Recensie 'Sully'

Na het succesvolle maar controversiële American Sniper kiest regisseur Clint Eastwood nu voor het iets hartverwarmender verhaal van gezagvoerder Chesley "Sully" Sullenberger die in 2009 de miraculeuze noodlanding op (niet in!) de Hudson maakte waarbij niemand om het leven kwam. De beroemde vlucht is spannend verfilmd. Het drama eromheen is echter een ander verhaal…

208 seconden

De noodlanding zelf duurt in totaal slechts enkele minuten, 208 seconden om precies te zijn. Aan de filmmakers de lastige taak om de overige negentig minuten spannend te houden. Eastwood en co focussen met name op Sully's posttraumatische stressstoornis, de enorme media-aandacht en het veel minder bekende onderzoek waarin de NTSB zich afvraagt of landen in de Hudson wel de beste optie was. Als zou blijken dat Sully (Tom Hanks) een inschattingsfout maakte, zou hij zelfs per direct ontslagen kunnen worden! Het is een onverwachte invalshoek die voor een aantal interessante confrontaties zorgt tussen enerzijds Sully en zijn trouwe co-piloot Jeff Skiles (uitstekende Aaron Eckhart) en anderzijds de kille onderzoekers.

Kalm professionalisme

Eastwood regisseert op onopvallende en evenwichtige wijze. Hij maakt van de noodlanding geen opgeklopt spektakel en hierdoor komt de kalme nobele houding van Sully ook beter tot z'n recht. Net zoals Sully "gewoon zijn werk deed", doet Eastwood dat ook. Wel slaat hij af en toe de plank mis, met name bij het clichématig uitbeelden van Sully's stressstoornis. Ook kan hij de verleiding niet weerstaan om her en der die bekende Amerikaanse trots te laten zien. Wanneer een van de wanhopige passagiers uit de Hudson wordt gevist en zegt dat hij dacht te sterven, antwoordt een van de reddingswerkers resoluut, "no one dies today." Iets te veel in your face voor een film die juist kalm professionalisme promoot.

Niet helemaal van de grond

Todd Komarnicki's script (gebaseerd op Sullenberger's boek Highest Duty) zit degelijk in elkaar en weet zelfs het officiële onderzoek vrij spannend te houden. Knap, aangezien de meesten Sully zullen bezoeken vanwege de indrukwekkende noodlanding. Het scenario maakt echter vreemd gebruik van een vaak verwarrende non-lineaire structuur, waarschijnlijk om te voorkomen dat de film volledig 'instort' na de spannende noodlanding. Dit is ook een handig excuus om de noodlanding meerdere keren te tonen, maar er ontstaat hierdoor toch geen spanningsboog. De scènes tussen Sully en zijn vrouw Lorraine (Laura Linney) zijn helaas beperkt tot enkele telefoongesprekken waardoor de chemie niet bepaald van het scherm spat. We ontdekken hier wel iets over hun onzekere financiële situatie, maar dit speelt gek genoeg verder totaal geen rol. Het script probeert ook een aantal passagiers wat verder uit te diepen, zodat we meer zien dan slechts figuranten uit een aflevering van Air Crash Investigation. Het script doet dit echter zo gehaast dat deze mensen weinig indruk maken.

Wat uiteindelijk wel indruk maakt is het spel van Tom Hanks en Aaron Eckhart. Hanks is zo'n 'all-American guy' dat het spelen van de nobele Sully hem weinig moeite zal hebben gekost. De ondergewaardeerde Eckhart floreert als de trouwe Jeff die altijd bereid is om het onvoorwaardelijk voor Sully op te nemen. Dit gecombineerd met natuurlijk de indrukwekkende noodlanding maakt Sully - ondanks enige misstappen - toch tot een bezienswaardige film.