Recensie 'A Matter of Trust'

'Vertrouwen is goed, controle is beter'. Met dat citaat van Vladimir Lenin begint A Matter of Trust (2022), de nieuwe film van de Deense regisseur Annette K. Olesen. Lenin sprak die woorden toen hij in 1921 de nieuwe geheime dienst oprichtte, die later bekend zou staan als de beruchte KGB. Een zeer beladen citaat dus, dat wordt gevolgd door vijf verschillende korte verhalen met controle en vertrouwen (of het gebrek daaraan) als thema.

De verschillende plotlijnen hebben ogenschijnlijk weinig met elkaar te maken. We volgen een arts op een repatriëringsvlucht, een stel dat vreemdgaat in een anonieme Airbnb met een bemoeizuchtige eigenaar, een moeder en kind met een blauw oog op een uitgestorven strand, een pasgetrouwd stel dat een begrafenis bijwoont en een tiener die worstelt met zijn seksualiteit en dubieuze troost vindt bij zijn docent. Het ene verhaal is wat interessanter en beter geschreven dan het andere. De film begint ontzettend sterk met de repatriëringsdokter op het vliegveld, maar verzandt later tot een soort soap-achtige anthologie met amper geloofwaardige dialogen.

Kracht in de cinematografie

Omdat de verhalen door elkaar lopen en steeds in scènes worden afgewisseld, wordt er enige samenhang gecreëerd. Daarnaast is de film ook redelijk stijlvast qua muziek en valt er op de cinematografie niks aan te merken. De overgangen tussen de verhalen zijn visueel soepel en de boel is stijlvast. De acteerprestaties zijn daarentegen zeer wisselend. Trine Dyrholm, de dokter in het vliegtuig, is waanzinnig goed. Het is bijna zonde dat zij de film opent, want daarna valt eigenlijk alles tegen. De interactie tussen de spelers is ongeloofwaardig en het script, dat door vijf verschillende scenaristen is geschreven, is op sommige punten erg zwak. Niet alle verhalen hebben evenveel aandacht gekregen in de voorbereiding en sommige dingen lijken wat afgeraffeld.

Spanning in onsamenhangendheid

Ondanks dat weet Olesen de spanning wel te bewaren, en dat komt vooral doordat er steeds tussen de verhalen geschakeld wordt. Dit maakt het verloop van de film nogal onvoorspelbaar en daardoor ook wat onrustig. De enige constante is de ongemakkelijke sfeer, die in alle verhalen overheerst. Het zou interessanter geweest zijn als de verschillende verhalen met elkaar verweven zouden zijn, want daar zijn genoeg mogelijkheden voor. Nu worden de verhalen op een vrij willekeurige manier achter elkaar geplakt zonder verdere betekenis.

Onbenut potentieel

Het concept van A Matter of Trust is interessant en ook de samenwerking met de verschillende schrijvers voor de variatie in het scenario is verfrissend, maar de film benut zijn potentie totaal niet. Olesen wil een verhaal vertellen over vertrouwen, intermenselijke relaties en de complexiteit van emoties en goed en kwaad. Ze weet met haar film wel rakelings langs een aantal van die thema's te scheren, maar echt sterk wordt het nergens. Het resultaat is een langdradig geheel waarin slechts twee van de vijf verhalen de aandacht weten vast te houden.