Reacties

Fans van de hitserie 'Dark' kunnen hun hart ophalen aan deze film. Het moet even op gang komen, maar stukje bij beetje vallen de puzzelstukjes in elkaar en ontvouwt zich een intrigerende familiegeschiedenis waarin niets lijkt wat het is (in eerste instantie dan). Ik zeg er verder niks over, gaat het zien!

Aardige horrorfilm die je vanuit een interessant startpunt (Airbnb is dubbel geboekt en dat levert een ongemakkelijke situatie op) letterlijk en figuurlijk mee de diepte in neemt. Een paar bijzondere twists en een creepy flashback brengen je naar een climax die dan toch een beetje tegenvalt omdat er blijkbaar toch weer wat horrorclichés afgevinkt moesten worden. Maar al met al een horrorverhaal dat boven de middelmaat uitstijgt.

Candyman is in het horrorgenre wel een klassiekertje geworden vanwege het urban legend-thema, maar als film schort het wel aan het een en ander. De eerste 45 minuten zijn prima, vooral duister en sfeervol, en de soundtrack van Philip Glass is geweldig, maar in het tweede deel wordt het een hallucinant rommeltje waar bij vlagen geen touw aan vast te knopen valt. En de Candyman zelf... tja, die ziet er in deze versie van 1992 ook meer uit als een kermisattractie dan iets waar je echt bang van moet worden. Jammer, want het verhaal van Clive Barker heeft veel mogelijkheden en ook niet voor niets best wat vervolgen gehad.

Een paar puntjes voor Shannon Dalonzo (en die zijn niet voor haar acteerwerk), maar verder is dit echt een afgrijselijke film die alleen maar irritatie oproept.

Je familie... tja, die heb je niet voor het kiezen, en dat blijkt ook wel weer in deze tragische familiegeschiedenis met een ietwat dystopisch randje. Helena zit gevangen in haar hoofd, en dat wordt goed uitgebeeld en gespeeld door Daisy Ridley. Iedereen ziet haar vader als een monster, terwijl zij vooral leuke jeugdherinneringen aan hem heeft, en daarom stopt ze haar verleden voor de buitenwereld weg. Als hij dan op een ietwat ongeloofwaardige wijze ontsnapt, wordt het voor Helena tijd om de werkelijkheid onder ogen te zien. Het boek waarop dit is gebaseerd, kende ik niet, dus kon ik lekker onbevooroordeeld kijken. Toch kon dat niet verhinderen dat het geen film is die me lang zal nablijven, daarvoor is het allemaal wat voorspelbaar en bij vlagen onlogisch. Ze hadden de vraag of de vader nu wel of niet was omgekomen langer in stand mogen houden, misschien zelfs wel tot het einde, want dan had je echt op het puntje van je stoel gezeten. Nu is het van alles een beetje wat geworden en dan kom ik niet verder dan een zeventje als beoordeling.

Ik hou over het algemeen wel van films die zich in een post-apocalyptisch decor afspelen en ook deze is goed weg te kijken. Geweldig is het allemaal niet, de film moet het ook zeker niet van z'n verhaal hebben, maar het gaat hier in hoofdzaak om alle bizarre typetjes en bendes die de twee hoofdpersonen op hun weg naar Milwaukee tegenkomen, en die duidelijk zijn afgekeken van The Purge en Mad Max. Prima vermaak in ieder geval, en het is ook altijd weer fijn om de bijzonder charismatische Lance Reddick (R.I.P.) in actie te zien.

Dit is zo slecht dat het ondertussen cult is geworden. Harry is de slechtste presentator aller tijden en zijn gasten leven zo enorm in hun eigen luxe bubbel (en betalen 10.000 euro voor 10 vragen van Harry), dat elke aflevering weer een beleving op zich is. 'Hoogtepunt' was wel een man die erover begon dat hij onlangs de diagnose kanker had gekregen, waarna Harry 'm abrupt afkapte, want de tien vragen zaten erop en ze moesten naar de reclamebreak. Hoop dat dit belachelijke programma nog lang blijft bestaan!

