Reacties

De zoveelste (her)vertelling van het welbekende sprookje, en eigenlijk ook overbodig. Neemt niet weg dat deze versie van Hans en Grietje makkelijk wegkijkt met veel (visueel) spektakel en een gepaste speelduur waardoor het zeker geen straf is om deze film even tussendoor af te tikken.

Had veel meer ingezeten. Als filmidee best aardig, zo'n aanval op onze Benedenwindse Eilanden, en als je dan ook nog de beschikking hebt over acteurs als Gijs Scholten van Aschat, Fedja van Huêt en Raymond Thiry, dan zou dat toch wat moeten opleveren. Maar nee, het belooft allemaal veel, maar uiteindelijk komt het vooral knullig en amateuristisch over. Er wordt ook nogal toneelmatig geacteerd, waar je soms bijna plaatsvervangende schaamte van krijgt. Over het verhaal zal ik maar zwijgen, daar is wel genoeg over gezegd, maar ik zag al weer de nodige overeenkomsten met Het Gouden Uur. Daarin werden de politie en de inlichtingendiensten neergezet als een stelletje prutsers en was er duidelijk weinig tot geen vooronderzoek gedaan. In deze film vraag je je ook af wat Boermans aan onderzoek heeft gedaan naar het marinierskorps, waarschijnlijk niets. Als jonge mensen zich door deze film gaan aanmelden voor het Korps Mariniers vrees ik voor de toekomst van ons leger.

Een beetje jammer dat het sterke origineel uit 1953 (dat ik nog in de bios heb mogen zien) hier nogal verkracht wordt en gemarginaliseerd is tot een simpele actiefilm. De enige overeenkomst is dat er nitroglycerine vervoerd moet worden door een desolaat en gevaarlijk landschap, verder zijn de verschillen enorm. In het origineel had je te maken met straatarme mannen voor wie het leven uitzichtloos was, maar die door de bizarre opdracht weer iets hadden om voor te leven. In deze film krijg je twee gebrouilleerde broers, een scharreltje en wat kanonnenvoer voorgeschoteld die met een paar MAN KAT trucks lekker stoer door de woestijn mogen scheuren en onderweg oorlogje spelen. Had iemand van de nabestaanden van Clouzot hier geen stokje voor kunnen steken?

Prima nordic noir, alle ingrediënten zijn daarvoor aanwezig: mysterieuze en complexe personages, desolate duistere landschappen en vervallen dorpjes (Mørke betekent ook letterlijk 'duisternis' in het Deens) en ontregelende spannende dialogen die langzaam opbouwen naar een toch wat tegenvallende climax. Had dat nou niet beter gekund, blijf je jezelf na afloop afvragen. Een gemiste kans om een echte topfilm af te leveren, maar toch zeker het bekijken waard. En met Lie Kaas in een hoofdrol kan het zelden misgaan.

Niet slecht, maar ook geen film die lang zal bijblijven. Het thema 'psychopaat ontvoert (rouwende) vrouw' kennen we al uit vele andere films. Op zich niet erg, maar deze psychopaat is bepaald niet één van de slimste en dat zorgt voor nogal wat rare, ongeloofwaardige scènes. Met Sam Raimi aan boord als producer verwacht je toch wat meer.

Niet slecht, maar wel wat voorspelbaar en ook de clichés worden weer niet geschuwd. Maar de moordpartijen zijn hilarisch, bijna cartoonesk, en dat in combi met de absurde Black Friday-scène maakt het wel vermakelijk en goed te bekijken.

Een film die niet onberoerd laat. Het is met name het door en door corrupte Indiase politieapparaat dat er in deze film van langs krijgt, waardoor een onderzoek naar de vermissing van talloze kinderen maar niet van de grond komt. Totdat een beetje bij toeval de moordenaar gearresteerd wordt, die in een indrukwekkende scène één van de meest bizarre bekentenissen aflegt die je ooit zal zien. Maar daarmee is het verhaal nog niet af...
Sector 36 is in ieder geval zeer de moeite waard, maar niet geschikt voor tere zieltjes (de categorisering 'horror' zou zeker niet misstaan).

Aardige thriller met goed acteerwerk die alleen wel te voorspelbaar is. Aan de gezichtsuitdrukkingen in het eerste half uur kan je al zien wie 'Casanova' is.

Net als z'n voorganger Camp Cretaceous is ook Chaos Theory weer zeer genietbaar voor oudere kinderen en volwassenen. De karakters uit de eerste serie zijn ouder geworden maar niet bepaald gelukkiger, en ook uit elkaar gegroeid. Na een aantal aanslagen op hun levens moeten ze desondanks weer op elkaar zien te vertrouwen om uit te vogelen wie hier achter zit en waarom. Zeker de moeite waard!

