt. Zeker niet in het begin. Karakters, dialoog en scenario zuigen je mee. In die volgorde is deze film waarschijnlijk ontstaan. De maker kreeg nog net in de vorige eeuw succes als synthesizer muzikant. En rolde vervolgens de media-industrie in. Die nog maar net aan digitaliseren was begonnen. Met de bredere ervaring die hij opdeed kon hij films gaan maken. Zijn absurde gegevens en experimentele aanpak werden een handelsmerk. Deze film bestaat uit vijf dialogen tussen steeds twee tegengestelde karakters. Langzamerhand wordt duidelijk wat die vijf personen met elkaar te maken hebben. Vijf lange scènes argumenteren als wervelwind van onenigheid in het Frans. Waarin de besproken werkelijkheid soms fundamenteel verandert. Omdat tussen de vijf hoofdrollen kleine intriges schuilgaan. Met een steeds veranderende lading kunnen krijgen. Het enige dat niet verandert is het camerawerk. Als een fly in de sky worden de conversaties gevolgd met een enkele camera. Buiten in een bijna mistig landschap, binnen in een onbestemd café met onbestemde gasten. In een slim scenario lijkt daar de werkelijkheid onbestemd, maar mondt wel uit in nieuwe onderlinge verhoudingen in het samenwerken. Zodat de opnamen van de film waar je naar zit te kijken afgerond kunnen worden. Toespelingen naar kunstmatige intelligentie doen misschien overdreven aan. Ze maken wel duidelijk hoe toeval de werkelijkheid kan bepalen. Zonder filmische ingrepen kan in film een werkelijkheid nauwelijks bestaan. Het inventieve slot neemt de tijd om je dat laten ervaren. Via een werkelijkheid waarmee alle fictie werd gefabriceerd. Werkelijkheden die alleen bestonden in alles wat ervoor zat. Onmiskenbaar gevormd via uitstekend spel door bekende acteurs in vijf karakters. Als even interessante als bezienswaardige filmbeleving.
Mijn waardering: XXX uit 5 - 6 uit 10

22-06-25 FTH special: the Fantastic Mr. Fox
De kans om deze film in de bioscoop te zien liet ik me niet ontgaan. De adaptie van een Brits sprookje. Een kinderboek uit 1970. Op papier een even herkenbare als bizarre vertelling in een strakke taal. Hier en daar wat vreemd en wat wreed. Tegen alle verwachting in een wereldsucces. Dus kon op termijn een filmversie niet uitblijven. Het duurde bijna veertig jaar voordat een van de meest vooraanstaande en eigenzinnige Amerikaanse regisseurs zich eraan waagde. Het werd een combinatie van stopmotion en animatie rond de diverse klaagdieren uit het boek. Omdat drie boeren besloten hebben dat een oude boom bovengronds weg moet. Daarmee worden alle ondergrondse woonplekken vernield. Onder leiding van mr. Fox gaat een vossengezin in drie generaties, een das, een konijn en wat egels de strijd aan met een bovengrondse kippenboer, een ganzenhoeder en een appelkweker met zijn fabriekje voor appelsap en cider. Er worden listige plannen uitgebroed, voorbereid en uitgevoerd naar beste vermogen. Niet altijd is het overleg eenstemmig. En moet er ondergronds wel steeds verhuisd worden. In een geestig scenario werden extra karakters toegevoegd, die in het boek niet voorkomen. Maar wel ruimte bieden aan een veelheid van onderhuidse grappen. In beeld, tekst, taal en muziek. Voor de dialogen leende een reeks filmberoemdheden hun stem. Het Britse karakter van de film bleef overeind met een herkenbaar uiterlijk (en karakterschets!) van de oorspronkelijke schrijver: als een van de boze boeren. In 2008, het jaar dat de film gemaakt werd, was de digitale revolutie in de wereldwijde filmindustrie in volle gang. Alleen de bioscopen twijfelden nog aan wat digitale projectie kon betekenen. Ondertussen dreigde filmanimatie een Amerikaans monopolie te worden. (Pixar). Daar stak Wenlock Studios (in Engeland) een stokje voor. Met deze briljant gemaakte film. Zonder Oscar.