Thanks! Had 'm de vorige keer na vijf minuten afgezet, maar ga toch een nieuwe poging wagen haha

Haha, ik klink nu gestoord, maar ik wil 'm zien. Waar heb je 'm gevonden?

IJzersterke docu, die je met veel vragen en dilemma's achterlaat over het bestrijden van de georganiseerde misdaad, met name over het toepassen van kroongetuigen. Is het Passageproces een blauwdruk voor de toekomst, of moeten we dit gezien de gebeurtenissen rond het Marengo-proces niet willen? Het is in ieder geval een dun koord waarop gebalanceerd wordt, maar wel een koord dat in deze documentaire uitstekend uit de doeken gedaan wordt, met veel oog voor detail in verschillende zaken (de 'kwijtgeraakte' motorhandvatten bij de moord op Cor van Hout), bijzondere portretten van de misdadigers (meervoudig moordenaar Jesse Remmers die in zijn roze ochtendjas en op konijnensloffen dagelijks door de gevangenis loopt), maar ook grappige en bizarre verhalen (Dino Soerel die, terwijl hij op de vlucht is voor de politie, door de politie staande gehouden wordt bij een fietslichtcontrole, maar dan niet herkend wordt en zelfs een sleutelhanger meekrijgt voor zijn goed werkende fietslicht). Een must see voor als je geïnteresseerd bent in strafrecht, georganiseerde misdaad en de rechtsstaat in Nederland.

Hans Heijnen keerde tien jaar na zijn vorige twee reportages over het Zeeuwse gehucht Ossenisse terug naar het dorp voor dit derde en tevens laatste deel, waarin hij een aantal kleurrijke personen uit die eerdere delen opzoekt en de stand van zaken in Ossenisse bespreekt. Het levert een nogal melancholieke en naargeestige documentaire op over het verdwijnen van het traditionele dorpsleven aldaar, maar vooral gaat het ook over de vergankelijkheid van het leven zelf. De kerk is verkocht en staat leeg, het verenigingsleven is tanende, het veer heeft plaats moeten maken voor de Westerscheldetunnel en de hoofdrolspelers worstelen daarnaast persoonlijk ook met van alles door wat er in al die jaren in hun eigen leven is gebeurd. En het wordt op een droevige manier eigenlijk nog mooier als je beseft dat deze docu al uit 2004 stamt, en vrijwel alle geportretteerde personen van toen anno 2024 waarschijnlijk dood zijn en alleen nog voortleven in deze reportage. Over vergankelijkheid gesproken.

Dat deze film voor de uitstekende cinematografie en de audiobewerking een Oscar kreeg, daar kan ik nog wel inkomen, maar dat de film daarnaast nog talloze malen genomineerd werd (voor o.a. beste film), daar kan ik niet zo bij. Master and Commander is zeker geen vervelende zit, maar uiteindelijk is het verhaaltje wel wat te simpel en duurt het ook allemaal te lang voor de aangekondigde climax zich aandient waar je vanaf minuut tien al op zit te wachten. Er wordt wel heel veel tijd opgevuld met allerlei irrelevante beslommeringen aan boord, die je allemaal enigszins gelaten ondergaat omdat de personages, op de kapitein en de dokter na, dusdanig weinig kleur krijgen, dat het je weinig doet wat ze meemaken. Een aardige avonturenfilm met wat spectaculaire scènes dus, maar daar houdt het wel bij op.

Dolph Lundgren kan amper meer lopen, 50 Cent is niet te verstaan, Megan Fox staat stijf van de botox, Sylvester Stallone doet maar een minuutje of tien mee, ook Andy Garcia hebben ze maar geen actiescène laten doen omdat ie dat waarschijnlijk niet overleefd had, en dan is er nog wat jonger, onbekend grut uit martialartsfilms bij gehaald om het een beetje toonbaar te maken... tja... dit gaat echt nergens meer over... en dat dan nog verpakken in een waardeloos CGI-jasje. Dit wordt wel echt steeds meer een soort Sharknado-franchise, het wordt met het deel belachelijker. Volgende keer gaan ze Chuck Norris (nu 84 jaar) vangen? Het zou me niet verbazen.

