Recensie 'Alles is Familie'

De makers noemen hun nieuwe film Alles is familie (Joram Lürsen, 2012) het vileine zusje van Alles is liefde (2007). Opnieuw een romantische komedie, maar met andere personages, dezelfde humor en iets meer pijn. Met name door de minder ingewikkelde verhaallijnen en het fantastische acteerwerk is het een sprankelende tragikomedie geworden die de term feelgoodfilm zeker eer aan doet.

Na het enorme succes van de kaskraker Alles is Liefde (een Nederlandse Love Actually) werd al gauw aangenomen dat er een vervolg zou komen. Echter dit bleef lang uit omdat scenarist Kim van Kooten door zowel langdurige ziekte als gebrek aan inspiratie een writersblock kreeg. Het willen evenaren van het eerdere succes bleek verlammend te werken. Uiteindelijk is besloten de personages uit Alles is Liefde niet terug te laten keren, maar is er gekozen voor totaal nieuwe personages en een kleiner aantal verhaallijnen, zodat ze de personages meer verdieping kon geven. Mede door de sterk geschreven dialogen valt er in deze film meer te lachen, maar zeker ook meer te huilen dan bij Alles is Liefde.

Familiebanden

We kunnen allemaal zo het beeld terughalen van die vrolijke film, waarin Carice van Houten rondloopt als cadeautje en de liefde van haar leven vindt. Alle liefdesverhalen in deze film waren verweven rondom Sinterklaas. Alles Is Familie is opnieuw een mozaïekfilm geworden waarin verschillende verhaallijnen met elkaar verbonden zijn. Wederom zien we een aantal personages waarbij de zoektocht naar liefde, passie, geborgenheid en geluk centraal staat. Alleen is de bindende factor deze keer het gezinsverband. De perikelen van familie de Roover zijn door de typische van Kooten oneliners c.q. droge humor en door hun herkenbaarheid aanstekelijk grappig. Dramatische thema’s zoals de dood, echtscheiding en onvruchtbaarheid worden dragelijk en alles werkt toe naar het familiefeest waarin alle thema’s en familiebanden samenkomen

Topcast en script

Over het werk van Van Kooten is door Van Houten gezegd dat elke zin zo lekker bekt, en dat klopt. Dat het script zo goed uit de verf komt is zeker ook de verdienste van de acteurs. Regisseur Lürsen zorgt ervoor dat met name de verhouding tussen de twee broers Rutmer (ontzettend komische Thijs Römer) en Charlie (de Nederlandse Brad Pitt Benja Bruijning) centraal staat. Hun verhouding komt op scherp te staan als Rutmer onvruchtbaar blijkt, zijn vrouw Winnie (Carice van Houten) daardoor niet zwanger raakt en Charlie daar een lastige rol in gaat spelen. Tegelijkertijd bevinden de ouders (Martine Bijl en Kees Hulst) van de broers zich in een huwelijkscrisis en moet de schoonzoon Dick (Jacob Derwig) leren leven met de dood van zijn vrouw. Het is echt een kunst om met meervoudige verhaallijnen iedere personage recht te doen, maar het is opnieuw geslaagd, zelfs beter dan in Alles is Liefde. Met name de scene waarin de broers in de liefde tegenover elkaar komen te staan zijn van grote klasse geacteerd. En ook de kleinere rollen van schoonzoon Dick (Derwig) en vader Arend (Hulst) imponeren door weinig woorden en emotionele hoogstandjes.

Oude jas

Naast humor is de film zeer ontroerend door te laten zien hoe belangrijk en hoe moeilijk familie en de familieverhoudingen kunnen zijn. Waar Alles is Liefde wel heel erg zoet was, is deze film meer uit het leven gegrepen. Dat de makers opnieuw een film hebben neergezet van minstens hetzelfde niveau na dat enorme succes van de vorige, is alleen al een prestatie op zich. Ook al zijn het nieuwe personages, al bij het begin van de film voelt het direct vertrouwd en heb je als kijker het gevoel dat je ze al kent. Stuk voor stuk innemende mensen die via mislukking en dieptepunten toch door het lot en de liefde het geluk vinden dat ze verdienen. Alles is Familie is net als een oude jas; je trekt hem zo weer aan en hij zit als gegoten. Een geslaagde feelgoodfilm die vraagt om een derde deel. Of de makers dat opnieuw kunnen evenaren, dat valt nog te bezien. Net als Familie zullen we het daarmee toch eerst moeten doen.