Mijn waardering: XXXXX uit 5 - 9,5 uit 10

17-06-25 FHB sneak The Village Next To PARADISE
Bijzondere film van een Somalische scenarioschrijver-regisseur. Daar opgegroeid en na wat extra onderwijs in Duitsland terecht gekomen. Eenmaal toegelaten aan de befaamde kunstacademie van Kassel wordt het zijn vaste plan om films te gaan maken. Vier jaar geleden begonnen zijn korte films vanuit Oostenrijk een festival-reputatie op te bouwen. Dit is zijn eerste speelfilm. Opgenomen in Somalië, afgewerkt in Oostenrijk en geselecteerd voor het aanstaande filmfestival in Cannes. Waar The Village Next To PARADISE al voor twee prijzen is genomineerd. Een voor de film zelf, de andere voor camerawerk. Dat laatste is even belangrijk als het thema van de film: het belang van degelijk onderwijs in zijn wetteloze land zonder bestuur of infrastructuur. Zoals het televisienieuws bijna dagelijks laat weten. Geweld door milities, bendes en drones uit buurlanden zorgt ervoor dat niemand zijn leven zeker kan zijn. Kauwen op khat bladeren verdooft het schrijnend gebrek aan toekomst. Bijna alle mannen doen het, maar de vader van Cigaal niet. Als achtjarige leert die zelf thuis lezen en schrijven. Vader Mamargade schraapt de kost bij elkaar met ad-hoc klusjes in de buurt. Terwijl zijn gescheiden zus Araweeloo op een naaiatelier in de stad werkt. Maar ook op Cigaal let. Als logé past Araweeloo ook op het geld. Pakken papier in een trommel. Soms wordt ook geld gebruikt voor de handel in khatbladeren. Lange shots in een trage montage legt de maatschappelijke leegheid meedogenloos vast. Via consequent sublieme opnamen. Het licht, de kadrering en scherpte laat een geladen sfeer achter. In situaties met vaak strenge close-ups van precies in het scenario passende gezichtsuitdrukkingen. De dialogen werden daarvoor eerder apart opgenomen. Om alle troosteloosheid te kunnen accentueren, Wat niet verhindert dat het slot voor alle drie toch hoop biedt. En dat maakt grote indruk.
Mijn waardering: XXX uit 5 - 6 uit 10

10-06-25 FHB-sneak PERLA
Beklemmende film over een klein stukje bijna vergeten oost Europese geschiedenis. Vóór de ineenstorting van de Sovjetunie in 1989. Acht jaar eerder liet het overlijden van maarschalk Tito Joegoslavië achter in een communistisch machtsvacuüm. Dat mogelijkheden bood om naar aangrenzende kapitalistische buurlanden te reizen en daar asiel te vragen. Zoals Perla dat deed toen ze zwanger bleek van Andrej. Die was in een communistische gevangenis beland. Vanuit Slovenië vluchtte ze naar Wenen en kon na de geboorte van dochter Julia een reputatie opbouwen op als beeldend kunstenares. Negen jaar later is er sprake van exposeren in New York. Julia is inmiddels een begenadigd pianiste. Met Jozef als wijze stiefvader. Tijdens Julia's eerste optreden in een officieel pianoconcours krijgt Perla een dwingend telefoontje van haar ex in Slovenië. Andrej wil zijn dochter zien. Maar hij wil (kan of mag?) niet naar Wenen komen. Andersom kan wel, maar daar is Josef fel op tegen. Als verse puber is Julia dwars. Het deels autobiografisch scenario volgt de ontmoetingen met Andrej. Perla’s twijfel slaat toe. Het verschil tussen West en Oost is mag in beeld aangedikt zijn door een hoog retro kader af te wisselen met een breder beeld. In de bioscoop werkt dat. De goedgekozen locaties, de fotografie, kadrering, het ziet er herkenbaar communistisch uit. Het benadrukt het bijtend ongemak tussen Perla, Josef en de manipulaties van Adrej. De twijfel van Perla wordt bijna voelbaar rond een belangrijke keuze die ze moet maken. Tussen haarzelf of dochter Julia. Rollen, karakters, dialoog, spel en muziek zijn dik in orde. Waardoor nog beklemmender wordt. Het leidt in een overtuigende scène naar een open slot. Nog eens negen jaar later belt Perla aan bij Julia in Wenen. Als er open wordt gedaan spreekt haar blik boekdelen zonder iets te verraden.
