Recensie 'Wonka'

Het is een goed jaar voor wijlen Roald Dahl. Afgelopen najaar publiceerde Wes Anderson vier korte films gebaseerd op zijn korte verhalen, en nu duikt niemand minder dan Paul King (Paddington) in de wondere wereld van Willy Wonka. We reizen terug in de tijd, naar de periode vóór de chocoladefabriek, en maken kennis met een jonge Willy, gespeeld door Timothée Chalamet.

Knipogen naar Gene Wilder

Hoewel een deel van de magie van het Sjakie en de Chocoladefabriek-verhaal hem juist zit in de mysterieuze achtergrond van de chocolademaker, werkt het verhaal van Wonka (2023) verrassend goed. Willy vertelt dan wel wat over zijn jeugd en zijn moeder, maar een groot deel van zijn leven, zijn talenten en megalomane dromen blijven gehuld in een wolk van mysterie. Chalamet heeft Gene Wilder in Willy Wonka & the Chocolate Factory (1971) uitstekend bestudeerd voor zijn rol. De maniertjes, de stemmetjes, de verdraaiingen van woorden en zelfs de manier van traplopen: alles is heerlijk herkenbaar voor liefhebbers van de originele film.

Feest van herkenning

King heeft ook voor de rest van zijn film zorgvuldig gekeken naar zijn voorganger Mel Stuart. De sets, de aankleding, de manier van filmen en de muziek zitten allemaal vol met verwijzingen. Samen met scenarist Simon Farnaby doken ze ook in het werk van Roald Dahl, met als resultaat een verhaal over weeskinderen, gemene volwassenen, hartverwarmende vriendschappen en eindeloos veel fantasie. En musicalnummers natuurlijk, want waar Willy Wonka is, is muziek en dans met choreografieën om je vingers bij af te likken.

Keuze van King

Zoals we van King gewend zijn, zit zijn film vol met grote namen in de meest onverwachte rollen. Sally Hawkins is moeder Wonka, Olivia Colman speelt de gemene wasserette-eigenaar, Keegan-Michael Key is de corrupte politieman, Rowan Atkinson staat aan het hoofd van honderden aan chocola verslaafde monniken, en Hugh Grant kruipt voor de rol in de huid van een Oempa Loempa. De acteurs genieten zichtbaar van hun rollen in deze mierzoete familiefilm en spelen allemaal met verve. Het verhaal is speels, oprecht en zit vol met humor. Ondertussen wordt er ook nog een spannend verhaal uitgesponnen waar je, als door een chocoladedraaikolk, ingezogen wordt.

Is het écht Roald Dahl? Nee. En wordt het verhaal niet te veel uitgemolken? Misschien wel een beetje, maar Wonka is meer dan een prequel. King laat, zoals hij dat bij Paddington 2 (2017) ook deed, zien dat een verhaal uit een serie ook uitstekend op zichzelf kan staan. Het tijdloze verhaal zit goed in elkaar, weet op vrijwel ieder moment te boeien en heeft alle kwaliteiten om een klassieker te worden. Wonka is een ode aan de buitenbeentjes, aan zorgen voor de mensen van wie je houdt en aan samenwerken. Een lieve kerstgedachte met een laagje chocola eroverheen, geschikt voor kijkers van alle leeftijden.