Wat een zooitje. Malcolm McDowell en Rutger Hauer staan prominent op de filmposter, maar zijn tezamen misschien tien minuten in beeld. Verder dachten de makers dat als je iets van Fight Club, The Punisher, Blade en Sin City bij elkaar veegt, het er dan dusdanig cool uit zou zien dat dit de liefhebber wel zou aanspreken... maar ja, dan moet je daar nog wel een verhaal bij verzinnen natuurlijk... oh wacht, daar was dan blijkbaar geen budget meer voor. Laten we hier maar geen vervolgen van maken (zoals het einde suggereert), want niemand zit op deze kleurloze, chagrijnige 'superheld' te wachten.

Spektakel genoeg in deze film, waarbij wel wat leentjebuur is gespeeld bij films als The Terminator en From Dusk Till Dawn. Maar een hoop wapengekletter en een paar iconische scènes helpen Legion niet van één groot probleem af: aan het einde heb je namelijk het gevoel dat er nog heel veel verteld moet of had moeten worden. Aangezien ik het idee heb dat er geen vervolg gaat komen, is het daardoor een net-niet-film geworden, en dat is jammer.

Ontzettend matig en wazig filmpje, ik kon er niks mee en was blij dat het maar 20 minuten duurde.

Fans van de hitserie 'Dark' kunnen hun hart ophalen aan deze film. Het moet even op gang komen, maar stukje bij beetje vallen de puzzelstukjes in elkaar en ontvouwt zich een intrigerende familiegeschiedenis waarin niets lijkt wat het is (in eerste instantie dan). Ik zeg er verder niks over, gaat het zien!

Aardige horrorfilm die je vanuit een interessant startpunt (Airbnb is dubbel geboekt en dat levert een ongemakkelijke situatie op) letterlijk en figuurlijk mee de diepte in neemt. Een paar bijzondere twists en een creepy flashback brengen je naar een climax die dan toch een beetje tegenvalt omdat er blijkbaar toch weer wat horrorclichés afgevinkt moesten worden. Maar al met al een horrorverhaal dat boven de middelmaat uitstijgt.

Candyman is in het horrorgenre wel een klassiekertje geworden vanwege het urban legend-thema, maar als film schort het wel aan het een en ander. De eerste 45 minuten zijn prima, vooral duister en sfeervol, en de soundtrack van Philip Glass is geweldig, maar in het tweede deel wordt het een hallucinant rommeltje waar bij vlagen geen touw aan vast te knopen valt. En de Candyman zelf... tja, die ziet er in deze versie van 1992 ook meer uit als een kermisattractie dan iets waar je echt bang van moet worden. Jammer, want het verhaal van Clive Barker heeft veel mogelijkheden en ook niet voor niets best wat vervolgen gehad.

Een paar puntjes voor Shannon Dalonzo (en die zijn niet voor haar acteerwerk), maar verder is dit echt een afgrijselijke film die alleen maar irritatie oproept.

Je familie... tja, die heb je niet voor het kiezen, en dat blijkt ook wel weer in deze tragische familiegeschiedenis met een ietwat dystopisch randje. Helena zit gevangen in haar hoofd, en dat wordt goed uitgebeeld en gespeeld door Daisy Ridley. Iedereen ziet haar vader als een monster, terwijl zij vooral leuke jeugdherinneringen aan hem heeft, en daarom stopt ze haar verleden voor de buitenwereld weg. Als hij dan op een ietwat ongeloofwaardige wijze ontsnapt, wordt het voor Helena tijd om de werkelijkheid onder ogen te zien. Het boek waarop dit is gebaseerd, kende ik niet, dus kon ik lekker onbevooroordeeld kijken. Toch kon dat niet verhinderen dat het geen film is die me lang zal nablijven, daarvoor is het allemaal wat voorspelbaar en bij vlagen onlogisch. Ze hadden de vraag of de vader nu wel of niet was omgekomen langer in stand mogen houden, misschien zelfs wel tot het einde, want dan had je echt op het puntje van je stoel gezeten. Nu is het van alles een beetje wat geworden en dan kom ik niet verder dan een zeventje als beoordeling.

Ik hou over het algemeen wel van films die zich in een post-apocalyptisch decor afspelen en ook deze is goed weg te kijken. Geweldig is het allemaal niet, de film moet het ook zeker niet van z'n verhaal hebben, maar het gaat hier in hoofdzaak om alle bizarre typetjes en bendes die de twee hoofdpersonen op hun weg naar Milwaukee tegenkomen, en die duidelijk zijn afgekeken van The Purge en Mad Max. Prima vermaak in ieder geval, en het is ook altijd weer fijn om de bijzonder charismatische Lance Reddick (R.I.P.) in actie te zien.