Mijn waardering: XXXX uit 5 - 8 uit 10

3-06-25 FHB-sneak Elskling – Loveable
Een indrukwekkend speelfilmdebuut van een Noorse, vrouwelijke filmauteur. Die een eigen scenario verfilmt als regisseur. Met een eigen thema dat dat in de film is verweven. Zoals karaktereigenschappen van een hoofdrol die filmisch worden geduid en uitgroeien tot een belangrijk, zo niet het belangrijkste thema van de film. In dit geval wordt het tweede huwelijk van Maria van begin tot eind gevolgd. In de zeven jaar dat het duurt zijn het kleine voorvallen en misverstanden die een integer psychologisch portret schetsten. Een eigentijds scenario dat speelt in Oslo, de hoofdstad van het welvaren de Noorwegen. Vanuit haar eerste huwelijk heeft Maria twee jonge kinderen en is na een paar jaar weer op zoek naar een levensgezel. Na wat vluchtige ontmoetingen via vriendinnen zet ze haar zinnen op Sigmund en is ze de gelukkige die met haar een langere relatie wil aangaan. Na een onstuimige periode van ontspannen vrolijkheid en geluk. Ze kan haar eigen leven leiden, wat Sigmund is als muzikant veel op pad. En toch is ze eenzaam. Langzamerhand wordt duidelijk dat zij het niet in zich heeft om van nature vrolijkheid te beleven. Via de kleinste dingen blijft dat opvallen. In een uitstekende gespeelde hoofdrol zijn het korte dialogen en onbestemde reacties die dat onmiskenbaar laten zien. Ook aan Sigmond. De regie is even precies als treffend. Sturend camerawerk geeft soms een onverwachte of tegenstrijdige aanwijzing. In bijna alle scènes draait het om beeldvorming. Maar in haar relatie met Sigmund houdt Maria dat niet vol. Ze vraagt hem om weg te gaan. Pas daarna blijkt de relatie met haar moeder ook bepalend te zijn geweest. Deze film is een even genuanceerd als integer psychologisch portret van Maria. Vrolijkheid zit er niet aan.
Mijn waardering: XXXX uit 5 - 8 uit 10

06-06-25 FHB filmclub PEACOCK
Het Oostenrijks speelfilmdebuut van een scenarist/regisseur leunt op het idee van een commerciële gastenservice voor mensen die uit eenzaamheid iemand willen ontvangen. Om even zinvol als plezierig samen te zijn. Geen seks, callgirls of gigolo’s. Het is Matthias, met zijn vriendin Sophia als agent. Ziet er goed uit, is een aangenaam gesprekspartner, met een brede interesse, goede smaak, culturele belangstelling, juiste spraak. En die ook nog in de juiste kleding op tijd aanbelt. Of de afspraak voor een eerste ontmoeting stipt nakomt. Om daarna een of meerdere keren de afgesproken uren exclusief aan de klant te besteden. Bijvoorbeeld als extra gezelschap in elitaire clubjes waar over de meest eclectische culturele belevenissen troeven worden uitgewisseld. Dan is het de kunst om alles te bevestigen en geen domme vragen te stellen. Die zouden je kunnen ontmaskeren. Als keurig alibi voor vrouwen die echt vreemdgaan kan Matthias ook doorgaan. Alles is een kwestie van beeldvorming naar de klant. Terwijl in kringen waar hij regelmatig verkeert eigenlijk precies hetzelfde aan de hand is. Allemaal pauwen die eens in de zoveel tijd veren moet laten zien. Het scenario speelt rond de spanning die in de relatie tussen Sofia en Matthias opduikt. In veel scènes is het niet al te subtiele afzeikhumor die de film aan de gang houdt. Anderzijds zorgt de donkere twijfel van Matthias over zijn werk binnen de relatie met Sofia voor verwarring. Als thema is het magertjes uitgewerkt in het scenario. Maar als de humor wat vettig wordt kost het moeite kost om de lol ervan te kunnen inzien. Misschien zijn het de nogal stugge dialogen in bizarre situaties die ook de souplesse van de film onderuithalen. Zodat het geheel als fragmentarisch wordt ervaren. En het slot niet echt tot zijn recht kan komen.