Haha, 'Goede Tijden, Slasher Tijden' 😄, die ga ik onthouden.

Zeer geslaagde karakterstudie van Coriolanus Snow, die worstelt met zijn goede en slechte kanten, maar uiteindelijk de dictator zal worden die we kennen uit de Hunger Games-tetralogie, al zie je dat aanvankelijk in zijn jonge jaren zeker nog niet aankomen. Ook zie je in deze film maar weer goed, hoe mensen gehersenspoeld worden in een totalitair regime en dat zelfs elementaire 'mensen-dingen' als vriendschap, liefde en vertrouwen daarvoor kunnen of moeten wijken.

Best aardig en voor mensen die de game niet kennen of niet gespeeld hebben (zoals ik) best goed te volgen, ook al moet je je wel even door het rommelige begin worstelen. Aan het einde wordt duidelijk gehint naar een vervolg, maar de film was zo'n fiasco aan de box office, dat het maar de vraag is of dat tweede deel er ooit zal komen. Jammer, want nu blijf je met een half verteld verhaal achter.

Matige docu met een misleidende titel. Je vraagt je als kijker continu af wat de presentator cq 'expert' bezielt: hij valt de leeuwen alleen maar lastig met drones als ze liggen te slapen, met zoeklichten als ze 's nachts gaan jagen, en ondertussen suggereert hij vooral veel maar lijkt hij net zoveel van leeuwen te weten als de gemiddelde kijker thuis. Hij is ook vaker in beeld dan de leeuwen. En waarom de leeuwen in Oeganda in bomen leven? Niemand weet het na drie kwartier, ook de hoofdpersoon zelf niet die zich maanden in dit onderwerp mocht verdiepen. Zonde, want gezien sommige beelden lagen er wel kansen voor een aardige docu over een ander onderwerp.

Interessante en fascinerende docu over de status van de Okavangodelta, ook wel een van de laatste echte wildernissen genoemd. Een groot deel van het riviersysteem dat deze delta voedt, is amper in kaart gebracht en daarom een mysterie. Een expeditie onder leiding van een ornitholoog trekt er daarom op uit om het systeem vanaf de bron van de Cuito (één van de rivieren die de delta voedt) tot aan de delta zelf te ervaren en te onderzoeken door alle wilde dieren die ze onderweg tegenkomen te tellen. Het gaat echter niet bepaald zoals verwacht en dat levert veel hachelijke momenten op. Ook valt op dat het Angolese deel van het systeem nog steeds behoorlijk te lijden heeft onder de gevolgen van de Angolese burgeroorlog. Dit zijn docu's die wel vaker gemaakt mogen worden.

Deze tweede Aquaman... tja, het is allemaal een beetje van hetzelfde als het eerste deel al is het visueel een stuk minder overdonderend omdat je bijna alle koninkrijken al wel kent inclusief hoofdrolspelers. En dan het 'verhaal', dat zwabbert een beetje heen en weer, op een gegeven moment zit je zelfs naar een verkapte buddykomedie te kijken als de broers en gezworen vijanden Orm en Aquaman het kwaad samen gaan bestrijden en zijn de 'grapjes' van een gênant niveau. Black Manta is ondertussen de aarde aan het oproken, waarbij je denkt: 'Het is toch ook jouw planeet, wat ben je nou aan het doen?' Als Aquaman en Orm in een gevecht belanden, worden ze de ene keer geveld door een simpele vuistslag, terwijl ze op een ander moment geen schrammetje oplopen als ze geraakt worden door een supersonisch wapen. Het slaat allemaal nergens op, dus is het misschien maar goed dat hiermee de Aquaman-reeks afgesloten wordt. Al weet je het nooit natuurlijk...

