Recensie 'Grown Ups 2'

De vele kritiek, gepaard met de nodige beschamende één en twee sterretjes onderaan recensies, die regisseur Dennis Dugan en de cast ontvingen voor het eerste deel van de Grown Ups smaakten gek genoeg 'naar meer'. Drie jaar later is er namelijk een deel twee in de bioscopen te zien. Een aanrader? Nee. Het tweede deel is, zoals bij veel vervolgfilms, nog slechter dan deel één. Huilend van het lachen de bioscoopzaal uit zit er niet in, tenzij je van veel te flauwe grappen en een film zonder verhaallijn houdt.

In de film worden de jeugdvrienden Lenny (Adam Sandler), Eric (Kevin James), Kurt (Chris Rock) en Marcus (David Spade) herenigd in hun hometown, waar herinneringen aan hun jeugd voor het oprapen liggen. In deel één vond de reünie al plaatst, maar nu is het 'voor 't echie'. Hollywood grootheid Lenny verhuist namelijk met zijn gezin terug naar het dorp om te ontsnappen aan de Hollywoodgekte. Lenny probeert zijn kinderen wijze levenslessen mee te geven maar uiteindelijk komt hij er op de hectische laatste schooldag wederom achter dat hij en zijn jeugdvrienden toch nog niet zo volwassen zijn geworden als ze zelf denken.

Je had erbij moeten zijn

Dat films in het komediegenre niet altijd een even sterke verhaallijn kennen is voor de echte fan opzich geen probleem: als de film je maar aan het lachen maakt. Dit is echter iets waar de film Grown Ups 2 niet in weet te slagen. Net als in het eerste deel wordt er veel verwacht van de sterkte komedieacteurs maar de geslaagde grappen blijven uit. Af en toe zit er een leuke grap tussen maar dit wordt overschaduwd door de grote hoeveelheid slechte humor. Kinderachtige poep- en plasgrappen zijn aanwezig en als één van de dorpsgenoten met pepperspray in zijn eigen gezicht spuit wordt er door de personages uitbundig gelachen. Op die momenten vraag je je als kijker af waarom ze nou zo hard moeten lachen, een sterk 'je-had-erbij-moeten-zijn'-gevoel.

Adam als scenarioschrijver

Daarnaast bevat de film veel stereotyperingen. Marcus is de eeuwige vrijgezel die opeens een kind blijkt te hebben, Kurt transformeert van huisvrouw tot luie kabelmonteur en de dorpgenoten variëren van een licht ontvlambare vrouwelijke anabool tot een te sexy balletjuf. Adam Sandler speelt eigenlijk het enige meerdimensionale personage, wat misschien te wijten is aan het feit dat Adam, net als bij deel één, meeschreef aan het scenario. Het schrijven deed hij in de jaren 90 met enig succes (Big Daddy en The Waterboy), maar de laatste jaren, en zeker met dit scenario, slaat hij de plank aardig mis.

Kortom, veel slechte grappen en een gebrek aan een sterke verhaallijn zorgen ervoor dat Grown Ups 2 niet de moeite waard is om te kijken. De reünie van de jeugdvrienden in deel één was meer dan genoeg. Het is nu echt tijd to grow up boys!