Mijn waardering: XXX uit 5 - 5,6, uit 10

3-06-25 FHB-sneak Elskling – Loveable
Een indrukwekkend speelfilmdebuut van een Noorse, vrouwelijke filmauteur. Die een eigen scenario verfilmt als regisseur. Met een eigen thema dat dat in de film is verweven. Zoals karaktereigenschappen van een hoofdrol die filmisch worden geduid en uitgroeien tot een belangrijk, zo niet het belangrijkste thema van de film. In dit geval wordt het tweede huwelijk van Maria van begin tot eind gevolgd. In de zeven jaar dat het duurt zijn het kleine voorvallen en misverstanden die een integer psychologisch portret schetsten. Een eigentijds scenario dat speelt in Oslo, de hoofdstad van het welvaren de Noorwegen. Vanuit haar eerste huwelijk heeft Maria twee jonge kinderen en is na een paar jaar weer op zoek naar een levensgezel. Na wat vluchtige ontmoetingen via vriendinnen zet ze haar zinnen op Sigmund en is ze de gelukkige die met haar een langere relatie wil aangaan. Na een onstuimige periode van ontspannen vrolijkheid en geluk. Ze kan haar eigen leven leiden, wat Sigmund is als muzikant veel op pad. En toch is ze eenzaam. Langzamerhand wordt duidelijk dat zij het niet in zich heeft om van nature vrolijkheid te beleven. Via de kleinste dingen blijft dat opvallen. In een uitstekende gespeelde hoofdrol zijn het korte dialogen en onbestemde reacties die dat onmiskenbaar laten zien. Ook aan Sigmond. De regie is even precies als treffend. Sturend camerawerk geeft soms een onverwachte of tegenstrijdige aanwijzing. In bijna alle scènes draait het om beeldvorming. Maar in haar relatie met Sigmund houdt Maria dat niet vol. Ze vraagt hem om weg te gaan. Pas daarna blijkt de relatie met haar moeder ook bepalend te zijn geweest. Deze film is een even genuanceerd als integer psychologisch portret van Maria. Vrolijkheid zit er niet aan.