Dit is zo slecht dat het ondertussen cult is geworden. Harry is de slechtste presentator aller tijden en zijn gasten leven zo enorm in hun eigen luxe bubbel (en betalen 10.000 euro voor 10 vragen van Harry), dat elke aflevering weer een beleving op zich is. 'Hoogtepunt' was wel een man die erover begon dat hij onlangs de diagnose kanker had gekregen, waarna Harry 'm abrupt afkapte, want de tien vragen zaten erop en ze moesten naar de reclamebreak. Hoop dat dit belachelijke programma nog lang blijft bestaan!

Thanks! Had 'm de vorige keer na vijf minuten afgezet, maar ga toch een nieuwe poging wagen haha

Haha, ik klink nu gestoord, maar ik wil 'm zien. Waar heb je 'm gevonden?

IJzersterke docu, die je met veel vragen en dilemma's achterlaat over het bestrijden van de georganiseerde misdaad, met name over het toepassen van kroongetuigen. Is het Passageproces een blauwdruk voor de toekomst, of moeten we dit gezien de gebeurtenissen rond het Marengo-proces niet willen? Het is in ieder geval een dun koord waarop gebalanceerd wordt, maar wel een koord dat in deze documentaire uitstekend uit de doeken gedaan wordt, met veel oog voor detail in verschillende zaken (de 'kwijtgeraakte' motorhandvatten bij de moord op Cor van Hout), bijzondere portretten van de misdadigers (meervoudig moordenaar Jesse Remmers die in zijn roze ochtendjas en op konijnensloffen dagelijks door de gevangenis loopt), maar ook grappige en bizarre verhalen (Dino Soerel die, terwijl hij op de vlucht is voor de politie, door de politie staande gehouden wordt bij een fietslichtcontrole, maar dan niet herkend wordt en zelfs een sleutelhanger meekrijgt voor zijn goed werkende fietslicht). Een must see voor als je geïnteresseerd bent in strafrecht, georganiseerde misdaad en de rechtsstaat in Nederland.

Hans Heijnen keerde tien jaar na zijn vorige twee reportages over het Zeeuwse gehucht Ossenisse terug naar het dorp voor dit derde en tevens laatste deel, waarin hij een aantal kleurrijke personen uit die eerdere delen opzoekt en de stand van zaken in Ossenisse bespreekt. Het levert een nogal melancholieke en naargeestige documentaire op over het verdwijnen van het traditionele dorpsleven aldaar, maar vooral gaat het ook over de vergankelijkheid van het leven zelf. De kerk is verkocht en staat leeg, het verenigingsleven is tanende, het veer heeft plaats moeten maken voor de Westerscheldetunnel en de hoofdrolspelers worstelen daarnaast persoonlijk ook met van alles door wat er in al die jaren in hun eigen leven is gebeurd. En het wordt op een droevige manier eigenlijk nog mooier als je beseft dat deze docu al uit 2004 stamt, en vrijwel alle geportretteerde personen van toen anno 2024 waarschijnlijk dood zijn en alleen nog voortleven in deze reportage. Over vergankelijkheid gesproken.

Dat deze film voor de uitstekende cinematografie en de audiobewerking een Oscar kreeg, daar kan ik nog wel inkomen, maar dat de film daarnaast nog talloze malen genomineerd werd (voor o.a. beste film), daar kan ik niet zo bij. Master and Commander is zeker geen vervelende zit, maar uiteindelijk is het verhaaltje wel wat te simpel en duurt het ook allemaal te lang voor de aangekondigde climax zich aandient waar je vanaf minuut tien al op zit te wachten. Er wordt wel heel veel tijd opgevuld met allerlei irrelevante beslommeringen aan boord, die je allemaal enigszins gelaten ondergaat omdat de personages, op de kapitein en de dokter na, dusdanig weinig kleur krijgen, dat het je weinig doet wat ze meemaken. Een aardige avonturenfilm met wat spectaculaire scènes dus, maar daar houdt het wel bij op.

Dolph Lundgren kan amper meer lopen, 50 Cent is niet te verstaan, Megan Fox staat stijf van de botox, Sylvester Stallone doet maar een minuutje of tien mee, ook Andy Garcia hebben ze maar geen actiescène laten doen omdat ie dat waarschijnlijk niet overleefd had, en dan is er nog wat jonger, onbekend grut uit martialartsfilms bij gehaald om het een beetje toonbaar te maken... tja... dit gaat echt nergens meer over... en dat dan nog verpakken in een waardeloos CGI-jasje. Dit wordt wel echt steeds meer een soort Sharknado-franchise, het wordt met het deel belachelijker. Volgende keer gaan ze Chuck Norris (nu 84 jaar) vangen? Het zou me niet verbazen.