Recensie 'Self/less'

Het Frankenstein-thema is nog altijd geliefd en actueel in de filmindustrie en er zijn al vele varianten op bedacht. In Self/less is het de ziel die wordt overgezet. Dat dergelijke experimenten natuurlijk niet zonder consequenties zijn kun je natuurlijk op je Hollandse klompen aanvoelen. Maar dan is het al te laat.

Geld regeert de wereld

De steenrijke maar terminaal zieke miljardair Damian Haley (Ben Kingsley, Gandhi; Schindler's List) kiest ervoor om zijn ziel te laten overplaatsen in een jong en gekweekt lichaam bij een nogal schimmige onderneming. Hij krijgt de kans op het eeuwige leven omdat zijn ziel wordt overgezet naar het lichaam van een jongere man, Damian (Ryan Reynolds, Green Lantern; Women in Gold). Maar de belofte op een eeuwig leven verandert al snel in een nachtmerrie, wanneer hij steeds meer visioenen krijgt van een ander leven.

Remake of Reboot?

Is het toeval dat dit verhaal nogal wat overeenkomsten vertoont met de film Seconds uit 1966 van John Frankenheimer, waarin ook een steenrijke bankier de kans krijgt op een nieuw leven? Frappant is het op zijn minst maar het kan natuurlijk ook gewoon toeval zijn. Maar zijn er ook verschillen? Jazeker, in Seconds krijgt de hoofdpersoon een nieuwe identiteit door plastische chirurgie, fysieke training en psychotherapie en in deze verfilming gebeurt dat door ingenieuze machines die in een paar minuten tijd je hele ziel overplaatsen. Regisseur Tarsam Singh, van origine uit India afkomstig maar woonachtig en werkzaam in de Verenigde Staten, baarde eerder opzien met zijn fraaie en visueel verbluffende film The Fall. Waar Seconds vooral focust op het psychologische en dramatische aspect, kiest Singh toch meer voor een conventioneel verhaal – zeer waarschijnlijk om een groter publiek te bereiken.

Waarheid

Na de geslaagde ingreep voelt Damian zich na weken trainen en wennen aan zijn nieuwe lichaam beter dan ooit en hij geniet dan ook meteen vol van zijn nieuwe leven. Hij leert nieuwe vrienden kennen, sport veel, gaat op stap en doet het met de mooiste vrouwen. Als hij op een avond met een bloedmooie blondine thuis belandt en zij hem vraagt waarom hij zo kijkt, antwoordt hij: "Ik heb dit in 52 jaar niet meer gezien." Maar na een tijdje krijgt hij last van visioenen. In eerste instantie lijken dit hallucinaties die met de juiste medicijnen prima te onderdrukken zijn maar al snel blijkt er meer aan de hand te zijn. Damian gaat op onderzoek uit om de waarheid te achterhalen en komt terecht in twee werelden. Hoe meer hij te weten komt, hoe meer mensen hem proberen te stoppen. Hij zal alles op alles moeten zetten om zijn eigen leven te redden.

Popcornvermaak

Verwacht geen intelligente film of een psychologische thriller, want de regisseur kiest duidelijk voor de veilige kant en maakt er twee uur durend popcornvermaak van. Als je van scifi en actie houdt zit je dus goed, maar de film had aan kracht gewonnen als Singh het had aangedurfd om te kiezen voor een meer psychologische benadering.