Recensie 'Life of Pi'

Life of Pi, van Oscar-winnaar Ang Lee, is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Yann Martel (2001) en vertelt het verhaal van de onwaarschijnlijke overlevingstocht van de jonge Pi (debuterende Suraj Sharma) op zee. Life of Pi is een betoverende, epische 3D-ervaring, die het publiek zal inspireren, raken en meevoeren naar een plaats van ontdekkingen die men nooit zal vergeten.

Schrijver Yann Martel won in 2003 de prestigieuze Booker Prize voor zijn boek dat uitblinkt in symboliek, kleurrijke beeldspraak en mooie vertelstructuren rondom een ongelofelijk en absurd verhaal. Namelijk die van een Indiase jongen, genaamd Piscine (Pi), die samen met zijn ouders en de dieren van hun onrendabele dierentuin per Japans vrachtschip verhuist naar Canada. Echter lijdt Pi schipbreuk en eindigt hij op een reddingsboot samen met een hyena, een orang-oetan, een zebra en een Bengaalse tijger genaamd Richard Parker. Wat rest is geen Disneyfilm à la Jungle Book, want al snel zijn alleen nog Pi en de tijger over en aanschouwen wij de heftige overlevingstocht van dit tweetal.

3D-diepgang

Dat de alom geprezen roman als onverfilmbaar werd beschouwd vanwege de rijke taal en voornamelijk de gedachtewereld van Pi, was juist een uitdaging voor regisseur Ang Lee. De Taiwanese filmmaker, die hoge ogen gooide met zijn film Crouching Tiger Hidden Dragon (2000) en een Oscar won met het ontroerende Brokeback Mountain (2005), staat er bekend om dat hij visueel spektakel kan koppelen aan intieme verhaallijnen. En dat is bij Life of Pi absoluut geslaagd. Kosten nog moeite werden gespaard om het onwaarschijnlijke verhaal op zee te verfilmen. Met vijf miljoen dollar als budget werden in een gigantische watertank de surrealistische scènes op zee werkelijkheid gemaakt. De fenomenale beelden van Pi op de reddingsboot tussen het fabelachtige natuurschoon spetteren van het scherm en dit keer is het 3D niet alleen gebruikt omdat het hip of cool is, maar om het verhaal letterlijk en figuurlijk meer diepgang te geven.

Nieuwkomer

Voordat hij kon beginnen met zijn verhaal moest Lee nog een passende acteur vinden die de rol van Pi op zich kon nemen. Uit duizenden gegadigden vond hij nieuwkomer Suraj Sharma, die eigenlijk alleen maar meekwam met zijn acterende broer. De zeventienjarige Indiër onderging survivaltrainingen en leerde yogatechnieken om zich goed voor te bereiden op zijn filmdebuut. Aangezien er natuurlijk niet met echte dieren op een vlot gewerkt kon worden, is er gebruik gemaakt van de nieuwste computergestuurde visuele effecten en acteerde hij dus voornamelijk 'alleen'. De combinatie van zijn sterke acteerwerk met de virtuele tijger is zeer geloofwaardig en realistisch en Sharma lijkt een acteertalent dat we mogelijk vaker in films gaan zien.

Kunst

Aangezien een oceaan, een jongen en een tijger niet veel filmische elementen geeft, was elke scène een ontdekkingstocht en moesten de filmmakers ernaar streven om het visueel zo adembenemend mooi te maken. Vergelijkbaar met de film Avatar (James Cameron, 2009) is de film oogstrelend vernieuwend geworden. Naast een meesterwerk in verhaal vertellen is Life of Pi vooral cinematografisch van een hemeltergende schoonheid. Kortom: deze film is eigenlijk Kunst met de hoofdletter K en dan in de categorie Magisch Realisme. Alleen is het zelden zo Magisch mooi en nog nooit zo Realistisch in beeld gebracht. Life of Pi geeft de kijker de mogelijkheid een atmosfeer te ervaren waarin we even kunnen ontsnappen aan de soms harde realiteit, en dat is precies waar film voor bedoeld is.