Mijn waardering: XXXX uit 5 - 8 uit 10

3-06-25 FHB: THE PHOENICIAN SCHEME
De tiende lange speelfilm van een schrijver/regisseur met een zeer eigen manier van films maken. Ingewikkelde thema’s worden verstopt in een visueel, bijna over-de-top verfilming van het eigen scenario. Die zich afspelen in vreemde, vaak verzonnen landen en locaties, en soms ook nog eens in fictieve tijd. Maar wel zo dat ieder beeld of situatie in de bioscoop te herleiden is naar iets in een westerse maatschappij. Waar dan ook, in tijdsbeeld en vormgeving ergens in de laatste vijftig jaar. Met flashbacks voor uitstapjes buiten plaats en tijd binnen de film. Sommige van zijn films groeien tijdens het kijken uit tot een perfect uitgevoerde stijloefening in film, met onnoemelijk veel verwijzingen naar van alles en nog wat. Naar andere films, beroemde locaties, beroemde personen met beroemde citaten. Vertaald in een scenario rond enkele gestileerde karakters in een gestileerd plot. Dit keer rond Anatole ‘Zsa-Zsa’ Korda een oppermachtige zakenman/miljardair met zoveel vijanden dat hij iedere aanslag die op hem werden gepleegd wist te overleven. Deze keer ook. Met zijn enige dochter Liesl aan boord van een privéjet. Een diepreligieuze non. Terwijl haar vader bezig blijft met zijn testament. Verdeeld over in een aantal speciale dozen. Samen bevatten ze het uitgewerkte plan voor een megalomaan infrastructureel project rond de middellandse zee. Als toekomstvisie. Zijn dochter wordt met alles opgescheept. Terwijl Zsa-Zsa Korda’s vele zonen om de gunst van hun vader bedelen. Om een erfdeel waarmee ze elkaar kunnen concurreren. In filmisch perfecte scènes vervat rond vreemde voorvallen en karakters. In een cameravoering en montage die lijkt op een stripverhaal. Een eigen universum met eigen feiten. Soms aangevuld met toelichtende tekst via krantenkoppen, nieuwsuitzendingen, of vluchtig commentaar van figuranten. Bijna iedere minuut is het avontuurlijk kijken. Helaas komen er deze keer geen onderliggende thema’s bovendrijven
Mijn waardering: XXXX uit 5 - 7,8 uit 10

10-05-25 FHB Kyuka: Before Summer's End
Veeleisende speelfilm in de bioscoop. De Griekse weird wave is al een begrip aan het worden. Dit keer is het de experimentele aanpak waarmee de suggestie gewekt wordt dat het om amateur materiaal zou gaan. Dat wordt in allereerste seconden al gelogenstraft. Een dubbele bodem van authentiek video in de beeldverhouding van 4:3 en het standaard 16mm beeldformaat (1:166) is het soort experimentele nadruk waar je in de bioscoop niet op zit te wachten. Zeker niet in een film van ruim twee uur waarvan het scenario alle kanten opgaat. Rond verstoorde verhoudingen binnen een gebroken gezin. Met gevaarlijk puntige scherven ook nog. Zoals een disfunctionele vader Babis die probeert om zijn gezin weer bij elkaar te krijgen op zijn jacht in een van de vele jachthavens die Griekenland kent. De tweeling Konstantinos en Elsa zijn het over hun vader niet altijd eens. Soms twijfelen ze over zijn bestaan. Hij zou al lang dood kunnen zijn. Van hun moeder hebben ze jarenlang ook niets gehoord. In een scenario met een ingewikkelde intrige is deze informatie uitermate warrig verwerkt. Behalve het digitaal aangedikte Griekse zomerlicht is het camerawerk warrig, zijn de karakters eendimensionaal, het acteren matig en loop alles met horten en stoten naar een bizar eind. Op het strand en terrassen wordt bijna alles besproken in het Grieks. Op een manier die in ondertiteling moeilijk is bijgehouden. Soms helemaal niet. Omdat het geluid is omgedraaid, of er niet aanwezig is. Alsof de geluidsman zijn recorder heeft afgezet. Wat er dan overblijft is een professioneel experiment?!. Met die filmische verhandeling over vissen zeker. Veel dezelfde onderwater beelden Overbodig gebubbel en flarden commentaar (ondertitels?!!). Professioneel de amateur uithangen maakt de film zinloos. Zelfs als het met klassieke muziek gemarkeerd wordt.
Zoals veel amateur vakantiefilms in het buitenland.
