Recensie 'A Monster Calls'

Na El orfanato en The Impossible is regisseur J.A. Bayona toe aan zijn derde film, voordat hij zich mag storten op de vijfde film in de Jurassic Park-serie. Dat hij de afgelopen jaren goed heeft meegekeken met zijn mentor Guillermo del Toro kunnen we in A Monster Calls duidelijk zien. Voor Bayona is de film een afsluiting van een persoonlijke trilogie over moeder-kindrelaties.

A Monster Calls is een verfilming van het gelijknamige boek van Patrick Ness uit 2011. Het verhaal vertelt over de 12-jarige Conor O'Malley (Lewis MacDougall). Zijn ouders zijn gescheiden en zijn vader woont in Los Angeles. Zijn moeder (Felicity Jones) heeft een terminale ziekte en alsof dat niet genoeg is wordt de jongen ook nog gepest op school. Omdat zijn moeder de zorg op een gegeven moment niet meer goed aankan moet Conor bij zijn oma (Sigourney Weaver) gaan wonen. Helaas is de band tussen oma en Conor niet om over naar huis te schrijven en trekt Conor zich steeds meer terug in zijn fantasiewereld. In die fantasieën roept hij een monster (Liam Neeson) op dat hem met zijn problemen moet helpen.

Visueel spektakel, maar niet te groot

Zoals van een leerling van Del Toro verwacht mag worden spelen de visuele aspecten in de film een belangrijke rol. De kleine wereld waarin Conor leeft en zijn fantasiewereld worden door Bayona prachtig in beeld gebracht. De sfeer van de film blijft altijd wat donker en dat past ook bij het verhaal. Hoewel de visuele aspecten in de film groots te noemen zijn, blijft de film toch op een mooie manier klein en dicht bij het verhaal. De fantasiewereld van Conor ziet er prachtig gemaakt uit, maar blijft mooi in contrast met het zware verhaal.

Donkere violen

Naast deze visuele pracht wordt de film goed ondersteund door de juiste muziek. Fernando Velázquez, die de andere films van Bayona ook al van een soundtrack voorzag, geeft de juiste sound bij de beelden die we te zien krijgen. Zwaar en dramatisch met veel violen, maar op zijn tijd ook weer heel klein met piano. Op deze manier complementeren beeld en geluid elkaar prachtig. Voor fans van de band Keane is deze film ook een opsteker, want na jaren van afwezigheid maakte de band voor deze film de titeltrack Tear Up This Town.

Kleine sterke cast

Hoewel er hier en daar nog wel wat schoonheidsfoutjes in het acteerwerk van de jonge MacDougall zitten kunnen we stellen dat hij in zijn tweede film al een zeer krachtige rol weet neer te zetten. De emotie van het omgaan met het naderende verlies van een ouder krijgt dankzij hem een geloofwaardig gezicht. De kleine cast is ook zeer zorgvuldig uitgekozen en vult elkaar goed aan. Jones en Weaver laten een ingewikkelde moeder-dochterrelatie zien. De oplettende kijker zal opa ook herkennen, waardoor er een nieuwe kijk op het verhaal mogelijk is.

A Monster Calls vertelt een zwaar verhaal over het omgaan met emoties in het leven van een jongen die geen kind meer is, maar ook nog niet volwassen is. De wereld die Bayona daaromheen bouwt maakt het verhaal alleen maar sterker en de kleine cast is goed uitgezocht. Een film die met recht kan worden toegevoegd aan de lijst van geslaagde boekverfilmingen.