Recensie 'Las Consecuencias'

Sinds Fabiola haar man zag verdrinken bij een duikongeval, is haar leven ingrijpend veranderd. Ze is doodsbang voor water en droomt over niks anders dan het ongeluk. Ze besluit dat het tijd is voor verandering en reist samen met haar vader en tienerdochter af naar een huis op een klein eilandje, waar ze als kind opgroeide. Maar eenmaal daar aangekomen, drijft er nog veel meer familietrauma boven…

Met zijn drieën samengepakt in dat kleine huisje, gaat het hele concept van privacy door het ruimtegebrek overboord. Fabiola deelt een kamer met haar 14-jarige kind, van wie ze eigenlijk maar weinig weet. Sinds het ongeluk heeft haar vader de zorg voor haar kind overgenomen en is ze zelf behoorlijk vervreemd geraakt van de mensen om haar heen. Daar wordt ze zich pas pijnlijk bewust van als ze ziet wat ze allemaal mist in het leven van haar tiener en ontdekt hoe de band tussen opa en kleinkind zich op een vreemde manier ontwikkeld heeft.

Overal symboliek

Dat is de premisse van Las Consecuencias (2021), de nieuwe film van de Spaanse regisseur Claudia Pinto Emperador. Ze besloot voor deze film veel gebruik te maken van symboliek, zowel in woorden als in beelden. Het licht aan het einde van een verkeerstunnel, een verlaten huisje op een eiland en het steeds terugkerende verdrinken: de film hangt ervan aan elkaar. Die overdaad zorgt ervoor dat je je begint af te vragen of Emperador niet beter had kunnen kiezen voor volledig metaforische film, om haar kijkers wat meer uit te dagen.

Op het eiland wordt Fabiola steeds argwanender, en als kijker geef je haar in eerste instantie gelijk. Er gebeuren een hoop onduidelijke dingen en niemand lijkt eerlijk tegen elkaar te zijn. Maar in de loop van de film wordt het steeds lastiger om je in haar in te leven. Haar keuzes zijn onlogisch, haar karakter vlak en er zit geen ontwikkeling in het personage. Haar dochter lijkt op een gegeven moment de taak van hoofdpersoon van haar over te nemen, maar ook haar verhaal is weinig overtuigend. De veertienjarige heeft geen enkel puberaal trekje en een gekke, wijze levenshouding die zomaar halverwege de film uit de lucht lijkt te komen vallen.

Vakwerk

Technisch valt er overigens weinig aan te merken op de film. Het is schitterend gefilmd: strakke droneshots worden afgewisseld met camerabeelden onder water en er wordt goed gespeeld met weerspiegeling. De scènes lopen goed in elkaar over en ook de soundtrack is goed gekozen én prima gemixt. De schuld ligt hier dus niet bij de cinematograaf, maar eerder bij de scenarist of regisseur.

Thriller zonder spanning

In Las Consecuencias nemen alle personages letterlijk en figuurlijk een duik in hun eigen trauma en in hun gedeelde, ingewikkelde familiegeschiedenis. Het komt neer op een hoop onverwerkte pijn bij alle partijen en onopgelost conflict dat ook tijdens de film niet dichterbij een oplossing komt. Het is me een raadsel waarom deze film het stempel 'thriller' heeft gekregen. Het verhaal is niet spannend, de manier van vertellen niet en de personages zijn allemaal ook niet eng, alleen maar verdrietig. Verdriet en familietrauma zijn best thema's waarmee je een zenuwslopend verhaal kan vormgeven, maar dat is in het geval van Las Consecuencias niet zo best gelukt. De film van Emperador is een matig uitgewerkt familiedrama, dat er wel uitstekend uitziet.