Reacties

Collins heeft 742 reactie(s) geplaatst.

Before Dawn lijkt een beetje een nakomertje te zijn van de hausse aan WO I-films van de afgelopen jaren. Op zichzelf is deze film niet slecht, maar als je dit naast bijvoorbeeld Im Westen nichts Neues of 1917 legt, is het wat overbodig en op dramatisch vlak veel minder sterk. Het gaat dit keer alleen eens niet over Britten of Amerikanen, maar over Australiërs die zich uit verveling voor de oorlog hebben aangemeld, maar er natuurlijk al snel achter komen dat de Somme niet bepaald een toeristische plek is om leuke herinneringen op te halen.

Over buitenaardse invasies zijn natuurlijk bakken met films gemaakt en hier hebben we er weer eentje uit de Netflix-stal. Nu ligt het lot van onze planeet in handen van vier tieners die met hun eigenaardige karaktertrekken, persoonlijke trauma's en flauwe tienerhumor tegenwicht moeten bieden aan het serieuze verhaal van de invasie. Zelf vond ik het contrast tussen beide te groot, zeker het eerste kwartier is qua onderbroekenlol verschrikkelijk, toen wilde ik de film bijna afzetten. Maar het wordt wat beter daarna. Verder ziet het er visueel gezien allemaal redelijk goed uit en is het dunne verhaaltje makkelijk weg te kijken. Maar een aanrader is dit zeker niet.

Het vervolg is zelfs nog geregisseerd door James Cameron, denk niet dat ie er vaak aan herinnerd wil worden 😂.

Al die Sci-fi-toespelingen zijn compleet overbodig in deze film. Als je toch al geen budget hebt voor wat speciale effecten en alleen maar oeverloos lang met blauwe lampen kan schijnen en een man in een pak uit de feestwinkel moet gebruiken om de aanwezigheid van aliens te suggereren, doe het dan ook niet. Het was echt veel beter geweest om hier een detective-/politiefilm c.q. thriller van te maken zonder al die andere poespas.

In alles is dit in feite natuurlijk een dramatisch slechte film, maar ondertussen is deze 90 minuten aan slapstick-actie terecht cult geworden. Alleen al die dik aangezette losbandige maar ook onbehouwen 80's-sfeer (met dito synthesizermuziek), de decors en kostuums uit de feestwinkel en de nietszeggende dialogen die eigenlijk een verzameling van losse oneliners zijn (zeker die van Vincent Klyn zijn memorabel en hoor je nog geregeld terug in diverse dance- en hardcorenummers)... en dan krijg je daar nog een heuse 80's- en 90's-actieheld in de vorm van Van Damme bij cadeau. Want laten we wel wezen, niemand kan zo lijden en zich zo laten afrossen als Van Damme voordat ie zelf de genadeklap uitdeelt (op Sylvester Stallone als Rocky na dan). Kortom, prima vermaak dat zichzelf ook verre van serieus neemt.

Ook hier verpesten irritante en domme tieners de film weer. Had Wesley Snipes een wat belangrijkere rol gegeven, nu is ie in de marge een beetje op alienjacht, je had zijn rol ook kunnen schrappen. Maar ja, Snipes op je filmposter zorgt altijd voor wat reuring natuurlijk. Verder is deze vergaarbak van jatwerk uit allerlei alienfilms zeker niet de slechtste, je komt er, zeker als fan van sci-fi en buitenaardse wezens, wel doorheen.

Heel aardige apocalyptische avonturenfilm. Tempo ligt anders dan in dit soort films laag, daar moet je van houden, maar mij beviel het wel. Verwacht ook geen actiespektakel, de kracht ligt hier in het mysterie over wat er nou eigenlijk is gebeurd. Daar had de regisseur nog wel wat meer van kunnen maken, maar met een goeie Forest Whitaker erbij krijg je van mij al snel een zeven.

Ik vind het tweede deel eerlijk gezegd wat beter, ondanks al het gedoe op en rondom de filmset. De karakters en hun motivaties zijn wat beter uitgewerkt, en daardoor komt de film logischer over dan deel 1, waarin ik met name William en Eric een beetje plompverloren om Sneeuwwitje heen vond hangen. Ook hier heeft William amper een rol. De ijskoningin is wel een goede toevoeging. De mierzoete en afgezaagde moraal van het verhaal ('liefde overwint alles') wordt je overigens wel bij herhaling door je strot geduwd en dat wordt op den duur nogal vervelend. Enfin, een ruime zes, want laten we wel wezen, erg geweldig is het ook weer niet.

