Recensie 'The 9th Life of Louis Drax'

The 9th Life of Louis Drax is gebaseerd op het gelijknamige boek van bestsellerauteur Liz Jensen. Hoewel de negenjarige Louis het verhaal inkadert met zijn vertelstem, is dit allesbehalve een gezellige familiefilm. Wat het dan wel is, is moeilijk te duiden, maar dat is wellicht ook niet noodzakelijk om de film te waarderen.

Een leven voor elk jaar

Natalie Drax (Sarah Gadon) vergelijkt haar zoon met een kat: hij heeft ieder jaar van zijn leven een ernstig ongeluk gehad dat hij ternauwernood overleefde. Inmiddels aangekomen in zijn negende levensjaar, is Louis (Aiden Longworth) zich ervan bewust dat het weleens zijn laatste zou kunnen zijn. Het sprankje geluk dat hij nog over heeft, zet hij in wanneer hij na een verjaardagspicknick even buiten San Francisco van een klif valt en niet sterft, maar in coma raakt. Terwijl neuroloog dr. Allan Pascal (Jamie Dornan) zich over Louis' medische toestand buigt, begint de politie een klopjacht op vader Peter Drax (Aaron Paul), die sinds de picknick verdwenen is.

Niet in een genre te vangen

Oscarwinnende scenarist en regisseur Anthony Minghella nam zich voor het boek te verfilmen, maar stierf onverwachts. In zijn plaats schreef zijn zoon Max het scenario dat de basis werd voor de film en stelde het voor aan regisseur Alexandre Aja, die zich specialiseert in horrorfilms zoals The Hills Have Eyes (2006). The 9th Life profileert zich als thriller, maar dat is niet de juiste benaming; er zijn absoluut elementen van raadselachtigheid en spanning aanwezig, maar het focaliseert ook in hoge mate het kleine jongetje dat de spanning met zijn kinderlijke voice-over en grove opmerkingen doorbreekt. De film is niet makkelijk in een genre te vangen, maar kan het beste worden omschreven als een magisch realistisch mysterie.

Goed gecast

De Canadese Aiden Longworth heeft al aardig wat rollen op zijn naam staan en blijkt volledig in staat om de gecompliceerde rol van Louis neer te zetten. Zijn emo-kapsel leidt gelukkig niet te veel af van het opmerkzame, hoogbegaafde kind dat hij speelt. Echt sympathiek wordt hij echter nooit, wat deels te maken heeft met het totale gebrek aan nuance in zijn schelle vertelstem en deels met zijn grove, onbeleefde houding jegens elke volwassene in zijn omgeving. Aaron Paul en Sarah Gadon zijn uitstekend gecast als zijn ouders, die samen een destructieve yin yang vormen: hij uiterlijk een en al alfa, zij het kindvrouwtje met allure. Dornan maakt minder indruk als dr. Pascal, die zich vooral op de vlakte houdt.

Audiovisuele harmonie

Omdat Louis' lievelingsboek The Living Sea van Jacques Cousteau is, worden zijn echte en imaginaire werelden gedomineerd door waterleven. De soundtrack is speciaal gecomponeerd voor de film door Patrick Watson. De singer-songwriter heeft zich wel erg duidelijk laten inspireren door andere succesvolle dramasprookjes; de muziek klinkt als een kruising tussen Up (2009) en Amélie (2001). Dit stoort niet, want zijn muziek vormt een perfecte aanvulling op de dromerige beelden. Door al deze pracht is het verleidelijk het onderliggende drama te vergeten, en dit komt dan ook goed binnen wanneer het toeslaat. Onverwacht is het einde niet te noemen, maar het is er wel een die je bijblijft.