Recensie 'The Inspection'

Regisseur Elegance Bratton baseert zijn film The Inspection (2022) op zijn eigen leven en gebeurtenissen, die zich afspelen op een opleidingskamp voor mariniers. Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat hij een jonge homoseksuele man is, in een omgeving die bol staat van de mannelijkheid en waar homoseksualiteit niet geaccepteerd wordt.

Ellis French (Jeremy Pope) meldt zich bij de mariniers, als laatste strohalm, om nog iets van zijn leven te maken. Sinds zijn zestiende zwerft hij voornamelijk op straat. Zijn meeste vrienden zijn dood of zitten in de bak. Zijn moeder Inez French (Gabrielle Union) ziet haar zoon niet omdat zij zijn geaardheid niet kan accepteren. Hij gaat nog een keer bij zijn moeder langs om een geboorteakte op te halen. Zij wil hem niet binnenlaten en gaat ervan uit dat hij weer in de problemen zit.

De opleiding

Op de eerste dag, als de drill sergeants de verse rekruten uitkafferen, zie je de wanhoop in zijn ogen. Maar Ellis zet door en, gesteund door één van de opleiders, doet hij het boven verwachting. Maar als hij tijdens de gezamenlijke douchebeurt een erectie krijgt, keren de kansen tegen hem. Hij wordt het mikpunt van pesterijen en fysiek geweld maar bovenal krijgt hij commandant Laws (Bokeem Woodbine) tegen zich. Die moet niets weten van deze 'flikker' en ziet hem liever vandaag dan morgen vertrekken. Wie na dit alles denkt dat de film zich afspeelt in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw, die heeft het mis. Dit speelt zich af in 2005. Dat is dus de 21e eeuw. Dat maakt de situatie des te schrijnender.

Meer nog dan de homofobe omgeving die het leger heet, gaat de film over de band tussen Ellis en zijn moeder. Zal zijn moeder ooit weer trots op hem zijn? Zal ze ooit zijn geaardheid accepteren? Dat zijn eigenlijk de mooiste scènes. Met name de laatste, waarin hij, zonder al te sentimenteel te worden, laat zien waar de pijn zit binnen deze familie. Maar broederschap en vertrouwen binnen de marine staan boven geaardheid en zo vindt Ellis toch een wereld waarin kracht en steun de boventoon voeren. Onverwacht kameraadschap, dat hem verder helpt en zijn eigen zelfbeeld bijstelt.

Mooi geacteerd

Pope is sterk en overtuigend in zijn rol. Zo transformeert hij van een onzekere jongeman, die worstelt met zijn homoseksualiteit en eigenlijk geen toekomst meer ziet, naar een man die beetje bij beetje steeds zekerder wordt van zichzelf en zijn geaardheid niet langer verborgen wil houden. Union als zijn moeder is geloofwaardig als een vrouw die ondanks alles van haar zoon houdt, maar te conservatief is om hem te accepteren zoals hij is. Maar wie echt excelleert, is Woodbine, die je meteen doet denken aan een jonge Samuel L. Jackson. Zijn hele voorkomen, zijn intonatie; hij speelt hier echt een klootzak. Daar tegenover staat een heel 'zachte rol' van Raúl Castillo, die Ellis erdoorheen sleept en regelmatig voor hem in de bres springt.

Bratton levert een uiterst krachtige, gedurfde en persoonlijke film af. Met oog voor detail en zonder al te veel iets of iemand de schuld te willen geven. Rauw, authentiek en zonder de gebruikelijke clichés. The Inspection is een waardevolle film.