Recensie 'Les souvenirs'

Regisseur Jean-Paul Rouve is in Frankrijk meer bekend als acteur in onder meer La vie en rose en Un long dimanche de fiancaillis dan als regisseur (Quand je serai petit), desalniettemin is dit al wel zijn derde regieklus. Rouve baseert zijn komedie op een van de in totaal twaalf boeken van David Foenkins. La delicatesseis zijn bekendste werk.

Nachtportier

De 23-jarige kleinzoon Romain (Mathieu Spinosi) heeft zojuist een bijbaantje als nachtportier bemachtigd en de student letterkunde benut de avonduren om zijn eerste roman te schrijven. Het is ook dit karakter dat het verhaal vertelt in de vorm van een voice-over. Romain heeft een geweldige band met zijn 85-jarige oma Madeleine (Annie Cordy). Wanneer zijn oma met lichte dwang naar een bejaardenhuis wordt verplaatst, ontsporen de levens van de overige familieleden beetje bij beetje. Als oma op een dag besluit te vertrekken uit het tehuis, zet zij onbedoeld iets in werking bij alle familieleden. Ieder familielid is op zijn eigen manier op zoek naar zichzelf of op zoek naar een doel. Dit gaat natuurlijk gepaard met de nodige, veelal grappige, ontwikkelingen.

Acteurs om van te smullen

Het verhaal dat Rouve ons voorspiegelt is niet nieuw en ook niet vrij van clichés, maar het zijn voornamelijk de karakters en het spel van de acteurs die de film net dat beetje extra geven. Rouve heeft zich omgeven met capabele acteurs. Voornamelijk Mathieu Spinosi als Romain is een ontdekking. Deze jonge, beginnende acteur heeft een charisma en aantrekkingskracht dat het logisch lijkt dat hij voor deze acteur gekozen heeft. Verder is Michel Blanc als de vader van Romain een echte veteraan. De man heeft al zoveel rollen op zijn cv staan dat er weinig mis kan gaan. Hij speelt de ietwat neurotische vader dan ook met overtuiging. Chantal Lauby speelt de moeder van Romain. De inmiddels 87-jarige in België geboren Annie Cordy,speelt de rol van de oma, en dat is misschien nog wel de leukste rol van allemaal.

Aangenaam maar niet vernieuwend

De regisseur weet de film goed in balans te houden ondanks de soms zware thema's zoals dood, verdriet, eenzaamheid en de zin van het bestaan. De film wordt nergens te sentimenteel of te frivool en dat is echt een pluspunt voor deze film. De regisseur speelt zelf nog een korte rol als de hoteleigenaar waar Roman iedere avond als nachtportier van het hotel werkt. De film kent ook een uiterst sfeervolle soundtrack van Alexis Pratt en er komen heerlijke, fijn in het gehoor liggende, popsongs voorbij. Dit is een aangename komedie voor een zwoele zomeravond. Bestel na de film bij het dichtstbijzijnde restaurant een mandje stokbrood en een fles Franse wijn en geniet nog even na.