Heel aardige film. Ik heb niet vaak dat een film wel wat langer had mogen duren van me, te meer omdat hier ook genoeg te vertellen valt. Daarom is het jammer dat aan het einde nog even snel alles uitgelegd moet worden om blijkbaar binnen de twee uur te blijven zodat de film Netflix-fähig was, maar van mij had er best nog een half uur bij gemogen. Desondanks is dit uiteindelijk een mooie detective-/politiefilm, tijdreisverhaal en karakterstudie ineen geworden.

In alles voelt dit tweede deel een beetje afgeraffeld en mager aan, het houdt de aandacht niet vast. Geen enkele verhaallijn wordt echt goed uitgewerkt, de schurk is niet interessant, en voor het overgrote deel is het ook gewoon weer een herhalingsoefening. De combi Smith-Lee Jones werkt wel weer, en trekt het net over de streep voor een zesje.

Tja, het is een beetje oude wijn in nieuwe zakken, deze reboot van het origineel uit 1984. In deze versie met vier vrouwen als de spokenjagers, die zich met een hoop banale grapjes door de film heen schieten met hun protongeweren, en dat allemaal in een gelikt SFX-jasje. Leuk zijn de cameo's van een aantal grote sterren uit het eerste deel: zo zien we Bill Murray in een voor hem geknipt rolletje als chagrijnige expert van het bovennatuurlijke, Dan Aykroyd als taxichauffeur en ook duikt Sigourney Weaver aan het einde nog even op. Maar wie goed oplet ziet nog veel meer bekende acteurs en artiesten voorbijkomen. Dat is allemaal geinig natuurlijk, maar ik wijd nu al meer tekst aan de cameo's dan aan de rest van de film, en dat zegt eigenlijk wel genoeg. Een zesje.

Haha, die classificatie... 'historisch'???

Ik weet niet wat de regisseur gerookt had, maar wat je hier te zien krijgt is op z'n minst bizar te noemen. Een in wezen simpel verhaaltje (Cage krijgt een 'offer he can't refuse' en heeft daar een paar dagen de tijd voor) wordt verpakt in een absurde, hallucinante droom die alle spectra van het vak 'film maken' belicht, maar waar de voortgang van het verhaal er vaak bij inschiet. Leuk voor de arthouse-fans (met de nadruk op art), maar ik vond het al snel te geforceerd overkomen en dan duren 100 minuten nogal lang.

De zoveelste (her)vertelling van het welbekende sprookje, en eigenlijk ook overbodig. Neemt niet weg dat deze versie van Hans en Grietje makkelijk wegkijkt met veel (visueel) spektakel en een gepaste speelduur waardoor het zeker geen straf is om deze film even tussendoor af te tikken.

Had veel meer ingezeten. Als filmidee best aardig, zo'n aanval op onze Benedenwindse Eilanden, en als je dan ook nog de beschikking hebt over acteurs als Gijs Scholten van Aschat, Fedja van Huêt en Raymond Thiry, dan zou dat toch wat moeten opleveren. Maar nee, het belooft allemaal veel, maar uiteindelijk komt het vooral knullig en amateuristisch over. Er wordt ook nogal toneelmatig geacteerd, waar je soms bijna plaatsvervangende schaamte van krijgt. Over het verhaal zal ik maar zwijgen, daar is wel genoeg over gezegd, maar ik zag al weer de nodige overeenkomsten met Het Gouden Uur. Daarin werden de politie en de inlichtingendiensten neergezet als een stelletje prutsers en was er duidelijk weinig tot geen vooronderzoek gedaan. In deze film vraag je je ook af wat Boermans aan onderzoek heeft gedaan naar het marinierskorps, waarschijnlijk niets. Als jonge mensen zich door deze film gaan aanmelden voor het Korps Mariniers vrees ik voor de toekomst van ons leger.

