Recensie 'Get Out'

Wie had dat gedacht? Een horrorkomedie van Jordan Peele. De ene helft van komisch duo Key & Peele is al jaren bekend van de gelijknamige Comedy Centralhit en komt nu met zijn regiedebuut. Get Out wordt al van hier tot Tokio de hemel ingeprezen en dat is, op wat schoonheidsfoutjes na, niet geheel onterecht.

Meet the Parents

Chris Washington (een erg sympathieke Daniel Kaluuya) is een opkomende sterfotograaf en heeft al vijf maanden een goede relatie met zijn blanke vriendin Rose Armitage (Allison Williams). Ze staan op het punt een bezoekje te brengen aan haar ouders. Chris is nerveus en vraagt Rose of ze wel weten dat hij zwart is. "Geen zorgen", zegt Rose, "mijn ouders zijn niet racistisch". Eenmaal gearriveerd in huize Armitage, wordt Chris overspoeld door vriendelijke blikken en omarmingen. "We're huggers", zegt papa Armitage. Toch voelt Chris zich niet op zijn gemak. Rose's ouders zijn iets te vriendelijk. Vader Dean zegt bijvoorbeeld uit het niets dat hij voor de derde keer voor Obama had willen stemmen als dat kon. Moeder Missy wil hem iets te graag van hypnotherapie voorzien (om hem te verlossen van zijn rookverslaving). En alle bediendes zijn gek genoeg zwart en ook onnatuurlijk vriendelijk. Al snel ontdekt Chris wat we allang wisten: niets is wat het lijkt.

Horrorkomedie

Regisseur Peele laat al met zijn eerste film een gave zien voor zowel horror als humor en weet deze knap in balans te houden. Vaak vloeien ze ook in elkaar over, zoals bij de interacties tussen Chris en de bewoners van huize Armitage. Blanken die hem graag complimenteren maar eigenlijk hem tot zijn ras of tot object reduceren, de zwarte bedienden die zich veel te 'blank' gedragen. Geestig, maar ook onheilspellend. Toch kan deze 'horror-komedie' helaas op beide fronten wat lauw zijn. Komiek LilRel Howery als de beste vriend van Chris zorgt voor de meeste 'laugh out loud'-momenten, maar de rest van de humor is erg low-key, waarschijnlijk omdat Peele zijn sociale satire en serieuze ondertoon niet uit het oog wil verliezen. Ook qua horror is Get Out wisselvallig. De bekende jumpscares zijn weer van de partij, maar Peele beperkt ze gelukkig tot een minimum. Hij legt liever de nadruk op het onheilspellende spel van zijn acteurs (zoals de fenomenale Catherine Keener als de moeder en Betty Gabriel als de dienstmeid) en op de creatieve beeldvoering, zoals in de hypnose-scène. Get Out is zeker niet de engste film en tegelijkertijd is Peele's nadruk op subtielere horror prijzenswaardig. Er zijn al genoeg jumpscare-festijnen…

Zwart-wit

Wat betreft de sociale satire ligt alles wat ingewikkelder. Dit is te zien aan de radicaal verschillende reacties die Get Out oproept. Een simplistische aanklacht tegen blanken is de film in ieder geval niet. Daar is Peele te slim voor. Niet voor niets worden Rose's ouders neergezet als de ultieme Amerikaanse 'liberals' en niet, zoals je misschien zou verwachten, als conservatieve hillbillies. De kracht van Get Out is dat Peele vooral het latente racisme wil laten zien, in het bijzonder bij de mensen die juist menen daarboven te staan. Peele had meer los kunnen gaan qua humor en horror, maar maakt met z'n maatschappelijke boodschap veel goed. En dat dit Peele's regiedebuut is, maakt het alleen nog maar beter.