Recensie 'Carrie'

Dit horrordrama is gebaseerd op het gelijknamige boek van Stephen King. In 1976 was dit verhaal voor het eerst op het witte doek te zien. Dit jaar wordt het opnieuw vertoond, in een remake waarin actrices Chloë Grace Moretz (Hugo, Kick Ass) en Julianne Moore (Don Jon, What Maisie Knew) de hoofrollen op zich nemen.

Carrie is een verlegen meisje dat opgroeit bij haar zwaar religieuze moeder. Gedurende haar middelbareschooltijd komt Carrie erachter dat ze telepathische krachten bezit. Ze kan dingen verplaatsen, kapot maken en tegenhouden zonder ze aan te raken. Terwijl ze regelmatig gepest wordt op school, versterken haar krachten met de dag. Op een gegeven moment is de maat vol voor Carrie als ze voor de zoveelste keer gepest wordt. Haar telepathische krachten worden levensgevaarlijk, waarbij het schoolbal verandert in één groot bloedbad.

Oppervlakkig verhaal

Het verhaal is redelijk oppervlakkig, maar dat zijn we over het algemeen wel gewend van horrorfilms. Een gepest meisje met telepathische krachten schenkt geen verrassingen meer in de film. Iedereen weet dat ze die krachten gaat gebruiken om wraak te nemen. Al binnen een kwartier weet je als kijker het hele verloop van de film en blijven er nog weinig verrassende momenten over.

Camerawerk en castingkeuze uitstekend

Het camerawerk is daarentegen erg sterk. De film begint met close-ups van een trap die tree voor tree in slowmotion in beeld wordt gebracht. Ondertussen wordt de inzet van aanzwellende muziek en een steeds harder schreeuwende vrouw gebruikt om de spanning in de film op te bouwen. Deze aanzwellende muziek komt regelmatig terug in de film, zelfs op momenten waarop er niks spannends gebeurt. Dit zorgt ervoor dat je als kijker de hele film gespannen wacht op datgene wat komen gaat. Daarnaast worden er in de film zo nu en dan beelden in slowmotion vertoond, die de kijkers benadrukken hoe belangrijk dat moment is. Deze slowmotion beelden worden vaak ingezet op de momenten waarop Carrie haar telepathische krachten gebruikt.

De cast is uitstekend gekozen. Twee ervaren actrices zetten de personages in deze film goed neer. Al vanaf jonge leeftijd werd Chloë Grace Moretz meerdere malen genomineerd voor haar acteerprestaties en heeft ze zelfs meerdere Awards in de wacht weten te slepen. Julianne Moore is ook rijk aan verschillende nominaties en heeft meerdere prijzen voor beste actrice gewonnen. Het lijkt alsof de rollen binnen deze film hen op het lijf geschreven zijn. Hun acteerspel is erg overtuigend, waardoor de moeder-dochterverhouding in de film geloofwaardig overkomt. De close-ups in de film laten dat overtuigende acteerspel duidelijk zien.

De film bevat een simpel verhaal met weinig verrassende momenten. Desondanks is de film vermakelijk en kan men voornamelijk genieten van het goede acteerspel en de prachtige shots.