Een beetje jammer dat het sterke origineel uit 1953 (dat ik nog in de bios heb mogen zien) hier nogal verkracht wordt en gemarginaliseerd is tot een simpele actiefilm. De enige overeenkomst is dat er nitroglycerine vervoerd moet worden door een desolaat en gevaarlijk landschap, verder zijn de verschillen enorm. In het origineel had je te maken met straatarme mannen voor wie het leven uitzichtloos was, maar die door de bizarre opdracht weer iets hadden om voor te leven. In deze film krijg je twee gebrouilleerde broers, een scharreltje en wat kanonnenvoer voorgeschoteld die met een paar MAN KAT trucks lekker stoer door de woestijn mogen scheuren en onderweg oorlogje spelen. Had iemand van de nabestaanden van Clouzot hier geen stokje voor kunnen steken?

Prima nordic noir, alle ingrediënten zijn daarvoor aanwezig: mysterieuze en complexe personages, desolate duistere landschappen en vervallen dorpjes (Mørke betekent ook letterlijk 'duisternis' in het Deens) en ontregelende spannende dialogen die langzaam opbouwen naar een toch wat tegenvallende climax. Had dat nou niet beter gekund, blijf je jezelf na afloop afvragen. Een gemiste kans om een echte topfilm af te leveren, maar toch zeker het bekijken waard. En met Lie Kaas in een hoofdrol kan het zelden misgaan.

Niet slecht, maar ook geen film die lang zal bijblijven. Het thema 'psychopaat ontvoert (rouwende) vrouw' kennen we al uit vele andere films. Op zich niet erg, maar deze psychopaat is bepaald niet één van de slimste en dat zorgt voor nogal wat rare, ongeloofwaardige scènes. Met Sam Raimi aan boord als producer verwacht je toch wat meer.

Niet slecht, maar wel wat voorspelbaar en ook de clichés worden weer niet geschuwd. Maar de moordpartijen zijn hilarisch, bijna cartoonesk, en dat in combi met de absurde Black Friday-scène maakt het wel vermakelijk en goed te bekijken.

Een film die niet onberoerd laat. Het is met name het door en door corrupte Indiase politieapparaat dat er in deze film van langs krijgt, waardoor een onderzoek naar de vermissing van talloze kinderen maar niet van de grond komt. Totdat een beetje bij toeval de moordenaar gearresteerd wordt, die in een indrukwekkende scène één van de meest bizarre bekentenissen aflegt die je ooit zal zien. Maar daarmee is het verhaal nog niet af...
Sector 36 is in ieder geval zeer de moeite waard, maar niet geschikt voor tere zieltjes (de categorisering 'horror' zou zeker niet misstaan).

Aardige thriller met goed acteerwerk die alleen wel te voorspelbaar is. Aan de gezichtsuitdrukkingen in het eerste half uur kan je al zien wie 'Casanova' is.

Net als z'n voorganger Camp Cretaceous is ook Chaos Theory weer zeer genietbaar voor oudere kinderen en volwassenen. De karakters uit de eerste serie zijn ouder geworden maar niet bepaald gelukkiger, en ook uit elkaar gegroeid. Na een aantal aanslagen op hun levens moeten ze desondanks weer op elkaar zien te vertrouwen om uit te vogelen wie hier achter zit en waarom. Zeker de moeite waard!

Wat een zooitje. Malcolm McDowell en Rutger Hauer staan prominent op de filmposter, maar zijn tezamen misschien tien minuten in beeld. Verder dachten de makers dat als je iets van Fight Club, The Punisher, Blade en Sin City bij elkaar veegt, het er dan dusdanig cool uit zou zien dat dit de liefhebber wel zou aanspreken... maar ja, dan moet je daar nog wel een verhaal bij verzinnen natuurlijk... oh wacht, daar was dan blijkbaar geen budget meer voor. Laten we hier maar geen vervolgen van maken (zoals het einde suggereert), want niemand zit op deze kleurloze, chagrijnige 'superheld' te wachten.

Spektakel genoeg in deze film, waarbij wel wat leentjebuur is gespeeld bij films als The Terminator en From Dusk Till Dawn. Maar een hoop wapengekletter en een paar iconische scènes helpen Legion niet van één groot probleem af: aan het einde heb je namelijk het gevoel dat er nog heel veel verteld moet of had moeten worden. Aangezien ik het idee heb dat er geen vervolg gaat komen, is het daardoor een net-niet-film geworden, en dat is jammer.