Recensie 'Une Enfance'

Alexi Mathieu debuteert als 13-jarige in het donkere Une Enfance. Een realistische kijk op een gezin in een aftakelend Frans industriestadje. Een gezin waar de oudste zoon snel volwassen moet worden omdat de ouders hun verantwoordelijkheden ontlopen.

Jimmy is de oudste van twee broertjes in een gezin waar hij de meeste verantwoordelijkheid op zich neemt. Zijn opvoeding heeft hem al jong volwassen gemaakt. Hij zorgt voor zijn kleine broertje alsof het zijn kind is. Verzorgt hem, helpt Kevin bij zijn huiswerk. Aan het haar te zien verzorgt hij ook zijn kapsel. Met een tondeuse is er getracht een half bloempotkapsel te maken. Er staan duidelijk lijnen van korter en langer geschoren haar in de coup van de jongens. De ouderfiguren valt het echter niet op of kan het weinig interesseren. De twee jongens doen samen boodschappen van de uitkering van hun moeder, vertolkt door Angelica Sarre (Les Neiges de Kilimadjaro). Hun echte vader kennen zij niet maar moeder heeft wel een nieuwe vriend. De vriend, Pierre Deladonchamps (Central Nuit, L’amour en Jue) houdt er samen met de moeder een dure hobby op na: drugs.

Jong talent

Alexi Mathieu, de 13-jarige hoofdrolspeler, maakt in Une Enfence zijn debuut. Het talentje, want dat is het, vertolkt Jimmy. Jimmy is een zachtaardige jongen die door verwaarlozing van zijn moeder en de negatieve invloed van de vriend van zijn moeder de taak van vader op zich heeft genomen voor zijn kleine broertje. Alexi lijkt zijn karakter goed door te hebben en levert een geloofwaardige acteerprestatie. Misschien nog wel opvallender is Jules Gauzelin. Jules speelt het jongere broertje. Nog geen 10 jaar oud weet Jules zich met geheven hoofd staande te houden tussen de doorgewinterde acteurs. En doet dat o zo schattig.

Jimmy

In de gehele film zien we Jimmy niet één keer lachen. Hij is te gefrustreerd en te druk met het zorgen voor zijn broertje om plannen te maken voor de toekomst. Tijdens een les wordt er aan alle leerlingen gevraagd wat hun droom is. De welbekende politie en brandweerman komen voorbij. Maar als Jimmy aan de beurt is vertelt hij dat hij geen dromen heeft. Hij is te druk bezig met de harde realiteit van het leven thuis om bezig te zijn met dromen. Het is niet dat hij geen dromen heeft, de hele film door wordt er steeds duidelijker naar gehint, maar hij krijgt niet de steun om zich te ontplooien.

Dombasle sur Meurthe

Het Franse stadje Dombasle sur Meurthe was in de vorige eeuw een groeiende industriestad aan het worden na de komst van een grote soda-fabrikant. Regisseur Philippe Claudel gebruikt de stad als achtergrond voor zijn donkere en ultra-realistische film. De teloorgang van een vroeger opbloeiende stad en het contrast van mooie klassieke gebouwen overschaduwd door lompe industrieterreinen en rokende metalen schoorstenen is een bekend beeld voor veel kleine industriestadjes in de provincie. Het lijkt te verwijzen naar de verhouding tussen moeder, vriend en kinderen. Verwaarloosde gebouwen die na het verdwijnen van het geld en de zorg aan hun lot worden overgelaten.

Deze realistische dramafilm over familie, dromen en opgroeien is zeker een bioscoopbezoek waard. Een verfrissend jonge cast zet een uitstekende acteerprestatie neer en laten de kijker ietwat somber maar ook optimistisch achter.