Erg spectaculair, een soort Lord of the Rings maar dan onder water. Soms oogt het ook meer als een animatiefilm, zeker als je die met computereffecten sterk verjongde sterrencast voorbij ziet komen. Toch kon ik niet om het matige verhaaltje heen kijken, dat je na tien minuten kijken al helemaal uit kan tekenen. Sommige dialogen slaan ook echt kant noch wal, alsof Wan dacht dat er alleen maar halve debielen naar zijn film zouden kijken. En als het dan wel even interessant en zelfs wat grappig wordt, wanneer Mera bijvoorbeeld de 'bovenwereld' leert ontdekken, dan duurt dat ook maar hooguit een minuutje of het wapengekletter gaat weer beginnen. Ook de slechterik Black Manta maakte geen indruk op me, maar helaas gaan we die gezien het einde weer terug zien in deel 2. Een voldoende voor het visuele spektakel, maar het verhaal heeft in het volgende deel echt wel een oppepper nodig.

Topfilm! Waanzinnige actie, een geweldige vormgeving (soms is alleen wel iets te veel computerinvloed te zien) en bijzondere personages en cultfiguren (The History Man bijvoorbeeld, een soort mislukte Gandalf waar ik hard om moest lachen) zorgen ervoor dat de film aan je voorbij raast, en eigenlijk ben je na tweeënhalf uur nog niet verzadigd. Ik kijk al uit naar Mad Max: The Wasteland.

Ik had bij aanvang van deze film maar weinig verwachtingen. Want zeg zelf, het is al de tiende (!!) Saw-film en Jigsaw is al in deel drie heengegaan. Je vraagt je dus af op welke manier de makers Jigsaw nu weer uit zijn graf laten herrijzen en of we niet weer een enorme herhaling van zetten gaan zien.
Maar nee, in deze film is John Kramer/Jigsaw weer springlevend omdat de film zich grofweg afspeelt tussen Saw I en Saw II. Hij krijgt in het begin te horen dat hij niet lang meer te leven heeft en wendt zich tot een vage privékliniek waar men hem zegt te kunnen genezen van zijn kanker. Die beloftes worden echter niet waargemaakt, integendeel, en dus gaat Jigsaw op een wraakmissie. Veel oude bekenden, een weer wat frisser aandoend verhaaltje en een onverwoestbare Tobin Bell (hij is toch alweer 82!!) maken dit een best genietbare film. Alleen het slappe, sentimentele einde past niet. Saw XI staat alweer in de planning, dus fans hoeven niet te wanhopen dat dit het einde van de Saw-reeks was.

Na de trilogie van Matt Reeves beginnen we met Kingdom of the Planet of the Apes aan de volgende apentrilogie. We nemen aan het begin afscheid van Caesar, die de vorige trilogie kleurde, en komen dan generaties na Caesar terecht in een wereld waarin de apen niet meer zo'n hecht collectief vormen en mensen bijna verdwenen zijn. Allemaal prima, maar het verhaal dat vervolgens verteld wordt blijft een beetje hangen in onduidelijkheden, het einde is daar helemaal een voorbeeld van. De enige echt sterke scène is het laatste gesprek tussen Noa en Mae, waarin Noa zich stoort aan de dubbele agenda van Mae en zich afvraagt waarom apen niks mogen weten van de moderne technologie die de mens eerder ontwikkeld heeft, om het in zijn woorden te vatten: 'Wat is dan wel voor de apen?'. Daarin zit eigenlijk de kernboodschap van de film en juist die kern had nog wel meer uitgediept en prominenter gebracht mogen worden. Hopelijk wordt het tweede deel wat dat betreft beter, we gaan het meemaken.

Toch wel weer lekker, deze nieuwste Alien-film. Had wat vlotter gemonteerd kunnen worden, een half uurtje minder was geen overbodige luxe geweest, en de kills hadden ook wat creatiever uitgedacht kunnen worden (en het hadden er wel meer mogen zijn ;)). Maar heb me verder prima vermaakt, visueel is de film een plaatje en de introductie van een nieuwe alien aan het einde was een leuke verrassing. Wel kijken in de bios, want meer dan 30 seconden zonlicht krijg je niet te zien, en waarschijnlijk mis je op een klein scherm thuis dan een hoop (nog afgezien van het machtige geluid). Voor de fan een must!

In welk seizoen zit je nu?