Recensie 'Jeanne du Barry'

Johnny Depp is terug. Na het spraakmakende proces met zijn ex Amber Heard, laat de Jack Sparrow-acteur weer zien waar hij echt goed in is: zich compleet onderdompelen in een gekostuumeerde rol. Maar voor de rol van koning Lodewijk XV hoefde hij wel héél weinig te doen, want hier staat vooral het verhaal van de rebelse Jeanne du Barry in de spotlight. Zij is dan ook de échte ster van deze film.

Koning valt voor een prostituee

Het historische drama Jeanne du Barry (2023) vertelt het waargebeurde verhaal van Jeanne (Maïwenn), een losbandige vrouw die niet in de voetsporen van haar keurige moeder wil treden en besluit haar eigen pad te kiezen wat betreft haar seksleven. Zo ontmoet ze Comte du Barry (Melvil Poupaud), met wie ze een relatie opbouwt waarvan al snel de liefde uitbloeit. Ze blijft bij hem voor zijn zoon, Adolphe (Thibault Bonenfant), terwijl zij en Comte beiden hun genot bij anderen zoeken.

Als Jeanne mee mag naar de spiegelzaal in het Versailles, betovert ze koning Lodewijk XV (Johnny Depp) met haar charme. Hij besluit dat ze zijn nieuwe maîtresse wordt en als de koningin overlijdt, staat Jeanne ook publiekelijk aan zijn zijde. Een groot schandaal in Versailles, want niemand wil dit straatmeisje aan het hof. Jeanne wordt door iedereen tegengewerkt, maar weet tegen ieders verwachtingen in een leven op te bouwen tussen de aristocratie.

Je moet bij de (historische) les blijven

Met Versailles als setting kan het natuurlijk niet anders dat de film vol zit met beeldschone taferelen en het drama je daadwerkelijk terug weet te nemen in de sfeer van die tijd. De prachtige kostuums en lachwekkende pruiken werken hier sterk aan mee, met een voice-over die (tevens door de Franse taal) iets wegheeft van die in Le fabuleux destin d'Amélie Poulain (2001).

Net als die hitfilm gaat Jeanne du Barry, vooral in het begin, enorm snel en als je knippert mis je een paar jaar van Jeanne's jongere leven. Voor je het weet staat ze voor de koning. Echt tijd om je goed aan de sterke vrouw te binden, is er daarom niet echt. Vooral centraal staan de adelijke tradities en relaties en hoe Jeanne hier niet thuishoort. Het indrukwekkende waargebeurde verhaal is te omvangrijk om in zijn geheel goed te vertellen in twee uur tijd.

Regisseur Maïwenn, die tevens het script schreef én de hoofdrol van Jeanne speelt, had beter een specifieke periode kunnen kiezen om deze met diepgang te belichten. Wellicht is dat precies waarom Johnny Depp déze film koos om zijn terugkeer te maken, aangezien zijn rol - ondanks het omvangrijke personage - nietszeggend op de achtergrond blijft. Koning Lodewijk XV is vooral een rekwisiet om het verhaal van Jeanne te vertellen, die overigens op stoere wijze wordt neergezet door Maïwenn. Toch complimenten voor Depp die het allemaal in overtuigend Frans doet.

Goede dosis romantiek

Ondanks het snelle verhaal en een gebrek aan een écht Johnny Depp-waardig optreden, bevat de film genoeg grappige momenten en is het waargebeurde verhaal van Jeanne een prikkelend romantisch avontuur die velen zal aanspreken. Jeanne du Barry is daarmee een prima film om een avond bij weg te dromen en je te wanen in de 18e eeuw, om je daarna te willen verdiepen in het echte verhaal van de rebelse Jeanne en de Franse Revolutie die volgde.