Mijn waardering XX uit 5 - 4 uit 10

27-05-25 FHB-sneak El maestro que prometió el mar
Lijzige boekverfilming van een verhaal over de Spaanse burgeroorlog. Het bestond al, maar werd pas deze eeuw als novelle uitgewerkt. Met succes, zodat een verfilming niet kon uitblijven. Het gaat over Antoni Benaiges die in 1935 werd aangesteld als onderwijzer in een dorpje bij de stad Burgos. Het jaar erop werd hij gruwelijk vermoord door het nationalistische leger van Generaal Franco. Toen ook de eerste massamoorden op aanhangers van de gekozen Spaanse regering werden georganiseerd. En uitgevoerd. Vervolgens veertig jaar dictatuur van de generalissimo. Daarna duurde het nog eens bijna een halve eeuw dat de verborgen geschiedenis van de Spaanse burgeroorlog door de Spanjaarden zelf onderzocht kon worden. Op diverse plekken worden massagraven voorzichtig blootgelegd. Overgebleven resten van geëxecuteerden worden met DNA-technologie onderzocht. Zodat familiebanden gevonden kunnen worden. Bij een bezoek aan haar grootvader leert Ariadna, dat diens vader, haar overgrootvader dus, misschien in een groot massagraf ligt dat in onderzoek is. Ze reist ernaartoe, in twijfel. Omdat ze weet dat haar eigen grootvader destijds aan de andere kant in het politieke conflict stond. Ze neemt wat papieren mee waaruit blijkt dat de overgrootvader die zr zoekt wel eens een klasgenoot geweest zou kunnen zijn van iemand uit het klasje van meester Benaiges in 1935. In een parallel montage wordt dat jaar in beeld gebracht. Het scenario van de film overstijgt het boek niet. Over Antoni en tien kinderen, waarvan er misschien nog een paar leven. Hoe een gloednieuwe methode van lesgeven met veel achterdocht wordt bejegend. Als tegenspraak met de ultraconservatieve opvattingen van het Franco regime. Het tijdsbeeld van het lang verborgen verhaal is interessant genoeg om als boek mee te bladeren. Meer is er niet te beleven. Dus sluiten titels met feiten en getallen de film af.
Mijn waardering XXX uit 5 - 6 uit 10

06-05-25 FHB GOOD ONE
Een film waarvan je het thema alsmaar zelf invult, totdat een enkele opmerking duidelijk maakt hoe vorken aan stelen zitten. Alles in de stad en de staat New York in de Verenigde staten. ‘Het begint met Sam, naast haar vader Bill in de auto. Puberende dochter van 17 jaar. Ze heeft net haar rijbewijs. “Waarom moet ik mee” is het eerste dat gezegd wordt. Het eerste ongemak is al voelbaar. Ze moet naar de achterbank omdat Mat de beste vriend van Bill ook meegaat. Zonder zijn zoon Dylan, wat eigenlijk de bedoeling was. In de auto is het hoofdzakelijk prietpraat over de bestemming, voorzieningen, uitrusting, kleding, schoenen en conditie. Ook een beetje over opgroeiende kinderen. Sam houdt zich op de vlakte en gaat alleen in op puur praktische vragen. Inmiddels groeit het onderlinge ongemak. Van Sam nog het meest. Op praktische vragen geeft ze even ontwijkende als praktische antwoorden. Veel ervaring met lopen en kamperen hebben de mannen niet. Als ze met volle verpakking op pad zijn wordt er nog minder gesproken. Het is ieder voor zich in het natuurgeweld van de Catshills . Dan die opmerking door Mat in gesprek met Sam. Na het enige wat serieuzer gesprek met haar vader besluit Sam alleen door te lopen naar auto. Waarmee al het ongemak wordt dichtgeknoopt in nieuwe onderlinge verhoudingen. De vriendschap tussen Mat krijgt een deuk. Vader Bill laat zich nauwelijks kennen als stiekem trotse vader van zijn dochter Sam (Good One). Maar het allerlaatste beeld van de film laat geen misverstand bestaan over zijn bewondering voor hoe zij de tocht (Good One) liet eindigen. Via het even duidelijk als onbestemd signaal (Good One) dat zijn dochter hem gaf. Een fraai scenario, uitstekend acteerwerk, verassende verfilming. (Good One). Wel wat rare muziek.
Mijn waardering XXX uit 5 - 7,5 uit 10